. Konsideratia
Uważenie Czwarte. Już po czasiech mianowanego Cerulariusza/ na pytanie przez Archiepiskopa Dyrachijskiego Konstantyna Kabasiły uczynione/ owe/ w jakiej wadze miane być należą poświęcone od Łacinników Przaśniki: jak święte/ czyli też jak proste. Także też usługowaniaich tego naczynie/ i kapłańskie odzienie/ i jeśli co insze takowe. odpowiedź od Archiepiskopa Bułgarskiego Demetriusza Chomatena daną/ mimo insze/ czytamy/ owe/ który zdania przodka swego Teofilacta Bułgarskiego Archiepiskopa pokazawszy to/ że przykro od niego i od inszych strofowani byli ci z Greków/ którzy nie uważnie i bez wstydu Łacińskie zwyczaje strofują/ i błędy im nieznośne przypisują: nanosi odpowiedź owę/ ani poświęcone od Łacinników Przaśniki/
. Considerátia
Vważenie Czwarte. Iuż po czáśiech miánowánego Ceruláriuszá/ na pytánie przez Archiepiskopá Diráchiyskiego Konstántyná Kábásiły vczynione/ owe/ w iákiey wadze miáne bydź należą poświęcone od Láćinnikow Przáśniki: iák święte/ czyli też iák proste. Tákże też vsługowániaich tego naczynie/ y kápłáńskie odźienie/ y ieśli co insze tákowe. odpowiedź od Archiepiskopá Bulgárskiego Demetriuszá Chomátená dáną/ mimo insze/ czytamy/ owe/ ktory zdánia przodká swe^o^ Theophiláctá Bulgárskiego Archiepiskopá pokázawszy to/ że przykro od niego y od inszych strofowáni byli ći z Grękow/ ktorzy nie vważnie y bez wstydu Láćińskie zwyczáie strofuią/ y błędy im nieznośne przypisuią: nánośi odpowiedź owę/ áni poświęcone od Láćinnikow Przáśniki/
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 152
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Kabasiły uczynione/ owe/ w jakiej wadze miane być należą poświęcone od Łacinników Przaśniki: jak święte/ czyli też jak proste. Także też usługowaniaich tego naczynie/ i kapłańskie odzienie/ i jeśli co insze takowe. odpowiedź od Archiepiskopa Bułgarskiego Demetriusza Chomatena daną/ mimo insze/ czytamy/ owe/ który zdania przodka swego Teofilacta Bułgarskiego Archiepiskopa pokazawszy to/ że przykro od niego i od inszych strofowani byli ci z Greków/ którzy nie uważnie i bez wstydu Łacińskie zwyczaje strofują/ i błędy im nieznośne przypisują: nanosi odpowiedź owę/ ani poświęcone od Łacinników Przaśniki/ ani usługowaniu ich w obchodzie Tajemnice Eucharystii/ służące naczynie/ ni też insze co/ nieczyste
Kábásiły vczynione/ owe/ w iákiey wadze miáne bydź należą poświęcone od Láćinnikow Przáśniki: iák święte/ czyli też iák proste. Tákże też vsługowániaich tego naczynie/ y kápłáńskie odźienie/ y ieśli co insze tákowe. odpowiedź od Archiepiskopá Bulgárskiego Demetriuszá Chomátená dáną/ mimo insze/ czytamy/ owe/ ktory zdánia przodká swe^o^ Theophiláctá Bulgárskiego Archiepiskopá pokázawszy to/ że przykro od niego y od inszych strofowáni byli ći z Grękow/ ktorzy nie vważnie y bez wstydu Láćińskie zwyczáie strofuią/ y błędy im nieznośne przypisuią: nánośi odpowiedź owę/ áni poświęcone od Láćinnikow Przáśniki/ áni vsługowániu ich w obchodźie Táiemnice Eucháristiey/ służące naczynie/ ni też insze co/ niecżyste
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 152
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
/ nie dla Apostołów/ abo Męczenników/ ale dla lednej nikczemnej białegłowy. Tegoż dokazała Kltotyldys Królowa Francuska/ nie tylo Kłodowca Króla/ ale i wszystko Państwo Francuskie swoją dzielnością do krztu ś. i Wiary Chrześcijańskiej przywiódłszy. Toż sprawiła/ iż innych już nie pomienię/ siosta rodzona/ imienia niepomnie/ Trebeliusa Bułgarskiego Króla przez uśmierzone wielkie powietrze/ na wzywanie Chrystusa Jezusa/ zajej radą wpaństwie jego jeszcze nieznajo- mego. Jednak i to prawda/ co pismo ś. mówi à muliere initium peccati początek grzechu od niewiasty. to jest Jewy starki naszej. I zatym Bóg na nie tak dekretował/ sub potestate viri eris, będziesz
/ nie dla Apostołow/ abo Męczennikow/ ále dla ledney nikczemney białegłowy. Tegosz dokazáła Kltotyldis Krolowa Francuska/ nie tylo Kłodowcá Krolá/ ále y wszystko Panstwo Fráncuskie swoią dzielnośćią do krztu ś. y Wiáry Chrześcianskiey przywiodszy. Toż sprawiła/ iż innych iuż nie pomienię/ siosta rodzona/ imienia niepomnie/ Trebeliusá Bulgarskiego Krolá przez vśmierzone wielkie powietrze/ ná wzywánie Chrystusá Iezusá/ záiey rádą wpánstwie iego iescze nieznáio- mego. Iednák y to prawdá/ co pismo ś. mowi à muliere initium peccati początek grzechu od niewiasty. to iest Iewy starki nászey. Y zatym Bog ná nie ták dekretował/ sub potestate viri eris, będziesz
Skrót tekstu: WisCzar
Strona: 45
Tytuł:
Czarownica powołana
Autor:
Daniel Wisner
Drukarnia:
Wojciech Laktański
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
magia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
Tatarzy z Rusią znowu Trakt Sandomirski plądrując 2000. nabrali Panienek, niemi się we Włodzimierzu podzielili. Z Rusi wychodząc wodę potruli, serca trupów na dnie w wodzie przywiązując. Wygnany był, i znowu na Tron przywrucony. Umarł Roku 1289. pogrzebiony u SS. TrójcY u OO. Dominikanów w Krakowie; Zona jego GRYFINA Bułgarskiego Książęcia Córka, bardzo złośliwa Pani i swarliwa, do Węgier wygnana. EUROPA. o Polskim Królestwie.
PRZEMYSŁAW II. Król znowu, Wielko-Polski i Pomeranii Książę, ośm miesięczny tylko Pan, Tytułu Królewskiego od zabicia Z. STANISŁAWA przez lat 115. zaniechanego Reassumptor, pod czas Sejmu w Gnieźnie złożonego od tamecznego Arcybiskupa
Tatárzy z Rusią znowu Trákt Sędomirski plądruiąc 2000. nábrali Panienek, niemi się we Włodźimierzu podźielili. Z Rusi wychodząc wodę potruli, serca trupow ná dnie w wodźie przywiązuiąc. Wygnány był, y znowu ná Tron przywrucony. Umarł Roku 1289. pogrzebiony u SS. TROYCY u OO. Dominikanow w Krákowie; Zoná iego GRYFINA Bulgarskiego Xiążęcia Corka, bardzo złośliwá Pani y swarliwá, do Węgier wygnána. EUROPA. o Polskim Krolestwie.
PRZEMYSŁAW II. KROL znowu, Wielko-Polski y Pomeránii Xiążę, ośm miesięczny tylko Pan, Tytułu Krolewskiego od zábicia S. STANISŁAWA przez lat 115. zániechanego Reassumptor, pod czas Seymu w Gnieźnie złożonego od tamecznego Arcybiskupa
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 345
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
znowu u Papieża przez Posły swe nalegał o Koronę/ o Patriarchę nie bez upominków. Namieniał i to/ że go Grecy do siebie wzywali/ Koronę mu obiecując; ale ja/ mówi/ wolę być sługą Z. Piotra/ i Namiestnika jego. Tym poselstwem i uznaniem zwierzchności Świętego Piotra/ ucieszony Innocencjusz przyzwał do siebie Bułgarskiego Patriarchy/ wielce Stolicy Rzymskiej przychylnego/ na dobrych początków dokończenie. 5. Znowu Papieża prosi o koronę Bułgaria.
Filip Książę szwabskie jeszcze o Cesarstwo zachodził/ na wszytko się Papieżowi ofiarując/ to jest/ na wyprawę do Ziemi świętej/ i na oddanie wszytkiego/ co sam i insi Kościołowi Rzymskiemu wzięli: obiecał też/
znowu u Papieżá przez Posły swe nálegał o Koronę/ o Pátryárchę nie bez upominkow. Námieniał i to/ że go Grecy do śiebie wzywáli/ Koronę mu obiecuiąc; ále ia/ mowi/ wolę bydź sługą S. Piotrá/ i Namiestniká iego. Tym poselstwem i uznániem zwierzchnośći Swiętego Piotrá/ ućieszony Innocencyusz przyzwał do śiebie Bulgarskiego Patryarchy/ wielce Stolicy Rzymskiey przychylnego/ ná dobrych początkow dokonczenie. 5. Znowu Papieżá prośi o koronę Bulgária.
Philip Xiążę szwábskie ieszcze o Cesárstwo záchodźił/ ná wszytko się Papieżowi ofiáruiąc/ to iest/ ná wypráwę do Ziemi świętey/ i ná oddánie wszytkiego/ co sam i inśi Kośćiołowi Rzymskiemu wźięli: obiecał też/
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 14
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
z wielkim wojskiem wyprawił/ i miasto obległ; Grekowie cicho Króla Bułgarskiego Joannicjusza/ abo Calo Ioannem na odsiecz przyzwawszy/ na Łacinniki uderzyli/ i ich zbili/ a Baldwina Cesarza z Pany inszemi Bułgarowie pojmali/ u których w więzieniu w krótce umarł. Przed jego śmiercią Papież o tym zbiciu Chrześcijan usłyszawszy/ pisał do Króla Bułgarskiego/ aby pamiętając/ że Koronę i Chorągiew wziął od Kościoła Rzymskiego/ z Łacinniki pokoj uczynił/ i Baldwina uwolnił. Ale on się uskarżał na Wojsko Chrześcijańskie/ iż z nim pokoju nie chciało/ ażby oddał Państwu Wschodniemu ziemie niektóre/ do których on sobie przywłaszczał dziedziczne prawo od swoich przodków/ którego też musiał
z wielkim woyskiem wypráwił/ i miásto obległ; Grekowie ćicho Krolá Bulgárskiego Ioánnicyuszá/ ábo Calo Ioannem ná odśiecz przyzwawszy/ ná Lácinniki uderzyli/ i ich zbili/ á Báldwiná Cesárzá z Pány inszemi Bulgárowie poimáli/ u ktorych w więźieniu w krotce umárł. Przed iego śmierćią Papież o tym zbićiu Chrześcian usłyszawszy/ pisał do Krolá Bulgárskiego/ áby pámiętáiąc/ że Koronę i Chorągiew wźiął od Kośćiołá Rzymskiego/ z Láćinniki pokoy uczynił/ i Báldwina uwolnił. Ale on się uskarżał ná Woysko Chrześćiáńskie/ iż z nim pokoiu nie chćiáło/ áżby oddał Páństwu Wschodniemu źiemie niektore/ do ktorych on sobie przywłaszczał dźiedźiczne prawo od swoich przodkow/ ktorego też muśiał
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 17
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
ręce rycerz jednorogi, Co sam z naszemi wojski wszedł w bój przykry, srogi. Dajże Konstantynowi znać o tem twojemu, Aby go ludowi wziąć rozkazał zbrojnemu, Póki noc, póki z pracej niewypowiedzianej Twardo zaśnie, bo mocy jest nieporównanej. Wielką rzecz sprawisz, skoro w łyka podasz tego, Co królestwa obronił jeden bułgarskiego.”
VIII.
Od tych, którzy cały dzień z bitwy uciekali I w mieście pierwszem z trudów, ranni, spoczywali, Już beł sam Undziard nieco doszedł wiadomości O Rugierowem męstwie, sercu i dzielności; Słyszał, iż swoją ręką rycerz odważony Zbiwszy wielu, ostatek pędził w różne strony, Białogrodu obronił, Bułgarom darował
ręce rycerz jednorogi, Co sam z naszemi wojski wszedł w bój przykry, srogi. Dajże Konstantynowi znać o tem twojemu, Aby go ludowi wziąć rozkazał zbrojnemu, Póki noc, póki z pracej niewypowiedzianej Twardo zaśnie, bo mocy jest nieporównanej. Wielką rzecz sprawisz, skoro w łyka podasz tego, Co królestwa obronił jeden bulgarskiego.”
VIII.
Od tych, którzy cały dzień z bitwy uciekali I w mieście pierwszem z trudów, ranni, spoczywali, Już beł sam Undziard nieco doszedł wiadomości O Rugierowem męstwie, sercu i dzielności; Słyszał, iż swoją ręką rycerz odważony Zbiwszy wielu, ostatek pędził w różne strony, Białogrodu obronił, Bulgarom darował
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_III
Strona: 337
Tytuł:
Orland szalony, cz. 3
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
ja milcz. Wolno tobie/ wolno mnie. O śmiałość nietrudno Tę biorą z swoich zbrodni/ te serca dodają. Jeśli też więcej będziesz gadał weźmiesz w gembę. Cyt lepiej a daj pokoj. Nie znajdziesz tu teraz Jadwigi Świętej/ która zaspolną umową Trzydzieści lat w czystości z mężem swym mieszkała. Nieznaidziesz Kunegundy Córki Bułgarskiego Książęcia/ która z swoim wstydliwym nazwanym Bolesławem przez wszystek wiek w czystości żyła; Raczej znajdziesz Gryfinę Żoneczkę Czarnego Leszka/ która postrzegszy że Małżonek nie dusz Zrzuciwszy Czepiec/ swoje obłokła panieńskie Szaty/ i oraz z nimże rozwód uczyniła. O takowe Gryfinki nie trudno w Koronie/ A cóż w Litwie moi Boże/ tam
ia milcz. Wolno tobie/ wolno mnie. O śmiáłość nietrudno Tę biorą z swoich zbrodni/ te sercá dodáią. Ieśli tesz więcey będźiesz gadał weźmiesz w gembę. Cyt lepiey á day pokoy. Nie znaidźiesz tu teraz Iadwigi Swiętey/ ktora záspolną vmową Trzydźieśći lat w czystośći z mężem swym mieszkáłá. Nieznaidźiesz Kunegundy Corki Bułgárskiego Xiążęćia/ ktora z swoim wstydliwym názwánym Bolesławem przez wszystek wiek w czystośći żyłá; Ráczey znaidźiesz Gryfinę Żoneczkę Czárnego Leszká/ ktora postrzegszy że Małżonek nie dusz Zrzućiwszy Czepiec/ swoie oblokła pánienskie Száty/ y oraz z nimże rozwod vczyniłá. O tákowe Gryfinki nie trudno w Koronie/ A cosz w Litwie moi Boże/ tam
Skrót tekstu: OpalKSat1650
Strona: 38
Tytuł:
Satyry albo przestrogi do naprawy rządu i obyczajów w Polszcze
Autor:
Krzysztof Opaliński
Miejsce wydania:
Amsterdam
Region:
zagranica
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
