PO NIEJ DĘBIŃSKIEJ, A TERAZ LIPSKIEJ, BEZDZIECKIEGO MAŁŻONKA
Pięćdziesiąt lat, mój zacny Abrahamie, jużem Gospodarzem, a jeszcze jarzyny z tak dużem Nie widziałem korzeniem; lecz któż go obaczy, Kiedy ziemią przykryty? Z nacią, rzekę, raczej. Wielki byl korzonek ma, bulwa pod nim; lichy Garść naci chrzan, jako drąg korzeń na trzy sztychy.
Ale diabełże po nim: choć będzie dorodny, Wykopawszy, wyrzucić precz, kiedy niepłodny. Choć go w inszej jarzynie, choć w dębie, choć w lipie Naszczepisz, nigdzież z siebie nasienia nie sypie. Przecie ty nie desperuj, zacny mój chorąży: Blisko lat
PO NIEJ DĘBIŃSKIEJ, A TERAZ LIPSKIEJ, BEZDZIECKIEGO MAŁŻONKA
Pięćdziesiąt lat, mój zacny Abrahamie, jużem Gospodarzem, a jeszcze jarzyny z tak dużem Nie widziałem korzeniem; lecz któż go obaczy, Kiedy ziemią przykryty? Z nacią, rzekę, raczej. Wielki byl korzonek ma, bulwa pod nim; lichy Garść naci chrzan, jako drąg korzeń na trzy sztychy.
Ale diabołże po nim: choć będzie dorodny, Wykopawszy, wyrzucić precz, kiedy niepłodny. Choć go w inszej jarzynie, choć w dębie, choć w lipie Naszczepisz, nigdzież z siebie nasienia nie sypie. Przecie ty nie desperuj, zacny mój chorąży: Blisko lat
Skrót tekstu: PotFrasz1Kuk_II
Strona: 44
Tytuł:
Ogród nie plewiony
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
igrzysku. A błazen, co wziął w zadek, to miał w zysku. 453. NA WIERSZE MOJE
Jesz mięso, jesz ogórki, kasze, grochy, mleka; Jesz u stołu warzone i co się dopieka; Żółta, czarna i szara albo biała jucha, Wszytko to, wszytko zlewasz do jednego brzucha. Tu chrzan, kmin i gorczyca, pieprz, imbier, kubeba;
Jesz potem, do czego suć tych rzeczy nie trzeba. Jesz słodko, kwaśno, gorzko: każde to osobno Dobre. Niechżebyć wsiekał cebule w ryż drobno, Niechby wszytko to kucharz dał na jednej misie Miasto jedzenia, rzekłbyś: dlaboga, ckni
igrzysku. A błazen, co wziął w zadek, to miał w zysku. 453. NA WIERSZE MOJE
Jesz mięso, jesz ogórki, kasze, grochy, mleka; Jesz u stołu warzone i co się dopieka; Żółta, czarna i szara albo biała jucha, Wszytko to, wszytko zlewasz do jednego brzucha. Tu chrzan, kmin i gorczyca, pieprz, imbier, kubeba;
Jesz potem, do czego suć tych rzeczy nie trzeba. Jesz słodko, kwaśno, gorzko: każde to osobno Dobre. Niechżebyć wsiekał cebule w ryż drobno, Niechby wszytko to kucharz dał na jednej misie Miasto jedzenia, rzekłbyś: dlaboga, ckni
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 383
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Wskrzeszena Dodona, tu jeszcze i to nie masię ominąć, że laetificat cor hominis; że sine Cerere et Baccho friget Venus. Pliniusz wielki Naturalista i Gospodarz świadczy libro 14 cap: 4. et Libr: 17 cap: 24 że winu alias winnej macicy szkodzi mróz wielki, salitra, hałun, woda morska ciepła, chrzan, bobkowe drzewo, kapusta, leszczyna. W krajach tych, w których wina rodzi się abundantia, czczą Katolicy Z. Urbana Papieża Mecznnika 25 Maja, obrawszy go sobie za Patrona swoich winnic, aby je strzegł od gradu robactwa i wszelkiego niebezpieczeństwa Na tę pamiątkę w dzień Święta jego Obraz jego w winne liście ubrawszy,
Wskrzeszena Dodona, tu ieszcze y to nie masię ominąć, że laetificat cor hominis; że sine Cerere et Baccho friget Venus. Pliniusz wielki Naturalista y Gospodarz swiadczy libro 14 cap: 4. et Libr: 17 cap: 24 że winu alias winney macicy szkodzi mroz wielki, salitra, hałun, woda morska ciepła, chrzan, bobkowe drzewo, kapusta, leszczyna. W kraiach tych, w ktorych wina rodzi się abundantia, czczą Katolicy S. Urbana Papieża Mecznnika 25 Maia, obrawszy go sobie za Patrona swoich winnic, aby ie strzegł od gradu robactwa y wszelkiego niebespieczeństwa Na tę pamiątkę w dzień Swięta iego Obraz iego w winne liście ubrawszy,
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 484
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
tego nawiętszym wołem nie wyciągniesz. Choć ubogo/ byle chędogo. Czego nie warzyć/ tego szkoda i zarębować. 21. Proue. 17. Terent. 60
Cudnie kiedy gra/ a kiedy przestanie jeszcze cudniej. Chybaby łyka poschły/ konopie grad potłukł/ a przez szubienicę woda ciekła/ tedyby nie wisiał. Chrzan się chlubił/ dobry ja z miodem/ A miód na to/ kat cię prosi dobry ja i bez ciebie. Co mi po studni/ kiedy się z stoku napiję? Cum tibi sufficiant cyathi, cur dolia quaeris? Ciągnie Wilka przyrodzenie do lasa. Naturam expellas furcacurret. Co sobie Ziemianin nagotuje/ to mu Senator
tego nawiętszym wołem nie wyćiągniesz. Choć vbogo/ byle chędogo. Cżego nie wárzyć/ tego szkodá y zárębowáć. 21. Proue. 17. Terent. 60
Cudnie kiedy gra/ á kiedy przestánie ieszcże cudniey. Chybáby łyká poschły/ konopie grad potłukł/ á przez szubienicę wodá ćiekłá/ tedyby nie wiśiał. Chrzan się chlubił/ dobry ia z miodem/ A miod ná to/ kát ćię prośi dobry ia y bez ćiebie. Co mi po studni/ kiedy się z stoku nápiię? Cum tibi sufficiant cyathi, cur dolia quaeris? Ciągnie Wilká przyrodzenie do lásá. Naturam expellas furcacurret. Co sobie Ziemiánin nágotuie/ to mu Senator
Skrót tekstu: RysProv
Strona: A4
Tytuł:
Proverbium polonicorum
Autor:
Salomon Rysiński
Drukarnia:
Piotr Blastus Kmita
Miejsce wydania:
Lubcz
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przysłowia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
lecz w mniejszej proporcyj według lat. Żebyś zaś tym prędzej pożądanym cieszył się zdrowiem, wiele sam sobie do niego pomożesz, gdy pilno dietę zachowywać będziesz, mało jedząc, od wszystkich tłustości mięsa, ryb, i potraw z mąki robionych wstrzemięźliwość mając, i apetyt martwiąc. Rosoły z Trybulągotowane, Szczaw, Cochlearia, chrzan, musztarda, jarzyna, klejek owsiany, jęczmienny najbardziej w tym parozyzmie zdrowiu służą. A chociaż febra zginie, to jednak z żołądkiem ostróżnie: ile nie jest zaraz dosyć sposobny do strawienia potraw. Którzy więc pacjenci w obżarstwie zbytkują, w nowe paroksyzmy, lub recydywy wpadają. A gdy nienasycony apetyt gwałtem prawie niewoli
lecz w mnieyszey proporcyi według lat. Żebyś zaś tym prędzey pożądanym ćieszył się zdrowiem, wiele sam sobie do niego pomożesz, gdy pilno dietę zachowywać będźiesz, mało iedząc, od wszystkich tłustośći mięsa, ryb, y potraw z mąki robionych wstrzemięźliwość maiąc, y appetyt martwiąc. Rosoły z Trybulągotowane, Szczaw, Cochlearia, chrzan, musztarda, iarzyna, kleiek owsiany, ięczmienny naybardźiey w tym parozyzmie zdrowiu służą. A choćiaż febra zginie, to iednak z żołądkiem ostrożnie: ile nie iest zaraz dosyć sposobny do strawienia potraw. Ktorzy więc pacyenći w obżarstwie zbytkuią, w nowe paroxyzmy, lub recydywy wpadaią. A gdy nienasycony apetyt gwałtem prawie niewoli
Skrót tekstu: BeimJelMed
Strona: 159
Tytuł:
Medyk domowy
Autor:
Samuel Beimler
Tłumacz:
Jan Jerzy Jelonek
Drukarnia:
Michał Wawrzyniec Presser
Miejsce wydania:
Leszno
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
medycyna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1749
Data wydania (nie wcześniej niż):
1749
Data wydania (nie później niż):
1749
by się uwolnił żołądek: a gdy go po obiedzie użyje, ponieważ na wierzchu potraw zostanie, uścia zwierzchne żołądkowe tak ściśnie, iż dymy przez nie nie wynidą, które gdy się zagrzawszy miejsca większego potrzebują, udaje się do spodniego uścia żołądkowego, i co w nim jest nie potrzebnego z sobą wyprowadzają. 26. Czemu chrzan pomaga do strawienia, lubo sam w sobie trudno się trawi? Bo w chrzanie dwojakie są części co subtelniejsze te pomagają do strawienia a co grubsze, te do strawienia są trudne, dla tego też octu przydają do chrząnu aby ocet grubsze skruszył. 27. Czemu obieszonym rosną włosy? Bo dymy które z ciała przez głowę
by się uwolnił żołądek: á gdy go po obiedzie użyie, ponieważ ná wierzchu potráw zostánie, usćia zwierzchne żołądkowe ták śćiśnie, iż dymy przez nie nie wynidą, ktore gdy się zágrzawszy mieyscá większego potrzebuią, udáie się do spodniego uśćiá żołądkowego, y co w nim iest nie potrzebnego z sobą wyprowadzáią. 26. Czemu chrzan pomaga do strawienia, lubo sam w sobie trudno się trawi? Bo w chrzanie dwoiakie są częśći co subtelnieysze te pomagáią do strawienia á co grubsze, te do strawieniá są trudne, dla tego też octu przydaią do chrząnu áby ocet grubsze zkruszył. 27. Czemu obieszonym rostą włosy? Bo dymy ktore z ćiałá przez głowę
Skrót tekstu: TylkRoz
Strona: 349
Tytuł:
Uczone rozmowy
Autor:
Wojciech Tylkowski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1692
Data wydania (nie wcześniej niż):
1692
Data wydania (nie później niż):
1692
Dębowa, Radix Polipodij.
Powietrzne ziele, Iva arthetica.
Mikołajek, Eryngium.
Korzeń Paproci, Radix Filicis.
Lisi ogon, Ononis.
Bobownik, Becabunga.
Rumienek Rzymski, Chamomilla Román.
Ruta ogródna, Ruta hortensis.
Przestępowy korzeń, Radix brioniae.
Korzeń Kokornaku długiego, Radix Aristolochiae logae
Rzodkiew, Rhaphanus minor.
Chrzan, Raphanus maior.
Curcuma, Myrabolami Indi, Epithymum, Carduus benedictus, korzenie Kopru włoskiego, Gumi Ammoniacum, Galbanum, Stal różnym sposobem zażywana, Salarmoniak, Sole z różnych ziół robione, Sal Tártari, Sal Támarisci, etc. Na różne afekcje Nerek i Pęcherza, i na kamień madykamenta w pospolitości służące.
Złomikamień
Dębowa, Radix Polipodij.
Powietrzne źiele, Iva arthetica.
Mikołáiek, Eryngium.
Korzeń Páproći, Radix Filicis.
Liśi ogon, Ononis.
Bobownik, Becabunga.
Rumienek Rzymski, Chamomilla Román.
Ruta ogrodna, Ruta hortensis.
Przestępowy korzeń, Radix brioniae.
Korzeń Kokornaku długiego, Radix Aristolochiae logae
Rzodkiew, Rhaphanus minor.
Chrzan, Raphanus maior.
Curcuma, Myrabolami Indi, Epithymum, Carduus benedictus, korzenie Kopru włoskiego, Gumi Ammoniacum, Galbanum, Stal rożnym sposobem záżywána, Salarmoniák, Sole z rożnych źioł robione, Sal Tártari, Sal Támarisci, etc. Ná rożne áfekkcye Nerek y Pęcherza, y ná kámień madykamentá w pospolitośći służące.
Złomikámień
Skrót tekstu: PromMed
Strona: 280
Tytuł:
Promptuarium medicum
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
medycyna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1716
Data wydania (nie wcześniej niż):
1716
Data wydania (nie później niż):
1716
każe nalać, to go w służbie nie usłyszy. Mieszkanie szlacheckie ma być według wsi i według poddanych; dosyć ma izby, co gromadą zastąpi. Więc życie szlacheckie, limonie, oliwki, salsecany, cukry etc. dobre to rzeczy; ale kto nie ma tysiąca kóp żyta urodzaju, dobry mu ogórek, kiełbasa, chrzan, rzodkiew, rzerzucha etc. Do szat byłoby tu co pisać. Nie proporcja zaprawdę aksamitna delia, a białe karazjowe portki, baczmagi czarne, kord z węgorzanką, a chłopiec boso. Do aksamitnej deliej albo żupana trzeba kilku pacholarzów i ochędóstwa inakszego. Nuż sług niepotrzebnych chowanie, co owo jedno wąsy kręcą, nogi
każe nalać, to go w służbie nie usłyszy. Mieszkanie szlacheckie ma być według wsi i według poddanych; dosyć ma izby, co gromadą zastąpi. Więc życie szlacheckie, limonie, oliwki, salsecany, cukry etc. dobre to rzeczy; ale kto nie ma tysiąca kóp żyta urodzaju, dobry mu ogórek, kiełbasa, chrzan, rzodkiew, rzerzucha etc. Do szat byłoby tu co pisać. Nie proporcya zaprawdę aksamitna delia, a białe karazyowe portki, baczmagi czarne, kord z węgorzanką, a chłopiec boso. Do aksamitnej deliej albo żupana trzeba kilku pacholarzów i ochędóstwa inakszego. Nuż sług niepotrzebnych chowanie, co owo jedno wąsy kręcą, nogi
Skrót tekstu: RewerListCzII
Strona: 255
Tytuł:
Rewersał listu szlachcica jednego do drugiego pisany
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
—, Ja zechcę, a on może dać abo nie dać; luboby też dał, tedy z rąk tak skąpego i nieludzkiego człowieka, może co pomóc abo nie pomóc, a tak prosiwszy, a nie uczyni, będzie mi to drugą raną mnie zabijającą, zaczem już wolę tę jednę cierpieć.
„Słodszy chrzan, co cię nim czci przyjaciel wiadomy, Niż cukier co-ć go człowiek udziela łakomy. To mąż co w najcięższy raz swego utrapienia, Nie prosi u człowieka złego wspomożenia.” POWIEŚĆ IX.
Jeden z uczonych ludzi, będąc barzo czeladny i wiele im na żywność wydawając, mało dochodów mając, poszedł do jednego
—, Ja zechcę, a on może dać abo nie dać; luboby też dał, tedy z rąk tak skąpego i nieludzkiego człowieka, może co pomódz abo nie pomódz, a tak prosiwszy, a nie uczyni, będzie mi to drugą raną mnie zabijającą, zaczem już wolę tę jednę cierpieć.
„Słodszy chrzan, co cię nim czci przyjaciel wiadomy, Niż cukier co-ć go człowiek udziela łakomy. To mąż co w najcięższy raz swego utrapienia, Nie prosi u człowieka złego wspomożenia.” POWIEŚĆ IX.
Jeden z uczonych ludzi, będąc barzo czeladny i wiele im na żywność wydawając, mało dochodów mając, poszedł do jednego
Skrót tekstu: SaadiOtwSGul
Strona: 131
Tytuł:
Giulistan to jest ogród różany
Autor:
Saadi
Tłumacz:
Samuel Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1610 a 1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1625
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
I. Janicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Świdzińscy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1879
nazwany/ Więc siemyimy/ jak ruka ruku na przemiany.
Robota. Jeden rzekomo prostaczek/ jak się masz/ spytany Rzekł/ jak robię tak się mam/ robocie dank dany.
Rozmowa. Poprzyjaj rzekła jedna/ a jam nie rozumiał/ I wstydzić się kazała/ żem tak mało umiał.
Rozprawa. Rzekł Chrzan do Miodu/ prawda żem ja dobry z tobą/ Odpowiedział Miód/ a ja i sam swą osobą.
Rozum. Rozum/ wola/ i pamięć/ gdysię w kim zgadzają/ W głowie/ jak w dobrym domu/ w pokoju mieszkają.
Rada. Roztrząśni dobrze radę/ kiedyć kto co radzi/ Bo
názwany/ Więc śięmyimy/ iák ruka ruku ná przemiány.
Robotá. Ieden rzekomo prostaczek/ iák śię masz/ spytany Rzekł/ iák robię ták śię mam/ roboćie dánk dány.
Rozmowa. Poprzyiay rzekłá iedná/ á iam nie rozumiał/ Y wstydźić śię kazáłá/ żem ták mało umiał.
Rospráwá. Rzekł Chrzan do Miodu/ prawda żem ia dobry z tobą/ Odpowiedźiał Miod/ á ia y sam swą osobą.
Rozum. Rozum/ wola/ y pamięć/ gdyśię w kim zgadzáią/ W głowie/ iák w dobrym domu/ w pokoiu mieszkáią.
Rádá. Rostrząśni dobrze rádę/ kiedyć kto co rádźi/ Bo
Skrót tekstu: JagDworz
Strona: Dv
Tytuł:
Dworzanki
Autor:
Serafin Jagodyński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1621
Data wydania (nie wcześniej niż):
1621
Data wydania (nie później niż):
1621
