znakach poznawać; Dziś è converso, wokacja pójść za CHRYSTUSEM, w nadziei dostąpienia Prelatur intratnych, zicia wygodnego, zbogacenia familij; czy możeź to być bez ambicyj i chciwości, od których, nas świeckich odwodzić powinni; a co najcięźsza że ten abusus, przez to się staje najniebezpieczniejszy; że Duchowny, inszych występków przeciwnych charakterowi swemu, którymiby mógł zgorszyć, strzeże się; tego zaś i za skupuł najmniejszy sobie nie ma; przez zwyczaju dawnego preskrypcją, rozumiejąc się być autorisatus, i widząc ten zły zwyczaj generalnie praktykowany. Odzywa się zatym słusznie na to święty Grzegorz; Nullum puto fratres magis ab allis praejudictum, quam à Sacerdotibus tolerat Deus
znakach poznawać; Dziś è converso, wokacya poyść za CHRYSTUSEM, w nadźiei dostąpienia Prelatur intratnych, źyćia wygodnego, zbogacenia familij; czy moźeź to bydź bez ambicyi y chćiwośći, od ktorych, nas swieckich odwodźić powinni; a co nayćięźsza źe ten abusus, przez to się staie nayniebespiecznieyszy; źe Duchowny, inszych występkow przećiwnych charakterowi swemu, ktorymiby mogł zgorszyć, strźeźe się; tego zaś y za skupuł naymnieyszy sobie nie ma; przez zwyczaiu dawnego preskrypcyą, rozumieiąc się bydź autorisatus, y widząc ten zły zwyczay generalnie praktykowany. Odzywa się zatym słusznie na to swięty Grzegorz; Nullum puto fratres magis ab allis praejudictum, quam à Sacerdotibus tolerat Deus
Skrót tekstu: LeszczStGłos
Strona: 17
Tytuł:
Głos wolny wolność ubezpieczający
Autor:
Stanisław Leszczyński
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
, jestem żoną Syna WMPana Dobrodzieja. Przestajeszli WMPan na jego wybraniu? Nader mile ją wziąwszy za rękę, mówił; Pewnaż to, żeś WMPani moją Synową, pocałujże mię, i powiedz mi, z którejś jest Ziemi. Świadczył jej za tym wielkie przymilenia, i różne czynił pytania swemu poczciwemu przyzwoite charakterowi, a nam dla tego przyjemne, chociaż nie były z najważniejszych. Nie podobało mu się, gdy usłyszał, żeśmy nie tańczyli. Nie tańczyliście? zaczął, cóż za smutne być musiało wesele! Co nasi Przodkowie za dobre uznali, tego znosić nie trzeba. Na swoim weselu koniecznie cieszyć się potrzeba. Gdy
, iestem żoną Syna WMPana Dobrodzieia. Przestaieszli WMPan na iego wybraniu? Nader mile ią wziąwszy za rękę, mowił; Pewnaż to, żeś WMPani moią Synową, pocałuyże mię, i powiedz mi, z ktoreyś iest Ziemi. Swiadczył iey za tym wielkie przymilenia, i rożne czynił pytania swemu poczćiwemu przyzwoite charakterowi, a nam dla tego przyiemne, chociaż nie były z nayważnieyszych. Nie podobało mu śię, gdy usłyszał, żeśmy nie tańczyli. Nie tańczyliście? zaczął, coż za smutne bydź muśiało wesele! Co naśi Przodkowie za dobre uznali, tego znośić nie trzeba. Na swoim weselu koniecznie cieszyć śię potrzeba. Gdy
Skrót tekstu: GelPrzyp
Strona: 174
Tytuł:
Przypadki szwedzkiej hrabiny G***
Autor:
Christian Fürchtegott Gellert
Tłumacz:
Anonim
Drukarnia:
Jan Chrystian Kleyb
Miejsce wydania:
Lipsk
Region:
zagranica
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
epika
Gatunek:
romanse
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
że mię wielki Książę to szczęście spotyka, Ze uroda mej Córki w te cię wiąże łyka. Czy mamże temu wierzyć? Fadlalach; wierz mi Moufaku, Ze twej jedynej Córce szlubuję bez braku; Zem Książę, Syn Królewski, Dziedzic do Korony. A teraz ci zanoszę prośby ton zniżony. Moufak: Wierzę charakterowi ułożonej miny, Cieszę się z pomyślności mej Córki jedynej, Akceptuję to prawo, a bez żadnej zwłoki Przyjmuję te Królewskie rady i wyroki. Tobie Sędzio urazy dawne w przyjaźń łączę, I wszystkie swoje krzywdy niepamięcią kończę. Sędzia; Dziękuję, i winszuję: niech tak z pięknęj pary, Boskie się rozkrzewiają starożytne dary.
że mię wielki Xiąże to szczęście spotyka, Ze uroda mey Corki w te cię wiąże łyka. Czy mamże temu wierzyć? Fadlalach; wierz mi Moufaku, Ze twey iedyney Corce szlubuię bez braku; Zem Xiąże, Syn Krolewski, Dźiedźic do Korony. A teraz ci zanoszę proźby ton zniżony. Moufak: Wierzę charakterowi ułożoney miny, Cieszę się z pomyślności mey Corki iedyney, Akceptuię to prawo, á bez żadney zwłoki Przyimuię te Krolewskie rady y wyroki. Tobie Sędźio urazy dawne w przyiaźń łączę, Y wszystkie swoie krzywdy niepamięcią kończę. Sędźia; Dźiękuię, y winszuię: niech tak z pięknęy pary, Boskie się roskrzewiaią starożytne dary.
Skrót tekstu: RadziwiłłowaFRozum
Strona: D2
Tytuł:
Sędzia od rozumu odsądzony
Autor:
Franciszka Urszula Radziwiłłowa
Miejsce wydania:
Żółkiew
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
; Prezent godny posławszy wprzód Hospodarowi; Dziękując mu za honor sobie wyświadczony, Za który oblig bierze afektu, z swej strony. Wdzięcznie przyjął Hospodar; lecz i okrom tego, Świadczyć by więcej pragnął; by stało sił jego, Na szczupłość kraju swego kładąc i ruinę, Nieskutecznej w przysłudze, chęci swojej winę. Którą Charakterowi, sam uznaje w sobie, Poselskiemu, i samej był winien Osobie. Wielkiego Senatora, tusząc że wspaniale Przyjmie, co czynił afekt, lub czynił o małe. W tym znać dadzą: że Poseł już ruszył z stancyj Więcej i on na koń wsiądzie; i w asystencyj tej jak ongi, przed zamkiem sporym szykiem
; Prezent godny posłáwszy wprzod Hospodárowi; Dziękuiąc mu za honor sobie wyświádczony, Za ktory oblig bierze affektu, z swey strony. Wdzięcznie przyiął Hospodar; lecz y okrom tego, Swiádczyć by więcey pragnął; by stáło sił iego, Ná szczupłość kráiu swego kłádąc y ruinę, Nieskuteczney w przysłudze, chęci swoiey winę. Ktorą Chárákterowi, sam uznáie w sobie, Poselskiemu, y sámey był winien Osobie. Wielkiego Senátora, tusząc że wspaniale Przyimie, co czynił áffekt, lub czynił o małe. W tym znać dadzą: że Poseł iuż ruszył z stáncyi Więcy y on ná koń wsiędzie; y w ássystencyi tey iak ongi, przed zamkiem sporym szykiem
Skrót tekstu: GośPos
Strona: 53
Tytuł:
Poselstwo wielkie [...] Stanisława Chomentowskiego [...] od Augusta II [...] do Achmeta IV
Autor:
Franciszek Gościecki
Drukarnia:
Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1732
Data wydania (nie wcześniej niż):
1732
Data wydania (nie później niż):
1732
Wiednia d. 16. Stycznia.
W przeszłą Niedzielę, to jest 13. tego miesiąca Hrabia de Konigsfeld, nominowany Poseł Ekstraodrynaryjny od Elektora Imci Bawarskiego, ogodzinie 1. po południu, udał się do Dworu w karecie barzo paradniej, gdzie tak u Cesarstwa Ichmościów, jako też u Króla Imci Rzymskiego,z przyzwoitemi charakterowi swojemu ceremoniami przyjęty, miał audiencją; po której Cesarstu Ichmciom, i Królowi Imci Rzymskiemu prezenotwał czterech Szambelanów Elektora Imci Bawarskiego, dla większej wspaniałości Poselstwa sobie przydanych. Z tych zaś byli dwaj Baronowie de Lencherfeld. Hrabia de la Perousa u Baron de Zetwidz. nazajutrz Imć P. Posełw tejże paradzie i asystencyj znowu udał
Wiednia d. 16. Stycznia.
W przeszłą Niedźielę, to iest 13. tego mieśiąca Hrabia de Konigsfeld, nominowany Poseł Extraordynaryiny od Elektora Imći Bawarskiego, ogodźinie 1. po południu, udał śię do Dworu w karećie barzo paradniey, gdźie tak u Cesarstwa Ichmośćiow, iako też u Króla Imći Rzymskiego,z przyzwoitemi charakterowi swoiemu ceremoniami przyięty, miał audyencyą; po którey Cesarstu Ichmćiom, i Królowi Imći Rzymskiemu prezenotwał czterech Szambelanów Elektora Imći Bawarskiego, dla większey wspaniałośći Poselstwa sobie przydanych. Z tych zaś byli dway Baronowie de Lencherfeld. Hrabia de la Perousa u Baron de Zetwidz. nazaiutrz Imć P. Posełw teyże paradźie i assystencyi znowu udał
Skrót tekstu: GazWil_1765_6
Strona: 5
Tytuł:
Gazety Wileńskie
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1765
Data wydania (nie później niż):
1765
