dla lepszego zrozumienia posyłam, nietrudnoby nam o niewzywanego gościa. To mi też Baudis powiedział, że Olendrowie na każdy miesiąc czterdzieści tysięcy talarów twardych Gustawowi dają; piękni zaprawdę mediatorowie! przyczynia się słyszę inszych wiele, gdyż niepodobna rzecz, aby tak wielkie wojska sam sustentować mógł. Oddaję się zatem i t. d.
Ceduła. Z strony traktatów wiem, że wszyscy komisarze ci naznaczeni pewnie ich nierozprzą: bo są zwłaszcza trzej do tej sprawy maxime interessati, jeżeli nieprzyjaciel, jako się udaje, sczerze będzie chciał. Aleć jeśli do twardych kondycyj przydzie, trzebaby żeby nam i kto inszy pomógł; a jako widzę, że co przed
dla lepszego zrozumienia posyłam, nietrudnoby nam o niewzywanego gościa. To mi też Baudis powiedział, że Olendrowie na każdy miesiąc czterdzieści tysięcy talarów twardych Gustawowi dają; piękni zaprawdę mediatorowie! przyczynia się słyszę inszych wiele, gdyż niepodobna rzecz, aby tak wielkie wojska sam sustentować mógł. Oddaję się zatém i t. d.
Ceduła. Z strony traktatów wiem, że wszyscy kommissarze ci naznaczeni pewnie ich nierozprzą: bo są zwłascza trzej do tej sprawy maxime interessati, jeżeli nieprzyjaciel, jako się udaje, sczérze będzie chciał. Aleć jeśli do twardych condycij przydzie, trzebaby żeby nam i kto inszy pomógł; a jako widzę, że co przed
Skrót tekstu: KoniecSListy
Strona: 141
Tytuł:
Listy Stanisława Koniecpolskiego Hetmana
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1672
Data wydania (nie wcześniej niż):
1672
Data wydania (nie później niż):
1672
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
przyszły, nie tak z strony nieprzyjacielskiej, (którego też za ustawicznemi supplementami lekce sobie ważyć nietrzeba) jako z strony własnych swoich, gdy ich niedostatek do tego przyciśnie. Niebawiąc dłuższem pisaniem wierność poddaństwa z powolnością uniżonych służb moich W.K.M., P.M.M. pilno oddawam.
Ceduła. Od kilku niedziel przyjachał tu do wojska Waszej Królewskiej Mości P. oberszter leitenant Plater, chcąc się udać do służb Waszej Kr. Mści, P. mego miłościwego, o którym przed trudnościami i zabawami memi wojennemi przepomniałem był oznajmić Waszej Królewskiej Mości. Widzę, że będąc biegłym w sprawach rycerskich, mianowicie koło armaty
przyszły, nie tak z strony nieprzyjacielskiej, (którego też za ustawicznemi supplementami lekce sobie ważyć nietrzeba) jako z strony własnych swoich, gdy ich niedostatek do tego przyciśnie. Niebawiąc dłuższém pisaniem wierność poddaństwa z powolnością uniżonych służb moich W.K.M., P.M.M. pilno oddawam.
Ceduła. Od kilku niedziel przyjachał tu do wojska Waszéj Królewskiéj Mości P. oberszter leitenant Plater, chcąc się udać do służb Waszéj Kr. Mści, P. mego miłościwego, o którym przed trudnościami i zabawami memi wojennemi przepomniałem był oznajmić Waszej Królewskiej Mości. Widzę, że będąc biegłym w sprawach rycerskich, mianowicie koło armaty
Skrót tekstu: KoniecSListy
Strona: 145
Tytuł:
Listy Stanisława Koniecpolskiego Hetmana
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1672
Data wydania (nie wcześniej niż):
1672
Data wydania (nie później niż):
1672
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
by były przyszły posiłki. I była to rzecz bardzo znaczna, taka przewaga, już przedmieście opanować, ale że fortuna, conatibus nostris inimica, tego nam zajrzała, patienter ferenda. Aza zdarzy P. Bóg okazją, że się ci ludzie znowu poprawią i tem większą przysługą będąc, teraz co infortunio inimicali uczynić zechcą.
Ceduła. Po napisaniu listu tego, gdym sam o tej imprezie do Brodnice z P. Czarnieckim i z P. Bukowieckim inquirując mówił, z wielkim żalem powiadali mi, że im źle bardzo stanęła piechota niemiecka. I nietrzeba tam było żadnego im posiłku, opanowawszy już ulicę przed bramą, bo ze dwu stron do
by były przyszły posiłki. I była to rzecz bardzo znaczna, taka przewaga, już przedmieście opanować, ale że fortuna, conatibus nostris inimica, tego nam zajrzała, patienter ferenda. Aza zdarzy P. Bóg okazyją, że się ci ludzie znowu poprawią i tém większą przysługą będąc, teraz co infortunio inimicali uczynić zechcą.
Ceduła. Po napisaniu listu tego, gdym sam o tej imprezie do Brodnice z P. Czarnieckim i z P. Bukowieckim inquirując mówił, z wielkim żalem powiadali mi, że im źle bardzo stanęła piechota niemiecka. I nietrzeba tam było żadnego im posiłku, opanowawszy już ulicę przed bramą, bo ze dwu stron do
Skrót tekstu: FredJŻaKoniec
Strona: 147
Tytuł:
List do J. Żadzika
Autor:
Jakub Maksymilian Fredro
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
i miejsca tego dobiegając Przez trudy nieskończone/ po świecie wędruje Tu/ o której bez łodzi Morze przeprawuje/ I ziemie nie dotyka/ rumor o niej w Mieście Gąb tysiąc swych rozwiąże/ różno to odeście Ztą jej interpretując. Czemu tak ukryta Poszła nieodpowiednie: Takli jej niezbyta Miłość była: i jedna mogła ją ceduła/ Do jej prżywieść rozpaczy: Jeśli się nie czuła Sobie być podejźrzaną/ czemuż się w to wdała: Gdyż winien kto ucieka: Lubo też i znała Co do siebie; cóż za dziw unieść się Niewieście: Ani to jest ostatnie w miłości nieszczęście/ Ze o kim co pomówią. Słowa więc latają Z wiatrem
y mieyscá tego dobiegáiąc Przez trudy nieskończone/ po świecie wędruie Tu/ o ktorey bez łodzi Morze przepráwuie/ Y ziemie nie dotyka/ rumor o niey w Mieście Gąb tysiąc swych rozwiąże/ rożno to odeście Ztą iey interpretuiąc. Czemu ták vkryta Poszłá nieodpowiednie: Tákli iey niezbyta Miłość byłá: y iedná mogłá ią cedułá/ Do iey prżywieść rospaczy: Iesli się nie czułá Sobie bydź podeyźrzáną/ czemuż się w to wdáłá: Gdyż winien kto vcieka: Lubo też y znáłá Co do siebie; coż zá dziw vnieść się Niewieście: Ani to iest ostátnie w miłości nieszczęście/ Ze o kim co pomowią. Słowá więc latáią Z wiátrem
Skrót tekstu: TwarSPas
Strona: 90
Tytuł:
Nadobna Paskwalina
Autor:
Samuel Twardowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1701
Data wydania (nie wcześniej niż):
1701
Data wydania (nie później niż):
1701
i wiodłem do zgody. Z mocy są Bożej nadzieje zyszczone. Kiedy Bagadet straciwszy swobody, Pod mój rząd przyszedł. A inszych z gromione Chrześcijan dzieła, waleczne zawody Drżały przedemną, i barzjejby drżały Gdyby nie zbytki winne mnnie zalały. IBRAIM. XXII. Cesarz. NA włosku żywot wisiał zawieszony, Gdy już ceduła śmierci się zbliżała, Od okrutnego powrozu duszony Wkrótce być miałem. Lecz mię ratowała Ciemnica Więźniów, gdziem był posadzony. Gdy Bratnia wolność wten czas panowała. Lecz skrom objął Sceptrum w moje mocy, Zaraz śmiertelne uspiły mię nocy.
MAHOMET IV. XXIII. Cesarz. ŚWiat cały widzi, że na pysznym
y wiodłem do zgody. Z mocy są Bożey nádźieie zyszczone. Kiedy Bágádet stráćiwszy swobody, Pod moy rząd przyszedł. A inszych z gromione Chrześćian dźiełá, waleczne záwody Drżały przedemną, y bárźieyby drżały Gdyby nie zbytki winne mnnie záláły. IBRAIM. XXII. Cesarz. NA włosku żywot wiśiał záwieszony, Gdy iuż cedułá śmierći się zbliżałá, Od okrutnego powrozu duszony Wkrotce bydź miałem. Lecz mię rátowáłá Ciemnicá Więźniow, gdźiem był posádzony. Gdy Brátnia wolność wten czas pánowáłá. Lecz skrom obiął Sceptrum w moie mocy, Záraz śmiertelne vspiły mię nocy.
MAHOMET IV. XXIII. Cesarz. SWiát cáły widźi, że ná pysznym
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 8nlb
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
kontraktem zawartem. A nuż wszedszy w ceduły — uważa pan młody — Jużeż na jego zgubę jawne są dowody? Cóż i po protokule, gdy roborowany Związek miłości, kiedy popodpisowany Na zobopolnych skryptach wlasnemi rękami, Jakby przed publicznemi zeznany aktami? Za którego poety idąc rozumieniem Rzecz się ledwie nie każda zgadza z swem imieniem: Ceduła — z łacińskiego tłumacząc języka — Ucinka czy ustrzyżka coś się blisko tyka! Jakoż tak wielom ceduł korespondencje Niesytem krwie żelazem odstrzygnęły szyje. Więc w zepsowanem wierszu tym pewna nowina, Że saepe conveniunt rebus cum nomina.
Z drugiej strony to dwoje pod trutynę bierze, Iż odważny Mars zdawna przychylny Wenerze. Jeszcze w
kontraktem zawartem. A nuż wszedszy w ceduły — uważa pan młody — Jużeż na jego zgubę jawne są dowody? Coż i po protokule, gdy roborowany Związek miłości, kiedy popodpisowany Na zobopolnych skryptach wlasnemi rękami, Jakby przed publicznemi zeznany aktami? Za ktorego poety idąc rozumieniem Rzecz sie ledwie nie kożda zgadza z swem imieniem: Ceduła — z łacińskiego tłumacząc języka — Ucinka czy ustrzyżka coś sie blisko tyka! Jakoż tak wielom ceduł korrespondencye Niesytem krwie żelazem odstrzygnęły szyje. Więc w zepsowanem wierszu tym pewna nowina, Że saepe conveniunt rebus cum nomina.
Z drugiej strony to dwoje pod trutynę bierze, Iż odważny Mars zdawna przychylny Wenerze. Jeszcze w
Skrót tekstu: KorczWiz
Strona: 62
Tytuł:
Wizerunk złocistej przyjaźnią zdrady
Autor:
Adam Korczyński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1698
Data wydania (nie wcześniej niż):
1698
Data wydania (nie później niż):
1698
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Roman Pollak, Stefan Saski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1949
Ceduła OD P. LANCKOROŃSKIEGO Z PUCKA, I RELATIA TEGO, CO Z MORZA PRZYBIEŻAŁ.
Po napisaniu listu mego do Wm. mego miłościwego Pana, ta mi wiadomość przyszła, którą Wm. memu M. Panu posyłam, a zda mi się, że te wiadomości Wm. mój Mścy Pan będziesz ode mnie często miewał,
Ceduła OD P. LANCKOROŃSKIEGO Z PUCKA, I RELATIA TEGO, CO Z MORZA PRZYBIEŻAŁ.
Po napisaniu listu mego do Wm. mego miłościwego Pana, ta mi wiadomość przyszła, którą Wm. memu M. Panu posyłam, a zda mi się, że te wiadomości Wm. mój Mścy Pan będziesz ode mnie często miewał,
Skrót tekstu: LancCedKoniec
Strona: 54
Tytuł:
Ceduła
Autor:
Lanckoroński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
. Daleko większa sława i nagroda w niebie, Niźli Turków zwyciężyć, kto zwycięży siebie. 63. STANISŁAWOWI ŻÓŁKIEWSKIEMU, HETMANOWI KORONNEMU
Zbytni sławy apetyt, Wołochów niestatek Winien, wojsko koronne żem jako do jatek Wywiódł i nierychłom się postrzegł na Cecorze; Skąd gdy go nazad w spiętym uwodzę taborze, Wiecznego mię dekretu ceduła zachodzi: Tu sam ginę, tu gubię kwiat koronnej młodzi, Tu pogańskich zastępów osypane wałem Ciało się moje z duszą, głowa dzieli z ciałem: Ta z konstantynopolskiej na kopijej wieże Długo wisząc, niech późnych hetmanów przestrzeże; Tułub, przez stare blizny świeże wziąwszy rany, Żółkiewski Stanisławie, twój tu pochowany. 64.
. Daleko większa sława i nagroda w niebie, Niźli Turków zwyciężyć, kto zwycięży siebie. 63. STANISŁAWOWI ŻÓŁKIEWSKIEMU, HETMANOWI KORONNEMU
Zbytni sławy apetyt, Wołochów niestatek Winien, wojsko koronne żem jako do jatek Wywiódł i nierychłom się postrzegł na Cecorze; Skąd gdy go nazad w spiętym uwodzę taborze, Wiecznego mię dekretu ceduła zachodzi: Tu sam ginę, tu gubię kwiat koronnej młodzi, Tu pogańskich zastępów osypane wałem Ciało się moje z duszą, głowa dzieli z ciałem: Ta z konstantynopolskiej na kopijej wieże Długo wisząc, niech późnych hetmanów przestrzeże; Tułub, przez stare blizny świeże wziąwszy rany, Żółkiewski Stanisławie, twój tu pochowany. 64.
Skrót tekstu: PotNagKuk_I
Strona: 455
Tytuł:
Nagrobki
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
treny, lamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1699
Data wydania (nie wcześniej niż):
1699
Data wydania (nie później niż):
1699
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
