przypisuje To sobie. Zaden tedy jałmużnik niestraci, Gdyż co da szczyptem, to mu Pan garścią odpłaci. Jako w zyżną gospodarz rolą pracowity Wrzuciwszy ziarno, bierze z niej potym obfity Pożytek: tak kto ręką da nędznym ochotną Odbierze od Chrystusa nagrodę stokrotną. Bo z tych, co są miłością obdarzeni jego Z chojną lichwą nagradza uczynki każdego, Takiem tedy sposobem skarby tego świata, Któremuś nędznie służył przez te młode lata, Zgromadziwszy szczęśliwie w prowadzisz do nieba, I będziesz miał wiatyk, nad któryć nietrzeba Lepszego, przez te bowiem cudze, i doczesne Dobra, otrżymasz one w niebie dobra wczesne, Które trwać będą więcznie. Tedy
przypisuie To sobie. Zaden tedy iáłmużnik niestráći, Gdyż co da szczyptem, to mu Pan garśćią odpłáći. Iáko w zyżną gospodarz rolą prácowity Wrzućiwszy ziárno, bierze z niey potym obfity Pożytek: ták kto ręką da nędznym ochotną Odbierze od Chrystusá nágrodę stokrotną. Bo z tych, co są miłośćią obdárzeni iego Z choyną lichwą nágradza vczynki káżdego, Tákiem tedy sposobem skárby tego świátá, Ktoremuś nędznie służył przez te młode látá, Zgromádźiwszy szczęśliwie w prowádźisz do niebá, Y będźiesz miał wiátyk, nád ktoryć nietrzebá Lepszego, przez te bowiem cudze, y doczesne Dobrá, otrżymasz one w niebie dobrá wczesne, Ktore trwáć będą więczńie. Tedy
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 106
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
/ oprócz nieźliczonych gdzie indziej od niej opatrzonych/ na co dochody i urodzaje ziemi swej chojnie łożyła/ i swoich drogich strojów nie żałując/ ale je przedając na ratowanie wiernych. A gdy się dozorce dóbr/ o to na nią przed jej Mężem uskarżali/ skoro z Apulii przyjachał/ chwalebnie rzekł: Niech ona będzie tak chojną na ubogie/ byle Zamki i dobra nasze w cale były; pewnie ja żebrać nie będę póki ona ubogich ratować będzie. Nie traci/ kto im dla Boga co daje. 11. Z. Elżbieta Lantsgrafowa Turyngii, jej hojność na ubogie. 12. Kanonizacja Z. Laurentego Biskupa Dublinu.
Honoriusz Papież tego roku Świętego
/ oprocz nieźliczonych gdźie indźiey od niey opátrzonych/ ná co dochody i urodzáie źiemi swey choynie łożyłá/ i swoich drogich stroiow nie żáłuiąc/ ále ie przedáiąc ná rátowánie wiernych. A gdy się dozorce dobr/ o to ná nię przed iey Mężem uskarżáli/ skoro z Apulii przyiáchał/ chwalebnie rzekł: Niech oná będźie ták choyną ná ubogie/ byle Zamki i dobrá násze w cále były; pewnie ia żebráć nie będę poki oná ubogich rátowáć będźie. Nie tráći/ kto im dla Bogá co dáie. 11. S. Elżbietá Lántsgráfowá Turyngii, iey hoyność ná ubogie. 12. Kánonizácya S. Laurentego Biskupá Dublinu.
Honoryusz Papież tego roku Swiętego
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 56
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
. Z którego pokoiku na lewej stronie są drzwi także tesarską robotą, z zamkiem złym, tylko na wrzecądz zamykające się do szpiżarniej. Z której to szpiżarni quondam kaplica być miała. W której okien jest 3, ale wszystkie gliną pozalepiane i deskami pozabijane, ściany w strychulce, gliną lepione, ale już powywalane, tylko chojną ze dworu ogacone, posadzka z tarcic sosnowych, ale zła, sufit na nic się nie zdający, gdyż jak laternia przezroczysty. Na prawej zaś stronie z tego pokoiku są drzwi także tesarską robotą, stare, z haczykiem u góry i z zawiasami 2, i dalej prosto idąc są drugie drzwi do kuchni prostą robotą
. Z którego pokoiku na lewej stronie są drzwi także tesarską robotą, z zamkiem złym, tylko na wrzecądz zamykające się do szpiżarniej. Z której to szpiżarni quondam kaplica być miała. W której okien jest 3, ale wszystkie gliną pozalepiane i deskami pozabijane, ściany w strychulce, gliną lepione, ale już powywalane, tylko chojną ze dworu ogacone, posadzka z tarcic sosnowych, ale zła, sufit na nic się nie zdający, gdyż jak laternia przezroczysty. Na prawej zaś stronie z tego pokoiku są drzwi także tesarską robotą, stare, z haczykiem u góry i z zawiasami 2, i dalej prosto idąc są drugie drzwi do kuchni prostą robotą
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 53
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
ozdownia w lepionkę, w której dziury powybijane i konie w. impani Nowowiejski, tak nam ludzie powiadali, stawały. U tej ozdowni drzwi na górę z wrzeciądzem i skoblami; cała pod szkudłami, lecz znaczny potrzebuje reparacji.
Stodoła, w której murłat połomany.
Obory w deliki, jeszcze nie ogrodzone, drugie tylko miejscami chojną pozatykane.
Owczarenka nowo postawiona, do której wrota i drzwi; także jej czwarta część nie poszyta.
Przy niej podwórze i ogrody poogradzane chrustem brzozowym, miejscami płoty złe, od sadu jednak w płatów 7, popodpierane bardzo, nisko grodzone i nie podogradzane, czyli pozdymowane. Także i ku stodole w płat 7,
ozdownia w lepionkę, w której dziury powybijane i konie w. jmpani Nowowiejski, tak nam ludzie powiadali, stawały. U tej ozdowni drzwi na górę z wrzeciądzem i skoblami; cała pod szkudłami, lecz znaczny potrzebuje reparacyi.
Stodoła, w której murłat połomany.
Obory w deliki, jeszcze nie ogrodzone, drugie tylko miejscami chojną pozatykane.
Owczarenka nowo postawiona, do której wrota i drzwi; także jej czwarta część nie poszyta.
Przy niej podwórze i ogrody poogradzane chrustem brzozowym, miejscami płoty złe, od sadu jednak w płatów 7, popodpierane bardzo, nisko grodzone i nie podogradzane, czyli pozdymowane. Także i ku stodole w płat 7,
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 87
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
