) In verâ contritione: kiedy kto prawie pokutować/ i z grzechów dobrze przed Bogiem spowiadać się chce; czego sam po nas chce mówiąc: Nawroćcie się do mnie/ ze wszystkiego serca w poście płaczu i narzekaniu. (2.) In seriâ oratione: gdy kto myśli Bogu gorliwie się modlić: co widziemy na Dawidzie Królu/ kiedy mu dziecię chorowało: tedy pościły przez noc na ziemi leżał. Tośmy i My upatrować powinni: boć modlitwa z postem i jałmużną jest lepsza/ niż wiele pieniędzy do skarbu zgromadzać/ mówi Anioł Rafaël. Lecz o jak skąpo ninie o takich/ coby się w trzeźwości i mierności kochali!
) In verâ contritione: kiedy kto práwie pokutowáć/ y z grzechow dobrze przed Bogiem spowiádáć śię chce; czego sam po nas chce mowiąc: Náwroććie śię do mnie/ ze wszystkiego sercá w pośćie płáczu y nárzekániu. (2.) In seriâ oratione: gdy kto myśli Bogu gorliwie śię modlić: co widźiemy ná Dáwidźie Krolu/ kiedy mu dźiećię chorowáło: tedy pośćiły przez noc ná źiemi leżał. Tośmy y My upátrowáć powinni: boć modlitwá z postem y jáłmużną jest lepsza/ niż wiele pieniędzy do skárbu zgromadzáć/ mowi Anioł Raphaël. Lecz o ják skąpo ninie o tákich/ coby śię w trzeźwośći y miernośći kocháli!
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 33.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
gdy mądry Boetius mówi/ Beatitundo est, status omnium bonorum aggregatione perfectus. Franciscus Labata powiada/ iż się to wszytko zamyka w tych słowiech Ewangeliej ś. Parata sunt omnia. A to dla tego/ iż Ewangelista święty. W Księgach Pierwszych Królewskich czytamy/ iż tak się był Jonatas Królewic/ syn Saula Króla w Dawidzie zakochał/ że naznak miłości/ co jeno miał przy sobie wszytko mu darował/ aż do koszule obnażywszy samego siebie. Diligebat enim eum quasi animam suam, mówi pismo święte. I przeto/ . Abulensis uważając tę tak wielką miłość królewicza Jonaty/ przeciwko Dawidowi świętemu mówi: . Nie mógł powiada Jonatas barziej oświadczyć miłości
gdy mądry Boetius mowi/ Beatitundo est, status omnium bonorum aggregatione perfectus. Franciscus Labata powiáda/ iż się to wszytko zámyka w tych słowiech Ewángeliey ś. Parata sunt omnia. A to dla tego/ iż Ewángelistá święty. W Kśięgách Pierwszych Krolewskich czytamy/ iż ták się był Ionáthás Krolewic/ syn Saulá Krolá w Dawidźie zákochał/ że náznák miłośći/ co ieno miał przy sobie wszytko mu dárował/ áż do koszule obnáżywszy sámego siebie. Diligebat enim eum quasi animam suam, mowi pismo święte. Y przeto/ . Abulensis vważáiąc tę ták wielką miłość krolewicá Ionáty/ przećiwko Dawidowi świętemu mowi: . Nie mogł powiáda Ionátás bárźiey oświádczyć miłośći
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 68
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
Polsce jak kto chce, nim się sama poprawi.
I tego nie chwalą cultiores Politycy, i za nie potrzebną uznają w Polscyźnie novitatem, iż czynią nomenclaturos z Łacińskich słów z Greckich i innych, tojest vocabula wykładając na nowy język, czyniąc się Etymologami. Izydorami, i co by mieli mówić w Modlitwie: Z. Dawidzie; mówić zechcą: Z. Kochanku (bo to znaczy. po Hebrajsku,) miasto Z. Leonie Z. Lwie, miasto Z. Karolu Święty Karle albo Święty śmiały; miasto Z. Zofio, Święta mądrości; Święta Charytas. Święta Miłości etc. Co samo jakoś w Polszczyznie nie potrzebną przyniesie confusionem.
Polszcze iak kto chce, nim się sama poprawi.
I tego nie chwalą cultiores Politycy, y za nie potrzebną uznaią w Polszczyźnie novitatem, iż czynią nomenclaturos z Łacinskich słow z Greckich y innych, toiest vocabula wykładaiąc na nowy ięzyk, czyniąc się Etymologami. Izydorami, y co by mieli mowić w Modlitwie: S. Dawidzie; mowić zechcą: S. Kochanku (bo to znaczy. po Hebraysku,) miasto S. Leonie S. Lwie, miasto S. Karolu Swięty Karle albo Swięty śmiały; miásto S. Zofio, Swięta mądrości; Swięta Cháritas. Swięta Miłości etc. Co samo iakoś w Polszczyznie nie potrzebną przyniesie confusionem.
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 380
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
potem za zgodą i powodem tychże ich m. pp. senatorów jako opiekunów rzeczypospolitej. Tym samym to należy, a nie komu inszemu, a co większa, nie tylko w słusznej konfederacji, ale choćby i niesłuszna. Świat nie miał i nie będzie nigdy niesłuszniejszej konfederacji jako przeciw Panu Chrystusowi, a przecie czytając w Dawidzie ś. Astiterunt reges terrae, et principes convenerunt in unum adversus Dominum etc. każdy widzi iż ją nie chudzi pachołcy poczynali, ale tylko pomagali. Milites vero duxerunt Jesum etc. Kto tedy chce widzieć, jeżeli ta konfederacja słuszna była albo nie, niechaj ją przez to rzeszoto przesieje, tedy się dowie. A zatem
potem za zgodą i powodem tychże ich m. pp. senatorów jako opiekunów rzeczypospolitej. Tym samym to należy, a nie komu inszemu, a co większa, nie tylko w słusznej konfederacyi, ale choćby i niesłuszna. Świat nie miał i nie będzie nigdy niesłuszniejszej konfederacyi jako przeciw Panu Chrystusowi, a przecie czytając w Dawidzie ś. Astiterunt reges terrae, et principes convenerunt in unum adversus Dominum etc. każdy widzi iż ją nie chudzi pachołcy poczynali, ale tylko pomagali. Milites vero duxerunt Jesum etc. Kto tedy chce widzieć, jeżeli ta konfederacya słuszna była albo nie, niechaj ją przez to rzeszoto przesieje, tedy się dowie. A zatem
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 52
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
z nieprzerwaną statecznością słuchającego słowa Bożego; na czele ludu swego błagającego zań, i za siebie Pana zastempów; potym samym okropnym w początku, a szczęśliwym w zakończeniu przypadku wielbiącego zrządzenia Boskie, oddającego mu dzięki, i chcącego aby cały naród z nim wielbił dobroć Jego. Z całego serca swego, mówił niegdyś Eklezjastyk o Dawidzie Królu, co dzisiaj o naszym mówić powinniśmy, uwielbił Pana, i ukochał BOGA swego, który Go uczynił, i który mu dał moc przeciw nieprzyjaciołom! De omni corde suo laudavit Dominum, et dilexit DEUM qui fecitillum, et dedit illi contra inimicos potentiam. Słyszał Naród zgromadzony, z jaką górliwością o cześć Imienia
z nieprzerwaną statecznością słuchaiącego słowa Bożego; na czele ludu swego błagaiącego zań, i za siebie Pana zastęmpów; potym samym okropnym w początku, a szczęsliwym w zakończeniu przypadku wielbiącego zrządzenia Boskie, oddaiącego mu dzięki, i chcącego aby cały naród z nim wielbił dobroć Jego. Z całego serca swego, mówił niegdyś Eklezyastyk o Dawidzie Królu, co dzisiay o naszym mówić powinniśmy, uwielbił Pana, i ukochał BOGA swego, który Go uczynił, i który mu dał moc przeciw nieprzyiaciołom! De omni corde suo laudavit Dominum, et dilexit DEUM qui fecitillum, et dedit illi contra inimicos potentiam. Słyszał Naród zgromadzony, z iaką górliwością o cześć Imienia
Skrót tekstu: PiramKaz
Strona: 13
Tytuł:
Kazanie na wotywie dziękczynienia Panu Bogu za zachowanie Króla Jegomości z przypadku niesłychanego
Autor:
Grzegorz Piramowicz
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. i Rzeczypospolitej w Kollegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1772
Data wydania (nie wcześniej niż):
1772
Data wydania (nie później niż):
1772
serca swoje, i podnosząc je do Pana Boga, ufnosc wszelką tak starania, jako i życia całego, w samym zakładali Bogu; zaczym moim zdaniem, tak sądzę, ze się lud ów, tym samym, przypodobał; i przymiłił Panu Bogu, dla czego tez Pan Bóg, Synowi i Nastepcy na Tron, po Dawidzie Salamonowi, kazał Kościół i bazylikę wspaniałą wystawić, dla wygody modlących, się aby ich od słonecznych upałów deszczów gradów wichrów szturmów tąż zacłonił Bazyliką, alby znich każdy im ścieślej kościelnemi ścianami będąc złączeni, tym większą jeden zdrugiego pobutkę, i wzór, albo raczej przykładną modescją, zabierał, w sobie ją wzbudzał
serca swoie, y podnosząc ie do Pana Boga, ufnosc wszelką tak starania, iako y zycia całego, w samym zakładali Bogu; zaczym moim zdaniem, tak sądzę, ze się lud ow, tym samym, przypodobał; y przymiłił Panu Bogu, dla czego tez Pan Bog, Synowi y Nastepcy na Tron, po Dawidzie Salamonowi, kazał Kościoł y bazylikę wspaniałą wystawic, dla wygody modlących, się aby ich od słonecznych upałow deszcow gradow wichrow szturmow tąz zacłonił Bazyliką, alby znich kazdy im sciesley koscielnemi scianami będąc złączeni, tym wiekszą ieden zdrugiego pobutkę, y wzor, albo raczey przykładną modestią, zabierał, w sobie ią wzbudzał
Skrót tekstu: GarczAnat
Strona: 49
Tytuł:
Anatomia Rzeczypospolitej Polskiej
Autor:
Stefan Garczyński
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1753
Data wydania (nie wcześniej niż):
1753
Data wydania (nie później niż):
1753
się język mój: nad to/ i ciało moje odpocznie w nadziejej. 27. Abowiem nie zostawisz duszy mojej w grobie/ a nie dasz świętemu twojemu oglądać skażenia. 28. Oznajmiłeś mi drogi żywota/ a napełnisz mię radością przed obliczem twoim. 29. Mężowie bracia/ mogę bezpiecznie mówić do was o Patriarsze Dawidzie/ żeć umarł/ i pogrzebiony jest/ a grób jego jest u nas aż do dnia dzisiejszego. 30. Będąc tedy Prorokiem/ i wiedząc że mu się Bóg obowiązał przysięgą/ iż z owocu biodr jego/ według ciała miał wzbudzić Chrystusa/ a posadzić na stolicy jego. 31. To przeglądając/ powiedział o
śię język moj: nád to/ y ćiáło moje odpocżnie w nádźiejey. 27. Abowiem nie zostáwisz duszy mojey w grobie/ á nie dasz świętemu twojemu oglądáć skáżenia. 28. Oznájmiłeś mi drogi żywotá/ á nápełnisz mię rádośćią przed oblicżem twojim. 29. Mężowie bráćia/ mogę bespiecżnie mowić do was o Pátryársze Dawidźie/ żeć umárł/ y pogrzebiony jest/ á grob jego jest u nás áż do dniá dźiśiejszego. 30. Będąc tedy Prorokiem/ y wiedząc że mu śię Bog obowiązał przyśięgą/ yż z owocu biodr jego/ według ćiáłá miał wzbudźić Chrystusá/ á posádźić ná stolicy jego. 31. To przeglądájąc/ powiedźiał o
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 125
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
poniża i podwyższa: Wzbudza sprochu nędznego/ a z gnoju podnosi Ubogiego/ aby siedział z Książety. Maryja Panna toż zeznawa gdy tak mówi: Uczynił moc ramieniem swoim/ rozpłoszył pyszne myślą serca ich. Złożył Mocarze z stolice/ a podwyższył niskie. Laknące napełnił dobrami/ a bogacze zniszczym puścił. Mamy tego przykład w Dawidzie/ który będąc pastuchą został Królem Izraleskim. Publius Elius będąc Synem Kupieckim został Cezarzem. Maksymus Pupienus będąc Synem Kowalskim został Cezarzem. Agatocles będąc Synem garnczarskim został Królem Sycylyiskim. Primislaus Urodziwszy się z Chłopa Wieśniaka został Królem Czeskim. Tamburlanes z. Tamerlanes będąc Synem jednego Pastuchy został Królem Perskim. Hypicrates będąc Synem Szewskim/ został
poniża y podwyższa: Wzbudza zprochu nędznego/ á z gnoiu podnośi Ubogiego/ áby śiedźiał z Kśiążety. Maryia Pánná toż zeznawa gdy ták mowi: Uczynił moc rámieniem swoim/ rozpłoszył pyszne myślą sercá ich. Złożył Mocarze z stolice/ á podwyższył niskie. Láknące nápełnił dobrámi/ á bogacze znisczym puśćił. Mamy tego przykład w Dáwidźie/ ktory będąc pástuchą został Krolem Izráleskim. Publius AElius będąc Synem Kupieckim został Cezárzem. Maximus Pupienus będąc Synem Kowálskim został Cezárzem. Agathocles będąc Synem gárnczárskim został Krolem Sycylyiskim. Primislaus Urodźiwszy się z Chłopá Wieśniaká został Krolem Czeskim. Tamburlanes s. Tamerlanes będąc Synem iednego Pástuchy został Krolem Perskim. Hypicrates będąc Synem Szewskim/ został
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Cii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
z nim czynić zechce dali, Tym czasem go co moment, co godzina chwali, Ma też za co, bo gdy był w ostatecznej toni, Dziwna Opatrzność wszędzie, DAWIDA obroni. Niechce Pan, by się sługa próżnowaniem bawił, Proroka Gad Imieniem, w poselstwo wyprawił: Niebędziesz brał w tym kraju Dawidzie puścizny, Powracaj na mieszkanie do swojej Ojczyzny. Wieszże do czego młodych próżnowanie wiedzie?
Lgną jak muchy na lepie, albo w słodkim miedzie. Potym gdy chcą podlecieć, kiedy je strach spłoszy, Obciążąne skrzydełka, uwiązły w rozkoszy. Podź żemną, nietraw czasu, gotuj się do wojny, Filistyn znowu wtargnął
z nim czynić zechce dali, Tym czasem go co moment, co godzina chwáli, Ma też zá co, bo gdy był w ostáteczney toni, Dziwna Opátrzność wszędzie, DAWIDA obroni. Niechce Pan, by się sługa prożnowaniem báwił, Proroka Gad Imięniem, w poselstwo wypráwił: Niebędziesz bráł w tym kraju Dawidzie puścizny, Powrácay na mieszkánie do swoiey Oyczyzny. Wiesżże do czego młodych prożnowanie wiedzie?
Lgną iák muchy ná lepie, álbo w słodkim miedzie. Potym gdy chcą podlecieć, kiedy ie strách spłoszy, Obciążąne skrzydełka, uwiązły w roskoszy. Podź żemną, nietraw czasu, gotuy się do woyny, Filistyn znowu wtárgnął
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 34
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
czy w złym razie Wyda się iskra w stali, i na twardym głazie. Niechaj nas BÓG pręcikiem trąci, jak złe dzieci Nie iskrę, ale pożar, niecierpliwość wznieci. Skąd bluźnierstwa wychodzą, jak z piekła Otchłanie, Ześ już o mnie zapomniał, o Boże! o Panie! Zostawił nam BÓG jawne w Dawidzie zwierciadło, Jak zniesć, gdyby co na nas ciężkiego upadło. Kochaliśmy go, gdyśmy Dobrodziejstwa brali, Kochajmy kiedy na nas skały, góry wali. Przyszedł DAWID na miejsce, dotąd niewiadome, Już mi tu pogrzeb sprawią Lwy, Tygry, łakome. Niech ciało przenosiny ma do Lwiego brzucha, Bylem nieśmiertelnego
czy w złym razie Wyda się iskra w stáli, y ná twárdym głazie. Niechay nas BOG pręcikiem trąci, iák złe dzieci Nie iskrę, ále pożar, niecierpliwość wznieci. Zkąd bluźnierstwa wychodzą, iák z piekłá Otchłanie, Ześ iuż o mnie zápomniał, o Boże! o Pánie! Zostáwił nam BOG iawne w Dawidzie zwierciadło, Ják zniesć, gdyby co ná nas ciężkiego upádło. Kochaliśmy go, gdyśmy Dobrodzieystwa bráli, Kochaymy kiedy ná nas skáły, gory wáli. Przyszedł DAWID ná mieysce, dotąd niewiadome, Już mi tu pogrzeb spráwią Lwy, Tygry, łákome. Niech ciáło przenosiny ma do Lwiego brzucha, Bylem nieśmiertelnego
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 39
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
