, Aksamit, adamaszek i sztuczki kitajki, Od podszywki bajki.
Jeśliże się krawcowi kąski nie przydadzą, Przecię ich towarzysze żydom je przedadzą, Darmo ich nie dadzą.
I tak onej Toruńskiej wetują utraty, Co przepili, przegrali, nagrodzą im płaty, Kiedy zrobią szaty.
Zawsze chędogo chodzą, małe myto biorą, Buczni, piją, tańcują, ba, i czasem broją, Dziwne suknie stroją.
Staroświeckim już delii robić zabaczyli Tylko się podskubanek teraz nauczyli, Żeby wskok zrobili.
Choć kopieniak usarski robotą oszpeci, Także i ferezją aż nazbyt ukróci, Wszytko w żart obróci.
A kiedy mają robić białogłowskie szaty, Ganią im staroświeckie, co
, Aksamit, adamaszek i sztuczki kitajki, Od podszywki bajki.
Jeśliże się krawcowi kąski nie przydadzą, Przecię ich towarzysze żydom je przedadzą, Darmo ich nie dadzą.
I tak onej Toruńskiej wetują utraty, Co przepili, przegrali, nagrodzą im płaty, Kiedy zrobią szaty.
Zawsze chędogo chodzą, małe myto biorą, Buczni, piją, tańcują, ba, i czasem broją, Dziwne suknie stroją.
Staroświeckim już delii robić zabaczyli Tylko się podskubanek teraz nauczyli, Żeby wskok zrobili.
Choć kopieniak usarski robotą oszpeci, Także i ferezyą aż nazbyt ukróci, Wszytko w żart obróci.
A kiedy mają robić białogłowskie szaty, Ganią im staroświeckie, co
Skrót tekstu: WychWieś
Strona: 16
Tytuł:
Kiermasz wieśniacki
Autor:
Jan z Wychylówki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
dialogi, fraszki i epigramaty, pieśni
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Teodor Wierzbowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
K. Kowalewski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1902
robić nie chciał. Drexel. in Phaeton Cap. 27. §. 4. cit. Wilhelm. Bergm.in der bestrafften Zungen-Suende/p. m. 95. seq.
Skądby takie kończaste i rogate trzewiki poszły/ pisze o tym jeden Teolog mówiąc: Ze podziśdzień szpiczaste rogate i na przodku kończate ludzie buczni trzewiki noszą: poszło to od jednego Błazna dworskiego/ któremu Książę i inni Dworzanie chcąc drugich śmiechu nabawić/ gdy z nim rozmawiali/ nogą na palce następowali/ także Błazen drugdy zawrzasknął/ i od bólu zakrzyknął; i owszem wszelaką złość onemu Błaznowi wyrządzając laską okowaną w palce go kłoli. Lecz najdowali się niektórzy Dworzanie tak
robić nie chćiał. Drexel. in Phaeton Cap. 27. §. 4. cit. Wilhelm. Bergm.in der bestrafften Zungen-Suende/p. m. 95. seq.
Zkądby tákie kończáste y rogáte trzewiki poszły/ pisze o tym jeden Teolog mowiąc: Ze podźiśdźień szpiczáste rogáte y ná przodku kończáte ludźie buczni trzewiki noszą: poszło to od jednego Błazná dworskiego/ ktoremu Xiążę y inni Dworzánie chcąc drugich śmiechu nábáwić/ gdy z nim rozmawiáli/ nogą ná pálce nástępowáli/ tákże Błazen drugdy záwrzasknął/ y od bolu zákrzyknął; y owszem wszeláką złość onemu Błaznowi wyrządzájąc laską okowáną w pálce go kłoli. Lecz naydowáli śię niektorzy Dworzánie ták
Skrót tekstu: GdacPrzyd
Strona: 30.
Tytuł:
Appendiks t.j. przydatek do dyszkursu o pańskim i szlacheckim albo rycerskim stanie
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
