i w staroświeczczyźnie powodź takowa, radość w całym Egipcie rodziła, szczęście im pomnażając. Socr. lib. 2. cap. 18. Sezm. lib. 5. cap. 3.
Poganie przypisowali Bożkowi swemu Serapisowi to wylanie Nilu, i kolumnę, na której znaczono wzrost jego, świątobliwie chowano, w Kościele tego Bożyszcza. Konstantyn Cesarz, przeniósł był ten słup do Kościoła Aleksandryjskiego, i zaraz po Egipcie trwoga, że zagniewany Bóg Serapis zatrzyma Nilu wody, aleć wylał, i zwyczajnie przyszłych lat się wzbierał. Julianus Apostata, obrońca żarliwy bałwochwalstwa, ten słup znowu na dawne miejsce wrócił, z którego przecięż potym, za rozkazem
y w staroświeczczyźnie powodź tákowá, rádość w całym Egypcie rodziła, szczęśćie im pomnażáiąc. Socr. lib. 2. cap. 18. Sezm. lib. 5. cap. 3.
Poganie przypisowáli Bożkowi swemu Serapisowi to wylanie Nilu, y kolumnę, ná ktorey znaczono wzrost iego, świątobliwie chowano, w Kośćiele tego Bożyszcza. Konstantin Cesarz, przeniosł był ten słup do Kośćiołá Alexandryiskiego, y zaraz po Egypcie trwoga, że zagniewany Bog Serapis zatrzyma Nilu wody, áleć wylał, y zwyczaynie przyszłych lat się wzbieráł. Juliánus Apostatá, obrońca żarliwy bałwochwalstwa, ten słup znowu ná dawne mieysce wroćił, z ktorego przecięż potym, za roskazem
Skrót tekstu: RolJabłADziej
Strona: 81
Tytuł:
Dziejopis starożytny Egipcjanów, Kartainców, Assyryjczyków, Babilonców, Medów, Persów, Macedończyków i Greków
Autor:
Charles Rollin
Tłumacz:
Józef Aleksander Jabłonowski
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
w samym łonie Jowisza cnego, gdy siedział na tronie, Zrzucił i potłukł. Nigdzie wam bezpiecznie Nie będzie, za śmierć moją straszną wiecznie. Więcej mu mówić okrutni nie dali, Lecz go zrzucili, i łeb zgruchotali. Wyprorokował Ezop śmierci kary: Naprzód powietrze zagęściło mary; Morem Delfowie od Bogów skarani, Do Oraculum Bożyszcza udani: Co by ich były karania przyczyny? Wzięli ten respons: że póki złej winy, Śmierci Ezopa nie wypokutują, Więcej bogowie im to nie darują. Aleć nietylko niebiescy bogowie Mścili się śmierci tej, lecz i Grekowie Sędziów do Delfu najwyższych posłali, I tych szalbierskich zabójców skarali. Taka relacja nam jest
w samym łonie Jowisza cnego, gdy śiedźiał na tronie, Zrzućił i potłukł. Nigdźie wam bezpiecznie Nie będźie, za śmierć moią straszną wiecznie. Więcey mu mowić okrutni nie dali, Lecz go zrzućili, i łeb zgruchotali. Wyprorokował Ezop śmierći kary: Naprzod powietrze zagęśćiło mary; Morem Delfowie od Bogow zkarani, Do Oraculum Bożyszcza udani: Co by ich były karania przyczyny? Wźięli ten respons: że poki złey winy, Smierći Ezopa nie wypokutuią, Więcey bogowie im to nie daruią. Aleć nietylko niebiescy bogowie Mśćili śię śmierći tey, lecz i Grekowie Sędźiow do Delfu naywyższych posłali, I tych szalbierskich zaboycow zkarali. Taka relacya nam iest
Skrót tekstu: JabłEzop
Strona: D4
Tytuł:
Ezop nowy polski
Autor:
Jan Stanisław Jabłonowski
Drukarnia:
Andrzej Ceydler
Miejsce wydania:
Lipsk
Region:
zagranica
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
bajki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1731
Data wydania (nie wcześniej niż):
1731
Data wydania (nie później niż):
1731
