osobie. Jużże wesela zażywaj, a swemu Chciej się pokłonić Bogu wcielonemu! SCENA SECUNDA
JÓZEF Co za pienie? Co za głos uszu mych dochodzi? Czy nie ta już godzina szczęśliwa nadchodzi, Której Panna za sprawą Ducha Naświętszego Porodzić ma cudownie Boga wcielonego? Czyli już zawitała godzina szczęśliwa, Której oczekiwała dusza ma chętliwa? Podobno już czas przyszedł panieńskiej czystości Wydać z siebie na ten świat kwiat ślicznej wonności. Pójdę, obaczę, co jest, w imię Wszechmocnego Boga — wnidę do szopy i do gmachu tego. SCENA TERTIA
MARIA Magnificat anima mea Dominum etc. etc.
JÓZEF O! Zawitaj, wesele, z dawna pożądane Od wszytkich
osobie. Jużże wesela zażywaj, a swemu Chciej się pokłonić Bogu wcielonemu! SCENA SECUNDA
JÓZEF Co za pienie? Co za głos uszu mych dochodzi? Czy nie ta już godzina szczęśliwa nadchodzi, Której Panna za sprawą Ducha Naświętszego Porodzić ma cudownie Boga wcielonego? Czyli już zawitała godzina szczęśliwa, Której oczekiwała dusza ma chętliwa? Podobno już czas przyszedł panieńskiej czystości Wydać z siebie na ten świat kwiat ślicznej wonności. Pójdę, obaczę, co jest, w imię Wszechmocnego Boga — wnidę do szopy i do gmachu tego. SCENA TERTIA
MARYJA Magnificat anima mea Dominum etc. etc.
JÓZEF O! Zawitaj, wesele, z dawna pożądane Od wszytkich
Skrót tekstu: DialPańOkoń
Strona: 223
Tytuł:
Dialog o Narodzeniu Pańskim
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1661
Data wydania (nie wcześniej niż):
1661
Data wydania (nie później niż):
1661
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
radości, I żałując niezmiernie, że się nie poznali, Kiedy w błędnem pałacu tak długo mieszkali, I że się, będąc wespół z sobą, nie cieszyli I tak wiele wesołych dni darmo stracili. PIEŚŃ XXII.
XXXIV.
Jednak ona, jak mądra panna, w tem używa Przystojnych kresów i tak chce mu być chętliwa, Aby swoje uczciwe wcale zachowała, A jego w pewności swej chęci zatrzymała; I mówi mu, jeśli chce nie znać w niej twardości Do zbierania ostatnich owoców miłości, Aby się naprzód okrzcił, potem, na co ona Pozwoli, prosił o nią ojca jej, Amona.
XXXV.
Rugier, coby beł dla
radości, I żałując niezmiernie, że się nie poznali, Kiedy w błędnem pałacu tak długo mieszkali, I że się, będąc wespół z sobą, nie cieszyli I tak wiele wesołych dni darmo stracili. PIEŚŃ XXII.
XXXIV.
Jednak ona, jak mądra panna, w tem używa Przystojnych kresów i tak chce mu być chętliwa, Aby swoje uczciwe wcale zachowała, A jego w pewności swej chęci zatrzymała; I mówi mu, jeśli chce nie znać w niej twardości Do zbierania ostatnich owoców miłości, Aby się naprzód okrzcił, potem, na co ona Pozwoli, prosił o nię ojca jej, Amona.
XXXV.
Rugier, coby beł dla
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_II
Strona: 178
Tytuł:
Orland szalony, cz. 2
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
Z nimi gwiazda, jak widzisz, nowa postępuje.
A my z swy powinności naszemu Królowi Na muzykę zarazem zostańmy gotowi.
Tu Królowie przydą do jasełek
CASPAR Zawitaj, pożądano stajnio w ty krainie, O który wielka chwała u proroków słynie! Witaj, prześwietna Matko i Panno prawdziwa! Do ciebie nas ciągnęła ta gwiazda chętliwa. A ty, Królu nad królmi, Boże i Człowiecze, Któryś nas tu wprowadzieł w swy święty opiece, Bądź pozdrowion! Niech w tobie dusza moja żyje, Tobie dziś głowa moja niechaj czołem bije. Szukamy z pilnością, jadący z kraju świata — Przymi pierwszą ofiarę: me zgrzybiałe lata. Jużeśmy dziś
Z nimi gwiazda, jak widzisz, nowa postępuje.
A my z swy powinności naszemu Królowi Na muzykę zarazem zostańmy gotowi.
Tu Królowie przydą do jasełek
CASPAR Zawitaj, pożądano stajnio w ty krainie, O który wielka chwała u proroków słynie! Witaj, prześwietna Matko i Panno prawdziwa! Do ciebie nas ciągnęła ta gwiazda chętliwa. A ty, Królu nad królmi, Boże i Człowiecze, Któryś nas tu wprowadzieł w swy święty opiece, Bądź pozdrowion! Niech w tobie dusza moja żyje, Tobie dziś głowa moja niechaj czołem bije. Szukamy z pilnością, jadący z kraju świata — Przymi pierwszą ofiarę: me zgrzybiałe lata. Jużeśmy dziś
Skrót tekstu: DialKrótOkoń
Strona: 100
Tytuł:
Dialog krótki na święto narodzenia Pana Naszego Jezusa Chrystusa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
