Twego niech ubłaga. Wiele złego zasłużyła złość moja, więcej wysłużyła miłość Twojego Syna. Niechże Jego praca daremna nie będzie. Niech zbawion będę, abym Cię, o dobrotliwy Ojcze, z Synem i Duchem Św chwalił na wieki.
Amen Modlitwa do PANNY Przenaświętszej o ratunek przy śmierci z Tomasza a Kempis
O najchwalebniejsza Boża Rodzicielko, Przeczysta zawsze Panno MARIA, która jesteś słodkości przedziwnej pełna, tak iż jej pojąć i wypowiedzieć ludzka sieła nie może! Oto padam, najniszy sługa Twój, do nóg Twoich błogosławionych, najgodniejsza Matko Boga mego. Panno najpokorniejsza, któraś sama na się dla pokory i piękności Twojej Boskie obróciłaś oczy, przychodzę macierzyńskiego
Twego niech ubłaga. Wiele złego zasłużyła złość moja, więcy wysłużyła miłość Twojego Syna. Niechże Jego praca daremna nie będzie. Niech zbawion będę, abym Cię, o dobrotliwy Ojcze, z Synem i Duchem Św chwalił na wieki.
Amen Modlitwa do PANNY Przenaświętszej o ratunek przy śmierci z Tomasza a Kempis
O najchwalebniejsza Boża Rodzicielko, Przeczysta zawsze Panno MARYJA, która jesteś słodkości przedziwnej pełna, tak iż jej pojąć i wypowiedzieć ludzka sieła nie może! Oto padam, najniszy sługa Twój, do nóg Twoich błogosławionych, najgodniejsza Matko Boga mego. Panno najpokorniejsza, któraś sama na się dla pokory i piękności Twojej Boskie obróciłaś oczy, przychodzę macierzyńskiego
Skrót tekstu: BolesEcho
Strona: 145
Tytuł:
Przeraźliwe echo trąby ostatecznej
Autor:
Klemens Bolesławiusz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1670
Data wydania (nie wcześniej niż):
1670
Data wydania (nie później niż):
1670
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jacek Sokolski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2004
/ cierpiała rozmaite choroby/ które od rozmaitych świętych przezwiska miała Te gdy znosiła barzo żałobnie mawiała. Nałaskawszy Jezu/ co za przyczyna jest że takie męki cierpię? Jednak dziękuję tobie za nie i zeznawam/ iż chociam cię w świętych twoich nie bluźniła/ jednak ozięble i niedbale je czciła i szanowała. O nazacniejsza Matko Boża Panno Maria/ i ty naświętsza Anno/ proszę niechaj[...] na przyczynie waszej nie schodzi. wy zasię święci i wybrani Boży odpuście mi/ iż nie z taką/ jako był przystąło czcią i poważaniem wasem szanowała. Tak tedy oduszczenia za grzechy swe żądała. Potym mówiła: Dziękuję tobie o nałaskawszy Boże/ iż ty raz
/ ćierpiáłá rozmáite choroby/ ktore od rozmáitych świętych przezwiská miałá Te gdy znośiłá bárzo żáłobnie mawiáłá. Náłáskáwszy Iezu/ co za przyczyná iest że tákie męki ćierpię? Iednák dźiękuię tobie zá nie y zeznawam/ iż choćiam ćię w świętych twoich nie bluźniłá/ iednák oźięble y niedbále ie czćiłá y szánowáłá. O nazacnieysza Matko Boża Pánno Márya/ y ty naświętsza Anno/ proszę niechay[...] ná przyczynie wászey nie schodźi. wy záśię święći y wybráni Boży odpuśćie mi/ iż nie z taką/ iáko był przystąło czćią y poważaniem wasem szánowáłá. Ták tedy odusczenia zá grzechy swe żądáłá. Potym mowiłá: Dźiękuię tobie o nałáskáwszy Boże/ iż ty raz
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 329
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
ci, Dziecię, szkodzić: Jaką tylko zechcesz wygodę, mój dach ją zgotuje.
LICYDAS I moja, Chryste, kobiałka niesie ci z mleka świeżego Masło i syr świeży, i świeże mleko, Dar kochanej trzody — ty, maluśki, pszeniczny
Chleb paluszkami wdzięcznie smarując papusiaj. I ty także, która głód cierpisz, Boża Matuchno, Narodzonego i siebie nasyć świeżego słodkością mleka.
MELIBEUSZ Maluśki! Widzę, że zimno twemu dokucza ciałku I że pierzynki nie masz! — Jako podarek od trzody, skóry I kożuch niosę, okryj tą wełną Narodzonego, Matko, i od srogiego broń Chłopca zimna.
MENALKA Dłużej przy tobie zostać by było nam miluchno
ci, Dziecię, szkodzić: Jaką tylko zechcesz wygodę, moj dach ją zgotuje.
LICYDAS I moja, Chryste, kobiałka niesie ci z mleka świeżego Masło i syr świeży, i świeże mleko, Dar kochanej trzody — ty, maluśki, pszeniczny
Chleb paluszkami wdzięcznie smarując papusiaj. I ty także, która głód cierpisz, Boża Matuchno, Narodzonego i siebie nasyć świeżego słodkością mleka.
MELIBEUSZ Maluśki! Widzę, że zimno twemu dokucza ciałku I że pierzynki nie masz! — Jako podarek od trzody, skóry I kożuch niosę, okryj tą wełną Narodzonego, Matko, i od srogiego broń Chłopca zimna.
MENALKA Dłużej przy tobie zostać by było nam miluchno
Skrót tekstu: RódLudzOkoń
Strona: 40
Tytuł:
Ekloga, w której ród ludzki ...
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1727
Data wydania (nie wcześniej niż):
1727
Data wydania (nie później niż):
1727
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
obiecałem to wam uczynić; ale iż na ten czas królewicza imci w Polsce nie masz, - a oto tu jest (ukazał na królewicza), tedym też tu was zaraz zalecał i zjednałem to wam, że się wam j. król. mć chce dać poznać i łaskę swą ofiarować.” Matko boża! - kiedy kapitan obaczył, że to był królewic, z którym on tak bezpiecznie sobie w gospodzie poczynał, jako wiele razy mówił: „das tych d...”, potem upadł do nóg królewiczowi imci, prosząc, aby mu bezpieczeństwo jego odpuścił. Królewic imć, benignissime, go przyjął i obiecał na
obiecałem to wam uczynić; ale iż na ten czas królewica jmci w Polszcze nie masz, - a oto tu jest (ukazał na królewica), tedym téż tu was zaraz zalecał i zjednałem to wam, że się wam j. król. mć chce dać poznać i łaskę swą ofiarować.” Matko boża! - kiedy kapitan obaczył, że to był królewic, z którym on tak bezpiecznie sobie w gospodzie poczynał, jako wiele razy mówił: „das tych d...”, potém upadł do nóg królewicowi jmci, prosząc, aby mu bezpieczeństwo jego odpuścił. Królewic jmć, benignissime, go przyjął i obiecał na
Skrót tekstu: PacOb
Strona: 17
Tytuł:
Obraz dworów europejskich
Autor:
Stefan Pac
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Kazimierz Plebański
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zygmunt Schletter
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1854
drogą szczęśliwie puszczajcie, Herodowe pałace z daleka mijajcie.
GASPER REKs A kto by się był spodział na Heroda złego, By on co srogo myślił na Jezusa tego? Bądźcie już pochwaleni, niebiescy duchowie, Za tę waszę przestrogę, święci aniołowie. Już tedy, odjeżdżając, już się rozstajemy, Maryja, Matko Boża, tobie dziękujemy, Iżeś nam pokazała Jezusa małego, Króla, Pana wszech rzeczy, dla nas zrodzonego.
MARIA Niech was Pan Bóg w ty drodze szczęśliwie prowadzi, Niech o waszym królestwie swą mądrością radzi. Jedźcie z Bogiem, a dary, któreście oddali, Daj Boże, byście niebo za nie oglądali
drogą szczęśliwie puszczajcie, Herodowe pałace z daleka mijajcie.
GASPER REX A kto by się był spodział na Heroda złego, By on co srogo myślił na Jezusa tego? Bądźcie już pochwaleni, niebiescy duchowie, Za tę waszę przestrogę, święci anjołowie. Już tedy, odjeżdżając, już się rozstajemy, Maryja, Matko Boża, tobie dziękujemy, Iżeś nam pokazała Jezusa małego, Króla, Pana wszech rzeczy, dla nas zrodzonego.
MARYJA Niech was Pan Bog w ty drodze szczęśliwie prowadzi, Niech o waszym królestwie swą mądrością radzi. Jedźcie z Bogiem, a dary, ktoreście oddali, Daj Boże, byście niebo za nie oglądali
Skrót tekstu: DialKrótOkoń
Strona: 107
Tytuł:
Dialog krótki na święto narodzenia Pana Naszego Jezusa Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
MATYS To go łatwo uprosiem, o co będziem chcieli! Jaką to teraz radość, bracia, będziem mieli!
ANGELUS Pasterze, nie mieszkajcie, trzody opuściwszy, Bieżcie; wnet się wrócicie, jemu chwałę dawszy.
OMNES Oto zaraź, Jamniołku, zaraź pobieżemy, A tobie za nowinę wielce dziękujemy.
MATYS O, Matuchniczko Boża, u kataż kiołbasy! Wszakem ja mówił: powiązać było psy na pasy! Co do jednej pojedli, choć nie dla nich było — Aż mi na się samemu, dalibóg, niemiło!
SÓJKA Miły bracie, wżdyć jeszcze znajdziemy co mu dać, Tylko kto warancyją będzie odprawować?
BARTOS Nie kto inszy
MATYS To go łatwo uprosiem, o co bedziem chcieli! Jaką to teraż radość, bracia, bedziem mieli!
ANGELUS Pasterze, nie mieszkajcie, trzody opuściwszy, Bieżcie; wnet się wrocicie, jemu chwałę dawszy.
OMNES Oto zaraź, Jamniołku, zaraź pobieżemy, A tobie za nowinę wielce dziękujemy.
MATYS O, Matuchniczko Boża, u kataż kiołbasy! Wszakem ja mówił: powiązać było psy na pasy! Co do jednej pojedli, choć nie dla nich było — Aż mi na się samemu, dalibóg, niemiło!
SÓJKA Miły bracie, wżdyć jeszcze znajdziemy co mu dać, Tylko kto warancyją bedzie odprawować?
BARTOS Nie kto inszy
Skrót tekstu: DialChrysOkoń
Strona: 162
Tytuł:
Dialog na Narodzenie Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
