; że musiał odstąpić opieki Bolesława, i zdać ją Konradowi: W tym czasie i Władysław Plwacź kłócił się z Laskonogim Stryjem o Państwa Wielkopolskie, który wsparty potencją Swatopełka, Laskonogiego zgromił, Laskonogi w krótce umarł, a Władysław Plwacz całej Wielkipolski Książęciem został dziedzicznym; Ze zaś i na niego Gąsawska fakcja pokazała się, Henryk Brodaty wsparty Wielkopolskiemi Panami, wygnał go z Państw jego dziedzicznych: W tym czasie Konrad Krzyżaków lokował w ziemi Dobrzyńskiej, i Lubawskiej, których wziąwszy na pomoc jako i sił Henryka i Swatopełka, Prusy najechał, i wyciąwszy Prusów na 5000. zrabował ich Państwo Roku 1234. Kiedy Konrad zabawił się wojną Pruską, Bolesław Pudicus politycznie
; że muśiał odstąpić opieki Bolesława, i zdać ją Konradowi: W tym czaśie i Władysław Plwacź kłóćił śię z Laskonogim Stryjem o Państwa Wielkopolskie, który wsparty potencyą Swatopełka, Laskonogiego zgromił, Laskonogi w krótce umarł, á Władysław Plwacz całey Wielkipolski Xiążęćiem został dźiedźicznym; Ze zaś i na niego Gąsawska fakcya pokazała śię, Henryk Brodaty wsparty Wielkopolskiemi Panami, wygnał go z Państw jego dźiedźicznych: W tym czaśie Konrad Krzyżaków lokował w źiemi Dobrzyńskiey, i Lubawskiey, których wźiąwszy na pomoc jako i śił Henryka i Swatopełka, Prusy najechał, i wyćiąwszy Prusów na 5000. zrabował ich Państwo Roku 1234. Kiedy Konrad zabawił śię woyną Pruską, Bolesław Pudicus politycznie
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 29
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
I. Król 1025. Miecysław II. 1034. Kazimierz Mnich 1058. Bolesław Śmiały 1082. Władysław Herman 1102. Bolesław Krywoust 1139. Władysław wypędzony 1146. Bolesław IV. 1173. Miecysław złożony 1177. Kazimierz II. 1194. Miecysław przywrócony 1202. Władysław Laskonogi złożony 1206. Leszek V. Biały 1227. Henryk brodaty 1228. Bolesław V. Pudicus 1279. Leszek V. Czarny 1289. Przemysław II. 1296. Władysław Łokietek wypędzony. Wacław 1305. Łokietek przywrócony 1313. Kazimierz III. wielki 1370. Ludwik 1382. Jadwiga córka Ludwika 1380. Władysław Jagiełło 1434. Władysław III. 1444. Kazimierz IV. 1492. Jan Albert
I. Krol 1025. Miecysław II. 1034. Kazimierz Mnich 1058. Bolesław Smiały 1082. Włádysłáw Herman 1102. Bolesław Krywoust 1139. Włádysłáw wypędzony 1146. Bolesław IV. 1173. Miecysław złożony 1177. Kazimierz II. 1194. Miecysław przywrocony 1202. Włádysłáw Laskonogi złożony 1206. Leszek V. Biały 1227. Henryk brodaty 1228. Bolesłáw V. Pudicus 1279. Leszek V. Czarny 1289. Przemysław II. 1296. Władysław Łokietek wypędzony. Wacław 1305. Łokietek przywrocony 1313. Kazimierz III. wielki 1370. Ludwik 1382. Jádwigá corká Ludwiká 1380. Włádysław Jagiełło 1434. Włádysław III. 1444. Kazimierz IV. 1492. Jan Albert
Skrót tekstu: BystrzInfGeogr
Strona: H2
Tytuł:
Informacja geograficzna
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia lubelska Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
Kaplice gotuje.
Pochlebstwo gorsze niż trucizna.
Przeciwność trzeba cierpliwie znosić.
Do Boga gdy trwoga.
Kto czeladź wielką chowa i buduje Drogę do ubóstwa sobie gotuje.
Podziewaj się śmiele, póki żyjesz wciele. Póki jedno człowiek ziewa, Wszystkiego się niech spodziewa.
Mądrość przychodzi zlaty. Acz nie każdy mądry, kto brodaty.
Poznać Murzyna z twarzy.
Każdemu się zda, że jego Krzyż nacięższy.
Utrapionym nie trzeba przydawać utrapienia.
Ni tam, ni sam. Tu żle, a tam jeszcze gorzej.
Przy dworze wiele jest pochlebców.
Nie pomoże, nie zawadzi, Tak Ksiądz mówi, kiedy kadzi.
Na inszych zmowka, na siebie
Kaplice gotuie.
Pochlebstwo gorsze niż trućizna.
Przeciwność trzeba cierpliwie znośić.
Do Boga gdy trwoga.
Kto czeladź wielką chowa y buduje Drogę do ubostwa sobie gotuie.
Podźieway śię śmiele, poki żyiesz wćiele. Poki iedno cżłowiek źiewa, Wszystkiego śię niech spodziewa.
Mądrość przychodzi zlaty. Acż nie każdy mądry, kto brodaty.
Poznać Murzyna z twarzy.
Każdemu śię zda, że jego Krzyż nacięższy.
Utrapionym nie trzeba przydawać utrapienia.
Ni tam, ni sam. Tu żle, a tam jeszcże gorzey.
Przy dworze wiele jest pochlebcow.
Nie pomoże, nie zawadźi, Tak Kśiądz mowi, kiedy kadźi.
Na inszych zmowka, na śiebie
Skrót tekstu: FlorTriling
Strona: 7
Tytuł:
Flores Trilingues
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Johannes Zacharias Stollius
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przysłowia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1702
Data wydania (nie wcześniej niż):
1702
Data wydania (nie później niż):
1702
że następujące Zwierzęta nie pewna rzecz, aby się znajdowały.
1. Muł, bo jest Animal spurium, z Konia i Oślicy.
2. Camelopardus, tojest Wielbłądo Ryś, z Wielbłąda i Rysia.
3. Tragelaphus, albo Hirco-Cervus, alias Kozo-Ielen, z Kozy i Jelenia.
4. Hyppelachus, Equi-Cervus. Jelen brodaty, z Konia i Łani, niby Konio Jelen.
5. Hyppardium Konioryś, ex Equo et Pardo.
6. Leopardus Lworyś, z Lwa i Rysia.
7. Allopecopithicum Lisomałpa, z Lisa i Małpy.
8. Leocrocuta, ze Lwa yHyeny,
I inne Zwierzęta w Cudzych Krajach od Autorów opisane, ponieważ
że nástępuiące Zwierzęta nie pewna rzecz, aby się znaydowały.
1. Muł, bo iest Animal spurium, z Konia y Oślicy.
2. Camelopardus, toiest Wielbłądo Ryś, z Wielbłąda y Rysiá.
3. Tragelaphus, albo Hirco-Cervus, alias Kozo-Ielen, z Kozy y Ielenia.
4. Hyppelachus, Equi-Cervus. Ielen brodaty, z Konia y Łani, niby Konio Ielen.
5. Hyppardium Konioryś, ex Equo et Pardo.
6. Leopardus Lworyś, z Lwa y Ryśia.
7. Allopecopithicum Lisomałpa, z Lisa y Małpy.
8. Leocrocuta, ze Lwa yHyeny,
Y inne Zwierzęta w Cudzych Kraiach od Autorow opisane, ponieważ
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 591
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
trzej podzielili Śląsk na Księ- całego Świata, praecipue o CZECHACH
stwa cum approbatione Polaków, pod przysięgą asystowania Radom publicznym i wojnom Polaków, z obligacją nie alienowania Kraju od niej. Jakoż Roku 1180 na Sejmie Łęczyckim Książęta Śląscy znajdowali się, Roku 1222. asystowali Leszkowi Białemu na wojnę przeciw Prusakom. Roku 1226. Henryk Brodaty Książę Wrocławskie był praesens na Sejmie w Gąsowie; tenże był Opiekunem Książęcia Polskiego Bolesława Pudyka. Henryk pobożny Książę Wrocławskie Syn dopiero namienionego Roku 1242 miał Komendę nad Wojskiem Polskim pod Ligniczą przeciw Tatarom, i tam zginął. Tandem Scysje Polskich Książąt i Śląskich pokazały drogę Królom Czeskim do nabycia Śląska, najpierwej za Bolesława Pudyka,
trzey podzielili Sląsk na Xię- całego Swiata, praecipuè o CZECHACH
stwa cum approbatione Polakow, pod przysięgą assystowania Radom publicznym y woynom Polakow, z obligacyą nie alienowania Kraiu od niey. Iakoż Roku 1180 na Seymie Łęczyckim Xiążętá Sląscy znáydowali się, Roku 1222. assystowali Leszkowi Białemu na woynę przeciw Prusakom. Roku 1226. Henryk Brodaty Xiąże Wrocłáwskie był praesens na Seymie w Gąsowie; tenże był Opiekunem Xiążęcia Polskiego Bolesława Pudika. Henryk pobożny Xiążę Wrocławskie Syn dopiero namienionego Roku 1242 miał Kommendę nad Woyskiem Polskim pod Ligniczą przeciw Tatarom, y tam zginął. Tandem Scysye Polskich Xiążąt y Sląskich pokazały drogę Krolom Czeskim do nabycia Sląska, naypierwey zá Bolesława Pudiká,
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 274
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
, czy Lemburski, i Bytowski zostały przy Polakach in Catolicismo, dlatego te Powiaty titulô dwóch Dekanatów sui Nominis należą do Biskupa Kujawskiego ob vicinitatem; stąd się pisze Kujawskim i Pomeranii Biskupem.
Lubuskie BISKUPSTWO było w Mieście Lubusa, albo Lubusz nad Odrą in ruderibus dziś leżącym. Katedra była sub titulo Z Jana Ewangelisty. Henryk brodaty Książę Wrocławskie Opiekun Bolesława wstydliwego, za Opiekę naparł się Lubuskiego Po- Geografia Generalna i partykularna
wiatu z Biskupstwem, i otrzymał, a zaś Opatów z Wsiami 16 w Sandomierskim wyrobił za to Biskupowi Lubuskiemu. Syn Henryka Bolesław marnotrawny, Powiat, i Biskupstwo przemarnotrawił, zbywszy Janowi i Ottonowi Margrabiom Brandenburskim. Nazwane to Miasto Lubusz,
, czy Lemburski, y Bytowski zostały przy Polakach in Catolicismo, dlatego te Powiaty titulô dwoch Dekanatow sui Nominis należą do Biskupa Kuiawskiego ob vicinitatem; ztąd się pisze Kuiawskim y Pomeranii Biskupem.
Lubuskie BISKUPSTWO było w Mieście Lubusa, albo Lubusz nad Odrą in ruderibus dziś leżącym. Katedra była sub titulo S Iana Ewangelisty. Henryk brodaty Xiaże Wrocławskie Opiekun Bolesława wstydliwego, za Opiekę naparł się Lubuskiego Po- Geografia Generalna y partykularna
wiatu z Biskupstwem, y otrzymał, a zaś Opátow z Wsiami 16 w Sandomirskim wyrobił za to Biskupowi Lubuskiemu. Syn Henryka Bolesław marnotrawny, Powiat, y Biskupstwo przemarnotrawił, zbywszy Ianowi y Ottonowi Margrabiom Brandeburskim. Nazwane to Miasto Lubusz,
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 304
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
Sarmi, Siberes, którzy krew zwierząt mają, za napój, albo sok z ziela Cardes. Ziele jakieś u nich się rodzi z liściem szerokim, i głębokim, w jednym listku będzie wody pół garca. Surukusis, Surukufers, którzy w ustach osadzone noszą niebieskie kamyki. Swerwekuesis, Symannes, Schervis, Schervos, lud brodaty (co tam raritas) od głowy do kolan błękitno malowany, także i biłogłowy tym się smarują kolorem, od głowy po naturalia. Suchimileos, Schebajos, czyli Schiebeajos. TAPII, bardzo wojenni; nieprzyjaciela schwytawszy na wojnie, karmią jak wieprza, wielkie czynią wygody, nawet im żon swoich nie broniąc, potym zabijają,
Sarmi, Siberes, ktorzy krew źwierząt maią, za napoy, albo sok z zielá Cardes. Ziele iakieś u nich się rodzi z liściem szerokim, y głębokim, w iednym listku będzie wody puł garca. Surukusis, Surukufers, ktorzy w ustach osadzone noszą niebieskie kamyki. Swerwekuesis, Symannes, Schervis, Schervos, lud brodaty (co tam raritas) od głowy do kolan błękitno malowany, także y biłogłowy tym się smaruią kolorem, od głowy po naturalia. Suchimileos, Schebaios, czyli Schiebeaios. TAPII, bardzo woienni; nieprzyiaciela zchwytawszy na woynie, karmią iak wieprza, wielkie czynią wygody, nawet im żon swoich nie broniąc, potym zabiiaią,
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 574
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
Ale już dziś lisowatych czarni przechodzą/ Lgarze tacy jak może być/ diabłu się godzą. Nie rad widzi łakomego serce go boli/ Kiedy widzi co ma kto wziąć to on sam woli. Więc chce sztukami narabiać ale nie umie/ Każdy tę Filozofią prędko zrozumie. Wieręć ja wolę szafrańca/ a niż łysinę/ Choć brodaty jako kozieł już go ja minę. Sowiźrzałowe. NIE FRASZKA TO.
TUm się jeszcze umyślił troszeczkę zabawić/ A porządek domowy przed oczy wystawić: Któremum się przypatrzył w domu uczciwego/ Sławnej Polskiej korony szlachcica zacnego: Który w Polsce w sprawach swych jest nadobnym wzorem/ Wszytkim stanom szlacheckim/ z jego wszytkim dworem. Żeby
Ale iuż dźiś lisowátych czarni przechodzą/ Lgarze tácy iák może bydź/ dyabłu się godzą. Nie rad widźi łákomego serce go boli/ Kiedy widźi co ma kto wźiąć to on sam woli. Więc chce sztukámi nárábiáć ále nie vmie/ Káżdy tę Filozofią prędko zrozumie. Wieręć ia wolę száfráńcá/ á niż łyśinę/ Choć brodáty iáko koźieł iuż go ia minę. Sowiźrzałowe. NIE FRASZKA TO.
TVm się ieszcze vmyślił troszeczkę zábáwić/ A porządek domowy przed oczy wystáwić: Ktoremum się przypátrzył w domu vczćiwego/ Słáwney Polskiey korony szláchćicá zacnego: Ktory w Polszcze w spráwách swych iest nadobnym wzorem/ Wszytkim stanom szlácheckim/ z iego wszytkim dworem. Zeby
Skrót tekstu: FraszSow
Strona: Dv
Tytuł:
Fraszki Sowiźrzała nowego
Autor:
Jan z Kijan
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
„Czyń, co łaska twoja! „Nie byłać tu noga moja." Wprowadzi mię w bramę zprzodku, A w drugą za nią wpośrodku; Widzę, zboku murowana Kuchnia, a nie tynkowana. Tak w pierwszym przygródku mury Nie skończone są dogóry. Wszedłem do dziedzińca za nim; Już brodaty, suknie na nim Ochędożne, dobry człowiek, Znać przepędził niemały wiek. Wewnątrz jest plac trochę ciasny, Dlatego też nie jest jasny. Architekt, musi być, zbłądził, Abo magister źle zrządził. Sklepy nakoło potężne, W murynku przestronie mężne, W których widzieliśmy wielkie Kolumny, leżące wszelkie. I lwy cztery
„Czyń, co łaska twoja! „Nie byłać tu noga moja." Wprowadzi mię w bramę sprzodku, A w drugą za nią wpośrodku; Widzę, zboku murowana Kuchnia, a nie tynkowana. Tak w pierwszym przygródku mury Nie skończone są dogóry. Wszedłem do dziedzińca za nim; Już brodaty, suknie na nim Ochędożne, dobry człowiek, Znać przepędził niemały wiek. Wewnątrz jest plac trochę ciasny, Dlatego też nie jest jasny. Architekt, musi być, zbłądził, Abo magister źle zrządził. Sklepy nakoło potężne, W murynku przestronie mężne, W których widzieliśmy wielkie Kolumny, leżące wszelkie. I lwy cztery
Skrót tekstu: JarzGośc
Strona: 78
Tytuł:
Gościniec abo krótkie opisanie Warszawy
Autor:
Adam Jarzębski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne, opisy podróży
Tematyka:
architektura, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1643
Data wydania (nie wcześniej niż):
1643
Data wydania (nie później niż):
1643
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ignacy Chrzanowski, Władysław Korotyński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo Opieki nad Zabytkami Przeszłości
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1909
nie omylił. Toż wszedszy na ambonę, rzetelnie wymawia Słowa Pawłowe: „Łukasz was lekarz pozdrawia.” Więcej nic, bo zapomniał początku przemowy; Zmieszał się i kazanie wypadło mu z głowy. Milczy spuściwszy oczy, już kwadrans wyciecze, Nie mogą się doczekać ludzie, aż co rzecze. Aż wójt, człowiek brodaty, stateczny i stary: „Więc go też od nas wszytkich, mój księże wikary, Pozdrówcie.” A ten, gdy go presumpcja sparza, Z ambony do ornata, potem do ołtarza. 25. SPOWIEDNIK WŁOCH W PolscE
Żołnierz Polak przed księdzem Włochem się spowiadał, Chcąc, żeby mu pokutę o nieczystość zadał.
nie omylił. Toż wszedszy na ambonę, rzetelnie wymawia Słowa Pawłowe: „Łukasz was lekarz pozdrawia.” Więcej nic, bo zapomniał początku przemowy; Zmieszał się i kazanie wypadło mu z głowy. Milczy spuściwszy oczy, już kwadrans wyciecze, Nie mogą się doczekać ludzie, aż co rzecze. Aż wójt, człowiek brodaty, stateczny i stary: „Więc go też od nas wszytkich, mój księże wikary, Pozdrówcie.” A ten, gdy go presumpcyja sparza, Z ambony do ornata, potem do ołtarza. 25. SPOWIEDNIK WŁOCH W POLSZCZE
Żołnierz Polak przed księdzem Włochem się spowiadał, Chcąc, żeby mu pokutę o nieczystość zadał.
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 534
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
