swoim leży pod kamieniem. Ty leżysz, a ja płaczę, mój Stefanie drogi! Dokąd z tobą nie wnidę za podziemne progi, Muszę płakać i dotąd oczu nie osuszyć, Aże się nie będę mógł z kamienia poruszyć. Niebu dosyć, na ziemi mnie nazbyt żyć krótko, Więc ci ten rznie nagrobek żalu mego dłutko: Tu leży w grób z mar, z konia włożony na mary Syn mój, żal i pociecha, i młody, i stary. 53. ZYGMUNTOWI III KRÓLOWI
Póty Polacy w swojej zostawali porze, Póki sobie po króla nie słali za morze Przeciwko rozumowi zdrowemu, bo ledwie Szwed wziął na skroń koronę, aż nie
swoim leży pod kamieniem. Ty leżysz, a ja płaczę, mój Stefanie drogi! Dokąd z tobą nie wnidę za podziemne progi, Muszę płakać i dotąd oczu nie osuszyć, Aże się nie będę mógł z kamienia poruszyć. Niebu dosyć, na ziemi mnie nazbyt żyć krótko, Więc ci ten rznie nagrobek żalu mego dłutko: Tu leży w grób z mar, z konia włożony na mary Syn mój, żal i pociecha, i młody, i stary. 53. ZYGMUNTOWI III KRÓLOWI
Póty Polacy w swojej zostawali porze, Póki sobie po króla nie słali za morze Przeciwko rozumowi zdrowemu, bo ledwie Szwed wziął na skroń koronę, aż nie
Skrót tekstu: PotNagKuk_I
Strona: 451
Tytuł:
Nagrobki
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
treny, lamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1699
Data wydania (nie wcześniej niż):
1699
Data wydania (nie później niż):
1699
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
