Komena ten Posąg wichrem zrzucony i ludzi wiele i siebię pogruchotał, według Zonary, a według innych uderzeniem pioruna strzaskany. Pod basim, albo postument tej kolumny, w fundamentach Konstantyn Wielki lokował 7. owych koszów i drugich 12. w które CHRYSTUS PAN okruszyny z Chleba cudem rozmnożonego pozbierać kazał według Cedrena: gdzie taka była dedykacja: EUROPA O Konstantynopolu.
Tibi CHRISTE Mundi Domine Paterq Optime Urbem hanc, quae tibi serviat subdidi.
10. Kościół: 12. Apostołów, niezmiernie wysoki, omni genere Marmurów ozdobiony, o dachu miedzianym, pozłocistym Fundacyj Wielkiego i Pobożnego Konstantyna: gdzie i urna była złota, na Ciało tegoż Cesarza między urnami Apostołskiemi
Kommená ten Posąg wichrem zrzucony y ludźi wiele y siebię pogruchotał, według Zonáry, á według innych uderzeniem pioruná strzáskany. Pod basim, albo postument tey kolumny, w fundámentach Konstántyn Wielki lokowáł 7. owych koszow y drugich 12. w ktore CHRYSTUS PAN okruszyny z Chleba cudem rozmnożonego pozbieráć kazał według Cedrená: gdźie táka była dedykácya: EUROPA O Konstantynopolu.
Tibi CHRISTE Mundi Domine Paterq Optime Urbem hanc, quae tibi serviat subdidi.
10. Kościoł: 12. Apostołow, niezmiernie wysoki, omni genere Mármurow ozdobiony, o dachu miedźianym, pozłocistym Fundacyi Wielkiego y Pobożnego Konstántyná: gdźie y urná była złota, ná Ciało tegoż Cesarza między urnámi Apostolskiemi
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 464
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
mol psować, I z kąd złodziej wykopać, ani ukraść może. Tedy nieskąpą ręką wszytkie w Imię Boże Ubogim dzielił skarby: bo to dobrze wiedział, Ze ktoby na Królewskim Majestacie siedział, Ma tego naśladować, ile z własnej mocy Zmoże, z którego dane ma Państwo pomocy. O BARLAAMIE I JOZAFAĆIE ŚŚ. Dedykacja Kościoła zdawna. HISTORIA Z. JANA DAMASCENA, Simile. O BARLAAMIE I JOZAFACIE ŚŚ.
Tym sposobem do Boga przystępował swego To jest, naśladowaniem, gdyż nic dawniejszego Nad miłosierdzie niemasz. Przeto pobożności Dostatki, które i tu respektem wieczności Przyszłej, nadzieją serce weselą człowieka, I pożytkiem dóbr przyszłych tuczą, których
mol psowáć, Y z kąd złodźiey wykopać, áni vkráść może. Tedy nieskąpą ręką wszytkie w Imie Boże Vbogim dźielił skarby: bo to dobrze wiedźiał, Ze ktoby ná Krolewskim Máiestaćie śiedźiał, Ma tego náśládowáć, ile z własney mocy Zmoże, z ktorego dáne ma Páństwo pomocy. O BARLAAMIE Y IOZAPHAĆIE ŚŚ. Dedykácya Kośćiołá zdawná. HISTORYA S. IANA DAMASCENA, Simile. O BARLAAMIE Y IOZAPHACIE ŚŚ.
Tym sposobem do Bogá przystępował swego To iest, naśládowániem, gdyż nic dawnieyszego Nád miłośierdźie niemász. Przeto pobożnośći Dostátki, ktore y tu respektem wiecznośći Przyszłey, nádźieią serce weselą człowieká, Y pożytkiem dobr przyszłych tuczą, ktorych
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 255
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Arcy-wybranych miała Polska Rytmopisów, Archi-Poetria naszego wieku, albosz do gustu przypadnie.
Słusznie ten Skarb składam w Ręce Twoje POLSKA MINERWO Jaśnie OświecONA MOŚCIA KsIĘZNO PANI KRAKOWSKA. Najpierwsza od powziętego tego nowego Tytułu, przez Ascens sprawiedliwie godny i godnie sprawiedliwy Jaśnie OświecONEGO PANA KRAKOWSKIEGO Arcy-godnego MĘZA TWEGO, a OJCZYZNY OJCA, z Województwa Mazowieckiego, dedykacja, Najpierwszej w rangu Senatorek Polskich Damie, należy się słusznie, Zbioru Skarbnikowey,Najpierwszej Poetryj, i Rytmopiski a bodaj i Rytmopisów żyjących celującej, płci ozdobę, kraju Sarmackiemu zaszczyt przynoszącej Damy. Jubilerce rozumów, Promotorce nauk z imienia samego statecznej, w Polsce Ojczystych Apretiatorce Talentów, słusznie się należy z piąciu ( które w
Arcy-wybranych miała Polska Rytmopisow, Archi-Poetria nászego wieku, álbosz do gustu przypadnie.
Słusznie ten Skarb zkładam w Ręce Twoie POLSKA MINERWO JASNIE OSWIECONA MOSCIA XIĘZNO PANI KRAKOWSKA. Naypierwsza od powziętego tego nowego Tytułu, przez Ascens spráwiedliwie godny y godnie spráwiedliwy JASNIE OSWIECONEGO PANA KRAKOWSKIEGO Arcy-godnego MĘZA TWEGO, á OYCZYZNY OYCA, z Woiewodztwa Mazowieckiego, dedykacya, Náypierwszey w rangu Senatorek Polskich Damie, náleży się słusznie, Zbioru Skárbnikowey,Náypierwszey Pòétryi, y Rytmopiski á boday y Rytmopisow żyiących celuiącey, płći ozdobę, kraiu Sarmackiemu zászczyt przynoszącey Damy. Jubilerce rozumow, Promotorce náuk z imienia samego státeczney, w Polszcze Oyczystych Appretiatorce Talentow, słusznie się należy z piąciu ( ktore w
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 6
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
jedno dowcipu swojego dzieło przypisał suce, uszczypliwy Furetiere przypisał je katu. Co zaś do mnie, czy to mię mędrszym, czy też głupszym, jak mu się będzie podobało, straszliwy Autorowi Czytelnik nazwie, według słusznego prawa, którego nabył kupując mię sobie, poświęcam moję Pochwałę Niczego, Nikomu. Nie wątpię, żeby podobna Dedykacja nie wzruszyła buntu przeciwko mnie w wielu ludziach, którzy przyzwyczajeni chwalić swoje tylko własne wynalazki, mają zawsze sposobność bliską ganić cudze drugich. Jak ten Autor dziwacki, rzeką ci uszczypliwi Cenzorowie, zle rozumie swoje pożytki! Czyżby bez równi nie lepiej zrobił, gdyby był swoje dowcipne dzieło o Niczym przypisał komu takiemu, który
iedno dowcipu swoiego dzieło przypisał suce, uszczypliwy Furetiere przypisał ie katu. Co zaś do mnie, czy to mię mędrszym, czy też głupszym, iak mu się będzie podobało, straszliwy Authorowi Czytelnik nazwie, według słusznego prawa, ktorego nabył kupuiąc mię sobie, poświęcam moię Pochwałę Niczego, Nikomu. Nie wątpię, żeby podobna Dedykacya nie wzruszyła buntu przeciwko mnie w wielu ludziach, ktorzy przyzwyczaieni chwalić swoie tylko własne wynalazki, maią zawsze sposobność bliską ganić cudze drugich. Jak ten Author dziwacki, rzeką ci uszczypliwi Cenzorowie, zle rozumie swoie pożytki! Czyżby bez rowni nie lepiey zrobił, gdyby był swoie dowcipne dzieło o Niczym przypisał komu takiemu, ktory
Skrót tekstu: CoqMinNic
Strona: A2
Tytuł:
Nic francuskie na nic polskie przenicowane
Autor:
Louis Coquelet
Tłumacz:
Józef Epifani Minasowicz
Drukarnia:
Drukarnia Mitzlerowska
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
traktaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1769
Data wydania (nie wcześniej niż):
1769
Data wydania (nie później niż):
1769
przysady? Nikt. I więcże dziwować się kto będzie, że po tylu pożytkach, które ośmielić się nie można, żeby przeczyć Nikomu, chybaby taki chciał być poczytany grubianem, i człowiekiem mało świadomym towarzystwa polerownych ludzi, dziwować że się kto będzie, mówię, że Dyskurs o Niczym jest przypisany Nikomu? Zapewne dedykacja moja ma przyzwoitość przedziwną z dziełem, które jej podaje przyczynę. Wszakoż Nic zaiste zrobione dla Nikogo, jako Nikt zda się być zrobionym właśnie dla Niczego. Nie bez wielkiej tedy jest przyczyny, żem Nikogo na początku tej przemowy przypisnej położył, i którą więc kończę oświadczając się urzędownie, że mam wszystkie, ile być
przysady? Nikt. Y więcże dziwować się kto będzie, że po tylu pożytkach, ktore ośmielić się nie można, żeby przeczyć Nikomu, chybaby taki chciał bydź poczytany grubianem, y czlowiekiem mało świadomym towarzystwa polerownych ludzi, dziwować że się kto będzie, mowię, że Dyskurs o Niczym iest przypisany Nikomu? Zapewne dedykacya moia ma przyzwoitość przedziwną z dziełem, ktore iey podaie przyczynę. Wszakoż Nic zaiste zrobione dla Nikogo, iako Nikt zda się bydż zrobionym właśnie dla Niczego. Nie bez wielkiey tedy iest przyczyny, żem Nikogo na początku tey przemowy przypisney położył, y ktorą więc kończę oświadczaiąc się urzędownie, że mam wszystkie, ile bydż
Skrót tekstu: CoqMinNic
Strona: A3
Tytuł:
Nic francuskie na nic polskie przenicowane
Autor:
Louis Coquelet
Tłumacz:
Józef Epifani Minasowicz
Drukarnia:
Drukarnia Mitzlerowska
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
traktaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1769
Data wydania (nie wcześniej niż):
1769
Data wydania (nie później niż):
1769
CZTERECH CZĘSCI SWIATA Natury Białogłowskiej HIROGLIFICON Ze czterech Elementów STAN PANIENSKI, MALZENSKI, WDOWI, i Dam pospolitych. Od I. B. opisany Roku czterech części świata, i nieba Pana narodzonego 1691.w WARSZAWIE. Dedykacja.
Komu bym ten świat i z elementami, Tu opisany, miał dać, gdy z myślami Kontrowertuję, przypominam sobie, Że jest świat mały w człowieczej osobie. Więc go dam damom — luboć to nie ludzie, Tak powiadają, to nie konie żmudzie. I to koń, i to człowiek, także
CZTERECH CZĘSCI SWIATA Natury Białogłowskiey HIROGLIFICON Ze czterech Elementow STAN PANIENSKI, MALZENSKI, WDOWI, y Dam pospolitych. Od I. B. opisány Roku czterech częśći świátá, y niebá Páná národzonego 1691.w WARSZAWIE. Dedykacya.
Komu bym ten świat i z elementami, Tu opisany, miał dać, gdy z myślami Kontrowertuję, przypominam sobie, Że jest świat mały w człowieczej osobie. Więc go dam damom — luboć to nie ludzie, Tak powiadają, to nie konie zmudzie. I to koń, i to człowiek, także
Skrót tekstu: BoczHirBad
Strona: 194
Tytuł:
Czterech części świata natury białogłowskiej hiroglifikon
Autor:
Jakub Boczylowic
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1691
Data wydania (nie wcześniej niż):
1691
Data wydania (nie później niż):
1691
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Polska satyra mieszczańska. Nowiny sowiźrzalskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Karol Badecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1950
