której jednak miary Zguby swojej wetując i tak wielkiej szkody, Na nowe się zdobywasz hymny i nagrody. (Zważyła li fortuna staterą ich równą Z piękną razem i mądrą dziś Niemierzycowną?) Onać troski dawniejsze wybije te z głowy, Ona stroić i lutni pomoże Febowej. Toż trzej wojewodzicy usiądą rodzeni, Jako trzej Centaurowie w jeden zaprzężeni Wóz Chirionów. A oprócz że braterską zgodą, Ale i kompleksyą, i wszystką urodą Tak sobie są podobni, z jednego jakoby Znał kto wszystkich. Ledwie że starszego z osoby Poznać Jana: lubo mu do swej pory Przyjść nie dały dziedziczne w domu tym honory, W progu jednak i bardzo czekają go
której jednak miary Zguby swojej wetując i tak wielkiej szkody, Na nowe się zdobywasz hymny i nagrody. (Zważyła li fortuna staterą ich równą Z piękną razem i mądrą dziś Niemierzycowną?) Onać troski dawniejsze wybije te z głowy, Ona stroić i lutni pomoże Febowej. Toż trzej wojewodzicy usiędą rodzeni, Jako trzej Centaurowie w jeden zaprzężeni Wóz Chiryonów. A oprócz że braterską zgodą, Ale i komplexyą, i wszystką urodą Tak sobie są podobni, z jednego jakoby Znał kto wszystkich. Ledwie że starszego z osoby Poznać Jana: lubo mu do swej pory Przyjść nie dały dziedziczne w domu tym honory, W progu jednak i bardzo czekają go
Skrót tekstu: TwarSRytTur
Strona: 133
Tytuł:
Zbiór różnych rytmów
Autor:
Samuel Twardowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1631 a 1661
Data wydania (nie wcześniej niż):
1631
Data wydania (nie później niż):
1661
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Drukarnia "Czasu"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1861
rzecz pożyczona przepadła.
LEUCI lud w Lotaryngii.
LOCRI ludzie jedni w Grecyj, w kraju Lokrydy przy Beocyj inaczej Locrenses zwani; drudzy w Włoszech między Bruciami; Stolica ich Locri na gorze Locrinus zwanej, przeciw Sycylii.
LAPITE albo Peletronii był lud w Tessalii ustawiczną Wojnę z Centaurami prowadzący. Ci to pierwsi, jako i Centaurowie inwentorowie są ujeżdzenia Konia, uzdeczek, munsztoków, kulbak, według Wirgiliusza in Georgicis i Serwiliusza.
LAESTRIGONES byli to ludzie na pograniczu Kampanii, ludzkie olim mięso jedzący. Miasto ich było Formiae. Pliniusz Libr. 7. M. M. M.
MOSKWĘ jużem opisał, w Części II. Aten. Series różnych
rzecz pożyczona przepadła.
LEUCI lud w Lotaryngii.
LOCRI ludzie iedni w Grecyi, w kraiu Lokrydy przy Beocyi inaczey Locrenses zwani; drudzy w Włoszech między Bruciami; Stolica ich Locri na gorze Locrinus zwaney, przeciw Sycilii.
LAPITHAE albo Peletronii był lud w Tessalii ustawiczną Woynę z Centaurami prowadzący. Ci to pierwsi, iako y Centaurowie inwentorowie są uieżdzenia Koniá, uzdeczek, munsztokow, kulbak, według Wirgiliusza in Georgicis y Serwiliusza.
LAESTRIGONES byli to ludzie na pograniczu Kampanii, ludzkie olim mięso iedzący. Miasto ich było Formiae. Pliniusz Libr. 7. M. M. M.
MOSKWĘ iużem opisał, w Części II. Aten. Series rożnych
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 146
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
pierzchliwe zwierzę doganiać nadąży. Na głos Trąby weselszy/ rana go nieztrwożny/ Zmężnym Panem/ nosiciel wraz się mężny sroży. Na nim Pan goni/ na nim gdy źle bierka padnie/ On z niebezpiecznych razów/ wynosi go snadnie. I snadź dla tej wygody/ starzy tak wierzyli/ Ze pułczłeka/ pułkonia/ Centaurowie byli. Anagramma.
Rąmy a mary jedno/ może jeśli owe Kładzie wpolu Tyrymach rąmy Dawidowe. Wdowożeniowi.
WDowę Zonę pojmujesz/ jakoby też stary Zupan/ lubo z chodzone kupił szarawary. Choćby niewiem jak siłę/ Wdowy/ chwalby miały/ Przecię spoczętej beczki trunek jest zwietrzały. Księgi Pierwsze. Do Aścitopila.
pierzchliwe zwierzę dogániáć nádąży. Ná głos Trąby weselszy/ ráná go nieztrwożny/ Zmężnym Pánem/ nośićiel wraz się mężny sroży. Ná nim Pan goni/ ná nim gdy źle bierká pádnie/ On z niebeśpiecznych rázow/ wynośi go snádnie. Y snadź dla tey wygody/ stárzy ták wierzyli/ Ze pułczłeká/ pułkoniá/ Centaurowie byli. Anagramma.
Rąmy á máry iedno/ może ieśli owe Kłádźie wpolu Tyrymách rąmy Dawidowe. Wdowożeniowi.
WDowę Zonę poimuiesz/ iákoby tesz stáry Zupąn/ lubo z chodzone kupił száráwáry. Choćby niewiem iák śiłę/ Wdowy/ chwalby miáły/ Przećię zpoczętey beczki trunek iest zwietrzáły. Kśięgi Pierwsze. Do Ascitopilá.
Skrót tekstu: KochProżnEp
Strona: 72
Tytuł:
Epigramata polskie
Autor:
Wespazjan Kochowski
Drukarnia:
Wojciech Górecki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1674
Data wydania (nie wcześniej niż):
1674
Data wydania (nie później niż):
1674
odsadził Ancieja? ni mi postać Hyberskieg troja Pasterza/ ni Cerberze straszna była twoiq? Wyżeście ręce/ rogi/ kruszyli Bykowe? Zna wasz czyn Elis/ wody znają Stymfalowe: Zna gaj Parteński. wasząsz odwagą dostany Termodoontskim złotem przepas smelcowany? I jabłka nie ustrzegłę od czułego smoku? Mnie nie poraz chybiali Centaurowie kroku: I Arkadski wieprz dziki szkodnik: nie wygrała Lub swym złym Hydra rosła i moc dwoję brała. Cóż gdym Turskie woźniki krwią ludzką tuczone Widział? widział trupami złoby narzucone? Widziałem/ i rozmiotał: znioszł Pana z szkapami. Temi ogrom Nemejski zwinąłem barkami. Tym na brzegu Tybrowym/ dziw się
odsádźił Ancieiá? ni mi postáć Hyberskieg troiá Pásterzá/ ni Cerberze strászna była twoiq? Wyżeśćie ręce/ rogi/ kruszyli Bykowe? Zna wász czyn Elis/ wody znáią Stymphalowe: Zná gay Pártenski. wásząsz odwagą dostány Termodoontskim złotem przepás smelcowány? Y iábłká nie vstrzegłę od czułego smoku? Mnie nie poraz chybiáli Centaurowie kroku: Y Arkádski wieprz dźiki szkodnik: nie wygrałá Lub swym złym Hydrá rosłá y moc dwoię brałá. Coż gdym Turskie woźniki krwią ludzką tuczone Widźiał? widźiał trupámi złoby nárzucone? Widźiałem/ y rozmiotał: znioszł Paná z szkápámi. Temi ogrom Nemeyski zwinąłem bárkami. Tym ná brzegu Tybrowym/ dźiw się
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 223
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
tak przebieżawszy dziedziczne ich cnoty, wspomnieć też on miał domowe przymioty, aleć i on sam bodaj godzien chluby (czego snadź próżen i poganin gruby) nad ludzkość i nad przyjacielskie prawa barda na ścienie, prze gościa potrawa. Kto tam bezpiecznie na ich siędzie ławie przy gospodarskiej za pasem buławie? Takieć miewali uczty Centaurowie, takie Lapite, biorąc gościom zdrowie, a przecię chwali piwo ich z biesiady, o bodaj nie tak miedzy tu sąsiady. A rozrodzone szlacheckie ich plemię, jako szarańcza przykrywszy tam ziemię, do czego kiedy Ojczyźnie się zgodzi? Do rady? Na targ rychlej z kijem godzi. Na wojnę? Żonkę zarazem on
tak przebieżawszy dziedziczne ich cnoty, wspomnieć też on miał domowe przymioty, aleć i on sam bodaj godzien chluby (czego snadź próżen i poganin gruby) nad ludzkość i nad przyjacielskie prawa barda na ścienie, prze gościa potrawa. Kto tam bezpiecznie na ich siędzie ławie przy gospodarskiéj za pasem buławie? Takieć miewali uczty Centaurowie, takie Lapite, biorąc gościom zdrowie, a przecię chwali piwo ich z biesiady, o bodaj nie tak miedzy tu sąsiady. A rozrodzone szlacheckie ich plemię, jako szarańcza przykrywszy tam ziemię, do czego kiedy Ojczyźnie się zgodzi? Do rady? Na targ rychléj z kijem godzi. Na wojnę? Żonkę zarazem on
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 338
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
