swojej kreacyj scjencją; którą wswoich Sukcesorach całemu światu komunikował. Po nim doskonały był naturalista Salomon, mający także infusam scientiam, ale tylko naturalem, non supernaturalem, który disputavit super lignis, à cedro, quae est in Libano usq; ad hysopum według trzecich ksiąg królewskich cap: 4. to jest o drzewach, bydlętach, ptakach, o wężach, rybach, o dyspozycyj świata, o mocy, o dzielności żywiołów, o czasie, o gwiazdach o cnotach skrytych ziół, jako księga mądrości, to mu wszytko przypisuje, cap: 7. ale te księgi jego potym spalone są, aby lud o Bogu niezapomniał był, mogąc mieć
swoiey kreacyi scyencyą; ktorą wswoich sukcessorach całemu swiatu kommunikował. Po nim doskonały był naturalista Salomon, maiący także infusam scientiam, ale tylko naturalem, non supernaturalem, ktory disputavit super lignis, à cedro, quae est in Libano usq; ad hysopum według trzecich ksiąg krolewskich cap: 4. to iest o drzewach, bydlętach, ptakach, o wężach, rybach, o dyspozycyi swiata, o mocy, o dzielności żywiołow, o czasie, o gwiazdach o cnotach skrytych zioł, iako księga mądrości, to mu wszytko przypisuie, cap: 7. ale te księgi iego potym spalone są, aby lud o Bogu niezápomńiáł był, mogąc mieć
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 220
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
co pewniejszego wynaleźć o przyczynie ciepła tych wód/ jako to był niejaki Aleksander Petronius, który chcąc coś wynaleźć powiedział iż jako we wszytkich innych rzeczach/ tak żywiących jako też bezdusznych/ zawsze się pokazuje ciepło przyrodzone: którym każda rzecz do swego kresu trwa/ i żyje. Widzimy to jaśnie tak w ludziach jako i w bydlętach/ że jest jakoweś ciepło/ które trzyma ich na świecie: abowiem gdy które z nich umrze/ zaraz oziębnieje/ tak że żadne ciepło/ ani żadne futra onych ciał umarłych nie ogrzeje. Toż się dzieje i w innych rzeczach przyrodzonych/ to jest w drzewach/ które ciepłem swym przyrodzonym stoją dotąd póki go staje
co pewnieysze^o^ wynáleść o przycżynie ćiepłá tych wod/ iáko to był nieiáki Alexander Petronius, ktory chcąc coś wynáleść powiedźiał iż iako we wszytkich innych rzecżách/ ták żywiących iáko też bezdusznych/ záwsze sie pokazuie ćiepło przyrodzone: ktorym káżda rzecż do swego kresu trwa/ y żyie. Widźimy to iáśńie ták w ludźiách iáko y w bydlętách/ że iest iákoweś ćiepło/ ktore trzyma ich ná świećie: ábowiem gdy ktore z nich vmrze/ záraz oźiębnieie/ ták że żadne ćiepło/ áni żadne futrá onych ćiał vmárłych nie ogrzeie. Toż sie dźieie y w innych rzecżách przyrodzonych/ to iest w drzewách/ ktore ćiepłem swym przyrodzonym stoią dotąd poki go sstáie
Skrót tekstu: SykstCiepl
Strona: 92.
Tytuł:
O cieplicach we Skle ksiąg troje
Autor:
Erazm Sykstus
Drukarnia:
Krzysztof Wolbramczyk
Miejsce wydania:
Zamość
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
medycyna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
miejsce wiezie i niesie. Trzecia/ iż w ćwiczeniu bydląt niemasz nic trwałego/ ale łatwie błądzą/ i przychodzą do swych z natury obyczajów. Nauczysz psa rękawicę trzymać w gębie: porzuć mu mięsa sztukę/ wnet rękawicę upuści dla mięsa. Jako namiętności przynależą ludziom/ jako bydlętom. Miarkowanie namiętności w ludziach i w bydlętach różne Człowiek więcej i więtszym namiętnościam podległ.
JAko człowiek nawiętszego szczęścia może być uczestnikiem/ tak też najwiętszemu nieszczęściu/ i nędzy podległ. Abowiem ciało jego nawiętszemi/ i rozmaitszemi chorobami bywa trapione/ niżli zwierząt niemych: dusza jego więtszym/ i gwałtowniejszym namiętnościam podległa/ niżli bydlęca. A iż więcej namiętności przypada na człowieka:
mieysce wieźie y nieśie. Trzećia/ iż w ćwiczeniu bydląt niemász nic trwáłego/ ale łatwie błądzą/ y przychodzą do swych z natury obyczáiow. Náuczysz psá rękáwicę trzymać w gębie: porzuć mu mięsá sztukę/ wnet rękawicę vpuśći dla mięsa. Iáko namiętnośći przynależą ludźiom/ iáko bydlętom. Miárkowánie namiętnośći w ludźiách y w bydlętách rożne Człowiek więcey y więtszym namiętnośćiam podległ.
IAko człowiek nawiętsze^o^ sczęśćia może być vczestnikiem/ tak też naywiętszemu niesczęśćiu/ y nędzy podległ. Abowiem ćiáło iego nawiętszemi/ y rozmáitszemi chorobami bywa trapione/ niżli źwierząt niemych: duszá iego więtszym/ y gwałtownieyszym namiętnośćiam podległá/ niżli bydlęca. A iż więcey namiętnośći przypada ná człowieka:
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 141
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
Te zaś dusze za różne mamy, które dzieła od innych barzo różne sprawują. Jedyna dusza jest w jednej rzeczy żyjącej, a w nas cała dusza we wszytkim ciele mieszka i we wszytkich jego cząstkach, coś na podobieństwo jako słowo w izbie wyrzeczone całe i jedno jest całej izbie, i w każdej jest cząstce: w bydlętach zaś i rzeczach innych które mają dusze Materialne część inne dusze jest w każdym członku, że gdy członek gine cząstka też dusze przepada. Ma zaś każda dusza swe własne siły i dzielności, które jako około różnych się bawią rzeczy albo różny barzo mają sposób się bawienia, różnemi je zowiem, i tak wzrok około farby słuch
Te záś dusze zá rożne mamy, ktore dźiełá od innych bárzo rożne spráwuią. Iedyna duszá iest w iedney rzeczy żyiącey, á w nas cáłá duszá we wszytkim ćiele mieszka y we wszytkich iego cząstkách, coś ná podobieństwo iáko słowo w izbie wyrzeczone cáłe y iedno iest cáłey izbie, y w káżdey iest cząstce: w bydlętách záś y rzeczách innych ktore máią dusze Máteryalne część inne dusze iest w káżdym członku, że gdy członek gine cząstka też dusze przepada. Ma záś każda duszá swe własne śiły y dźielnośći, ktore iáko około rożnych się bawią rzeczy álbo rożny barzo máią sposob się bawienia, rożnemi ie zowiem, y tak wzrok około fárby słuch
Skrót tekstu: TylkRoz
Strona: 113
Tytuł:
Uczone rozmowy
Autor:
Wojciech Tylkowski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1692
Data wydania (nie wcześniej niż):
1692
Data wydania (nie później niż):
1692
nie trwa dusza bydlęca? Bo dusza drzewiana ledwie nie każda ma to w swoich cząśtkach czego potrzebuje aby swoję dzielność okazowała, bo w każdej cząstce ma to iż ciągnie strawę, trawi, roście etc. podobna też dusza gadzin która w każdej cząstce ma fantazyją i apetyt, dla tego na części posiekana żyje. ale w bydlętach doskonałych jako jest koń, wół, i inne, nie ma wszytkiego w swoich częściach, bo fantazyja tylo w głowie. apetyt w sercu, martwienia w wątrobie etc. części nie ma. 98. Czemu dusza może być w ciele, choć części jedne utraci, a bez drugich być nie może? Bez tych nie
nie trwa duszá bydlęca? Bo duszá drzewiána ledwie nie káżda ma to w swoich cząśtkách czego potrzebuie áby swoię dzielność okázowáłá, bo w káżdey cząstce ma to iż ćiągnie stráwę, trawi, rośćie etc. podobna też duszá gádźin ktora w káżdey cząstce ma fántázyią y áppetyt, dla tego na części pośiekána żyie. ále w bydlętách doskonáłych iáko iest koń, woł, y inne, nie ma wszytkiego w swoich częśćiách, bo fántázyia tylo w głowie. áppetyt w sercu, martwięnia w wątrobie etc. częśći nie ma. 98. Czemu duszá może bydź w ciele, choć części iedne vtraći, á bez drugich bydź nie może? Bez tych nie
Skrót tekstu: TylkRoz
Strona: 135
Tytuł:
Uczone rozmowy
Autor:
Wojciech Tylkowski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1692
Data wydania (nie wcześniej niż):
1692
Data wydania (nie później niż):
1692
