których z szwedami pragnęli. Ale najbardziej malkontent p. Ogiński i na dwór i na Pocieja. Zamieszali się tedy dużo. Wołłowicz też pisarz wiel. księstwa lit. promulgavit swój przywilej na podskarbstwo wielkiego księstwa litewskiego, ale to wszystko podobno niepewne. Vide infra.
Podjazd dwutysięczny litewski pod komendą p. Nowosielskiego zbił podjazd szwedzki czterechset koni i komendanta Funka grzecznego kawalera wziął żywcem, insi zniesieni i wycięci do szczętu.
Toruń 25 Septembris wybombardowany haniebnie zwłaszcza ta pierzeja gdzie August stawał. Posyłał król szwedzki, aby z fortecy kto chce wychodził, zwłaszcza białogłowy i dzieci, ale sasowie nikogo wypuścić nie chcieli. Szturm odłożony do kilku dni.
14^go^ Octobris Toruń
których z szwedami pragnęli. Ale najbardziéj malkontent p. Ogiński i na dwór i na Pocieja. Zamieszali się tedy dużo. Wołłowicz téż pisarz wiel. księstwa lit. promulgavit swój przywilej na podskarbstwo wielkiego księstwa litewskiego, ale to wszystko podobno niepewne. Vide infra.
Podjazd dwutysięczny litewski pod komendą p. Nowosielskiego zbił podjazd szwedzki czterechset koni i komendanta Funka grzecznego kawalera wziął żywcem, insi zniesieni i wycięci do szczętu.
Toruń 25 Septembris wybombardowany haniebnie zwłaszcza ta pierzeja gdzie August stawał. Posyłał król szwedzki, aby z fortecy kto chce wychodził, zwłaszcza białogłowy i dzieci, ale sasowie nikogo wypuścić nie chcieli. Szturm odłożony do kilku dni.
14^go^ Octobris Toruń
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 224
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
; co niektórzy z Padwianów widząc/ a Wenetom tej chwały zazdroszcząc/ chorągiew z Obrazem Z. Marka wydrą Chroążemu i złamią/ o co gdy się Weneci do broni rzucą/ mało do wylania krwi nie przyszło/ by owego widoku było nie przerwano. Jednak z gniewem strony odeszły/ i potym przy dobywaniu Bebiańskiej Wieży pojmano czterechset Padwianów/ i do Wenecyj przysłano/ z których dwadzieścia i pięć/ którzy naowym widomu najpierwej przewinili/ w więzieniu osadzeni byli; z inszemi był pokoj/ za przyczyną Patriarchy Aquilejskiego. 8. Cesarz Fryderyk wydarł Królestwo Jerozolimskie Świekrowi
Na wschodzie Królestwo Jerozolimskie Fryderyk Cesarz objął/ które wydarł Janowi/ swemu Świekrowi i tam
; co niektorzy z Padwiánow widząc/ á Wenetom tey chwały zazdroszcząc/ chorągiew z Obrazem S. Márka wydrą Chroążemu i złamią/ o co gdy się Weneći do broni rzucą/ máło do wylania krwi nie przyszło/ by owego widoku było nie przerwano. Iednák z gniewem strony odeszły/ i potym przy dobywaniu Bebiáńskiey Wieży poimano czterechset Padwiánow/ i do Wenecyi przysłano/ z ktorych dwadźieśćia i pięć/ ktorzy náowym widomu naypierwey przewinili/ w więźieniu osadzeni byli; z inszemi był pokoy/ za przyczyną Pátryárchy Aquileyskiego. 8. Cesarz Fryderyk wydárł Krolestwo Ierozolimskie Swiekrowi
Ná wschodźie Krolestwo Ierozolimskie Fryderyk Cesarz obiął/ ktore wydárł Ianowi/ swemu Swiekrowi i tám
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 58
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
dla wiary; Tamtych strach śmierci, tych zaś nadzieja wyżenie Żywota, ocaliwszy na sercu sumnienie. Uciekają niewinni kwoli podejźreniu, Choć wolni są uczynku złego na sumnieniu, Choć na szubieńcę nie on, zarobił kto inny, Bo często złodziej wolny, obieszon niewinny, Nie wiedząc, na kim się mścić, komu upominać, Czterechset każą w Rzymie dla jednego ścinać. Nie ucieka zabójca pana swego, co tę, Żeby mu w kupie uszła, popełnił robotę; Aleć się o nim i tak pomsta należyta, Gdzie więcej niż jednego zabije, dopyta. I dziś modę starego w nowym Rzymie chwalą, Oprócz że tam ścinano, tu niewinnych palą
dla wiary; Tamtych strach śmierci, tych zaś nadzieja wyżenie Żywota, ocaliwszy na sercu sumnienie. Uciekają niewinni kwoli podejźreniu, Choć wolni są uczynku złego na sumnieniu, Choć na szubieńcę nie on, zarobił kto inny, Bo często złodziej wolny, obieszon niewinny, Nie wiedząc, na kim się mścić, komu upominać, Czterechset każą w Rzymie dla jednego ścinać. Nie ucieka zabójca pana swego, co tę, Żeby mu w kupie uszła, popełnił robotę; Aleć się o nim i tak pomsta należyta, Gdzie więcej niż jednego zabije, dopyta. I dziś modę starego w nowym Rzymie chwalą, Oprócz że tam ścinano, tu niewinnych palą
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 315
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
