. Opowiedziawszy onej generalną zgodę, Mniemały, iże Pan Bóg stanie im za szkodę. A ta się nierozmyślnie królestwa podjęła, Od drzew ofiarowaną koronę przyjęła. A k’nim się obróciwszy, aby drzewa stały Pod jej cieniem, kazała; a które nie chciały Słuchać, że je zarazem srodze karać chciała; Dębom, cedrom, cyprysom folgować nie miała, Ani się na rodzaj swój, ani oglądając Na moc, ani inszych drzew sobie poważając. Tak czasem wielcy ludzie sami się zbraniają Urzędów, królestw, chociaż z to rozumu mają I biegłości; a drugi, choć mu z to nie zstaje Rozumu siebie rządzić, przecię się on wdaje W
. Opowiedziawszy onej generalną zgodę, Mniemały, iże Pan Bóg stanie im za szkodę. A ta się nierozmyślnie królestwa podjęła, Od drzew ofiarowaną koronę przyjęła. A k’nim się obróciwszy, aby drzewa stały Pod jej cieniem, kazała; a które nie chciały Słuchać, że je zarazem srodze karać chciała; Dębom, cedrom, cyprysom folgować nie miała, Ani się na rodzaj swój, ani oglądając Na moc, ani inszych drzew sobie poważając. Tak czasem wielcy ludzie sami się zbraniają Urzędów, królestw, chociaż z to rozumu mają I biegłości; a drugi, choć mu z to nie zstaje Rozumu siebie rządzić, przecię się on wdaje W
Skrót tekstu: VerdBłażSet
Strona: 86
Tytuł:
Setnik przypowieści uciesznych
Autor:
Giovanni Mario Verdizzotti
Tłumacz:
Marcin Błażewski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wilhelm Bruchnalski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1897
AD SUAM TESTUDINEM
Sonora buxi filia sutilis... (Lib. II, 3)
Wdzięczna lutni! Przedniejszego Drzewa wnuczko! Życia mego Towarzyszko, co twą sprawą Serce mi kwitnie! Uciecho! Słodka moja zabawo!
Tu, gdzie Wisła białym cugiem Płynie w morze pławem długiem Blisko skały Wawelowej, Przy brzegu, mym cedrom rówien, wstaje las topolowy.
Ciebie ja na ukochanym, Stogałęzim, w list odzianym Jednym drzewie w dzień pogody Słońca jasnego zawieszę, pełen wewnętrznej swobody.
Niechaj w cię zefiry wdzięczne Swych tchów nawieją, a w brzęczne Strony twe zadzwonią, a ja Na zielonym mchu się złożę miłowonnego maja.
Ach! Mnie wpośród tych
AD SUAM TESTUDINEM
Sonora buxi filia sutilis... (Lib. II, 3)
Wdzięczna lutni! Przedniejszego Drzewa wnuczko! Życia mego Towarzyszko, co twą sprawą Serce mi kwitnie! Uciecho! Słodka moja zabawo!
Tu, gdzie Wisła białym cugiem Płynie w morze pławem długiem Blisko skały Wawelowéj, Przy brzegu, mym cedrom rówien, wstaje las topolowy.
Ciebie ja na ukochanym, Stogałęzim, w list odzianym Jednym drzewie w dzień pogody Słońca jasnego zawieszę, pełen wewnętrznej swobody.
Niechaj w cię zefiry wdzięczne Swych tchów nawieją, a w brzęczne Strony twe zadzwonią, a ja Na zielonym mchu się złożę miłowonnego maja.
Ach! Mnie wpośród tych
Skrót tekstu: SarbGawWierBar_I
Strona: 460
Tytuł:
Wiersze
Autor:
Maciej Kazimierz Sarbiewski
Tłumacz:
Jan Gawiński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1640
Data wydania (nie wcześniej niż):
1640
Data wydania (nie później niż):
1640
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
twych Mędrców kłamstwa świat był opanował, A z naszych Apostołów prawda rozgłoszona Kwitnie wszędzie. bo gdyby twoja niezmyślona Wiara była, zaprawdę szczycząc się obroną Tak wielką, niebyłaby nigdy zatłumioną. Dobrze tedy powiedział ukoronowany Prorok tak o was, którzy chwalicie bałwany: Widziałem niezbożnego tak w sobie wyniosłym, Ze się Libańskim Cedrom zdał podobny rosłym, Minąłem, aż go niemasz, szukałem, aż ono I miejsce, na którym był, niebyło znajdziono. Bo jako dym niszczeje, i jako wosk płynie Od ognia, tak omylna wasza wiara zginie. Psal: 57. Hier: 13. Psal: 18. Rom:
twych Mędrcow kłamstwá świát był opánował, A z nászych Apostołow prawdá rozgłoszona Kwitnie wszędźie. bo gdyby twoiá niezmyślona Wiárá była, záprawdę szczycząc się obroną Ták wielką, niebyłaby nigdy zátłumioną. Dobrze tedy powiedźiał vkoronowány Prorok ták o was, ktorzy chwalićie báłwány: Widźiałem niezbożnego ták w sobie wyniosłym, Ze się Libáńskim Cedrom zdał podobny rosłym, Minąłem, áż go niemasz, szukałem, áż ono Y mieysce, ná ktorym był, niebyło znáydźiono. Bo iáko dym niszczeie, y iáko wosk płynie Od ogniá, ták omylna wászá wiárá zginie. Psal: 57. Hier: 13. Psal: 18. Rom:
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 244
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
KasztelANA WOJNICKIEGO, Wielkorządzcy Krakowskiego, Drohobyckiego, Złotoryskiego i Barwałdskiego, etc. Starosty. Ekonomiej Samborskiej, Wielickiej, i Bocneńskiej Karbariej Administratora. PORZĄDZONA. Gospodarzom za Memoriał, Nowym, za Instruktarz podana. W KRAKOWIE,R[...] ku[...] 675.[...] pogr: N[...] NA STAROZYTNE KLEJNOTY JAŚNIE WIELMożnYCH DOBRÓDZIEIÓW SWOICH. DRzewa te, równe Cedrom Libańskim, spojonę Złotym Łańcuchem, zdobią Sarmacką Koronę Tym więcej, gdy owoce rozkoszne wydały: Znać że się Najwyższemu Stwórcy spodobały. Stąd łatwo obiecować, że ich cnoty dzielne, Wsławią własną Ojczyznę, jako nieśmierteln[...] . Dla tego wtym pierścieniu zostaja zamknięte, Będąc oraz u BOGA, i u ludzi wzięte.
AN[...] EAS DZIA
KASZTELLANA WOYNICKIEGO, Wielkorządzcy Krákowskiego, Drohobyckiego, Złotoryskiego y Bárwáłdskiego, etc. Stárosty. Oekonomiey Sámborskiey, Wielickiey, y Bocneńskiey Kárbáryey Administratorá. PORZĄDZONA. Gospodarzom zá Memoryał, Nowym, zá Instruktarz podána. W KRAKOWIE,R[...] ku[...] 675.[...] pogr: N[...] NA STAROZYTNE KLEYNOTY IAŚNIE WIELMOZNYCH DOBRODZIEIOW SWOICH. DRzewá te, rowne Cedrom Libáńskim, spoionę Złotym Łáńcuchem, zdobią Sarmácką Koronę Tym więcey, gdy owoce roskoszne wydały: Znáć że się Naywyższemu Stworcy spodobały. Ztąd łatwo obiecowáć, że ich cnoty dźielne, Wsławią własną Oyczyznę, iáko nieśmierteln[...] . Dla tego wtym pierśćieniu zostáia zamknięte, Będąc oraz v BOGA, y v ludzi wźięte.
AN[...] EAS DZIA
Skrót tekstu: HaurEk
Strona: 2
Tytuł:
OEkonomika ziemiańska
Autor:
Jakub Kazimierz Haur
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
poradniki
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
cud w Nazarecie – dziewosłąb Miłości. Zmowiny Boga z człekiem, nie masz wątpliwości; na ślub Panna zezwala, widząc chęć Miłości. Z łona niewcielonego w plac rodowitości przyciąga z pozdrowieniem Syna moc Miłości. Słowo, przez które wszelkie rzeczy są w istności, objął sobą żywotny i zjął pas Miłości. Szczęśliwy Jessego szczep, cedrom w wysokości podobny, z niego wschodzi lilia Miłości. 2. LILIJOWY w wieńcu Miłości Bożej wtóry kwiat Nawiedzenie
Intravit in domum Zacchariae et salutavit Elisabeth. Luc. 1
Łaski pełna w dom krewnych przez górne przykrości bieży nimfa, przodkuje w drodze wódz Miłości. Elizabety plemię w poczęciu ciemności ogrzewa, oświeciła pochodnia Miłości. Cieszą
cud w Nazarecie – dziewosłąb Miłości. Zmowiny Boga z człekiem, nie masz wątpliwości; na ślub Panna zezwala, widząc chęć Miłości. Z łona niewcielonego w plac rodowitości przyciąga z pozdrowieniem Syna moc Miłości. Słowo, przez które wszelkie rzeczy są w istności, objął sobą żywotny i zjął pas Miłości. Szczęśliwy Jessego szczep, cedrom w wysokości podobny, z niego wschodzi lilija Miłości. 2. LILIJOWY w wieńcu Miłości Bożej wtóry kwiat Nawiedzenie
Intravit in domum Zacchariae et salutavit Elisabeth. Luc. 1
Łaski pełna w dom krewnych przez górne przykrości bieży nimfa, przodkuje w drodze wódz Miłości. Elizabety plemię w poczęciu ciemności ogrzewa, oświeciła pochodnia Miłości. Cieszą
Skrót tekstu: WieszczOgródGur
Strona: 79
Tytuł:
Ogród rozkoszy
Autor:
Adrian Wieszczycki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
emblematy
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory poetyckie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Anna Gurowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2001
