rozdawałeś przychodzącym? Odpowie ze łzami przesiwiały staruszek: Bóg sam wie/ ja niewiem; Bóg sam wie/ który napełnił niedostatki nasze. O czym słysząc Namiesnik/ i wiedząc że bez miary wczora dawano wiele wielom/ pochwalił Pana Boga/ sprawy jego święte uwielbił; i przykazał Labędziowi podobnemu staruszkowi/ aby nie głosił Cuda tego; Co się aż i do poczęcia tej prace mojej /jako się mnie z tych ratii zda/ niesłusznie działo: Iż to wielum mogło być do oddania chwały Panu Bogu/ z onym od trądu oczyszczonym cudzoziemcem przyczyną; boć mówi: Aby widząc dobre dzieła wasze chwalili Pana i Ojca waszego/ który jest na
rozdawałeś przychodzącym? Odpowie ze łzámi prześiwiały stáruszek: Bog sam wie/ ia niewiem; Bog sam wie/ ktory nápełnił niedostátki násze. O czym słysząc Namiesnik/ y wiedząc że bez miáry wczorá dawano wiele wielom/ pochwalił Páná Bogá/ sprawy iego święte vwielbił; y przykazał Lábędźiowi podobnemu stáruszkowi/ áby nie głośił Cudá tego; Co się áż y do poczęćia tey prace moiey /iáko się mnie z tych rátii zda/ niesłusznie dźiało: Iż to wielum mogło bydź do oddánia chwały Pánu Bogu/ z onym od trądu oczyszczonym cudzoźiemcem przyczyną; boć mowi: Aby widząc dobre dźiełá wásze chwalili Páná y Oycá wászego/ ktory iest ná
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 203.
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
Et partem veri, fabula semper habet. Słyszeli Poganie, ile sagaciorys ingenii, że u Prawowiernych ludzi sprawiedliwie żyjący in Beatorum et Caelitum idą Katalog, dlatego i oni swoich wielkich ludzi Zelo, Animo, ingenio ekscellentes po śmierci kanonizowali, Bożków albo Semi. Deorum dającim tytuł, i je adorując,. Słyszeli BOGA prawdziwego cuda, słyszeli Proroków Oracula; tedy i oni choć fictitia Miracula et Oracula swoim Deastrom przypisowali, aby od żydów nec ferrô, nec Religione byli inferiores. Extant in hunc sinem Mythologiae, albo wykłady Pogańskiej Religii i Fabuł Poetycznych od Mądrych Autorów i dowcipnych, Moribus et veritati adaptowane, a te pokazują się być kopije z naszych
Et partem veri, fabula semper habet. Słyszeli Poganie, ile sagacioris ingenii, że u Prawowiernych ludzi sprawiedliwie żyiący in Beatorum et Caelitum idą Kátalog, dlatego y oni swoich wielkich ludzi Zeló, Animó, ingeniô excellentes po śmierci kanonizowali, Bożkow albo Semi. Deorum daiącim tytuł, y ie adoruiąc,. Słyszeli BOGA prawdziwego cuda, słyszeli Prorokow Oracula; tedy y oni choć fictitia Miracula et Oracula swoim Deástrom przypisowali, aby od żydow nec ferrô, nec Religione byli inferiores. Extant in hunc sinem Mythologiae, albo wykłady Pogańskiey Religii y Fabuł Póétycznych od Mądrych Autorow y dowcipnych, Moribus et veritati adaptowane, a te pokazuią się bydź kopiie z naszych
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 43
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
Tatarskich nie wyrzucano ani rozmiatano? Odpowiadam. Iż się spodziewano co dzień ich do wiary świętej nawrócenia/ ale iż nadzieje o nich niemasz/ tedybym tak radził uczynić mieczytom Tatarskim/ jako w Trokach pospólstwo zebrawszy t. się z różnych stron na nabożeństwo do Trok/ nie mogli scierpieć przy kościele w nabożeństwo i cuda sławnym/ zabobonnego mieczytu Tatarskiego/ ale go chędogo bez tumultu rozebrali/ i inszego już na tym miejscu Duchowni nie dopuszczają budować. Rozwalać tedy i wymiatać precz z państwa wszytkie bożnice Tatarskie. Rzecze jeszcze kto. Za czasów Teodosiusa Cesarza/ u. Chrześcijanie spalili za namową Biskupa swego/ bożnicę Żydom w miasteczku Kaliniku we wschodnich
Tátárskich nie wyrzucano áni rozmiátano? Odpowiádam. Iż się spodźiewano co dźień ich do wiary świętey nawrocenia/ ále iż nadźieie o nich niemász/ tedybym ták rádźił vcżynić miecżytom Tátárskim/ iáko w Trokách pospolstwo zebrawszy t. się z roznych stron ná nabożeństwo do Trok/ nie mogli zćierpieć przy kośćiele w nabożeństwo y cudá sławnym/ zabobonnego miecżytu Tátárskiego/ ále go chędogo bez tumultu rozebráli/ y inszego iuż ná tym mieyscu Duchowni nie dopuszcżáią budowáć. Rozwáláć tedy y wymiátáć precż z páństwá wszytkie bożnice Tátárskie. Rzecże ieszcże kto. Zá cżásow Theodosiusá Cesárzá/ u. Chrześćiánie spalili zá námową Biskupá swego/ bożnicę Zydom w miásteczku Káliniku we wschodnich
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 26
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
Polacy i Węgrzy klęskę odnieśli? Pewnie Turcy pokutą swoją gniew Boski przebłagali? Przed wojną Pompejusza i Juliusza Cezara kometa ukazała się, Pompejusz poległ, Juliusz zwyciężył. Jakąż on pokutą nieszczęście, którym kometa groziła?, odwrócił? pewnie baranami i wołami, które Marsowi albo Jowiszowi pobił na ofiarę?
A cóż za potrzeba cuda czynić dla wzbudzenia ludzi do pokuty? wszak sumnienie każdemu przypomina co zbroił, a Bóg dosyć wyraźnie powiedział, iż jeżeli pokuty czynić nie będziecie wszyscy poginiecie. Cóż jaśniejszego i wyraźniejszego może powiedzieć kometa? Słowa Boże potrzobująż potwierdzenia? Gdy Bóg cuda czyni, czyni je nie na potwierdzenie tego, co mówi: wszyscy bowiem wiedzą
Polacy y Węgrzy klęskę odnieśli? Pewnie Turcy pokutą swoią gniew Boski przebłagali? Przed woyną Pompeiusza y Juliusza Cezara kometa ukazała się, Pompeiusz poległ, Juliusz zwyciężył. Jakąż on pokutą niesczęście, ktorym kometa groziła?, odwrocił? pewnie baranami y wołami, ktore Marsowi albo Jowiszowi pobił na ofiarę?
A coż za potrzeba cuda czynić dla wzbudzenia ludzi do pokuty? wszak sumnienie każdemu przypomina co zbroił, a Bog dosyć wyraźnie powiedział, iż ieżeli pokuty czynić nie będziecie wszyscy poginiecie. Coż iaśnieyszego y wyraźnieyszego może powiedzieć kometa? Słowa Boże potrzobuiąż potwierdzenia? Gdy Bog cuda czyni, czyni ie nie na potwierdzenie tego, co mowi: wszyscy bowiem wiedzą
Skrót tekstu: BohJProg_I
Strona: 235
Tytuł:
Prognostyk Zły czy Dobry Komety Roku 1769 y 1770
Autor:
Jan Bohomolec
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. i Rzeczypospolitej w Kollegium Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
astronomia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1770
Data wydania (nie wcześniej niż):
1770
Data wydania (nie później niż):
1770
„Matką moją Ty jesteś? Tyś mię porodziła?” żadnemu zapewnie, tylko jednej Maryj przez moc łaski swej do tego Macierzyństwa wybranej, i Maria wzajemnie mówi, „Synem moim jesteś Ty, ciebiem rodziła.”
A jeżeli naznaczając Mojżesza na Prawodawcę, i wybawiciela cudownego Izraelskiemu ludowi z Egiptu, w rękach jego cuda wszechmocności swojej złożył, tak dalece że dla cudów owych Bogiem Faraona nazwać się mógł. Jeżeli powołując Jeremiasza na Proroka, i Poprawcę zepsowanej wiary, i obyczajów Izraela, poświęcił go w żywocie Matki, i napełnił rozlicznemi łaskami, do tego powołania służącemi? Exod. 7. v. 1. Ierem. 1. v
„Matką moią Ty iesteś? Tyś mię porodziła?” żadnemu zapewnie, tylko iedney Maryi przez moc łaski swey do tego Macierzyństwa wybraney, y Marya wzaiemnie mowi, „Synem moim iesteś Ty, ciebiem rodziła.”
A ieżeli naznaczaiąc Moyżesza na Prawodawcę, y wybawiciela cudownego Izraelskiemu ludowi z Egiptu, w rękach iego cuda wszechmocności swoiey złożył, tak dalece że dla cudow owych Bogiem Faraona nazwać się mogł. Ieżeli powołuiąc Ieremiasza na Proroka, y Poprawcę zepsowaney wiary, y obyczaiow Izraela, poświęcił go w żywocie Matki, y napełnił rozlicznemi łaskami, do tego powołania służącemi? Exod. 7. v. 1. Ierem. 1. v
Skrót tekstu: PiotrKaz
Strona: 92
Tytuł:
Kazania przeciwko zdaniom i zgorszeniom wieku naszego
Autor:
Gracjan Józef Piotrowski
Drukarnia:
Michał Gröll
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1772
Data wydania (nie wcześniej niż):
1772
Data wydania (nie później niż):
1772
ć tego /czego żądali/ nie dostąpili: Bo iż o prawdzie niebieskiej/ to jest/ o słowie Bożym/ którego i bramy piekielne przemoc nie mogą/ wątpili/ a Mojsesza /Proroków i Apostołów słuchać nie chcieli: Otoż je Bóg w umysł opaczny podał/ i nie uznawał ich za godnych/ żeby im gwoli cuda/ albo co nowego był czynić miał. Mat. 16. v. 18. Luc. 16. v. 31. Rum. I. v. 28.
A iż Diabeł tak jest gnuśny i leniwy/ że nie bierze i zaraz nie porywa tych/ co go wołają/ i jemu się z ciałem i
ć tego /czego żądáli/ nie dostąpili: Bo iż o prawdźie niebieskiey/ to iest/ o słowie Bożym/ ktorego y bramy piekielne przemoc nie mogą/ wątpili/ á Moyseszá /Prorokow y Apostołow słucháć nie chćieli: Otoż ie Bog w umysł opáczny podał/ y nie uznawał ich zá godnych/ żeby im gwoli cudá/ álbo co nowego był czynić miał. Matth. 16. v. 18. Luc. 16. v. 31. Rum. I. v. 28.
A iż Dyiabeł ták iest gnuśny y leniwy/ że nie bierze y záraz nie porywá tych/ co go wołáią/ y iemu śię z ćiáłem y
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Zv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
riusza i Nestoriusza/ i tak Mahomet z trzech wiar jedną wiarę fałszywą ukleił. dotego napisał Mahomet w Alkoranie swoim/ gdy ludzie mówili onemu/ pokaż nam cud jaki: jako czynił Mojżesz/ Chrystus/ i drudzy prorocy/ odpowiedział/ że ludzie niewierzyli im/ i czarownikami ich nazywali/ dla tego mnie Bóg cuda czynić niepozwolił/ ale przyszedłem w mocy oręża. Jeszcze Mahomet w Alkoranie swoim napisał/ że gdy ludzie doniego mówili: słyszałeś sny którę się w spaniu pokazują. zebrałeś bluźnierstwa/ i poetyckie baśni powiadasz/ przydź do nas przynamniej z jednym cudem/ jako ci przychodzili; którzy ciebie uprzedzili/ odpowiedział
ryusza y Nestoryusza/ y ták Máchomet z trzech wiar iedną wiarę fałszywą vkleił. dotego napisał Máchomet w Alkoránie swoim/ gdy ludzie mowili onemu/ pokáż nám cud iaki: iáko czynił Moyzesz/ Chrystus/ y drudzy prorocy/ odpowiedziáł/ że ludzie niewierzyli im/ y czarownikami ich nazywáli/ dla tego mnie Bog cudá czynić niepozwolił/ ále przyszedłem w mocy oręża. Ieszcze Máchomet w Alkoranie swoim napisał/ że gdy ludźie doniego mowili: słyszałeś sny ktorę śie w spaniu pokazuią. zebráłeś bluznierstwá/ y poetyckie báśni powiadasz/ przydź do nás przynámniey z iednym cudem/ iako ći przychodzili; ktorzy ciebie vprzedzili/ odpowiedział
Skrót tekstu: GalAlk
Strona: 22
Tytuł:
Alkoran Machometów
Autor:
Joannicjusz Galatowski
Drukarnia:
Łazarz Baranowicz
Miejsce wydania:
Czernihów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
pokazują. zebrałeś bluźnierstwa/ i poetyckie baśni powiadasz/ przydź do nas przynamniej z jednym cudem/ jako ci przychodzili; którzy ciebie uprzedzili/ odpowiedział Mahomet/ którzy was uprzedzili/ niewierzyli cudom/ zaczym i wy cudom wierzyć nie będziecie/ chyba mieczem przymuszeni. Z tej powieści Mahometowej daje się wiedzieć/ iż żadnego cuda Mahomet nieuczynił/ ponieważ w Alkoranie swoim napisał/ że mu Bóg cudów czynić niepozwolił. ROZDZIAŁ, PIĄTY.
ALKORAN Mówi/ że Bóg jest cielesny/ ma ciało/ głowę/ ręce/ nogi/ i członki insze/ i człowiekowi jest podobny/ ten że Alkoran mówi: że Aniołowie są cieleśni z ognia stworzeni
pokazuią. zebráłeś bluznierstwá/ y poetyckie báśni powiadasz/ przydź do nás przynámniey z iednym cudem/ iako ći przychodzili; ktorzy ciebie vprzedzili/ odpowiedział Machomet/ ktorzy was vprzedzili/ niewierzyli cudom/ záczym y wy cudom wierzyć nie będziećie/ chyba mieczem przymuszeni. Z tey powieśći Máchometowey dáie śię wiedzieć/ yż żadnego cuda Machomet nieuczynił/ poniewáż w Alkoranie swoim nápisał/ że mu Bog cudow czynić niepozwolił. ROZDZIAŁ, PIĄTY.
ALKORAN Mowi/ że Bog iest ćielesny/ ma ćiáło/ głowę/ ręce/ nogi/ y członki insze/ y człowiekowi iest podobny/ ten że Alkorán mowi: że Aniołowie są ćieleśni z ogniá stworźeni
Skrót tekstu: GalAlk
Strona: 23
Tytuł:
Alkoran Machometów
Autor:
Joannicjusz Galatowski
Drukarnia:
Łazarz Baranowicz
Miejsce wydania:
Czernihów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
się na głowie zdał być by Czepiec albo Kapica białogłowska.
Przez co chciał Bóg pokazać/ że mu nie są miłe owe wasze nowowymyślne stroje/ którymi Wy nadęte białej płci Osoby głowy wasze ubieracie.
A iż się Bogu i słowu jego od strojów zbytnich odgromić i odstraszyć dać nie chcecie: otoż się z dopuszczenia Bożego cuda na różnych miejscach dla was dziać muszą/ abyście nimi przestraszone będąc mustrom nie od Boga/ ale od Diabła powód swój mającym/ dały pokoj!
Powiedźcie mi/ proszę/ Wy jeszcze się poniekąd Boga bojący Krześcianie: Jeśli też takie strojne Pyszałki/ gdy na nabożeństwo do domu Bożego przychodzą Bogu służą: Odpowiedzieć musicie
śię ná głowie zdał bydź by Czepiec álbo Kápicá białogłowska.
Przez co chćiał Bog pokazáć/ że mu nie są miłe owe wásze nowowymyślne stroje/ ktorymi Wy nádęte białey płći Osoby głowy wásze ubieraćie.
A iż śię Bogu y słowu jego od strojow zbytnich odgromić y odstrászyć dáć nie chcećie: otoż śię z dopusczenia Bożego cudá ná rożnych mieyscách dla was dźiać muszą/ ábyśćie nimi przestrászone będąc mustrom nie od Bogá/ ále od Dyjabłá powod swoy májącym/ dáły pokoy!
Powiedźcie mi/ proszę/ Wy jescze śię poniekąd Bogá bojący Krześćiánie: Ieśli też tákie stroyne Pyszałki/ gdy ná nabożeństwo do domu Bożego przychodzą Bogu służą: Odpowiedźieć muśićie
Skrót tekstu: GdacPrzyd
Strona: 43.
Tytuł:
Appendiks t.j. przydatek do dyszkursu o pańskim i szlacheckim albo rycerskim stanie
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
