/ a on im na radle gra/ by na Arfie Dawidowej piękna muzyka; własne szyderstwo i omamienie/ jaki taniec/ taka muzyka/ choć czasem baba niemoże łazić. Dla tegoż w wielkim sekrecie to potrzeba odprawować. Ale kiedy i butlowie/ kto się nie leni/ może przytym być/ to tu butel żenie mało lepszej do domu przyszedszy/ ona innym/ nietylko rozpowie/ ale i przyda tyle troje/ że tego będzie nazajutrz pełne Miasto. A zacniejsze zaś Maciory/ chcę rzec Matrony/ za których podnietą mężowie ich, na takie nędznice ostro nastąpili/ zrozumiawszy kogo choć poniewolnie powołały/ jako im mianowano/ zarazem rozpisując
/ á on im ná radle gra/ by ná Arfie Dawidowey piękna muzyká; własne szyderstwo y omamienie/ iáki taniec/ taka muzyká/ choć czásem babá niemoże łáźić. Dla tegosz w wielkim sekrećie to potrzebá odpráwowáć. Ale kiedy y butlowie/ kto się nie leni/ może przytym bydź/ to tu butel żęnie máło lepszey do domu przyszedszy/ oná innym/ nietylo rospowie/ ale y przyda tyle troie/ że tego będźie názáiutrz pełne Miásto. A zacnieysze záś Máciory/ chcę rzec Mátrony/ zá ktorych podnietą mężowie ich, ná tákie nędznice ostro nástąpili/ zrozumiawszy kogo choć poniewolnie powołáły/ iáko im miánowano/ zárázem rospisuiąc
Skrót tekstu: WisCzar
Strona: 78
Tytuł:
Czarownica powołana
Autor:
Daniel Wisner
Drukarnia:
Wojciech Laktański
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
magia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
