niebo chciał wiachać na koniu swoim Osman Sultan Turecki; chciał jako Naddziad jego Mahomet/ Anno D. 1453. w Kościół ś. Zofiej: tak on w Kościół ś. Stanisława wiachać/ i z łuku na podniebienie strzelać. Chciał deptać po mądrości Chrześcijańskiej; Kościoły nasze myślił w swoje Mecety/ to jest/ w bożnice Mahometańskie/ Katowskim Synagogom podobne/ obrócić: chciał po Kościach śś. Męczenników/ wyznawców/ szkapami swoimi tańcować: chciał nam Obrazy i Ołtarze z Kościołów/ brzydki ten Poganin/ wyrzucić/ i kwoli Kalwinistom bezecnym/ ofiarę przenaświętszą do szczętu znieść. Nie pocieszył go Bóg w tym co myślił: widzimy w cale Kościoły/
niebo chćiał wiácháć ná koniu swoim Osman Sultan Turecki; chćiał iáko Náddźiad iego Máhomet/ Anno D. 1453. w Kosćioł ś. Zophiey: ták on w Kośćioł ś. Stánisłáwá wiácháć/ y z łuku ná podniebienie strzeláć. Chćiał deptáć po mądrośći Chrześćiáńskiey; Kośćioły násze myślił w swoie Mecety/ to iest/ w bożnice Máhometáńskie/ Kátowskim Synágogom podobne/ obroćić: chćiał po Kośćiách śś. Męczennikow/ wyznawcow/ szkápámi swoimi táńcowáć: chćiał nam Obrázy y Ołtarze z Kośćiołow/ brzydki ten Pogánin/ wyrzućić/ y kwoli Kálwinistom bezecnym/ ofiárę przenaświętszą do szczętu znieść. Nie poćieszył go Bog w tym co myślił: widźimy w cále Kośćioły/
Skrót tekstu: BirkOboz
Strona: 42
Tytuł:
Kazania obozowe o Bogarodzicy
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
wiary ChrystUSOWEJ uczynić/ nie tylko szczodrobliwością swoją/ gdy im osiałości nadał/ ale też i nawiązką Szlachecką/ chciał ich do tego przywieść: Ale iż wzatwardziałym przedsięwzięciu Pogańskim/ i w nabożeństwie swym zabobonnym upornie trwają/ i niemasz żadnej nadzieje/ aby kiedy do wiary Chrześcijańskiej po dobrej woli mieli się nawrócić/ bo i bożnice swe pogańskie świeżo na wielu miejscach/ po śmierci Jego Mości X. Biskupa Wileńskiego pobudowali/ tedy nie godni się czynią być/ takiego dobrodziejstwa w Państwie Litew. i nawiązek Szlacheckich. Dla czego słusznie by takie nawiązki Szlacheckie z nieść znich. Jednak chociajże nawiązkę Szlachecką mają/ wszakże każdemu trzeba o tym rozumieć
wiáry CHRISTVSOWEY vcżynić/ nie tylko szcżodrobliwośćią swoią/ gdy im ośiáłośći nádáł/ ále też y nawiąską Sżláchecką/ chćiáł ich do tego przywieść: Ale iż wzatwardźiáłym przedśięwźięćiu Poganskim/ y w nábożeństwie swym zabobonnym vpornie trwáią/ y niemász żádney nadźieie/ áby kiedy do wiary Chrześćianskiey po dobrey woli mieli się náwroćić/ bo y bożnice swe pogáńskie świeżo ná wielu mieyscách/ po śmierći Iego Mośći X. Biskupá Wilenskiego pobudowáli/ tedy nie godni się cżynią być/ tákiego dobrodźieystwá w Páństwie Litew. y náwiązek Szlacheckich. Dlá cżego słusznie by tákie náwiąski Sżlácheckie z nieść znich. Iednak choćiáyże náwiąskę Sżláchecką máią/ wszákże káżdemu trzebá o tym rozumieć
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 5
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
jako pogany wygnać. Zozom. lib. 6. cap. 3. Cesarzem nad pogany niechce być Jowianus. z Tatarami wojny się nie powodzą. Tatarstwo się czyni murami Lacedewońskimi w państwie Litewskim. Bożnic Tatarskich nie godzi się budować. Pulchre apparet, qui sua iura tenet. Jeśliż się Tatarom Nieczyty/ abo bożnice pogańskie/ swojej zabobonnej sekty w Państwie Chrześcijańskim godzi budować dopuszczać/ abo nie? § 9. Qui non vetat peccare cum possit, iubet,
NIgdy. Ale to zastawiać się każdy dobry Chrześcijanin i Rzeczposp. powinna/ aby impietatis locus, Damonum habitaculum, Ecclesia malignantium, nie była pozwalana/ i mają być do tej
iáko pogány wygnáć. Zozom. lib. 6. cap. 3. Cesárzem nad pogány niechce być Iowianus. z Tátárámi woyny się nie powodzą. Tátarstwo się cżyni murami Lácedewońskimi w páństwie Litewskim. Bożnic Tátárskich nie godźi się budowáć. Pulchre apparet, qui sua iura tenet. Ieśliż się Tátárom Niecżyty/ ábo bożnice pogánskie/ swoiey zábobonney sekty w Państwie Chrześćiáńskim godźi budowáć dopuszcżáć/ ábo nie? § 9. Qui non vetat peccare cum possit, iubet,
NIgdy. Ale to zástáwiáć się káżdy dobry Chrześćiánin y Rzecżposp. powinná/ áby impietatis locus, Damonum habitaculum, Ecclesia malignantium, nie byłá pozwálana/ y máią być do tey
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 19
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
/ po dwu letnim oblężeniu/ obiecał mu miasto otworzyć/ a. takim jednak sposobem/ zmowę z nim wprzód uczyniwszy: aby wolne było Chrześcijanom kościołów i wiary świętej zażywanie/ czego im musiał pozwolić i przysięgą utwierdzić. To masz wolność zstrony Jeruzalem. Tatarowie uczyniliż tu jaką zmowę z nami/ aby im wolno było bożnice budować/ abo mająli jaki przywilej na to? nigdy nie pokażą. Z strony zaś Konstantynopola/ Trapezuntu i inszych państw Greckich/ i tam przyznawam pozwolenie kościołów i wiary Chrześcijańskiej od Turka/ ale patrz jakim sposobem. Mahometes abowiem wtóry (syn Amurata/ który otrzymał znaczne zwycięstwo z Węgrów nad Warną b.) mając
/ po dwu letnim oblężeniu/ obiecał mu miásto otworzyć/ a. tákim iednák sposobem/ zmowę z nim wprzod vcżyniwszy: áby wolne było Chrześciánom kościołow y wiáry świętey záżywánie/ cżego im muśiał pozwolić y przyśięgą vtwierdźić. To masz wolność zstrony Ieruzalem. Tátárowie vcżyniliż tu iáką zmowę z námi/ áby im wolno było bożnice budowáć/ ábo máiąli iáki przywiley ná to? nigdy nie pokażą. Z strony záś Konstántynopolá/ Trapezuntu y inszych panstw Greckich/ y tám przyznáwam pozwolenie kośćiołow y wiáry Chrześćiáńskiey od Turká/ ale pátrz iákim sposobem. Máhometes ábowiem wtory (syn Amuratá/ ktory otrzymał znácżne zwyćięstwo z Węgrow nád Wárną b.) máiąc
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 22
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
iżem długo myślił o Anglii/ i to mi się zda/ aby bożnic pogańskich nie obalali/ a żeby je poświęciwszy/ i wodą święconą skropiwszy/ na kościoły obracali i poświęcali: ołtarze w nich poczynili/ i kości świętych położyli. Wszakże rozumieć się to ma o bożnicach wielkich/ kosztownie murowanych (bo przedtym poganie bożnice diabelskie budowali) ale nie o Tatarskich mieczytach drewnianych i ladajakich. Niechże już będzie koniec i decisia co z Tatarskimi mieczytami czynić? poświęcać ich na kościoły Chrześcijańskie brzydko/ bo koziną i skurami szkapiemi śmierdzą. Więc obrócić ich na chlewy/ abo na karczmy: ale niewiem/ podobno się nie zejdzie! przypomni kto
iżem długo myślił o Angliey/ y to mi się zda/ áby bożnic pogáńskich nie obáláli/ á żeby ie poświęćiwszy/ y wodą święconą skropiwszy/ ná kośćioły obrácáli y poświącáli: ołtarze w nich pocżynili/ y kośći świętych położyli. Wszákże rozumieć się to ma o bożnicách wielkich/ kosztownie murowánych (bo przedtym pogánie bożnice dyábelskie budowáli) ále nie o Tátárskich miecżytách drewniánych y ládáiákich. Niechże iuż będźie koniec y decisia co z Tátárskimi miecżytámi cżynić? poświącáć ich ná kośćioły Chrześćiáńskie brzydko/ bo koźiną y skurámi szkápiemi śmierdzą. Więc obroćić ich ná chlewy/ ábo ná kárcżmy: ále niewiem/ podobno się nie zeydźie! przypomni kto
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 26
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
mieczytom Tatarskim/ jako w Trokach pospólstwo zebrawszy t. się z różnych stron na nabożeństwo do Trok/ nie mogli scierpieć przy kościele w nabożeństwo i cuda sławnym/ zabobonnego mieczytu Tatarskiego/ ale go chędogo bez tumultu rozebrali/ i inszego już na tym miejscu Duchowni nie dopuszczają budować. Rozwalać tedy i wymiatać precz z państwa wszytkie bożnice Tatarskie. Rzecze jeszcze kto. Za czasów Teodosiusa Cesarza/ u. Chrześcijanie spalili za namową Biskupa swego/ bożnicę Żydom w miasteczku Kaliniku we wschodnich stronach. u. Starosta tamtych krajów pisał do Teodosiusa Cesarza/ który na ten czas w Mediolanie był/ co z tym czynić/ i jako to ukarać. Odpisać kazał/
miecżytom Tátárskim/ iáko w Trokách pospolstwo zebrawszy t. się z roznych stron ná nabożeństwo do Trok/ nie mogli zćierpieć przy kośćiele w nabożeństwo y cudá sławnym/ zabobonnego miecżytu Tátárskiego/ ále go chędogo bez tumultu rozebráli/ y inszego iuż ná tym mieyscu Duchowni nie dopuszcżáią budowáć. Rozwáláć tedy y wymiátáć precż z páństwá wszytkie bożnice Tátárskie. Rzecże ieszcże kto. Zá cżásow Theodosiusá Cesárzá/ u. Chrześćiánie spalili zá námową Biskupá swego/ bożnicę Zydom w miásteczku Káliniku we wschodnich stronách. v. Stárostá támtych kráiow pisał do Theodosiusá Cesárzá/ ktory ná ten cżás w Mediolanie był/ co z tym cżynić/ y iáko to vkáráć. Odpisáć kazał/
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 26
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
Kijenie za Wilnem/ Mereślańskiego/ Soroktatarskiego i Solknickiego/ iż blisko Wilna tedyby się zeszło studentom na zimę do Wilna/ piece szkolne zagrzewać/ na którą posługę i jabym się przyłożył/ uprosiwszy u Pana swego kilkadziesiąt podwód. A rozumiem iżby więcej się obrało/ coby dopomogli. Obaliwszy i zniosszy koło Wilna wszytkie bożnice Tatarskie/ wznieśmy kwestią o tym/ i. Sozomen. li. 7. cap. 24. 7. Decemb. Cuda się stały gdy Cesarz Bożnicę Żydom budował. Tatarskie mieczyty rozrzucać. z Ghrisist. homil. 4 in Act Homil. 4 in Matt. et aduersus Iud. orat 2. x. Statut
Kiienie zá Wilnem/ Mereśláńskiego/ Soroktátárskiego y Solknickiego/ iż blisko Wilná tedyby się zeszło studentom ná źimę do Wilná/ piece szkolne zágrzewać/ ná ktorą posługę y iabym się przyłożył/ vprośiwszy v Páná swego kilkádźiesiąt podwod. A rozumiem iżby więcey się obráło/ coby dopomogli. Obáliwszy y zniosszy koło Wilná wszytkie bożnice Tátárskie/ wznieśmy questią o tym/ y. Sozomen. li. 7. cap. 24. 7. Decemb. Cudá się stáły gdy Cesárz Bożnicę Zydom budował. Tátárskie miecżyty rozrzucáć. z Ghrisist. homil. 4 in Act Homil. 4 in Matt. et aduersus Iud. orat 2. x. Státut
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 29
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
, a w drugich dniach na zaciągach. Rzeczypospolitej Polskiej. Zbyt Uczeni bardziej Obradom Szkodzą. Anatomia. Rzeczypospolitej Polskiej.
Oco go Pan BÓG i drugi raz napomniał. W tym ufając mądrości swojej, ten zapamiętały niewieściuch, dla upodobania się swoim żonom i nałożnicom, z różnych Bałwochwałskich narodów wybieranym, Bożyszczom ich, powystawiał Bożnice, jako drugi Rozdział Księgi trzeciej Regum świadczy. Więc Pan BÓG, za tę bezecność, Królestwo Jego Izraelskie n 12 sztuk pokrajał. Niemasz sobie czego życzyć, ad correctionem obyczajów Polskich, kogo zbyt mądrego, bo się do zbyt mądrych passim perversitas przywięzuje, i doświadczona rzecz, że gdzie dwóch, albo trzech z
, a w drugich dniach na zaciągach. Rzeczypospolitey Polskiey. Zbyt Uczeni bardziey Obradom Szkodzą. Anatomia. Rzeczypospolitey Polskiey.
Oco go Pan BOG y drugi raz napomniał. W tym ufaiąc mądrości swoiey, ten zapamiętały niewieściuch, dla upodobania się swoim żonom y nałożnicom, z rożnych Bałwochwałskich narodow wybieranym, Bożyszczom ich, powystawiał Bożnice, iako drugi Rozdział Xięgi trzeciey Regum świadczy. Więc Pan BOG, za tę bezecność, Krolestwo Jego Jzraelskie n 12 sztuk pokraiał. Niemasz sobie czego życzyć, ad correctionem obyczaiow Polskich, kogo zbyt mądrego, bo sie do zbyt mądrych passim perversitas przywięzuie, y doświadczona rzecz, że gdzie dwoch, albo trzech z
Skrót tekstu: GarczAnat
Strona: 185
Tytuł:
Anatomia Rzeczypospolitej Polskiej
Autor:
Stefan Garczyński
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1753
Data wydania (nie wcześniej niż):
1753
Data wydania (nie później niż):
1753
Paweł i ci którzy z nim byli/ przyszli do Pergi Pamfiliejskiej. A Jan odszedszy od nich/ wrócił się do Jeruzalem. 14. A oni odszedszy z Pergi/ przyszli do Antiochii Pisydejskiej: a wszedszy do bożnice w dzień Sobotni/ usiedli. 15. A po przeczytaniu zakonu i Proroków/ posłali do nich przełożeni bożnice/ mówiąc: Mężowie bracia/ macieli wolą jakie napominanie uczynić do ludu/ mówcie. 16
. TEdy powstawszy Paweł/ a ręką skinąwszy rzekł: Mężowie Izraelscy/ i którzy się boicie Boga/ słuchajcie. 17. Bóg ludu tego Izraelskiego/ wybrał Ojce nasze/ i wywyższył lud gdy byli przychodniami w ziemi Egipskiej/
Páweł y ći ktorzy z nim byli/ przyszli do Pergi Pámfiliejskiey. A Ian odszedszy od nich/ wroćił śię do Ieruzalem. 14. A oni odszedszy z Pergi/ przyszli do Antyochiey Pisydejskiey: á wszedszy do bożnice w dźień Sobotni/ uśiedli. 15. A po przecżytániu zákonu y Prorokow/ posłáli do nich przełożeni bożnice/ mowiąc: Mężowie bráćia/ maćieli wolą jákie nápominánie ucżynić do ludu/ mowćie. 16
. TEdy powstawszy Páweł/ á ręką skinąwszy rzekł: Mężowie Izráelscy/ y ktorzy śię bojićie Bogá/ słuchajćie. 17. Bog ludu tego Izráelskiego/ wybrał Ojce násze/ y wywyższył lud gdy byli przychodniámi w źiemi Egipskiey/
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 139
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
bluźnili/ otrząsnąwszy proch z szat/ rzekł do nich: Krew wasza na głowę waszę; jam jest czysty: od tego czasu pójdę do Poganów. 7. A odszedszy z tamtąd/ wszedł do domu niejakiego człowieka, imieniem Justa/ służącego Bogu: którego dom był podle samej bożnice. 8. Lecz Kryspus Przełożony bożnice/ uwierzył PAnu ze wszystkim domem swoim: i wiele z Koryntczyków słuchając uwierzyli/ i ochrzczeni są. 9
. Zatym PAN rzekł Pawłowi w nocy w widzeniu: Nie bój się/ ale mów; a nie milcz. 10. Bom Ja jest z tobą; a żaden się na cię nie targnie/ abyć
bluźnili/ otrząsnąwszy proch z szat/ rzekł do nich: Krew wászá ná głowę wászę; jam jest cżysty: od tego cżásu pojdę do Pogánow. 7. A odszedszy z támtąd/ wszedł do domu niejákiego cżłowieká, imieniem Iustá/ służącego Bogu: ktorego dom był podle sámey bożnice. 8. Lecż Kryspus Przełożony bożnice/ uwierzył PAnu ze wszystkim domem swojim: y wiele z Koryntcżykow słuchájąc uwierzyli/ y ochrzcżeni są. 9
. Zatym PAN rzekł Páwłowi w nocy w widzeniu: Nie boj śię/ ále mow; á nie milcż. 10. Bom Ia jest z tobą; á żaden śię ná ćię nie tárgnie/ ábyć
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 146
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
