w-tym animowali: Chorągiew mu Wojskową od Króla posłali l Hetmańską Buławe. Nie był nad Kisiela Sposobniejszy; Któryby znał Nieprzyjaciela Tegoż lipiej, i spół z-nim w-starynnej jedności Ruskiej będąc, tyle miał u niego ufności. Zaczym on naznaczony, i z nim Podkomorzy Drugi Lwowski. A tu już pole się otworzy Dalszym Ceremoniom Aktu tak zacnego, I ządząm pospolitym. Gdy z-starożytnego Zwyczaju i obrzedu: przysięge oddawał Elekt nowy: Tedy sam Karpatus powstawał, Kamienie się ruszały, Wisła szumne swoje Z-niezwyczajnej ochoty wypryskała zdroje: Działa z murów zawyły, ognie, i widoki Różne insze palone, w same aż obłoki Pałające Bufony, i straszliwe Weże
w-tym animowali: Chorągiew mu Woyskową od Krolá posłali l Hetmańską Bułáwe. Nie był nad Kisielá Sposobnieyszy; Ktoryby znał Nieprzyiaćielá Tegoż lipiey, i społ z-nim w-stárynney iednośći Ruskiey będąc, tyle miał u niego ufnośći. Záczym on naznáczony, i z nim Podkomorzy Drugi Lwowski. A tu iuż pole sie otworzy Dalszym Ceremoniom Aktu ták zacnego, I ządząm pospolitym. Gdy z-starożytnego Zwyczaiu i obrzedu: przysiege oddawał Elekt nowy: Tedy sam Karpatus powstawał, Kamienie sie ruszáły, Wisłá szumne swoie Z-niezwyczáyney ochoty wypryskała zdroie: Dźiała z murow záwyły, ognie, i widoki Rożne insze palone, w same áż obłoki Pałáiące Bufony, i straszliwe Weże
Skrót tekstu: TwarSWoj
Strona: 43
Tytuł:
Wojna domowa z Kozaki i z Tatary
Autor:
Samuel Twardowski
Drukarnia:
Collegium Calissiensis Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
bo Papieru świat nieznał) i te Tabulas, oddawali do Kościoła Jowiszowego w Mieście Elidzie, i tam strzeżone były z wielką pilnością przez Kapłanów tegoż Jowisza, i konserwowały się przez lat więcej niżeli tysiąć, aż do Panowania Teodozjusza II. Cesarza, dopiero w tenczas z Tabul przez Chronologów, Latopisców, Kronikarzów, dalszym podane wiekom. Gvalterus zaś świadczy, że Konstantyn Wielki zniósł te Igrzyska, a postanowił Indictiones, lat 15 w sobie mające. Ludus te Olimpici zaczynały się zawsze podczas Letniego Solstitium Pierwszyraz je złożył i celebrował Iphitus Roku od Stworzenia Świata 3250 za Ozjasza Króla Judzkiego. Inni trzymają, że jeszcze dawniej, to jest Anno Mundy
bo Papieru świat nieznał) y te Tabulas, oddawali do Kościoła Iowiszowego w Mieście Elidzie, y tam strzeżone były z wielką pilnością przez Kapłanow tegoż Iowisza, y konserwowały się przez lat więcey niżeli tysiąć, aż do Panowánia Teodozyusza II. Cesarza, dopiero w tenczas z Tabul przez Chronologow, Latopiscow, Kronikarzow, dalszym podane wiekom. Gvalterus zas swiadczy, że Konstantyn Wielki zniosł te Igrzyska, a postanowił Indictiones, lat 15 w sobie maiące. Ludus te Olympici záczynały się zawsze podczas Letniego Solstitium Pierwszyraz ie złożył y celebrował Iphitus Roku od Stworzenia Swiata 3250 za Ozyasza Krola Iudzkiego. Inni trzymaią, że ieszcze dáwniey, to iest Anno Mundi
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 201
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
62, 30. Novembr: Ruś go ma za swego Apostoła.
Czwarty Z. FILIP przez głęboką Azję, osobliwie przez Scytyę Azjatycką, głosił znajomość BOGA, w Hierapulu umęczony krzyżową śmiercią Roku Pańskiego 52, 1. Maji.
Piąty Z. TOMASZ opowiadał Ewangelią Chrystusową Partom, Medom, Hirkanom, Baktrianom, Indianom, dalszym Brachmanom Indyjskim, w Kalaminie włócznią przebity Roku. 73, 21. Decembra.
Szósty Z BARTŁOMIEJ predykował w Armenii, Albanii głębszej, Indii, ze skory odarty od Astyaksa Roku 73, 24. Sierpnia.
Siódmy Z. MACIEJ Murzyńskiej Nacyj Wiarę opowiadając, w Judzkiej Ziemi siekierą czyli halabardą ścięty Roku Pańskiego 62 24.
62, 30. Novembr: Ruś go ma za swego Apostoła.
Czwarty S. FILIP przez głęboką Azyę, osobliwie przez Scytyę Azyatycką, głosił znaiomość BOGA, w Hierapulu umęczony krzyżową śmiercią Roku Pańskiego 52, 1. Maii.
Piąty S. TOMASZ opowiadał Ewangelią Chrystusową Partom, Medom, Hirkanom, Baktrianom, Indianom, dalszym Brachmanom Indyiskim, w Kalaminie włocznią przebity Roku. 73, 21. Decembra.
Szosty S BARTŁOMIEY predykował w Armenii, Albanii głębszey, Indii, ze skory odarty od Astyaxa Roku 73, 24. Sierpnia.
Siodmy S. MACIEY Murzyńskiey Nacyi Wiarę opowiadaiąc, w Iudzkiey Ziemi siekierą czyli halabardą ścięty Roku Pańskiego 62 24.
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1009
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
rodzona JO. śp. Konstantego Szaniawskiego, biskupa krakowskiego, księcia siewierskiego.
Drugi syn wielmożnego Jana Matuszewica, cześnika mińskiego, Kazimierz, podstoli parnawski, pod znakiem husarskim w wojsku koronnym towarzysz, którego mężstwo i wojenny przemysł przednim dzielnych kawalerów wyrównałby rycerskim kunsztom, gdyby go była wczesna zbyt w młodzieńczym stanie śmierć ojczyźnie i dalszym nie umknęła zasługom. Trzeci syn, Michał Matuszewic, cześnikowicz miński, z Placydą Łyczkowską dożywotnią złączony małżeńską przyjaźnią.
Czwarty, a drugi po Andrzeju syn, ten, którego żałujemy, starosta stokliski, na którego ociec z krwią mu daną i chwalebne swoje wlał przymioty, które go na sejm posłem, na trybunały deputatem,
rodzona JO. śp. Konstantego Szaniawskiego, biskupa krakowskiego, księcia siewierskiego.
Drugi syn wielmożnego Jana Matuszewica, cześnika mińskiego, Kazimierz, podstoli parnawski, pod znakiem husarskim w wojsku koronnym towarzysz, którego mężstwo i wojenny przemysł przednim dzielnych kawalerów wyrównałby rycerskim kunsztom, gdyby go była wczesna zbyt w młodzieńczym stanie śmierć ojczyźnie i dalszym nie umknęła zasługom. Trzeci syn, Michał Matuszewic, cześnikowicz miński, z Placydą Łyczkowską dożywotnią złączony małżeńską przyjaźnią.
Czwarty, a drugi po Andrzeju syn, ten, którego żałujemy, starosta stokliski, na którego ociec z krwią mu daną i chwalebne swoje wlał przymioty, które go na sejm posłem, na trybunały deputatem,
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 483
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
zarzucenia im nierówności animował i skrypt jakiś na tęż białogłowę kalumniatorkę wymagał, donieśliście jednak, żein eodem condictamine ad opprimendum żałujących delatorów intaminatum a saeculis honoremw tej zmowie na uciemiężenie... nieskalanego od wieków honoru z obżałowanym wielmożnym kanclerzem wielkim W. Ks. Lit. zostajecie, za czym żałujące delatores, zabiegając dalszym złośliwym konsekwencjom et tam calumniosae obiectioni summo cum dolore et flebili do samego Boga, obrońcy ukrzywdzonych ludzi, clamorei tak oszczerczemu zarzutowi z najwyższym bólem i żałosnym... krzykiem, żaląc się przed całym światem o takową niezwyczajną Wierności Waszej, wielmożny kanclerzu wielki W. Ks. Lit., zawziętość i na ich życzliwe
zarzucenia im nierówności animował i skrypt jakiś na tęż białogłowę kalumniatorkę wymagał, donieśliście jednak, żein eodem condictamine ad opprimendum żałujących delatorów intaminatum a saeculis honoremw tej zmowie na uciemiężenie... nieskalanego od wieków honoru z obżałowanym wielmożnym kanclerzem wielkim W. Ks. Lit. zostajecie, za czym żałujące delatores, zabiegając dalszym złośliwym konsekwencjom et tam calumniosae obiectioni summo cum dolore et flebili do samego Boga, obrońcy ukrzywdzonych ludzi, clamorei tak oszczerczemu zarzutowi z najwyższym bólem i żałosnym... krzykiem, żaląc się przed całym światem o takową niezwyczajną Wierności Waszej, wielmożny kanclerzu wielki W. Ks. Lit., zawziętość i na ich życzliwe
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 524
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
BÓG zowie różnemi językami? 1mo. Jak się BÓG zowie różnemi językami?
Od początku Świata to rzecz nieomylna, że lud wszystek był unius labii, ale przy wieży Babilońskiej siedmdziesiąt i dwa urodziło się języków, kiedy pychą nadęty Nemród, bardziej stolidum niż solidum erygował Opus, w tedy stała się confusio lingvarum, ale wiekom dalszym tamta języków liczba stała się Matrix i Matką niezliczonych po świecie języków Corek, jako w Atenach w Części II. titulô Wielki Lingvista wywiodłem. Te tedy języki P. BOGA wszystkie po swojemu, swemi terminami wyrażają, tak disponente Spiritu Sancto, iż czterma wszędzie effertur literami. Wielebny Ksiądz Gaspar Knittel Jezuita Concione 1ma
BOG zowie ròżnemi ięzykami? 1mo. Iak się BOG zowie rożnemi ięzykami?
Od początku Swiata to rzecz nieomylna, że lud wszystek był unius labii, ale przy wieży Babilońskièy siedmdziesiąt y dwa urodziło się ięzykòw, kiedy pychą nadęty Nemrod, bardziey stolidum niż solidum erygował Opus, w tedy stała się confusio lingvarum, ále wiekom dalszym tamta ięzykow liczba stała się Matrix y Matką niezliczonych po świecie ięzykòw Còrek, iako w Atenach w Części II. titulô Wielki Lingvista wywiodłem. Te tedy ięzyki P. BOGA wszystkie po swoiemu, swemi terminami wyrażaią, tak disponente Spiritu Sancto, iż czterma wszędzie effertur literami. Wielebny Xiądz Gaspar Knittel Iezuita Concione 1ma
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 2
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
, ale przez niezgodę Przyszło tam ponieść i klęskę i szkodę.
Ostatnia jego pod Malborkiem była Wyprawa, gdzie miał ludzi trzy tysiące, Które mu władza królewska zleciła; Tam Szwedy często wycieczki czyniące Rozgramiał mężnie, i brał dumnych siła Oficjerów, przeciw nim bijące Z zasadzki podczas wojska sprowadzając, Podczas się wstępnym bojem ucierając.
Dalszym zapędom niemoc przeszkodziła, Krew i wilgości ciała struchlałego Nieznacznie susząc, a ta znakiem była Snadź bliskiej śmierci: więc do boleśnego Ciało przybiwszy łoża, przymusiła Obóz opuścić a do ojczystego Zamku powrócić z marsowego pola: Do swego tedy przybył Koniecpola.
Gdzie przez tygodni kilka pomieszkawszy, Gdy się zdał sobie nieco pokrzepiony, Ruszył do
, ale przez niezgodę Przyszło tam ponieść i klęskę i szkodę.
Ostatnia jego pod Malborgiem była Wyprawa, gdzie miał ludzi trzy tysiące, Które mu władza królewska zleciła; Tam Szwedy często wycieczki czyniące Rozgramiał mężnie, i brał dumnych siła Officyerów, przeciw nim bijące Z zasadzki podczas wojska sprowadzając, Podczas się wstępnym bojem ucierając.
Dalszym zapędom niemoc przeszkodziła, Krew i wilgości ciała struchlałego Nieznacznie susząc, a ta znakiem była Snadź bliskiej śmierci: więc do boleśnego Ciało przybiwszy łoża, przymusiła Obóz opuścić a do ojczystego Zamku powrócić z marsowego pola: Do swego tedy przybył Koniecpola.
Gdzie przez tygodni kilka pomieszkawszy, Gdy się zdał sobie nieco pokrzepiony, Ruszył do
Skrót tekstu: OdymWŻałKoniec
Strona: 352
Tytuł:
Żałośna postać Korony Polskiej
Autor:
Walenty Odymalski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1659
Data wydania (nie wcześniej niż):
1659
Data wydania (nie później niż):
1659
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
M. Pana Grafa Colliera w Krześle/ (a to dla Słabości zdrowia której na ten czas podlegał) aby jako Poseł Mediatorski/ i z I. M. Panem Posłem Angelskim/ I. M. Panem Robbertem Sutton/ mógł się był także podpisać/ pod który czas pozwolono znowu/ aby wszyscy insi mogli się dalszym przypatrować Ceremoniom. Jak prędko potym/ Najpierwszy Cesarski Poseł wziął Pióro do Ręki swojej/ wziął oraz Pióro do Ręki swojej i Poseł Ottomański/ i razem się też obadwaj podpisali; Toż też właśnie znowu i Poseł wtóry Cesarski i Poseł drugi Turecki także uczynieli/ a potym i Wenecki etc. etc. Co gdy się już
M. Páná Grafá Colliera w Krzesle/ (a to dla Słábośći zdrowia ktorey ná ten czás podlegał) áby iáko Poseł Mediatorski/ y z I. M. Pánem Posłem Angelskim/ I. M. Pánem Robbertem Sutton/ mogł śię był tákże podpisáć/ pod ktory ćzás pozwolono znowu/ áby wszyscy inśi mogli śię dálszym przypátrowáć Ceremoniom. Iak prędko potym/ Naypierwszy Cesarski Poseł wźiął Pioro do Ręki swoiey/ wźiął oraz Pioro do Ręki swoiey y Poseł Ottomáński/ y rázem się tesz obádwáy podpisáli; Tosz tesz własńie znowu y Poseł wtory Cesárski y Poseł drugi Turecki tákze ucżyńieli/ á potym y Wenecki etc. etc. Co gdy śię iusz
Skrót tekstu: PoczKról
Strona: 21
Tytuł:
Poczta Królewiecka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Królewiec
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1718
Data wydania (nie wcześniej niż):
1718
Data wydania (nie później niż):
1718
.
LUbo wiem: że ciężką meo stylo zadam W. P. ranę, jednak, że utiliora sunt Amici vulnera, quam oscula inimici; poważam się tego, i nie omylnie tuszę: że tak zranione serce tym samym będzie mi Przyjaciel. Raczej obrałem offendere veris, quam plácere adulando, nie chcąc moją konniwencją dalszym występkom czynić pochop, na się zaś ściągnąć winę; bo wiem że amici vitia si feras,facis tua. A żebym dłuższą sustentationis figurą większego nieuczynił krzyża, enucleo veritatem. Wziąłem ab oculato teste wiadomość, jakoby Syn W. Pana in Regione longinqua zostający, cudzych krajów, nie tylko miał dissipare substántiam
.
LUbo wiem: że ćiężką meo stylo zádam W. P. ránę, jednák, że utiliora sunt Amici vulnera, quam oscula inimici; poważam śię tego, y nie omylnie tuszę: że ták zránione serce tym sámym będźie mi Przyjaćiel. Ráczey obráłem offendere veris, quam plácere adulando, nie chcąc moją konniwencyą dálszym występkom czynić pochop, ná śię záś śćiągnąć winę; bo wiem że amici vitia si feras,facis tua. A żebym dłuższą sustentationis figurą większego nieuczynił krzyżá, enucleo veritatem. Wźiąłem ab oculato teste wiádomość, jákoby Syn W. Páná in Regione longinqua zostájący, cudzych krájow, nie tylko miáł dissipare substántiam
Skrót tekstu: BystrzPol
Strona: F
Tytuł:
Polak sensat
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
ciało zaprowadzone do kościoła konduktem jednym zakończyła się procesja przy hucznem dzwonieniu po wszystkich kościołach, potem też same ciało prywatnie zawie-
zione do Rozdołu, i tam w maju solennie pogrzebione w kościele OO. Karmelitów trzewikowych. pag. 63 — 67.
Po śmierci wyż mianowanych trzech wodzów naznaczony od Króla dla sprawowania wojsk koronnych, zabiegając dalszym swywolom i zamięszaniom wojskowych ludzi, Pan Stanisław Ciołek Poniatowski, Podskarbi wielki W. X. Lit., Generał gwardii królewskiej, wiadomy dobrze wojskowego trybu. Ten bywał Rezidentem u Porty Ottomańskiej przez lat sześć, także był Generałem wojsk Szwedzkich, sławny i dzielny po różnych postronnych Monarchiach, zjechał tu na Ruś do Lwowa dnia
ciało zaprowadzone do kościoła konduktem jednym zakończyła się processya przy hucznem dzwonieniu po wszystkich kościołach, potem też same ciało prywatnie zawie-
zione do Rozdołu, i tam w maju solennie pogrzebione w kościele OO. Karmelitów trzewikowych. pag. 63 — 67.
Po śmierci wyż mianowanych trzech wodzów naznaczony od Króla dla sprawowania wojsk koronnych, zabiegając dalszym swywolom i zamięszaniom wojskowych ludzi, Pan Stanisław Ciołek Poniatowski, Podskarbi wielki W. X. Lit., Generał gwardyi królewskiej, wiadomy dobrze wojskowego trybu. Ten bywał Rezidentem u Porty Ottomańskiej przez lat sześć, także był Generałem wojsk Szwedzkich, sławny i dzielny po różnych postronnych Monarchiach, zjechał tu na Ruś do Lwowa dnia
Skrót tekstu: KronZakBarącz
Strona: 187
Tytuł:
Kronika zakonnic ormiańskich reguły ś. Benedykta we Lwowie
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1703 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1703
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętnik dziejów polskich: z aktów urzędowych lwowskich i z rękopisów
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wojciech Maniecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1855
