i Dniepru wastował Wołyń: Niemirów, Winnicę, Międzyboż, Berdyczów, i t. d. wycięli, haniebne męki gubernatorom, ekonomom pańskim, księżom, szlachcie, których złapali zadając, i prawie nieludzkiemi mąk sposobami męczyli. Koronne chorągwie pod komendą ip. Potockiego starosty chmielnickiego zniesione pod Berdyczowem. Drugi raz ordynowano przeciwko onym Branta: ten trochę przetrzepał kozaków.
Consilium była we Lwowie, ex quo consilio posłano do hana zaciągając ordę na tych buntowników, których że był fautor et protector król polski, z listów przejętych Samusiowych poznać się dało. Rok 1703.
Król szwedzki w sandomierskiem województwie bawi się całą ćwierć roku, pomaluśku ku Warszawie pomykając się.
i Dniepru wastował Wołyń: Niemirów, Winnicę, Międzyboż, Berdyczow, i t. d. wycięli, haniebne męki gubernatorom, ekonomom pańskim, księżom, szlachcie, których złapali zadając, i prawie nieludzkiemi mąk sposobami męczyli. Koronne chorągwie pod komendą jp. Potockiego starosty chmielnickiego zniesione pod Berdyczowem. Drugi raz ordynowano przeciwko onym Branta: ten trochę przetrzepał kozaków.
Consilium była we Lwowie, ex quo consilio posłano do hana zaciągając ordę na tych buntowników, których że był fautor et protector król polski, z listów przejętych Samusiowych poznać się dało. Rok 1703.
Król szwedzki w sandomierskiém województwie bawi się całą ćwierć roku, pomaluśku ku Warszawie pomykając się.
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 217
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
pomyślę, widząc, że drwi głową. Kędy jego chorągiew na konsystencji, O żadnej dać nie umie sprawy okazji, Lwów tylko a Kamieniec, to dwoje mi plecie; Pytam go o insze, nic nie umie na trzecie. Więc postrzegszy półbłazna z niego i półfranta: „Byłżeś u Świętej Trójcy z raz u pana Branta?” Uśmiechnąwszy: „Słychałem od księżej w kościele, Lecz tam być, Dobrodzieju, na człeka by wiele; Po śmierci by dopiero pytać mi się do niej.” Kiedy co raz to gorzej zdrajca ów blazgoni: „Czemuż się, chłopie, liczysz między niedobitki, Nie bywszy w wojsku? Wnet
pomyślę, widząc, że drwi głową. Kędy jego chorągiew na konsystencyi, O żadnej dać nie umie sprawy okazyi, Lwów tylko a Kamieniec, to dwoje mi plecie; Pytam go o insze, nic nie umie na trzecie. Więc postrzegszy półbłazna z niego i półfranta: „Byłżeś u Świętej Trójcy z raz u pana Branta?” Uśmiechnąwszy: „Słychałem od księżej w kościele, Lecz tam być, Dobrodzieju, na człeka by wiele; Po śmierci by dopiero pytać mi się do niej.” Kiedy co raz to gorzej zdrajca ów blazgoni: „Czemuż się, chłopie, liczysz między niedobitki, Nie bywszy w wojsku? Wnet
Skrót tekstu: PotFrasz5Kuk_III
Strona: 366
Tytuł:
Ogroda nie wyplewionego część piąta
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1688 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
sędziemu lwowskiemu, rotmistrzowi pancernej chorągwi, obnażywszy go do koszuli, gdy sygneta kosztownego z palca zdjąć nie chciał, czyli też nie mógł, a saski żołnierz do owej obdzierania bezbożnej dramy komenderowany, postrzegł u niego ów sygnet, chciał mu go z palcem urznąć, i już go bagnetem rznął, gdyby. Łoś na generała Branta nie zawołał o salwowanie, a jednak sygnet musiał dać. Co przy tem sromotnem obdzieraniu plag i sztosów po bokach szlachta rodowita polska nabrali od Sasów, każdy się może domyślić; kto się sponte na rozkaz Sasów nie rozbierał, ten z ciężkiemi plagami był obnażony. ROK 1706. ROK 1706.
§. 24. Do
sędziemu lwowskiemu, rotmistrzowi pancernéj chorągwi, obnażywszy go do koszuli, gdy sygneta kosztownego z palca zdjąć nie chciał, czyli téż nie mógł, a saski żołnierz do owéj obdzierania bezbożnéj dramy komenderowany, postrzegł u niego ów sygnet, chciał mu go z palcem urznąć, i już go bagnetem rznął, gdyby. Łoś na generała Branta nie zawołał o salwowanie, a jednak sygnet musiał dać. Co przy tém sromotném obdzieraniu plag i sztosów po bokach szlachta rodowita polska nabrali od Sasów, każdy się może domyślić; kto się sponte na rozkaz Sasów nie rozbierał, ten z ciężkiemi plagami był obnażony. ROK 1706. ROK 1706.
§. 24. Do
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 107
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
aby Elekcją, Koronacją aprobował, konfirmował, i ratyfikował, także i Dyploma I. M. Pan Marszałek Rokoszowy, aby wydał Sufragia, aby spisane były. 8uo. Vacanse aby in recompensam tej stronie, która nic nie wzięła, którekolwiek euenient przez lat dwie, rozdawane były. 9no. I. M. Pana Branta Generała aby Ichmość Panowie Hetmani stawili na Sejm, i tam Ordinario iuris Processu sądzony był. 10. Indygenatu sobie aby in posterum Książęta Ichmość Saskie nie usurpowali. 11. Dekreta Trybunalskie i Grodzkie ab ipsa Coronatione serowane, aby nullitatis były. 12. Ekonomie aby restituantur Mensae Reginae. Po przeczytaniu tych Punktów, było kilka
áby Elekcyą, Coronácyą approbował, confirmował, y rátyfikował, tákże y Diplomá I. M. Pan Márszałek Rokoszowy, áby wydał Suffragia, áby spisane były. 8uo. Vacanse áby in recompensam tey stronie, ktora nic nie wźięła, ktorekolwiek euenient przez lat dwie, rozdawane byly. 9no. I. M. Paná Brántá Generałá áby Ichmość Pánowie Hetmáni stáwili ná Seym, y tám Ordinario iuris Processu sądzony był. 10. Indigenatu sobie áby in posterum Xiążętá Ichmość Sáskie nie usurpowáli. 11. Dekretá Trybunálskie y Grodzkie ab ipsa Coronatione serowáne, áby nullitatis były. 12. Ekonomie áby restituantur Mensae Reginae. Po przeczytániu tych Punktow, było kilká
Skrót tekstu: RelŁow
Strona: Av
Tytuł:
Relacja zjazdu pod Łowiczem IchMciów PP. rokoszowych
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Gatunek:
relacje
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1698
Data wydania (nie wcześniej niż):
1698
Data wydania (nie później niż):
1698
aby in posterum Książęta Ichmość Saskie nie usurpowali. 11. Dekreta Trybunalskie i Grodzkie ab ipsa Coronatione serowane, aby nullitatis były. 12. Ekonomie aby restituantur Mensae Reginae. Po przeczytaniu tych Punktów, było kilka głosów absolute się do niczego niepryzmawiających, tylko na Ichmościów niektórych, a osobliwie znowu naI. M. Pana Generała Branta inwektywę czyniących, i do Jaśnie Wielm: I. M. Pana Podskarbiego Wielkiego W. Księstwa Lit. obracając mowę exprimebant, że ten I. M. nie może być Mediatorem naszym, który był w Rokoszu, także i o Plenipotencją, że tylko do samego Książęcia I. M. Kardynała regulowana, krótko te
áby in posterum Xiążętá Ichmość Sáskie nie usurpowáli. 11. Dekretá Trybunálskie y Grodzkie ab ipsa Coronatione serowáne, áby nullitatis były. 12. Ekonomie áby restituantur Mensae Reginae. Po przeczytániu tych Punktow, było kilká głosow absolute się do niczego niepryzmawiáiących, tylko ná Ichmośćiow niektorych, á osobliwie znowu náI. M. Páná Generałá Brántá inwektywę czyniących, y do Iaśnie Wielm: I. M. Páná Podskárbiego Wielkiego W. Xięstwá Lit. obracáiąc mowę exprimebant, że ten I. M. nie może bydź Mediatorem nászym, ktory był w Rokoszu, tákże y o Plenipotentią, że tylko do samego Xiążęćia I. M. Kárdynałá regulowána, krotko te
Skrót tekstu: RelŁow
Strona: Av
Tytuł:
Relacja zjazdu pod Łowiczem IchMciów PP. rokoszowych
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Gatunek:
relacje
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1698
Data wydania (nie wcześniej niż):
1698
Data wydania (nie później niż):
1698
w kraje zachodnie.
Szczęśliwie w serce panieńskie też promień ugodził, bo wnet niecąc w niej on płomień miłości Twojej, wieczny Oblubieńcze, oddałać wieńce.
Trzy wonne zaraz, trzy śliczne bez miary: jeden z powszechnej a opocznej wiary, nadzieja drugi, żądza – trzeci wity i pierścień lity.
Pierścień z szczerego cnót branta, w nim drogi safir, od niego w krąg smelców odnogi, co Pan przyjąwszy, dał też rękę onej, już poślubionej.
W tym rzucił na nią niewstydliwe oko młodzieniec zacny, ród licząc wysoko i niezwyczajnym ogniem rozpalony, pragnie jej żony.
Gładkiemy słowy hołdując rodzice, panieńskie serce zna ku sobie dzicze, skąd
w kraje zachodnie.
Szczęśliwie w serce panieńskie też promień ugodził, bo wnet niecąc w niej on płomień miłości Twojej, wieczny Oblubieńcze, oddałać wieńce.
Trzy wonne zaraz, trzy śliczne bez miary: jeden z powszechnej a opocznej wiary, nadzieja drugi, żądza – trzeci wity i pierścień lity.
Pierścień z szczerego cnót branta, w nim drogi safir, od niego w krąg smelców odnogi, co Pan przyjąwszy, dał też rękę onej, już poślubionej.
W tym rzucił na nię niewstydliwe oko młodzieniec zacny, ród licząc wysoko i niezwyczajnym ogniem rozpalony, pragnie jej żony.
Gładkiemy słowy hołdując rodzice, panieńskie serce zna ku sobie dzicze, skąd
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 160
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
