ekstrakcją Radycis; będzie linia EO 5. ćwiartek, równa linii OG. Zaczym arkus przez punkta E. yG przejdzie Inaczej fig: 7 Tab: I. Wysokość FG przedziel na dwoje w a. Uczyń EF równą Fa i femidiametrem EG uczyń z punktów G i E interfekcją w O, z której O, jako centra, uczynisz arkus EG. PROBLEMA Tab: I. fig: 8. Rez: Wysokość NL podziel na 3 części, będzie 3cia NK 2 Uczyń NH :: NK, :: OK zaś LI :: MK :: KL. Aposigę odrysować. Rez: Wysokość CB podziel na dwoje przez O, uczyń projekturę
extrakcyą Radicis; będzie linia EO 5. ćwiártek, rowna linii OG. Záczym árkus przez punkta E. yG przeydzie Ináczey fig: 7 Tab: I. Wysokość FG przedziel na dwoie w a. Uczyń EF rowną Fa y femidiametrem EG uczyń z punktow G y E interfekcyą w O, z ktorey O, iáko centra, uczynisz arkus EG. PROBLEMA Tab: I. fig: 8. Rez: Wysokość NL podziel na 3 części, będzie 3cia NK 2 Uczyń NH :: NK, :: OK záś LI :: MK :: KL. Aposigę odrysować. Rez: Wysokość CB podziel na dwoie przez O, uczyń projekturę
Skrót tekstu: ŻdżanElem
Strona: 23
Tytuł:
Elementa architektury domowej
Autor:
Kajetan Żdżanski
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
architektura
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1749
Data wydania (nie wcześniej niż):
1749
Data wydania (nie później niż):
1749
A przeto przydałem ci figurę przed oczy: to jest sztuka A, która, daj to, że jest muszkiet do nauki, z którego strzelają od białego punktu aż do 6 punktów od skwadry, i tak według tej reguły widzimy, wiele strzelą i z drugich sztuk podpisanych. A jeśli chcesz wiedzieć, które są centra od tranzytów, centrum tranzytu B jest C, centrum tranzytu D jest E, centrum tranzytu F jest G, centrum tranzytu H jest I, centrum tranzytu K jest L, centrum tranzytu M jest N, centrum tranzytu O jest P. A jeśli mierzysz przez miarę QR, najdziesz, że strzelanie z muszkietu do nauki
A przeto przydałem ci figurę przed oczy: to jest sztuka A, która, daj to, że jest muszkiet do nauki, z którego strzelają od białego punktu aż do 6 punktów od skwadry, i tak według tej reguły widzimy, wiele strzelą i z drugich sztuk podpisanych. A jeśli chcesz wiedzieć, które są centra od tranzytów, centrum tranzytu B jest C, centrum tranzytu D jest E, centrum tranzytu F jest G, centrum tranzytu H jest I, centrum tranzytu K jest L, centrum tranzytu M jest N, centrum tranzytu O jest P. A jeśli mierzysz przez miarę QR, najdziesz, że strzelanie z muszkietu do nauki
Skrót tekstu: AquaPrax
Strona: 284
Tytuł:
Praxis ręczna działa
Autor:
Andrzej Dell'Aqua
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1639
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1639
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Tadeusz Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1969
punktów, i centrum od nich. W takiej tędy okazji uzyjesz Laski opisanej w Nauce 17. Poprzedzającej. Albowięc Instrumentu następującego, osobliwie gdy punkta w prawdzie dane, nie są daleko od siebie, jednak Centrum ich o łokci kilka jest odległe. Jako w Mapach całej Ziemie, i Firmamentu, na dwóch Cyrkułach rozpostartych, centra cyrkułów Południowych, i Równoodległych Ekwinokcjalnym, bliskich Diametrom Krzyżowym, umykają się od lunet swoich dalej niż na dwa łokcia. INSTRUMENT Do Rysowania Cyrkułowych Lunet, przez trzy punkta dane. NA C, zewrzy na kształt Cyrkla płaskiego dwie linie drewniane CBDE, CFHL, długie po trzy ćwierci łokcia jednego krakowskiego: szerokie na dwa palca
punktow, y centrum od nich. W tákiey tędy okazyi vzyiesz Laski opisáney w Náuce 17. Poprzedzáiącey. Albowięc Instrumentu nástępuiącego, osobliwie gdy punktá w prawdźie dáne, nie są dáleko od śiebie, iednak Centrum ich o łokći kilká iest odległe. Iáko w Máppách cáłey Ziemie, y Firmámentu, ná dwoch Cyrkułách rospostártych, centrá cyrkułow Południoẃych, y Rownoodległych Ekwinokcyalnym, bliskich Dyámetrom Krzyżowym, vmykáią się od lunet swoich dáley niż ná dwá łokćiá. INSTRUMENT Do Rysowánia Cyrkułowych Lunet, przez trzy punktá dáne. NA C, zewrzy ná kształt Cyrklá płáskiego dwie liniie drewniáne CBDE, CFHL, długie po trzy ćwierći łokćiá iednego krákowskiego: szerokie ná dwá pálcá
Skrót tekstu: SolGeom_I
Strona: 115
Tytuł:
Geometra polski cz. 1
Autor:
Stanisław Solski
Drukarnia:
Jerzy i Mikołaj Schedlowie
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
matematyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
CS. Demonstracja z Własności 156. punktu 3. Nauka XXVII. W Kwadratach (B) w Rombach, albo Czwartakach (C,) i w Romboidach, albo Czwartaczkach (D,) centrum znaleźć. Około Rysowania Figur.
DWa anguły przeciwne, złącz liniami, przecinającymi się na śrzodku. Punkta przecięcia, będą centra kwadratów B: Czwartaka, C; Czwartaczka, D. Clauius. Nauka XXVIII. W Sześciokątach, w Ośmiokątach, i w inszych Wielościennych Figurach doskonałych, o parzystych ścianach, Centrum znaleźć.
Przeprowadź dwie linie BF, i HC, od angułów przeciwnych B, i F: H, i C. A gdzie się
CS. Demonstrácya z Własnośći 156. punktu 3. NAVKA XXVII. W Kwádrátách (B) w Rombách, álbo Czwártakách (C,) y w Romboidách, álbo Czwártaczkách (D,) centrum ználeść. Około Rysowánia Figur.
DWá ánguły przećiwne, złącz liniiámi, przećináiącymi się ná śrzodku. Punktá przećięćia, będą centrá kwádratow B: Czwártaká, C; Czwártaczká, D. Clauius. NAVKA XXVIII. W Sześćiokątách, w Ośmiokątách, y w inszych Wielośćiennych Figurách doskonáłych, o parzystych ściánách, Centrum ználeść.
PRzeprowadż dwie liniie BF, y HC, od ángułow przećiwnych B, y F: H, y C. A gdźie się
Skrót tekstu: SolGeom_I
Strona: 121
Tytuł:
Geometra polski cz. 1
Autor:
Stanisław Solski
Drukarnia:
Jerzy i Mikołaj Schedlowie
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
matematyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
, to jest Db, równej. Około Rysowania Figur.
Nauka LXXXVIII. Centra Refleksu albo Odbicia, (Refleksionis Łacinnicy zowią) w Elipsie, w Paraboli, i w Hiperboli znaleźć. CEntra odbicia zowią Geometrowie punkta, do których wszytkie cięciwy odbite Elipsy, Paraboli, i Hiperboli, schodzą się wkupę.
W Elipsie Centra Odbicia, tak znajdują. Diametru większego, albo długości DB, Elipsy, połowicę Dh, obejmują w cyrkiel, i jednę nogę stawiają na końcu f, Diametru mniejszego fhf, a drugą nogę na Diametrze większym, ku obiema końcom D, i B: która noga przypadając na dwa punkta M, N, dawa Centra
, to iest Db, rowney. Około Rysowánia Figur.
NAVKA LXXXVIII. Centra Reflexu álbo Odbićia, (Reflexionis Łáćinnicy zowią) w Ellipśie, w Páráboli, y w Hiperboli ználeść. CEntrá odbićia zowią Geometrowie punktá, do ktorych wszytkie ćienćiwy odbite Ellipsy, Páráboli, y Hiperboli, schodzą się wkupę.
W Ellipśie Centrá Odbićia, ták znáyduią. Dyámetru większego, álbo długośći DB, Ellipsy, połowicę Dh, obeymuią w cyrkiel, y iednę nogę stáwiáią ná końcu f, Dyámetru mnieyszego fhf, á drugą nogę ná Dyámetrze większym, ku obiemá końcom D, y B: ktora nogá przypadáiąc ná dwá punktá M, N, dawa Centrá
Skrót tekstu: SolGeom_I
Strona: 153
Tytuł:
Geometra polski cz. 1
Autor:
Stanisław Solski
Drukarnia:
Jerzy i Mikołaj Schedlowie
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
matematyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
i Lunetach Voluty. CEntra cztery, mają się brać zawsze na namniejszym cyrkule dla pierwszego zawinienia, na wtórym dla wtórego, na trzecim dla trzeciego. Lunety mają się prowadzić od ramienia do ramienia krzyża większego, od O, do B: od B, do D: od D, do G: ytak dalej. Centra zramion krzyża małego, i z cyrkułów trzech, mają się brać na każdą lunetę, nie między tymi ramionami wielkiego krzyża, między którymi luneta ma się zatoczyć; ale za tymi ramionami, aby centra wprzód szły przed ramionami wielkiego krzyża wtę stronę, w którą się Wężownica zrysuje. Ostatek ci doświadczenie ułatwi. Nauka XCI
y Lunetách Voluty. CEntrá cztery, máią się bráć záwsze ná namnieyszym cyrkule dla pierwszego záwinienia, ná wtorym dla wtorego, ná trzećim dla trzećiego. Lunety máią się prowádźić od rámięniá do rámięniá krzyżá większego, od O, do B: od B, do D: od D, do G: yták dáley. Centrá zrámion krzyżá máłego, y z cyrkułow trzech, máią sie bráć ná káżdą lunetę, nie między tymi rámionami wielkiego krzyżá, między ktorymi lunetá ma się zátoczyć; ále za tymi rámionámi, áby centrá wprzod szły przed rámionámi ẃielkiego krzyżá wtę stronę, w ktorą się Wężownicá zrysuie. Ostátek ći doświádczenie vłatwi. NAVKA XCI
Skrót tekstu: SolGeom_I
Strona: 156
Tytuł:
Geometra polski cz. 1
Autor:
Stanisław Solski
Drukarnia:
Jerzy i Mikołaj Schedlowie
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
matematyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
, od O, do B: od B, do D: od D, do G: ytak dalej. Centra zramion krzyża małego, i z cyrkułów trzech, mają się brać na każdą lunetę, nie między tymi ramionami wielkiego krzyża, między którymi luneta ma się zatoczyć; ale za tymi ramionami, aby centra wprzód szły przed ramionami wielkiego krzyża wtę stronę, w którą się Wężownica zrysuje. Ostatek ci doświadczenie ułatwi. Nauka XCI. Wężownicę cieńszą zrysować. JEżeli zechcesz subtelniejszej Wężownice, którejby pas wtóry szedł bliżej pierwszego. W Oku albo we śrzodku CT LO Wężownice zrysowawszy Cyrkulików trzy, (na których w Nauce poprzedzającej postawiłeś
, od O, do B: od B, do D: od D, do G: yták dáley. Centrá zrámion krzyżá máłego, y z cyrkułow trzech, máią sie bráć ná káżdą lunetę, nie między tymi rámionami wielkiego krzyżá, między ktorymi lunetá ma się zátoczyć; ále za tymi rámionámi, áby centrá wprzod szły przed rámionámi ẃielkiego krzyżá wtę stronę, w ktorą się Wężownicá zrysuie. Ostátek ći doświádczenie vłatwi. NAVKA XCI. Wężownicę ćieńszą zrysowáć. IEżeli zechcesz subtelnieyszey Wężownicé, ktoreyby pás wtory szedł bliżey pierwszego. W Oku álbo we śrzodku CT LO Wężownicé zrysowawszy Cyrkulikow trzy, (ná ktorych w Náuce poprzedzáiącey postáwiłeś
Skrót tekstu: SolGeom_I
Strona: 156
Tytuł:
Geometra polski cz. 1
Autor:
Stanisław Solski
Drukarnia:
Jerzy i Mikołaj Schedlowie
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
matematyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
obierał na każdą lunetę, nie te które przypadają pod lunetę, która się ma rysować: według przestrogi Nauki poprzedzającej. Zabawa IV. Figura 1. Tablice 3. przy Karcie 158. Około Rysowania Figur.
Nauka XCII. W Wężownicy z głową pękatszą, pas równoodległy zrysować. JEżeli w danej Wężownicy, będą oraz dane centra lunet, z których jest złożona Wężownica: Z tychże centrów, zktórycheś zataczał lunety pasa danego: zataczać będziesz lunety pasa równoodległego, według odległości danej; zachowując przestrogi Nauki 90. tej Zabawy 4. Jeżeli w Oku danej OCDB Wężownicy pękatszej, nie będzie 12. centrów, a trzeba pas jeden, albo więcej równoodległo
obierał ná káżdą lunetę, nie te ktore przypadáią pod lunetę, ktora się ma rysowáć: według przestrogi Náuki poprzedzáiącey. Zábáwá IV. Figurá 1. Tablice 3. przy Kárćie 158. Około Rysowánia Figur.
NAVKA XCII. W Wężownicy z głową pękátszą, pás rownoodległy zrysowáć. IEżeli w dáney Wężownicy, będą oraz dáne centrá lunet, z ktorych iest złożona Wężownica: Z tychże centrow, zktorycheś zátaczał lunety pásá dánego: zátaczáć będźiesz lunety pásá rownoodległego, według odległośći dáney; záchowuiąc przestrogi Náuki 90. tey Zabáwy 4. Ieżeli w Oku dáney OCDB Wężownicy pękátszey, nie będżie 12. centrow, á trzebá pás ieden, álbo więcey rownoodległo
Skrót tekstu: SolGeom_I
Strona: 157
Tytuł:
Geometra polski cz. 1
Autor:
Stanisław Solski
Drukarnia:
Jerzy i Mikołaj Schedlowie
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
matematyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
ETS, gdy cztery razy odmierzysz na cyrkule ESP dopełnionym, będziesz miał Obwód zupełny cyrkułu mniejszego, wydzielony na lunecie większego. Kircherus Artis magnae pag: 322. Confectario 1.
Nauka XXII. Drugi sposób wydzielenia równej lunety cyrkułu mniejszego, z lunety cyrkułu większego. NIech będą dane dwa cyrkuły nierówne EML, CTS, których centra B, N: i półdiametry EB, CN: i cyrkuł CTS, mniejszy: a EML, większy. Niechże będzie potrzeba z cyrkułu większego wyjąć lunetę równą, lunecie CTS, cyrkułu mniejszego. Na półdiametrze EB, cyrkułu większego, wydzieliwszy ED, równą półdiametrowi CN, rozdziel według Nauki 16. poprzedzającej tej Zabawy
ETS, gdy cztery rázy odmierzysz ná cyrkule ESP dopełnionym, będżiesz miał Obwod zupełny cyrkułu mnieyszego, wydźielony ná lunećie większego. Kircherus Artis magnae pag: 322. Confectario 1.
NAVKA XXII. Drugi sposob wydźielenia rowney lunety cyrkułu mnieyszego, z lunety cyrkułu większego. NIech będą dáne dwá cyrkuły nierowne EML, CTS, ktorych centrá B, N: y połdyámetry EB, CN: y cyrkuł CTS, mnieyszy: á EML, większy. Niechże będżie potrzebá z cyrkułu większego wyiąć lunetę rowną, lunećie CTS, cyrkułu mnieyszego. Ná połdyámetrze EB, cyrkułu większego, wydźieliwszy ED, rowną połdyámetrowi CN, rozdżiel według Náuki 16. poprzedzáiącey tey Zábáwy
Skrót tekstu: SolGeom_I
Strona: 177
Tytuł:
Geometra polski cz. 1
Autor:
Stanisław Solski
Drukarnia:
Jerzy i Mikołaj Schedlowie
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
matematyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
