z Waki Josop Fursicz najachawszy na dom mieszczanina Puńskiego Lawryna Kapustę/ strzelił do niego/ iż zaraz dusza go odbiegła. Sythae innasores. w tym roku.
Siódmy. W Niedzielę/ i w zacne święta/ jako w Boże Narodzenie/ na Wielką noc/ na Świątki i w insze święta: na wzgardę/ oraniem/ bronowaniem/ i inszą robotą święta nasze odprawują. Violatores praecepti diuini et Ecclesiastici.
Ósmy. Na wzgardę wiary Chrześcijańskiej/ i na znieważenie prawa pospolitego/ których takie każe gardłem karać Konstyt. w roku 1616. fol. 45. ważą się Tatarowie białegłowy Chrześcijanki/ nietylko prostego stanu/ ale i Szlacheckiego zwodzić/ i za
z Wáki Iosop Furśicż náiáchawszy ná dom mieszcżániná Puńskiego Láwryná Kápustę/ strzelił do niego/ iż záraz duszá go odbiegłá. Sythae innasores. w tym roku.
Siodmy. W Niedźielę/ y w zácne świętá/ iáko w Boże Národzenie/ ná Wielką noc/ ná Swiątki y w insze świętá: na wzgárdę/ orániem/ bronowániem/ y inszą robotą świętá násze odpráwuią. Violatores praecepti diuini et Ecclesiastici.
Osmy. Ná wzgárdę wiáry Chrześciáńskiey/ y ná znieważenie práwá pospolitego/ ktorych tákie każe gárdłem káráć Constit. w roku 1616. fol. 45. ważą się Tátárowie biáłegłowy Chrześcianki/ nietylko prostego stanu/ ále y Szlácheckiego zwodźić/ y zá
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 40
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
chrztu świętego umierają/ abo też narodziwszy się z Chrześcijańskich rodziców/ na przemierzłą sektę Mahometańską obracają ich. Bez małżeńskiego zlączenia/ według porządku kościoła powszechnego ustawionego mieszkają: Do Spowiedzi i do używania naświętszego Sakramentu/ nigdy nie chodzą/ i tak jako pogaństwo jakie z świata schodzą. Do tego Niedziele i święta zacne/ oraniem/ bronowaniem/ i inszymi robotami/ czegośmy się nie po jeden kroć z żalem naszym napatrzyli/ obchodzą. Dla czego też Senat Wenecki b. zakazał Żydom dóbr osiadłych skupować i trzymać/ i arendować/ tożbym rozumiał zakazać Tatarom. Czeladź zaś Chrześcijańska tak służała jako i prosta/ obojej płci/ rychlej się garnie do Tatarzyna służyć
chrztu świętego vmieráią/ ábo też národźiwszy się z Chrześćiáńskich rodźicow/ ná przemierzłą sektę Máchometáńską obrácáią ich. Bez małżeńskiego zlącżenia/ według porządku kośćiołá powszechnego vstáwionego mieszkáią: Do Spowiedźi y do vżywánia naświętszego Sákrámentu/ nigdy nie chodzą/ y ták iáko pogáństwo iákie z świátá zchodzą. Do tego Niedźiele y świętá zacne/ orániem/ bronowániem/ y inszymi robotámi/ cżegosmy się nie po ieden kroć z żalem nászym nápátrzyli/ obchodzą. Dla cżego też Senat Wenecki b. zákázał Zydom dobr ośiádłych skupowáć y trzymáć/ y árendowáć/ tożbym rozumiał zákázáć Tátárom. Cżeladź záś Chrześćiáńska ták służáła iáko y prosta/ oboiey płći/ rychley się gárnie do Tátárzyná służyć
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 46
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
