ze wszytkiego/ zda się że na żart czynisz/ gdyż i karaniem usiłujesz abyś człowieka nagnął do siebie/ a zaś ogołoceniem/ żebyś go lepiej ubogacił. Zgoła ten umysł twój we wszytkim/ abyś człowieka poprawił. Lecz ty człowiecze/ jakoś wdzięczny tej miłości? jako się gniewasz gdy cię Bóg niesmakowitym czym obsyła? Jeżelić miła poprawa siebie samego/ niechci też będą miłe karania. Dojmieć wprawdzie Bóg do żywego/ ale żeby poprawił co się w tobie popsowało. Nigdy nie karze Bóg na ziemi swoich wybranych/ żeby ich niechciał poprawować. Dla tego jeśli miłujesz poprawę/ miłuj też od Boga karanie. VII
ze wszytkiego/ zda się że ná żárt czynisz/ gdyż y karániem vśiłuiesz ábyś człowieka nágnął do śiebie/ á záś ogołoceniem/ żebyś go lepiey vbogáćił. Zgołá ten vmysł twoy we wszytkim/ ábyś człowieká popráwił. Lecz ty człowiecze/ iákoś wdźięczny tey miłośći? iáko się gniewasz gdy ćię Bog niesmákowitym czym obsyła? Ieżelić miła popráwá siebie samego/ niechći też będą miłe káránia. Doymieć wprawdźie Bog do żywego/ ále żeby popráwił co się w tobie popsowáło. Nigdy nie karze Bog ná źiemi swoich wybránych/ żeby ich niechćiał popráwowáć. Dla tego ieśli miłuiesz popráwę/ miłuy też od Bogá karánie. VII
Skrót tekstu: HinPlęsy
Strona: 169
Tytuł:
Plęsy Jezusa z aniołami
Autor:
Marcin Hińcza
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
