Magistrae rerum: drugą Morti, generalnemu spoczynkowi et portui miseriarum, Wystawione też były Kościoły Paupertáti et Fortunae. W Mieście Akwilei we Włoszech był erygąwany Veneri Calvae, z tej racyj, że Miasta tego broniąc od Maksymiana Tyrana, białogłowy warkocze sobie urzjali na cięciwy do łuka, i obronili się, i tak Wenerze łysej wystawili Bożnicę, in si- POGAŃSKICH
signum gratitudinis. Inni byli Bogowie Caelestes, albo Superi: Inni Terrestres. Jednych zwano Magnos albo Majores Gentium; jako ich nazywa Cicero, á Ennius Poeta wyraża wierszem; płci męskiej sześciu, a błałej płci sześciu liczać:
Juno, Vesta, Minerva, Ceres, Diana, Venus, Mars,
Magistrae rerum: drugą Morti, generalnemu spoczynkowi et portui miseriarum, Wystawione też były Kościoły Paupertáti et Fortunae. W Mieście Akwilei we Włoszech był erigąwany Veneri Calvae, z tey racyi, że Miasta tego broniąc od Maximiana Tyrana, biáłogłowy wárkocze sobie urzyali na cięciwy do łuka, y obronili się, y tak Wenerze łysey wystawili Bożnicę, in si- POGANSKICH
signum gratitudinis. Inni byli Bogowie Caelestes, álbo Superi: Inni Terrestres. Jednych zwano Magnos álbo Majores Gentium; iako ich nazywa Cicero, á Ennius Poeta wyraża wierszem; płci męskiey sześciu, á błałey płci sześciu liczać:
Juno, Vesta, Minerva, Ceres, Diana, Venus, Mars,
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 8
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
Lochner.
W Szwecyj w Mieście Upsal tak był bogaty Kościół, że posadzka, ściany, dach, złotemi pokryte blachami; nadto cały Kościół złotym Łańcuchem był opasany dużym.
W Rawennie Mieście Kościół cały jednostajnym zasklepiony kamieniem. Co obszerniej masz opisane, w deskrypcyj Włoskich Krajów, w Peregrynancie nowym moim.
W Egipcie AMASIS Król Bożnicę, albo Bałwochwalnicę Bogini Minerwie z jednostajnego wyrobił kamienia, dwa tysiące Ludzi do tego zażywszy. A co większa, że ten kamień prowadził do Miasta SAIS z Miasta ELEFANTINA na 20 dni drogi według Herodota odległego. Zewnątrz tego kamienia było na łokci 21, długi na 14, wysoki na 8 łokci.
Kościół Ambiański w Francyj
Lochner.
W Szwecyi w Mieście Upsal tak był bogaty Kościoł, że posadzka, sciany, dach, złotemi pokryte blachami; nadto cały Kościoł złotym Łáńcuchem był opasany dużym.
W Rawennie Mieście Kościoł cały iednostaynym zasklepiony kamieniem. Co obszerniey masz opisane, w deskrypcyi Włoskich Kraiow, w Peregrynancie nowym moim.
W Egypcie AMASIS Krol Bożnicę, albo Bałwochwalnicę Bogini Minerwie z iednostaynego wyrobił kamienia, dwa tysiące Ludzi do tego zażywszy. A co większa, że ten kamień prowadził do Miasta SAIS z Miasta ELEPHANTINA na 20 dni drogi według Herodota odległego. Zewnątrz tego kamienia było na łokci 21, długi na 14, wysoki na 8 łokci.
Kościoł Ambiański w Francyi
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 672
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
, tam postrzelony, zrujnował go, Króla jego Betis koło Miasta włóczył, nazwał Deserta. Machabejczykowie go zreparowali: a jak uwierzyło w Chrystusa, nazwane Konstancją, od Siostry, czyli Córki Konstantyna Wiel: według Euzebiusza lib: 4. de vita Constantini cap: 38. Tu za Pogan wenerowano Marnę Boginie; ale jej bożnicę obalić Teodozjusz Cesara kazał. Tu Z. Sylwan z trzydziestu dziewięciu umęczony. Było olim Biskupie, pod Cezarieńskim Biskupem, którą ma prerogatywę, i teraz, choć małe, przecież sławne Miasteczko mające swego Książęcia Emira Baszę, Turkom hołdującego.
HEBRON; to jest Societas w Podgórzu Judejskim, sławne olim Miasto rezydencją Abrahama tu
, tam postrzelony, zruynował go, Krola iego Betis koło Miasta włoczył, nazwał Deserta. Machabeyczykowie go zrepárowali: a iak uwierzyło w Chrystusa, nazwane Konstancyą, od Siostry, czyli Corki Konstantyna Wiel: według Euzebiusza lib: 4. de vita Constantini cap: 38. Tu za Pogan wenerowano Marnę Boginie; ale iey bożnicę obalić Teodozyusz Cesara kazał. Tu S. Sylwan z trzydziestu dziewięciu umęczony. Było olim Biskupie, pod Cezarieńskim Biskupem, ktorą ma prerogatywę, y teraz, choć małe, przecież sławne Miasteczko maiące swego Xiążęcia Emira Baszę, Turkom hołduiącego.
HEBRON; to iest Societas w Podgorzu Iudeyskim, sławne olim Miasto rezydencyą Abrahama tu
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 502
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
scierpieć przy kościele w nabożeństwo i cuda sławnym/ zabobonnego mieczytu Tatarskiego/ ale go chędogo bez tumultu rozebrali/ i inszego już na tym miejscu Duchowni nie dopuszczają budować. Rozwalać tedy i wymiatać precz z państwa wszytkie bożnice Tatarskie. Rzecze jeszcze kto. Za czasów Teodosiusa Cesarza/ u. Chrześcijanie spalili za namową Biskupa swego/ bożnicę Żydom w miasteczku Kaliniku we wschodnich stronach. u. Starosta tamtych krajów pisał do Teodosiusa Cesarza/ który na ten czas w Mediolanie był/ co z tym czynić/ i jako to ukarać. Odpisać kazał/ aby Biskup Żydom z nowu bożnicę zbudował. Także też w Persiej/ Audas Biskup x. z żalu wielkiego
zćierpieć przy kośćiele w nabożeństwo y cudá sławnym/ zabobonnego miecżytu Tátárskiego/ ále go chędogo bez tumultu rozebráli/ y inszego iuż ná tym mieyscu Duchowni nie dopuszcżáią budowáć. Rozwáláć tedy y wymiátáć precż z páństwá wszytkie bożnice Tátárskie. Rzecże ieszcże kto. Zá cżásow Theodosiusá Cesárzá/ u. Chrześćiánie spalili zá námową Biskupá swego/ bożnicę Zydom w miásteczku Káliniku we wschodnich stronách. v. Stárostá támtych kráiow pisał do Theodosiusá Cesárzá/ ktory ná ten cżás w Mediolanie był/ co z tym cżynić/ y iáko to vkáráć. Odpisáć kazał/ áby Biskup Zydom z nowu bożnicę zbudował. Tákże też w Persiey/ Audas Biskup x. z żalu wielkiego
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 27
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
. Za czasów Teodosiusa Cesarza/ u. Chrześcijanie spalili za namową Biskupa swego/ bożnicę Żydom w miasteczku Kaliniku we wschodnich stronach. u. Starosta tamtych krajów pisał do Teodosiusa Cesarza/ który na ten czas w Mediolanie był/ co z tym czynić/ i jako to ukarać. Odpisać kazał/ aby Biskup Żydom z nowu bożnicę zbudował. Także też w Persiej/ Audas Biskup x. z żalu wielkiego na brzydkość pogańską/ kościół Perski Piraeum zwany/ w którym się ogniowi kłaniali Persowie/ zburzył abo spalił. O co gdy był do króla pozwany/ kazano mu on kościół także znowu budować. Tegoż się i tu obawiać/ aby po
. Zá cżásow Theodosiusá Cesárzá/ u. Chrześćiánie spalili zá námową Biskupá swego/ bożnicę Zydom w miásteczku Káliniku we wschodnich stronách. v. Stárostá támtych kráiow pisał do Theodosiusá Cesárzá/ ktory ná ten cżás w Mediolanie był/ co z tym cżynić/ y iáko to vkáráć. Odpisáć kazał/ áby Biskup Zydom z nowu bożnicę zbudował. Tákże też w Persiey/ Audas Biskup x. z żalu wielkiego ná brzydkość pogáńską/ kościoł Perski Piraeum zwany/ w ktorym się ogniowi kłaniáli Persowie/ zburzył ábo spalił. O co gdy był do krolá pozwány/ kazano mu on kośćioł tákże znowu budowáć. Tegoż się y tu obáwiáć/ áby po
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 27
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
posługę i jabym się przyłożył/ uprosiwszy u Pana swego kilkadziesiąt podwód. A rozumiem iżby więcej się obrało/ coby dopomogli. Obaliwszy i zniosszy koło Wilna wszytkie bożnice Tatarskie/ wznieśmy kwestią o tym/ i. Sozomen. li. 7. cap. 24. 7. Decemb. Cuda się stały gdy Cesarz Bożnicę Żydom budował. Tatarskie mieczyty rozrzucać. z Ghrisist. homil. 4 in Act Homil. 4 in Matt. et aduersus Iud. orat 2. x. Statut w art. 30. z to. 4. a art. 3. z rozdz. 11. Chromer, Miechouius Bielski anno 966. Tatarzyna grabić
posługę y iabym się przyłożył/ vprośiwszy v Páná swego kilkádźiesiąt podwod. A rozumiem iżby więcey się obráło/ coby dopomogli. Obáliwszy y zniosszy koło Wilná wszytkie bożnice Tátárskie/ wznieśmy questią o tym/ y. Sozomen. li. 7. cap. 24. 7. Decemb. Cudá się stáły gdy Cesárz Bożnicę Zydom budował. Tátárskie miecżyty rozrzucáć. z Ghrisist. homil. 4 in Act Homil. 4 in Matt. et aduersus Iud. orat 2. x. Státut w art. 30. z to. 4. a árt. 3. z rozdz. 11. Chromer, Miechouius Bielski anno 966. Tátárzyná grábić
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 29
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
/ i podle bałwana położył: zaraz przybył szatan/ i odpowiedzi dawał. Kapłan jął zsobą rozważać: Jeśli Grzegorz rozkazał a bóg ten odszedł i nie mógł się wrócić/ aż za jego dozwolenim. Potym kazał Grzegorz/ alić się wrócił. Jakoż nie jest daleko więtszy Grzegorz/ którego ten jest posłuszny? Zamknąwszy tedy Bożnicę/ list on zsobą wziąwszy przyszedł do ś. Grzegorza i powiedział mu co się stało: i zaraz padszy przed nogami jego/ prosił aby go temu Bogu ofiarował/ którego mocą/ bogom pogańskim Grzegorz rozkazował. Gdy tedy barzo usilnie o to prosił/ uczynił go Katechumenem. A iż się do wszelakiej pobożności statecznie udał
/ y podle báłwaná położył: záraz przybył szátan/ y odpowiedzi dawał. Kápłan iął zsobą rozwáżáć: Ieśli Grzegorz roskazał á bog ten odszedł y nie mogł sie wroćić/ áż zá iego dozwolenim. Potym kazał Grzegorz/ álić sie wroćił. Iákoż nie iest dáleko więtszy Grzegorz/ ktorego ten iest posłuszny? Zámknąwszy tedy Bożnicę/ list on zsobą wźiąwszy przyszedł do ś. Grzegorzá y powiedźiał mu co sie sstáło: y záraz padszy przed nogámi iego/ prośił áby go temu Bogu ofiárował/ ktorego mocą/ bogom pogáńskim Grzegorz roskázował. Gdy tedy barzo vśilnie o to prośił/ vczynił go Kátechumenem. A iż sie do wszelákiey pobożnośći státecznie vdał
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 91
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Wszytkie mu się piołuny obracają w miody, Ani chce milszej nad to więzienie swobody. Jako zaś z drugą stronę równo samojedzi, Kto sam albo z niesfornym towarzyszem siedzi. 117 (N). STRASZNY A PRAWDZIWY PRZYKŁAD W R. 1682
Zacnego szlachcic domu, kasztelan na Śremie, Żydowskie w swym miasteczku fundowawszy plemię, Bożnicę im, z niemałą ujmą chwały bożej, Chcąc ich przynęcić, w tymże miasteczku założy. O czym skoro się biskup dowiedział z Poznania, Wielce mu z pasterskiego urzędu przygania, Prosi i napomina gorąco w tej mierze, Żeby nie czynił hańby katolickiej wierze. Ale gdy ten w nadzieję szlacheckiej swobody Nie dba na prośby
Wszytkie mu się piołuny obracają w miody, Ani chce milszej nad to więzienie swobody. Jako zaś z drugą stronę równo samojedzi, Kto sam albo z niesfornym towarzyszem siedzi. 117 (N). STRASZNY A PRAWDZIWY PRZYKŁAD W R. 1682
Zacnego szlachcic domu, kasztelan na Śremie, Żydowskie w swym miasteczku fundowawszy plemię, Bożnicę im, z niemałą ujmą chwały bożej, Chcąc ich przynęcić, w tymże miasteczku założy. O czym skoro się biskup dowiedział z Poznania, Wielce mu z pasterskiego urzędu przygania, Prosi i napomina gorąco w tej mierze, Żeby nie czynił hańby katolickiej wierze. Ale gdy ten w nadzieję szlacheckiej swobody Nie dba na prośby
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 284
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
