Cerkwi odprawowaniu/ gdy już po Stichirach powiedziano Wieleb: Ojcu Helizeuszowi Pletenieckiemu Archumandrycie Pieczarskiemu/ skoczył prędko Ociec jako skory Jeleń do zdroju/ do słuchania górnych muzikantów/ słodkich głosów/ miłych mutem/ wdzięcznych pieni/ które zwykły człowieka wielce ucieszać/ baj o zdrowie czasem przyprawować, jako czytam/ że Saul gdy go czart dręczył Dawidowa Arsą bywał uwolniony od niego; przypadnie do drzwi/ zawarte zastanie/ i ostatnie głosów kończących się usłysz finały/ potym szum wielki; przyzowie paraecclesiarcha/ ten Cerkiew otworzy/ świce niebieskim ogniem i ręką zaśweicone znajdzie/ zapachu górnego Jeruzalimu pełną/ i woni rozmaitych dostatkiem napełnioną; potym pomyśliwszy nieco zsobą/ padnie na oblicze
Cerkwi odpráwowániu/ gdy iuż po Stichirách powiedziano Wieleb: Oycu Helizeuszowi Pletenieckiemu Archumándrycie Pieczárskiemu/ skoczył prędko Oćiec iáko skory Ieleń do zdroiu/ do słuchánia gornych muzikántow/ słodkich głosow/ miłych mutem/ wdźięcznych pieni/ ktore zwykły człowieká wielce vćieszáć/ báy o zdrowie czásem przypráwowáć, iáko czytam/ żę Saul gdy go czárt dręczył Dáwidowa Arsą bywał vwolniony od niego; przypádnie do drzwi/ záwárte zástánie/ y ostátnie głosow kończących się vsłysz finały/ potym szum wielki; przyzowie páráecclesiárchá/ ten Cerkiew otworzy/ świce niebieskim ogniem y ręką záśweicone znaydźie/ zapáchu gornego Ieruzalimu pełną/ y woni rozmáitych dostátkiem nápełnioną; potym pomyśliwszy nieco zsobą/ pádnie ná oblicze
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 139.
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
3 4, gdzie taka stanęła deklaracja Przedwiecznej Prawdy: Dies multos sedebunt (bo aż do skończenia świata) Filii Isràél sine Rege, et sine Principe, et sine Sacrisicio, et sine Altari etc. Co wszystko się zjiściło, bo ani Króla, ani Kapłana, ani Ofiar, nie mają już żydzi. Panowała Familia Dawidowa ze kiwię Judy idaca lat Argumenta o przyjściu Mesjasza przeciw Żydom
419 według Baroniusza, aż do niewoli Babilońskiej, potym panowała w Wodzach jeszcze z krwie jego; na ostatek rządzili Kapłani z kwie Dawidowej po Matkach. Po skończonej krwi z obojej płci, nastał Heród już Cudzoziemiec Królem od Rzymianów uczyniony. Żydzi niektórzy widząc, że
3 4, gdzie taka stanęła deklárácya Przedwieczney Prawdy: Dies multos sedebunt (bo aż do skończenia świata) Filii Isràél sine Rege, et sine Principe, et sine Sacrisicio, et sine Altari etc. Co wszystko się zyiściło, bo ani Krola, ani Kapłana, ani Ofiar, nie máią iuż żydzi. Panowała Familia Dawidowa ze kiwię Iudy idaca lat Argumenta o przyiściu Messiasza przeciw Zydom
419 według Baroniusza, aż do niewoli Babylońskiey, potym panowała w Wodzach ieszcze z krwie iego; na ostatek rządzili Kapłani z kwie Dawidowey po Matkach. Po skończoney krwi z oboiey płci, nastał Herod iuż Cudzoziemiec Krolem od Rzymianow uczyniony. Zydzi niektorzy widząc, że
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1081
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
DO SASÓW
Wjachał jako wesz młody na czoło staremu, Gdy był odjął katedrę nowy gość Kruzemu. Ale go on jak gnidę prędko stąd wysadził, I sporszym zwierzem znowu ambonę osadził. Mniej by was snadź ta gniada sasowie kąsała, Aniżli ta bestyja otyła, niemała. PERTURBACJA STAREGO PORZĄDKU SASKIEGO
Rozgniewała się Hansowa, Ale barziej Dawidowa, Gdy od Kruza usłyszały, Iż w zborze rządzić nie miały. - "Tak - prawi - przedtem bywało I zawsze się zachowało, Że mężowie ministrami, A my władały mężami. Teraz zgasły nasze rady, Pójdzie zbór w gnój za sąsiady. DO KRUZEGO
Mówiliśmy po wilku, czas już po baranie, Do
DO SASÓW
Wjachał jako wesz młody na czoło staremu, Gdy był odjął katedrę nowy gość Kruzemu. Ale go on jak gnidę prędko stąd wysadził, I sporszym zwierzem znowu ambonę osadził. Mniej by was snadź ta gniada sasowie kąsała, Aniżli ta bestyja otyła, niemała. PERTURBACYJA STAREGO PORZĄDKU SASKIEGO
Rozgniewała się Hansowa, Ale barziej Dawidowa, Gdy od Kruza usłyszały, Iż w zborze rządzić nie miały. - "Tak - prawi - przedtem bywało I zawsze się zachowało, Że mężowie ministrami, A my władały mężami. Teraz zgasły nasze rady, Pójdzie zbór w gnój za sąsiady. DO KRUZEGO
Mówiliśmy po wilku, czas już po baranie, Do
Skrót tekstu: DolBitKontr
Strona: 314
Tytuł:
Bitwa ministrów saskich
Autor:
Matyjasz Doliwski
Drukarnia:
Drukarnia Bazylianów
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pisma religijne, satyry
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1641
Data wydania (nie wcześniej niż):
1641
Data wydania (nie później niż):
1641
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Kontrreformacyjna satyra obyczajowa w Polsce XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Zbigniew Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Gdańsk
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Gdańskie Towarzystwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1968
Już się pełni Co subtelny Dawid śpiewał/ I zażywał/ Ze Betleem/ Przywilejem/ Tym uczczone/ I wsławione Ludziom będzie W świecie wszędzie: Bo w nim oni/ Z obcej strony/ Cni Królowie/ I Mędrcowie/ Witać chcieli/ Gdy widzieli/ Jasny promień/ I wskok po niem. Królewicza/ Gdzie stolica Dawidowa Jest gotowa. Sceptrum jego Tuż u niego. Przetoż oni Skażdej strony/ Są szczęśliwi Gdy te dziwy/ Oczywiście W Jezu Chryście Oglądali/ Co żądali: Niemniej i my Gdy widzimy O tej dobie/ Pana w żłobie/ Radość mamy/ I witamy: Z miłą Matką/ Z Jozwem Tatką. Prosząc aby Nasz
Iuż sie pełni Co subtelny Dawid śpiewał/ I záżywał/ Ze Bethleem/ Przywileiem/ Tym vcżczone/ I wsławione Ludźiom będźie W świećie wszędźie: Bo w nim oni/ Z obcey strony/ Cni Krolowie/ I Mędrcowie/ Witáć chćieli/ Gdy widźieli/ Iásny promień/ I wskok po niem. Krolewica/ Gdźie stolicá Dawidowá Iest gotowá. Sceptrum iego Tuż v niego. Przetoż oni Zkáżdey strony/ Są szcżęśliwi Gdy te dźiwy/ Oczywiśćie W Iezu Chryśćie Oglądáli/ Co żądáli: Niemniey y my Gdy widźimy O tey dobie/ Páná w żłobie/ Rádość mamy/ I witamy: Z miłą Mátką/ Z Iozwem Tátką. Prosząc áby Nasz
Skrót tekstu: ŻabSymf
Strona: F
Tytuł:
Symfonie anielskie
Autor:
Jan Żabczyc
Drukarnia:
Marcin Filipowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1631
Data wydania (nie wcześniej niż):
1631
Data wydania (nie później niż):
1631
w tobie potomny zbor/ nieoszacowane Skarby czerpa/ na dusze grzechem pojmane. Ty zaś prześliczna wodo/ z pierworódnej zmazy Omywaj nas/ ścierając potomne zarazy. Nie daj przystępu ku nam wszytkim natarczywym Najazdom/ i broń przyszcia pokusom zdradliwỹ. Już dosyć: wzięła koniec chwalebna ofiara: I już też słodkobrzmiąca umilkła Cytara Dawidowa/ zbotwiałej zawieszona pleśni: Umilkł Chrystus: już i mnie przyjdzie przestać pieśni: Pieśni/ lamentów pełnych i głosu krwawego: Już śliczna gołębica z korabiu Noego Wyleciała/ znajdować niedostępne góry. Mnie też nie lza/ jeno się ogarnąwszy pióry/ Utaić w tym korabiu/ i tulić się łzami/ Póki ona do Arki/
w tobie potomny zbor/ nieoszacowáne Skárby czerpa/ ná dusze grzechem poimáne. Ty záś prześliczna wodo/ z pierworodney zmázy Omyway nas/ śćieráiąc potomne zarázy. Nie dáy przystępu ku nam wszytkim nátárczywym Naiázdom/ y broń przyszćia pokusom zdrádliwỹ. Iuż dosyć: wźięłá koniec chwálebna ofiára: I iuż też słodkobrzmiąca vmilkła Cythárá Dawidowá/ zbotwiáłey záwieszoná pleśni: Vmilkł Chrystus: iuż y mnie prziydzie przestáć pieśni: Pieśni/ lámentow pełnych y głosu krwáwego: Iuż sliczna gołębicá z korabiu Noego Wylećiałá/ znáydować niedostępne gory. Mnie też nie lza/ ieno się ogárnąwszy piory/ Vtáić w tym korabiu/ y tulić się łzámi/ Poki oná do Arki/
Skrót tekstu: RożAPam
Strona: 99.
Tytuł:
Pamiątka krwawej ofiary Pana Zbawiciela Naszego Jezusa Chrystusa
Autor:
Abraham Rożniatowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
. 7. Brama Ogrodu Królewskiego na gorze Sion między dwiema Zamku murami położona, którą Sedecjasz Król w nocy uciekł. 8. Brama Pałacu Biskupa propriè Miphiada że do Biskupiej prowadziła rezydencyj. 9. Brama Rybna, między górą Sion i Miastem, tak zwana, iż nią Ryby od Morza do Miasta wożono; inaczej Brama Dawidowa, od bliskości z Wieżą Dawidową; zwała się i Kupiecką, że nią Kupcy z Egiptu i Murzyńskiej Ziemi przyjeżdzali. 10. Brama Gnojowa, że nią, gnoje z Miasta deszcz spłokawszy w Potok Cedrowy wynosił 11. Brama Wież niewieścich ku Pułnocy. 12. Brama Doliny albo Porta Cedar do Josefatowej prowadząca Doliny, nie
. 7. Bráma Ogrodu Krolewskiego ná gorze Sion między dwiema Zámku murámi położoná, ktorą Sedecyasz Krol w nocy uciekł. 8. Bráma Páłacu Biskupa propriè Miphiada że do Biskupiey prowádźiła rezydencyi. 9. Bráma Rybná, między gorą Sion y Miastem, ták zwána, iż nią Ryby od Morzá do Miasta wożono; ináczey Bráma Dawidowá, od bliskości z Wieżą Dawidową; zwáła się y Kupiecką, że nią Kupcy z Egyptu y Murzyńskiey Ziemi przyieżdzáłi. 10. Bráma Gnoiowá, że nią, gnoie z Miastá deszcz spłokáwszy w Potok Cedrowy wynosił 11. Bráma Wież niewieścich ku Pułnocy. 12. Bráma Doliny albo Porta Cedar do Iosephatowey prowádząca Doliny, nie
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 541
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
, które po zburzeniu różne miały imiona. AZJA. O Ziemi Z. i o Jeruzalem. AZJA O Ziemi Z. i o Jeruzalem.
WIEZE w JERUZALEM godne wspomnienia są te. Jedna była Ananeel blisko Bramy kątnej. 2. Wieża kątna od Oziasza Króla wystawiona, na łokci 150. wysoka. 3. Wieza Dawidowa obronna z kamieni kwadratowych, żelażem i ołowiem spojanych, na dwóch przepaści kącie, na pagórku od Dawida zbudowana była. 4. Wieża wysoka nad Bramą Doliny od Ozjasza Króla restaurowana, na 150. łokci, aby zniej dalej widać było, niżeli z Góry Oliwnej. 5. Wieża Pieców po Łacinie Turris Furnorum,
, ktore po zburzeniu rożne miały imioná. AZYA. O Ziemi S. y o Ieruzalem. AZYA O Ziemi S. y o Ieruzalem.
WIEZE w IERUZALEM godne wspomnienia są te. Iedná była Ananeel blisko Brámy kątney. 2. Wieża kątná od Oziaszá Krola wystawioná, ná łokci 150. wysoká. 3. Wieza Dawidowá obronná z kamieni kwádratowych, żelażem y ołowiem spoiánych, ná dwoch przepaści kącie, ná pagorku od Dawida zbudowána byłá. 4. Wieża wysoka nád Brámą Doliny od Ozyásza Krola restaurowána, ná 150. łokci, aby zniey daley widáć było, niżeli z Gory Oliwney. 5. Wieża Piecow po Łácinie Turris Furnorum,
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 542
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
Na zapłacenie placu, dostatek pieniędzy. Na którym Ołtarz BOGU ku służbie wystawił, Ofiary czyniąc, miejsce owo Cudem wsławił; I naznaczył przyszłemu po sobie Królowi, Żeby nieodmieniano gruntu Kościołowi. A kiedy BÓG z Dawidem uczynił przymierze, Już się też do pokoju, nie do wojny bierze, I ta codzienna była prośba Dawidowa: Niech mnie Pan w dniach starości w pokoju zachowa! Cały czas reszty życia do BOGA obrócił, Wesołym być zaczynał, ani się zasmucił. Czując po siłach słabych, że w krótce ogląda Twarz Boską, którą widzieć każdy Święty żąda, Zabawa Dawidowa z Duchowieństwem gadać, Na ustawach porządków Kościelnych przesiadać, Śpiewaków, gdzie
Ná zápłacenie plácu, dostátek pieniędzy. Ná ktorym Ołtarz BOGU ku służbie wystáwił, Ofiáry czyniąc, mieysce owo Cudem wsławił; Y náznaczył przyszłemu po sobie Krolowi, Zeby nieodmieniano gruntu Kościołowi. A kiedy BOG z Dáwidem uczynił przymierze, Już się też do pokoju, nie do woyny bierze, Y ta codzienna była proźba Dawidowa: Niech mnię Pan w dniach stárości w pokoju zachowa! Cáły czas reszty życia do BOGA obrocił, Wesołym bydź záczynał, áni się zásmucił. Czuiąc po siłach słabych, że w krotce ogląda Twárz Boską, ktorą widzieć każdy Swięty żąda, Zabawa Dawidowa z Duchowieństwem gádać, Ná ustawach porządkow Kościelnych przesiadać, Spiewákow, gdzie
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 138
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
do pokoju, nie do wojny bierze, I ta codzienna była prośba Dawidowa: Niech mnie Pan w dniach starości w pokoju zachowa! Cały czas reszty życia do BOGA obrócił, Wesołym być zaczynał, ani się zasmucił. Czując po siłach słabych, że w krótce ogląda Twarz Boską, którą widzieć każdy Święty żąda, Zabawa Dawidowa z Duchowieństwem gadać, Na ustawach porządków Kościelnych przesiadać, Śpiewaków, gdzie sposobnych sądził do śpiewania, Sprowadzał, Instrumenta pokupił do grania. Cokolwiek być rozumiał ku czci Panu swemu, Zalecił pilność Księży z osobna każdemu; Ażeby nabożeństwo dzień, i noc w Kościele
Nieustało, podzielił kurs na godzin wiele. Sam Psalmy komponował
do pokoju, nie do woyny bierze, Y ta codzienna była proźba Dawidowa: Niech mnię Pan w dniach stárości w pokoju zachowa! Cáły czas reszty życia do BOGA obrocił, Wesołym bydź záczynał, áni się zásmucił. Czuiąc po siłach słabych, że w krotce ogląda Twárz Boską, ktorą widzieć każdy Swięty żąda, Zabawa Dawidowa z Duchowieństwem gádać, Ná ustawach porządkow Kościelnych przesiadać, Spiewákow, gdzie sposobnych sądził do śpiewania, Sprowadzał, Instrumenta pokupił do grania. Cokolwiek bydź rozumiał ku czci Panu swemu, Zálecił pilność Xięży z osobna każdemu; Ażeby nábożeństwo dzień, y noc w Kościele
Nieustało, podzielił kurs ná godzin wiele. Sam Psalmy komponował
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 138
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
mają/ na których ośm Tysięcy ludzi. Prowadzi Konnych/ 36000. Piechoty 14000. Mają Zielone Morskiej barwy Chorągwie/ na której namalowano dwie ręce w drugiej/ cum inscriptione, DOCTA CORRECTA FIDES.
NOREMBERG. Vbi res abest simulationem ese optimam.
Mają ludu do wojny/ 12000. A Chorągiew Zieloną/ naniej Proca Dawidowa/ cum inscriptione, Dabimus eis incoquibiles cibos.
VNITAE CIVITATES Imperiales.
VIDEMVS CHRYSTI INVI[...] .
Prowadzi Konnych/ 6000. Piechoty/ 20000. Mają Czerwone Chorągwie/ na których biała Lilia/ cum inscriptione, Florebimus vt Lilium.
Król CZESKI FRYDERYK. Fidem praestitam frango.
Ma ludu/ 1200. Rajtarów/ a Knechtów 8000
maią/ ná ktorych ośm Tyśięcy ludźi. Prowádźi Konnych/ 36000. Piechoty 14000. Maią Zielone Morskiey barwy Chorągwie/ na ktorey námálowano dwie ręce w drugiey/ cum inscriptione, DOCTA CORRECTA FIDES.
NOREMBERG. Vbi res abest simulationem ese optimam.
Máią ludu do woyny/ 12000. A Chorągiew Zieloną/ nániey Procá Dawidowá/ cum inscriptione, Dabimus eis incoquibiles cibos.
VNITAE CIVITATES Imperiales.
VIDEMVS CHRYSTI INVI[...] .
Prowádźi Konnych/ 6000. Piechoty/ 20000. Máią Czerwone Chorągwie/ ná ktorych biała Lilia/ cum inscriptione, Florebimus vt Lilium.
KROL CZESKI FRYDERYK. Fidem praestitam frango.
Ma ludu/ 1200. Ráythárow/ á Knechtow 8000
Skrót tekstu: ZrzenNowiny
Strona: B2v
Tytuł:
Nowe nowiny z Czech, Tatar i Węgier
Autor:
Jan Zrzenczycki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
