wskażę do kucharza, Niech mi złodziej nie robi z zadku kałamarza. 108 (F). NA SEJM GRODZIEŃSKI
Aleć i to rzecz wierszem napisania godna, Że Litwa sejm z Warszawy przeniosła do Grodna, Gdzie dotąd z wilki dzikie sejmowały świnie; Trudno też o inakszy dowcip na boćwinie. Wyglądają Litewki, jako z czyśca dusze: Darmo, zimny Kupido o brzozowej jusze. Nie idą, jak o winie, rzeczy mu smarowno, Nigdy tego, co Tokaj, nie dokaże Kowno. Wino dobrą krew mnoży w żyłach, ale z miodu Rychlej, niźli do łóżka, pójdziesz do wychodu. Wierę, przeszłego sejmu nie było rwać na czem
wskażę do kucharza, Niech mi złodziej nie robi z zadku kałamarza. 108 (F). NA SEJM GRODZIEŃSKI
Aleć i to rzecz wierszem napisania godna, Że Litwa sejm z Warszawy przeniosła do Grodna, Gdzie dotąd z wilki dzikie sejmowały świnie; Trudno też o inakszy dowcip na boćwinie. Wyglądają Litewki, jako z czyśca dusze: Darmo, zimny Kupido o brzozowej jusze. Nie idą, jak o winie, rzeczy mu smarowno, Nigdy tego, co Tokaj, nie dokaże Kowno. Wino dobrą krew mnoży w żyłach, ale z miodu Rychlej, niźli do łóżka, pójdziesz do wychodu. Wierę, przeszłego sejmu nie było rwać na czem
Skrót tekstu: PotFrasz1Kuk_II
Strona: 54
Tytuł:
Ogród nie plewiony
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
potem jadę, aż mój ksiądz po uszy Leży w błocie na drodze. Ach, biednież ten duszy Cudzej poradzi, rzekę, który swemu ciału Rozumem nie poradzi z gnoju, z błota, z kału. Prawdziwie ja nie mogę zrozumieć tych księży: Na każdy dzień mszą świętą za kogo spienięży, Żeby go z czyśca wyjął: nie pomyśli sobie, Że jako tu plugawe ciało z błota skrobie, Tak też duszę, którą tu grzechami uwalał, Będzie w czyścowym ogniu po śmierci wypalał. Nie wierzą temu albo o się, dla złej żądze, Nie dbają; cóż o kogo, chyba za pieniądze. Że to jawnie na miejskiej działo
potem jadę, aż mój ksiądz po uszy Leży w błocie na drodze. Ach, biednież ten duszy Cudzej poradzi, rzekę, który swemu ciału Rozumem nie poradzi z gnoju, z błota, z kału. Prawdziwie ja nie mogę zrozumieć tych księży: Na każdy dzień mszą świętą za kogo spienięży, Żeby go z czyśca wyjął: nie pomyśli sobie, Że jako tu plugawe ciało z błota skrobie, Tak też duszę, którą tu grzechami uwalał, Będzie w czyścowym ogniu po śmierci wypalał. Nie wierzą temu albo o się, dla złej żądze, Nie dbają; cóż o kogo, chyba za pieniądze. Że to jawnie na miejskiej działo
Skrót tekstu: PotFrasz1Kuk_II
Strona: 212
Tytuł:
Ogród nie plewiony
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Pomieniłem tamże na przedzie nie pojednokroć/ coby to były sześć miedzy temi dwiema Cerkwiami za Różnice/ zmiankuje o nich w krótce i na tym miejscu: choć już niemal wszytkim nam są dobrze wiadome. Pierwsza Różnica bierze się/ z wyznania przez Rzymian Pochodzenia Ducha Z. i od Syna. Druga/ z wyznania Czyśca. Trzecia/ z używania w Sakramencie Eucharystii Przaśnego chleba. Czwarta/ z wyznania doskonałego Błogosławieństwa duszom sprawiedliwym z tego świata zeszłym. Piąta/ z wyznania starszeństwa Biskupa Rzymskiego. Szósta/ nowo naszych wieków od Greków i od nas Rusi za Herezją zadawa się podniesiona Różnica/ w używaniu tajemnic Eucharystii pod jedną osobą chleba. w
Pomieniłem támże ná przedźie nie poiednokroć/ coby to były sześć miedzy temi dwiemá Cerkwiámi zá Rożnice/ zmiánkuie o nich w krotce y ná tym mieyscu: choć iuż niemal wszytkim nam są dobrze wiádome. Pierwsza Rożnicá bierze sie/ z wyznánia przez Rzymian Pochodzenia Duchá S. y od Syná. Druga/ z wyznánia Czyścá. Trzećia/ z vżywánia w Sákrámenćie Eucháristiey Przáśnego chlebá. Czwarta/ z wyznánia doskonáłego Błogosłáwieństwá duszom spráwiedliwym z tego świátá zeszłym. Piąta/ z wyznánia stárszeństwá Biskupá Rzymskiego. Szosta/ nowo nászych wiekow od Grękow y od nas Ruśi zá Haerezyą zádawa sie podnieśiona Rożnicá/ w vżywániu táiemnic Eucháristiey pod iedną osobą chlebá. w
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 132
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
/ te są rozsądkowi twemu zdrowemu/ przezacny narodzie Ruski/ podające się uważenia. Które jawnie ukazać nam mogą/ jeżeli jest Zachodniej Cerkwi z tego jej wyznania Herezys: i czy może słusznie za wzgląd tego wyznania w jedności od nas być ubiegana. Postepuję do Różnice wtórej/ która jest miedzy Wschodną i Zachodną Cerkwią z wyznania Czyśca. O Której uważenie przekładam pierwsze/ owe. KonsIDERATIE, Abo Uważenia Różnice Z wyznania Czyśca.
WIele poważnych Nauczycielów Cerkiewnych w Pismach swych ogień Czyścowy/ tym samymsłowem wyraźnie położyli/ i dusze przezeń czyszczone być wierzyli. jacy są dwa Grzegorzowie/ jeden Rzymski/ drugi Nysseński Biskupowie. Jeden Zachodniej Cerkwie/ drugi
/ te są rozsądkowi twemu zdrowemu/ przezacny narodźie Ruski/ podáiące sie vważenia. Ktore iáwnie vkázáć nam mogą/ ieżeli iest Zachodniey Cerkwi z tego iey wyznánia Hęresis: y czy może słusznie zá wzgląd tego wyznánia w iednośći od nas bydź vbiegána. Postepuię do Rożnice wtorey/ ktora iest miedzy Wschodną y Zachodną Cerkwią z wyznánia Czyścá. O Ktorey vważenie przekłádam pierwsze/ owe. CONSIDERATIAE, Abo Vważenia Roznice Z wyznánia Czyścá.
WIele poważnych Náucżycielow Cerkiewnych w Pismách swych ogień Czyścowy/ tym samymsłowem wyráźnie połozyli/ y dusze przezeń cżyszczone bydź wierzyli. iácy są dwá Grzegorzowie/ ieden Rzymski/ drugi Nysseński Biskupowie. Ieden Zachodniey Cerkwie/ drugi
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 146
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
ukazać nam mogą/ jeżeli jest Zachodniej Cerkwi z tego jej wyznania Herezys: i czy może słusznie za wzgląd tego wyznania w jedności od nas być ubiegana. Postepuję do Różnice wtórej/ która jest miedzy Wschodną i Zachodną Cerkwią z wyznania Czyśca. O Której uważenie przekładam pierwsze/ owe. KonsIDERATIE, Abo Uważenia Różnice Z wyznania Czyśca.
WIele poważnych Nauczycielów Cerkiewnych w Pismach swych ogień Czyścowy/ tym samymsłowem wyraźnie położyli/ i dusze przezeń czyszczone być wierzyli. jacy są dwa Grzegorzowie/ jeden Rzymski/ drugi Nysseński Biskupowie. Jeden Zachodniej Cerkwie/ drugi Wschodniej Nauczyciele. On w Dialogach swych z Piotrem/ a ów Sermone de Mortuis. Ojcowie
vkázáć nam mogą/ ieżeli iest Zachodniey Cerkwi z tego iey wyznánia Hęresis: y czy może słusznie zá wzgląd tego wyznánia w iednośći od nas bydź vbiegána. Postepuię do Rożnice wtorey/ ktora iest miedzy Wschodną y Zachodną Cerkwią z wyznánia Czyścá. O Ktorey vważenie przekłádam pierwsze/ owe. CONSIDERATIAE, Abo Vważenia Roznice Z wyznánia Czyścá.
WIele poważnych Náucżycielow Cerkiewnych w Pismách swych ogień Czyścowy/ tym samymsłowem wyráźnie połozyli/ y dusze przezeń cżyszczone bydź wierzyli. iácy są dwá Grzegorzowie/ ieden Rzymski/ drugi Nysseński Biskupowie. Ieden Zachodniey Cerkwie/ drugi Wschodney Náucżyćiele. On w Dyalogách swych z Piotrem/ á ow Sermone de Mortuis. Oycowie
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 146
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
czeka wieku. Gdzież między śmiercią czyściec a sądem się zmieści?” Zrazu się zmieszam, bo w mię uderzył bez wieści; Potem się obaczywszy: „Ten ci to sąd człeka Każdego, skoro dusza z ciała wyńdzie, czeka. Z tegoć to, kiedy której naznaczą z ratusza, Pójdzie w niebo, do czyśca lub do piekła dusza.” A luter: „To już po dniu sądnym mało będzie, Gdy człek zaraz, umarszy, miejsce swe zasiądzie: Na cóż umarłych z grobu ma Pan Jezus wskrzeszać? Znowu ich z nieba, z czyśca i z piekła pomieszać, Żeby drugi raz sądził każdegoz osobna? Ani to jest
czeka wieku. Gdzież między śmiercią czyściec a sądem się zmieści?” Zrazu się zmieszam, bo w mię uderzył bez wieści; Potem się obaczywszy: „Ten ci to sąd człeka Każdego, skoro dusza z ciała wyńdzie, czeka. Z tegoć to, kiedy której naznaczą z ratusza, Pójdzie w niebo, do czyśca lub do piekła dusza.” A luter: „To już po dniu sądnym mało będzie, Gdy człek zaraz, umarszy, miejsce swe zasiędzie: Na cóż umarłych z grobu ma Pan Jezus wskrzeszać? Znowu ich z nieba, z czyśca i z piekła pomieszać, Żeby drugi raz sądził każdegoz osobna? Ani to jest
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 565
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Z tegoć to, kiedy której naznaczą z ratusza, Pójdzie w niebo, do czyśca lub do piekła dusza.” A luter: „To już po dniu sądnym mało będzie, Gdy człek zaraz, umarszy, miejsce swe zasiądzie: Na cóż umarłych z grobu ma Pan Jezus wskrzeszać? Znowu ich z nieba, z czyśca i z piekła pomieszać, Żeby drugi raz sądził każdegoz osobna? Ani to jest pojęta, ani rzecz podobna. Wszyscy się, Paweł pisze, i z duszą, i z ciałem, Toć i on, stawić musim przed tym trybunałem, Zstąpiwszy z nieba, gdzie jest rozumieniem waszem Ze przeklętym, ponieważ w piekle jest
Z tegoć to, kiedy której naznaczą z ratusza, Pójdzie w niebo, do czyśca lub do piekła dusza.” A luter: „To już po dniu sądnym mało będzie, Gdy człek zaraz, umarszy, miejsce swe zasiędzie: Na cóż umarłych z grobu ma Pan Jezus wskrzeszać? Znowu ich z nieba, z czyśca i z piekła pomieszać, Żeby drugi raz sądził każdegoz osobna? Ani to jest pojęta, ani rzecz podobna. Wszyscy się, Paweł pisze, i z duszą, i z ciałem, Toć i on, stawić musim przed tym trybunałem, Zstąpiwszy z nieba, gdzie jest rozumieniem waszem Ze przeklętym, ponieważ w piekle jest
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 565
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
pisze, i z duszą, i z ciałem, Toć i on, stawić musim przed tym trybunałem, Zstąpiwszy z nieba, gdzie jest rozumieniem waszem Ze przeklętym, ponieważ w piekle jest, Judaszem? I tak będą dwa sądy: jeden po skonaniu, A drugi zaś, wedle was, po ciał zmartwychwstaniu. A czyśca, którym wedle dekretu należy, Muszą dosiadać jako naznaczonej wieży; Chyba na pospolite, jak w Polsce, ruszenie Dadzą im na jeden dzień sądu pozwolenie.” „Nie twoja rzecz tak siła — rzekę — lutrze, gadać I skrytych sądów boskich głębokości badać. Jeżeli czyśca nie masz, a kędyż grzesznika, Aże do
pisze, i z duszą, i z ciałem, Toć i on, stawić musim przed tym trybunałem, Zstąpiwszy z nieba, gdzie jest rozumieniem waszem Ze przeklętym, ponieważ w piekle jest, Judaszem? I tak będą dwa sądy: jeden po skonaniu, A drugi zaś, wedle was, po ciał zmartwychwstaniu. A czyśca, którym wedle dekretu należy, Muszą dosiadać jako naznaczonej wieży; Chyba na pospolite, jak w Polszcze, ruszenie Dadzą im na jeden dzień sądu pozwolenie.” „Nie twoja rzecz tak siła — rzekę — lutrze, gadać I skrytych sądów boskich głębokości badać. Jeżeli czyśca nie masz, a kędyż grzesznika, Aże do
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 565
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
, wedle was, po ciał zmartwychwstaniu. A czyśca, którym wedle dekretu należy, Muszą dosiadać jako naznaczonej wieży; Chyba na pospolite, jak w Polsce, ruszenie Dadzą im na jeden dzień sądu pozwolenie.” „Nie twoja rzecz tak siła — rzekę — lutrze, gadać I skrytych sądów boskich głębokości badać. Jeżeli czyśca nie masz, a kędyż grzesznika, Aże do ostatniego wypłaci kwartnika, Pan Jezus, na co się sejm ojców świętych zgadza, Jąwszy od pierwszych Pańskich apostołów, sadza? Podobno z piekła będzie swoje płacił długi? Na przytoczone miejsca mógłbym raz i drugi Odpowiedzieć, ale cię w twym kacerskim błędzie Odsyłam do pisarzów
, wedle was, po ciał zmartwychwstaniu. A czyśca, którym wedle dekretu należy, Muszą dosiadać jako naznaczonej wieży; Chyba na pospolite, jak w Polszcze, ruszenie Dadzą im na jeden dzień sądu pozwolenie.” „Nie twoja rzecz tak siła — rzekę — lutrze, gadać I skrytych sądów boskich głębokości badać. Jeżeli czyśca nie masz, a kędyż grzesznika, Aże do ostatniego wypłaci kwartnika, Pan Jezus, na co się sejm ojców świętych zgadza, Jąwszy od pierwszych Pańskich apostołów, sadza? Podobno z piekła będzie swoje płacił długi? Na przytoczone miejsca mógłbym raz i drugi Odpowiedzieć, ale cię w twym kacerskim błędzie Odsyłam do pisarzów
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 565
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
swym zepsuje. Od trzeciej/ sam się jako ze snu wzbudził. V. Gdzie dusza jego Przenaświętsza/ po wyszciu z ciała była? M. Wstąpiła do Otchłani piekielnych. V. Po co? M. Aby dusze Ojców świętych wybawiła/ aby z czarta przeklętego i piekła triumfowała. V. Wstąpiłasz też i do czyśca? M. Tak jest/ i stamtąd wybawiła wszytkich. V. Byłali też w piekle przeklętych? M. Nie/ abo przynamniej stamtąd/ żadnego nie wybawiła/ z piekła powracając/ jenców wyzwolonych w Raju posadziła/ ciało w grobie ozywiła/ i od umarłych mocą swą Boską/ Chrystus Zmartwychwstał dnia trzeciego. V
swym zepsuie. Od trzećiey/ sam się iáko ze snu wzbudźił. V. Gdźie duszá iego Przenaświętsza/ po wyszćiu z ćiáłá byłá? M. Wstąpiłá do Otchłáni piekielnych. V. Po co? M. Aby dusze Oycow świętych wybáwiłá/ áby z czártá przeklętego y piekłá tryumphowáłá. V. Wstąpiłász też y do czyścá? M. Ták iest/ y ztámtąd wybáwiłá wszytkich. V. Byłáli też w piekle przeklętych? M. Nie/ ábo przynamniey ztámtąd/ żadnego nie wybáwiłá/ z piekłá powracáiąc/ iencow wyzwolonych w Ráiu posádźiłá/ ćiáło w grobie ozywiłá/ y od vmárłych mocą swą Boską/ Chrystus Zmartwychwstał dniá trzeciego. V
Skrót tekstu: AnzObjWaś
Strona: 35
Tytuł:
Objaśnienie trudności teologicznych zebrane z doktorów św. od Anzelma świętego
Autor:
Wojciech Waśniowski
Drukarnia:
Łukasz Kupisz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
dialogi
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
