Atanasiuszem onym wielkim/ Eustachius Antiocheńskiej Cerkwie ozdoba. Makariusz Hierozolimski pospołu z błogosławionego Sylwestra i Juliusza PP. po połańcami/ Ariusza niezbożnego i Bogu przeciwną jego Herezią zwyciężyli/ i przeklęctwu oddali. Tak i Timoteusz Aleksadrijski/ Melerius Antiocheński/ Cyrylus Hierozolimski/ Nectarius Konstantynopolski z Grzegorzem onym Nysseńskim Biskupem/ z zezwoleniem Błogośławionego Damasa Papieża bluźniercę Macedoniusza/ zwyciężyli/ i przeklętstwu oddali. Izali tedy nie jawna to jest niezbożność synu/ wschodnią Cerkiew/ która tak wiele naprzeciw nieprzyjaciół Bożych i prawdy jego pracowała/ sromotnym odszczepieństwa tytułem hańbić? Izali nie każdy stąd jawnie obaczyć może/ że temu Schismografowi nie oto tu idzie aby prawdę wystawił/ ale aby swego Kościoła nieprawość
Athánásiuszem onym wielkim/ Eustáchius Antiocheńskiey Cerkwie ozdobá. Mákáriusz Hierozolimski pospołu z błogosłáwionego Sylwestrá y Iuliuszá PP. po połáńcámi/ Ariuszá niezbożnego y Bogu przećiwną iego Haerezią zwycieżyli/ y przeklęctwu oddáli. Ták y Timotheusz Alexádriyski/ Melerius Antiochenski/ Cyrillus Hierozolimski/ Nectárius Constántinopolski z Grzegorzem onym Nysseńskim Biskupem/ z zezwoleniem Błogośłáwionego Dámásá Papieżá bluźniercę Mácedoniuszá/ zwyćieżyli/ y przeklętstwu oddáli. Izali tedy nie iáwna to iest niezbożność synu/ wschodnią Cerkiew/ ktora ták wiele náprzećiw nieprzyiaćioł Bożych y práwdy iego prácowáłá/ sromotnym odszcżepieństwá tytułem háńbić? Izali nie káżdy stąd iáwnie obácżyć może/ że temu Schismográphowi nie oto tu idźie áby prawdę wystáwił/ ále áby swego Kośćiołá niepráwość
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 87v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
płci białej, a jeden namieniony dla mężczyzn fundowała. Tam zamknięty wielki Doktor Kosioła Bożego, Hebrajski, Grecki, Syryjski, Chaldejski, Łaciński, Dalmacki (a ten jest Słowieński) doskonale umiejąc, liczne popisał Opera Exegetica, na Pismo Z: całe, objaśniając go: Opera Polemica, albo Controversa na Heretyków, Helwidiusa Bluźniercę Maryj, Jowiniana Mnicha Rzymskiego, na Wigilanciusa Francuza bezżeńsłwo Kapłanów cenzurującego, nie szanującego SS. Relikwii na przeciw Montanistów, Luceferianów, Pelagianów, pisał i mówił. Certował listownie z Z: Augustynem, z Janem Jerozolimskim z Rufinem, z okazji Oryginesa. Oprócz tych Operów popisał ten wielki Doktor prawie na całe Pismo Święte,
płci białey, á ieden namieniony dla męszczyzn fundowała. Tam zamknięty wielki Doktor Kośioła Bożego, Hebrayski, Grecki, Syriyski, Chaldeyski, Łaciński, Dalmacki (á ten iest Słowieński) doskonale umieiąc, liczne popisał Opera Exegetica, na Pismo S: całe, obiaśniaiąc go: Opera Polemica, albo Controversa na Heretykow, Helwidiusa Bluzniercę Maryi, Iowiniana Mnicha Rzymskiego, na Wigilanciusa Francuza bezżeńsłwo Kapłanow censuruiącego, nie szanuiącego SS. Relikwii na przeciw Montanistow, Luceferianow, Pelagianow, pisał y mowił. Certował listownie z S: Augustynem, z Ianem Ierozolimskim z Rufinem, z okazyi Originesa. Oprucz tych Operow popisał ten wielki Doktor prawie na całe Pismo Swięte,
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 639
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
Na pojedynek Saula króla wywoływał. Abo (pry) jeśli się król zemną czynić boi/ Niech kogo na swe miejsce pośle sam we zbroi. Śmiały Dawid/ wezbrał się na onę poczwarę/ W niezwyciężonym Bogu położywszy wiarę/ Szedł serdecznie: podobnych z tego to strumienia Pięć kamyków przebrawszy. Tamże/ w róg ciemienia Ugodziwszy bluźniercę; pierwszym go obalił/ I jegoż własnym mieczem hardy łeb odwalił. Zwyciężył: I cześć Bogu/ i sławę ludowi Jego wrócił/ a hańbę nieprzyjacielowi. Pięć kamyków/ pięć Pańskich ran figurowały: A sam osobę Pańską nosił/ Dawid śmiały. Jeszcze i w on czas/ tenże/ przed własnym uchodząc Absalonem
Ná poiedynek Saulá krolá wywoływał. Abo (pry) iesli się krol zemną czynić boi/ Niech kogo ná swe mieysce pośle sám we zbroi. Smiáły Dawid/ wezbrał się ná onę poczwárę/ W niezwyćiężonym Bogu położywszy wiárę/ Szedł serdecznie: podobnych z tego to strumieniá Pięć kámykow przebrawszy. Támże/ w rog ćiemieniá Vgodźiwszy bluźniercę; pierwszym go obálił/ I iegoż własnym mieczem hárdy łeb odwálił. Zwyćiężył: I cześć Bogu/ y sławę ludowi Iego wroćił/ á háńbę nieprzyiáćielowi. Pięć kámykow/ pięć Páńskich ran figurowáły: A sam osobę Páńską nośił/ Dawid śmiáły. Ieszcze y w on czás/ tenże/ przed własnym vchodząc Absálonem
Skrót tekstu: RożAPam
Strona: 5.
Tytuł:
Pamiątka krwawej ofiary Pana Zbawiciela Naszego Jezusa Chrystusa
Autor:
Abraham Rożniatowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
stąd jedno zwyciężcą powstanę Skoro to wyrzekł: zły duch w sprosnej barzo postaci na miejsce ono przyszedł gdy wszyscy widzieli/ nieszczęsne chłopię porwał/ ale gdzie go zaniósł/ żaden człowiek do tychmiast niewie/ jednak jako ja rozumiem nigdzież jedno do piekła. Epistola Cyrilli ad Augustinum lit: D. Przykład VIII. Hardego bluźniercę maluchnym stworzeniem Pan Bóg dziwnie pohańbił. 84.
W Hiszpaniej/ człowie jeden lekki grał w kostki/ gdy przegrawał/ żałością zjęty dla utraty pieniędzy/ w sercu prosił Pana Boga aby mu dał wygrać/ abo przynamniej swoje odegrać; Ale im więcej się modlił/ tym barziej przegrawał. Aż też tam gdzie się pewnie
ztąd iedno zwyćiężcą powstánę Skoro to wyrzekł: zły duch w sprosney bárzo postáći ná mieysce ono przyszedł gdy wszyscy widźieli/ niesczęsne chłopię porwał/ ále gdźie go zániosł/ żaden człowiek do tychmiast niewie/ iednák iáko ia rozumiem nigdźież iedno do piekłá. Epistola Cyrilli ad Augustinum lit: D. PRZYKLAD VIII. Hárdego bluźniercę máluchnym stworzeniem Pan Bog dźiwnie poháńbił. 84.
W Hiszpániey/ człowie ieden lekki grał w kostki/ gdy przegrawał/ żáłosćią zięty dla vtráty pieniędzy/ w sercu prośił Pána Bogá áby mu dał wygráć/ ábo przynamniey swoie odegráć; Ale im więcey sie modlił/ tym bárźiey przegrawał. Aż też tám gdźie sie pewnie
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 88
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
do Mojżesza (A imię matki jego było Salomit córka Dybrego/ z pokolenia Dan.) 12. I podali go do więzienia/ ażby im oznajmiono co znim rozkaże PAN czynić. Rozd. XXV. LEVITICUS. Rozd. XXV. 13.
TEdy rzekł PAN do Mojżesza/ mówiąc: 14. Wywiedź tego bluźniercę precz za Obóz/ a niech włożą wszyscy którzy to słyszeli ręce swe nagłowę jego/ i niech go ukamionuje wszystko zgromadzenie. 15. A Synom Izraelskim opowiedz/ mówiąc/ ktobykolwiek złorzeczył Bogu swemu/ odniesie karanie za grzech swój. 16. Także ktoby zbluźnił imię Pańskie/ śmiercią umrze/ kamionując ukamionuje go
do Mojzeszá (A imię mátki jego było Sálomit corká Dibrego/ z pokolenia Dán.) 12. Y podáli go do więźienia/ áżby jm oznájmiono co znim rozkaże PAN czynić. Rozd. XXV. LEVITICUS. Rozd. XXV. 13.
TEdy rzekł PAN do Mojzeszá/ mowiąc: 14. Wywiedź tego bluźniercę precz zá Oboz/ á niech włożą wszyscy ktorzy to słyszeli ręce swe nágłowę jego/ y niech go ukámionuje wszystko zgromádzenie. 15. A Synom Izráelskim opowiedz/ mowiąc/ ktobykolwiek złorzeczył Bogu swemu/ odnieśie karánie zá grzech swoj. 16. Tákże ktoby zbluźnił imię Páńskie/ śmierćią umrze/ kámionując ukámionuje go
Skrót tekstu: BG_Kpł
Strona: 130
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Kapłańska
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
się też niech stanie. 21. Ktoby zabił bydlę/ wróci insze: ale ktoby zabił człowieka/ umrze. 22. Prawo jednakie mieć będziecie/ tak przychodzień/ jako i doma zrodzony będzie u was, bom JA PAN/ Bóg wasz. 23. To gdy opowiedział Mojżesz Synom Izraelskim/ wywiedli onego bluźniercę za obóz/ i ukamionowali go: I uczynili Synowie Izraelscy według tego/ jako przykazał PAN Mojżeszowi. Rozdział XXV. Odpoczynienie ziemie siódmego roku 5. Samoródnego zboża nie zbierać. 8. Rok wolności albo miłościwego lata. 14. Bliźni nie ma być oszukany w kupnie i w przedawaniu. 18. Błogosławieństwo tych którzy są
śię też niech stánie. 21. Ktoby zábił bydlę/ wroći insze: ále ktoby zábił cżłowieká/ umrze. 22. Práwo jednákie mieć będźiećie/ ták przychodźień/ jáko y domá zrodzony będźie u was, bom JA PAN/ Bog wász. 23. To gdy opowiedźiał Mojzesz Synom Izráelskim/ wywiedli onego bluźniercę zá oboz/ y ukámionowáli go: Y uczynili Synowie Izráelscy według tego/ jáko przykazał PAN Mojzeszowi. ROZDZIAL XXV. Odpoczynienie źiemie śiodmego roku 5. Sámorodnego zbożá nie zbieráć. 8. Rok wolnośći álbo miłośćiwego látá. 14. Bliźni nie ma być oszukány w kupnie y w przedawániu. 18. Błogosłáwienstwo tych ktorzy są
Skrót tekstu: BG_Kpł
Strona: 130
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Kapłańska
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
stał przed tobą: Będzie stał i będzie drżał jako ryba z prądu, Czekając na dzisiejszy dekret twego sądu. Toż skoro Pana w onej postawią łotryni, Obwoła sąd podwojski i milczenie czyni. (158)
Toż sam ar cykat albo arcykapłan, z lekka: „Widzicie tego — rzecze — przed sobą człowieka, Bluźniercę, zwodziciela, matacza; co gorzej, Który zakon Mojżeszów niechybnie przetworzy Na swe wymysły, jeśli jego bałamutnie Dzień dzisiejszy za waszym sądem łba nie utnie. Jakom ja zawsze radził, tak i teraz radzę, Dlatego pojmawszy przed was go prowadzę; Ale że są świadkowie, ani sędzią skorem, Ani mi też należy
stał przed tobą: Będzie stał i będzie drżał jako ryba z prądu, Czekając na dzisiejszy dekret twego sądu. Toż skoro Pana w onej postawią łotryni, Obwoła sąd podwojski i milczenie czyni. (158)
Toż sam ar cykat albo arcykapłan, z lekka: „Widzicie tego — rzecze — przed sobą człowieka, Bluźniercę, zwodziciela, matacza; co gorzej, Który zakon Mojżeszów niechybnie przetworzy Na swe wymysły, jeśli jego bałamutnie Dzień dzisiejszy za waszym sądem łba nie utnie. Jakom ja zawsze radził, tak i teraz radzę, Dlatego poimawszy przed was go prowadzę; Ale że są świadkowie, ani sędzią skorem, Ani mi też należy
Skrót tekstu: PotZacKuk_I
Strona: 566
Tytuł:
Nowy zaciąg ...
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Wieżę/ i Kościół/ i Stolicę WM. rozwali. Wykład Tureckiej Praktyki.
Za takowem ich Proroctwem/ Przysiągł zaraz Turczyn wszytkę siłę obrócić na Chrześcijany/ a nieprzestać walczyć aż wszytek świat Chrześcijański opanuje. Ja zaś tak wykładam/ Ze mąż ten co wieżę obalił/ jest to on Z. Maurycy/ co Julianusza bluźniercę włócznią zabieł/ i Moszchę Turecką rozrucił/ którego męża Mahometa być rozumicią: to jest Diabła w ciało ludzkie który był obleczony. A co Krzyże krwawe na kiwiory i zawoje padały/ tedy Chrześcijanie te psy bisurmańskie będą krwią ich znaczyli: Te znaki bywają straszliwe/ tym gdzie się dzieją. Na on czas gdy Konstantynopole
Wieżę/ y Kośćioł/ y Stolicę WM. rozwáli. Wykład Tureckiey Praktyki.
Zá tákowem ich Proroctwem/ Przyśiągł záraz Turczyn wszytkę śiłę obroćić ná Chrześćiány/ á nieprzestáć walczyć áż wszytek świát Chrześćiáński opánuie. Ia záś ták wykłádam/ Ze mąż ten co wieżę obálił/ iest to on S. Maurycy/ co Iulianuszá bluźniercę włocznią zábieł/ y Moszchę Turecką rozrućił/ ktorego mężá Máchometá być rozumicią: to iest Dyabłá w ćiáło ludzkie ktory był obleczony. A co Krzyże krwáwe ná kiwiory y zawoie padáły/ tedy Chrześćiánie te psy bisurmáńskie będą krwią ich znáczyli: Te znáki bywáią strászliwe/ tym gdżie się dźieią. Ná on czás gdy Konstántynopole
Skrót tekstu: ZrzenNowiny
Strona: C4v
Tytuł:
Nowe nowiny z Czech, Tatar i Węgier
Autor:
Jan Zrzenczycki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
