formują z skorup morskich. W Tabetańskiej Prowincyj soli lodowatej, za złoto ją mając zażywają za monetę. Ramusius. W Nawigacji, Amerykani w Meksyku fruktu Cacao, w Peru ziela coca mieli za monetę. Strabo Autor świadczy librô. 8. że Dariusz Król Perski pierwszy złotą kazał bić monetę, na niej konia rżącego wybiwszy cechę; zracji, iż koń taki Perską jemu wyprognostykował Koronę według Justyna. Darici Nummi w wielkiej były estymacyj; bo z szczerego złota. W Latium albo w Krażu koło Rzymu teraźniejszego, Autorem był miedzianej monety Saturnus Regnant; ale na niej portretu dawania jest inventorem Ianus według Makrobiusza Lib: 1. c. 7.
formuią z skorup morskich. W Tabethańskiey Prowincyi soli lodowatey, za złoto ią maiąc zażywaią za monetę. Ramusius. W Nawigacii, Amerykani w Mexiku fruktu Cacao, w Peru ziela coca mieli za monetę. Strabo Autor swiadczy librô. 8. że Dariusz Krol Perski pierwszy złotą kazał bić monetę, na niey konia rżącego wybiwszy cechę; zracii, iż koń taki Perską iemu wyprognostykował Koronę według Iustyna. Darici Nummi w wielkiey były estymacyi; bo z szczerego złota. W Latium albo w Kraźu koło Rzymu teraźnieyszego, Autorem był miedzianey monety Saturnus Regnant; ale na niey portretu dawania iest inventorem Ianus według Makrobiusza Lib: 1. c. 7.
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 62
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
odjęto/ ale go do wiecznych ciemności związawszy wrzucono. Oświecenia Boskie poznane/ prawdy uważone/ dowody przetrząśnione/ czego się strzec? w czym się koniecznie ćwiczyć? sposoby/ są to prawdziwym talentem/ i mówiąc po naszemu kapitalną summą/ na to człowiekowi daną/ aby nie mając dosyć na tym/ że wybitą Pańskiej twarzy cechę/ z obu stron na tej monecie obejrzał/ że ten ślad i tor którym iść ma za Chrystusem poznał/ że w piękny płatek albo jedwabny woreczek/ ten drogi grosz zawiązał. Ze swe oświecenia/ przedsięwzięcia/ postanowienia pięknie przepisał/ miedzy nabożne swe dyptichy i pamiętane rejestra wliczył etc. aby mówię tą się powierzchowną nie
odięto/ ále go do wiecznych ćiemnośći związawszy wrzucono. Oświecenia Boskie poznáne/ prawdy uwáżone/ dowody przetrząśnione/ czego się strzedz? w czym się koniecznie ćwiczyć? sposoby/ są to prawdźiwym tálentem/ y mowiąc po naszemu kápitalną summą/ ná to człowiekowi dáną/ áby nie maiąc dosyć ná tym/ że wybitą Pańskiey twarzy cechę/ z obu stron ná tey monećie obeyrzał/ że ten ślad y tor ktorym iść ma zá Chrystusem poznał/ że w piękny płatek álbo iedwabny woreczek/ ten drogi grosz záwiązał. Ze swe oświeceniá/ przedsięwźięćiá/ postánowieniá pięknie przepisał/ miedzy nabożne swe dyptichy y pámiętane reiestra wliczył etc. áby mowię tą się powierzchowną nie
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 416
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
wierze stateczności/ powynajdowali rozmaite sposoby/ któreby ich od odstąpienia Reliej Chrześcijańskiej hamowały. Miedzy inszemi/ w Mingrelliej dzieciom przy krzcie piątnują krzyż na ręce/ w Serbskiej ziemi na czele/ napuszczając sokiem pewnego ziela/ któregogo się farba otrzeć nigdy nie może. Nosi każdy tej Nacji człowiek/ kiedy się po Turczy/ jasną Cechę odszczepieństwa i niewierności swojej/ który sromoci zawoj biały na głowie zakręcony. Pobożny ten wynalazek/ nie jednego z tych mizernych Chrześcijan w wierze świętej zatrzymuje/ lubo go łagodne obietnice odwodzą/ niemogąc tego pojąć/ jako się Krzyż Chrystusa Pana z barwą Mahometową ma zgadzać. Księga Pierwsza, ROZDZIAŁ XIX. Jakim kształtem Turcy
wierze státecznośći/ powynaydowáli rozmáite sposoby/ ktoreby ich od odstąpienia Reliey Chrześćiánskiey hámowáły. Miedzy inszemi/ w Mingrelliey dźiećiom przy krzćie piątnuią krzyż ná ręce/ w Serbskiey źiemi ná czele/ nápuszczáiąc sokiem pewnego źiela/ ktorego^o^ się fárbá otrzeć nigdy nie może. Nośi kożdy tey Náciey człowiek/ kiedy się po Turczy/ iásną Cechę odszczepieństwá y niewiernośći swoiey/ ktory sromoći zawoy biały ná głowie zákręcony. Pobożny ten wynálazek/ nie iednego z tych mizernych Chrześćian w wierze świętey zátrzymuie/ lubo go łágodne obietnice odwodzą/ niemogąc tego poiąć/ iáko się Krzyż Chrystusá Páná z bárwą Mahometową ma zgadzać. Xięgá Pierwsza, ROZDZIAŁ XIX. Iákim kształtem Turcy
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 104
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
co: a któżby takiego w uczciwości miał: O niebożęta starcy/ jakichżeście się wy rozkoszy/ jakich pociech/ jakiej uczciwości sami zbawili/ gdybyście Cnoty odbieżeli/ a z młodymiście się ludźmi w obyczajach porównali. Jako się nie wsrydźcie/ gdy już barwę śmiertelną i kościelną/ to jest siwizny i ostatniej koszule cechę na sobie nosicie: więcej się macie ku światu niźli ku śmierci. Szkaradna rzecz jest/ jako ktos napisał/ stary żołnierz: a jeszcze skaradsza/ stary wszetecznik/ stary pijanica. A onoby w ten czas nalepszym rzemiesłnikiem być miał/ jako Cicero napisał. Rzemiosło bowiem i zabawki starości są Cnoty/ które acz w
co: á ktożby tákiego w vczćiwośći miał: O niebożętá stárcy/ iákichżeśćie się wy roskoszy/ iákich poćiech/ iákiey vczćiwośći sámi zbáwili/ gdybyśćie Cnoty odbieżeli/ á z młodymiśćie się ludźmi w obyczáiách porownáli. Iáko się nie wsrydźćie/ gdy iuż bárwę śmiertelną y kośćielną/ to iest siwizny y ostátniey koszule cechę ná sobie nośićie: więcey się maćie ku świátu niźli ku śmierci. Szkárádna rzecz iest/ iáko ktos nápisał/ stáry żołnierz: á iescze skárádsza/ stáry wszetecznik/ stáry piiáńicá. A onoby w ten czás nálepszym rzemiesłnikiem być miał/ iáko Cicero nápisał. Rzemięsło bowiem y zábáwki stárośći są Cnoty/ ktore ácz w
Skrót tekstu: StarPopr
Strona: 86
Tytuł:
Poprawa niektórych obyczajów polskich potocznych
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1625
Data wydania (nie później niż):
1625
