Osusz na nim słodkie wody. Ty o szczęśliwa poduszko Tul się pod pieszczone uszko.
A i ty pierzynko mała, Nie odkryj wdzięcznego ciała Ani spadywaj na ziemię, Bo złe nocne oziębienie.
Jużże śpi moje kochanie, Daj szczęsne miało wyspanie!
A jeżeli godzien tego, Wspomni też na sługę swego. 674. Dialog młodzieńca z panną. M.
Czemu się wżdy odwracasz? czemu śliczne oko Kryjesz? o nie człowiecze, lecz twarda opoko! Przecz mię tak ciężko trapisz? cóż ci przyjdzie z tego, Że tymi postępkami mnie nieszczęśliwego Zabijesz? P. By to prawda, ba wierę by czemu Było wierzyć, ale to nie tobie
Osusz na nim słodkie wody. Ty o szczęśliwa poduszko Tul się pod pieszczone uszko.
A i ty pierzynko mała, Nie odkryj wdzięcznego ciała Ani spadywaj na ziemię, Bo złe nocne oziębienie.
Jużże śpi moje kochanie, Daj szczęsne miało wyspanie!
A jeżeli godzien tego, Wspomni też na sługę swego. 674. Dialog młodzieńca z panną. M.
Czemu się wżdy odwracasz? czemu śliczne oko Kryjesz? o nie człowiecze, lecz twarda opoko! Przecz mię tak ciężko trapisz? coż ci przyjdzie z tego, Że tymi postępkami mnie nieszczęśliwego Zabijesz? P. By to prawda, ba wierę by czemu Było wierzyć, ale to nie tobie
Skrót tekstu: MorszZWierszeWir_I
Strona: 381
Tytuł:
Wiersze
Autor:
Zbigniew Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1910
te wota, sam się łasce twej oddaję, I twoim niskim sługą, pokim żyw, zostaję. Którego ty doświadczaj, każąc sobie służyć; Doznasz, że się odmianom żadnym nie da użyć. Twym sługą jest i chce być, i aż poty będzie, Póki mu dni skwapliwa parka nie doprzędzie. 764. Dialog abo rozmowa kawalera z damą.
Kawaler. Już jasne słońce wysoko się wzbiło. Mnie tak ospałym nie wiem co sprawiło, Że leżę dotąd i swemu kochaniu Dniam nie winszował na wdzięcznym świtaniu. Pojdę; co prędzej powetuję tego, Com był omieszkał dla spania długiego. Winszujęć dnia dobrego, śliczna panno moja. Przebacz
te wota, sam się łasce twej oddaję, I twoim nizkim sługą, pokim żyw, zostaję. Ktorego ty doświadczaj, każąc sobie służyć; Doznasz, że się odmianom żadnym nie da użyć. Twym sługą jest i chce być, i aż poty będzie, Poki mu dni skwapliwa parka nie doprzędzie. 764. Dialog abo rozmowa kawalera z damą.
Kawaler. Już jasne słońce wysoko się wzbiło. Mnie tak ospałym nie wiem co sprawiło, Że leżę dotąd i swemu kochaniu Dniam nie winszował na wdzięcznym świtaniu. Pojdę; co prędzej powetuję tego, Com był omieszkał dla spania długiego. Winszujęć dnia dobrego, śliczna panno moja. Przebacz
Skrót tekstu: TrembWierszeWir_II
Strona: 241
Tytuł:
Wiersze
Autor:
Jakub Teodor Trembecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1643 a 1719
Data wydania (nie wcześniej niż):
1643
Data wydania (nie później niż):
1719
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1911
w.ks.m. dobrodzieja miała elekcyją na wójta, którą tu konkluduję. Hoc considerandum, że daje czynszu sto zł Despuński, a ten stary wójt zł 18. In privilegio zaś mają, że każdy wójt wolny od czynszu.
Panegiryki teraźniejsze także posyłam tą pocztą w.ks.m. dobrodziejowi, dialog ów Piarum Scholarum, na którym był król im. w Zamku, z którego
był bardzo kontent. Królowa im. lekarstwo w ten dzień brała i książkę przy tym im. ks. poznańskiego, świeżo drukowaną. 59 Warszawa, 25 IV 1696
Na list w.ks.m. pana i dobrodzieja m.m
w.ks.m. dobrodzieja miała elekcyją na wójta, którą tu konkluduję. Hoc considerandum, że daje czynszu sto zł Despuński, a ten stary wójt zł 18. In privilegio zaś mają, że każdy wójt wolny od czynszu.
Panegiryki teraźniejsze także posyłam tą pocztą w.ks.m. dobrodziejowi, dialog ów Piarum Scholarum, na którym był król jm. w Zamku, z którego
był bardzo kontent. Królowa jm. lekarstwo w ten dzień brała i książkę przy tym jm. ks. poznańskiego, świeżo drukowaną. 59 Warszawa, 25 IV 1696
Na list w.ks.m. pana i dobrodzieja m.m
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 338
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
na was nie spełniły one słowa Boskie: Ty odrzucasz słowo moje/ dla tego i ja ciebie odrzucę. Ose. 4. v. 6. Hartm. Braun Dec. VI. Conc. de Temp. Conc. V. p. m. 87. seq. ex Gregor. lib. 4. Dialog. c. 38. in conc. de 10. Virg. cit. M. Alb. in Tub. Novius. Conc. LXVIII. p. m. 934. It. in Dulce-amar. Con. I. p. m. 6. vid. q. M. Schnied. in Tit.
ná was nie spełniły one słowá Boskie: Ty odrzucasz słowo moie/ dla tego y ia ćiebie odrzucę. Ose. 4. v. 6. Hartm. Braun Dec. VI. Conc. de Temp. Conc. V. p. m. 87. seq. ex Gregor. lib. 4. Dialog. c. 38. in conc. de 10. Virg. cit. M. Alb. in Tub. Novius. Conc. LXVIII. p. m. 934. It. in Dulce-amar. Con. I. p. m. 6. vid. q. M. Schnied. in Tit.
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Dv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
i Henryka Instytora Zakonu Dominika Z. Teologów/ i w Niemieckiej Ziemi Inkwizitorów po wietszej części wybrana/ i na Polskie przełożona. Przez STANISŁAWA ZĄMBKOWICA SEkretarza Kścia Jego Mci Ostroskiego, Kasztelana Krakowskiego. Do której w tejże materii przydana jest Książka Jana Nidera tegoż Zakonu Dominika Z. Teologa i Inkwizytora. Także Ulryka Molitora Dialog o wieszczych białychgłowach/ abo czarownicach. W KrakowieW Drukarni Symona Kempiniego/Roku Pańskiego 1614. Jaśnie Oświeconemu Książęciu i Panu, p. JANUSZOWI Z OSTROGA ZASŁAWSKIEMV, WOJEWODZIE Wołyńskiemu. etc. etc. Panu Swemu Mościwemu.
JEŚLI KtórY BŁĄD z umysłów ludzkich wykorzeniać barziej potrzeba Jaśnie Oświecone Książę, osobliwie ten, który twierdzi
y Henryká Instytorá Zakonu Dominiká S. Theologow/ y w Niemieckiey Ziemi Inquisitorow po wietszey częśći wybrána/ y ná Polskie przełożona. Przez STANISŁAWA ZĄMBKOWICA SEkretarzá Xćiá Ie^o^ Mći Ostroskie^o^, Kásztellana Krákowskiego. Do ktorey w teyże máteryey przydána iest Kśiążká Ianá Niderá tegoż Zakonu Dominiká S. Theologá y Inquisitora. Tákże Vlryka Molitorá Diálog o wiesczych białychgłowách/ ábo czárownicách. W KrákowieW Drukárni Symoná Kempiniego/Roku Páńskiego 1614. Iáśnie Oświeconemu Xiążęćiu y Pánu, p. IANVSZOWI Z OSTROGA ZASŁAWSKIEMV, WOIEWODZIE Wołyńskiemu. etc. etc. Pánu Swemu Mośćiwemu.
IESLI KTORY BŁĄD z vmysłow ludzkich wykorzeniáć bárziey potrzebá Iáśnie Oświecone Xiążę, osobliwie ten, ktory twierdzi
Skrót tekstu: SpInZąbMłot
Strona:
Tytuł:
Młot na czarownice
Autor:
Jacob Sprenger, Heinrich Institor
Tłumacz:
Stanisław Ząbkowic
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
magia, obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
. 1. Sakrament Ciała Pańskiego opętanym do wyswobodzenia jest pomocny. Młotu na Czarownice szatani są mistrzami pokorj In 3. par. q. 8. Opętani którym Sakrament niema bjć dany. Część Wtóra 26. q. 6. Młotu na Czarownice Część Wtóra 1. Timot. 1. Eksercistõ przestroga. 1. dialog. Młotu na Czarownice Egzorcistowie zartowni. Opętani niemają być wodzeni do czarownic dla wybawienia. Część Wtóra zioa, kamienie i melodia jeśli szatany odgania. In 4. dystartic: ult Młotu na Czarownice Melodią szatan był odegnany magister in histor Część Wtóra Dawidową Arfą nie modlitwą szatana od Saula bywał odganiany. Młotu na Czarownice Lekarstwa
. 1. Sákrámẽt Ciáłá Páńskiego opętánym do wyswobodzenia iest pomocny. Młotu ná Czárownice szátáni są mistrzámi pokorj In 3. par. q. 8. Opętáni ktorym Sákrámẽt niema bjć dány. Część Wtora 26. q. 6. Młotu ná Czárownice Część Wtora 1. Thimot. 1. Exercistõ przestrogá. 1. dialog. Młotu ná Czárownice Exorcistowie zártowni. Opętáni niemáią być wodzeni do czárownic dla wybáwienia. Część Wtora zioá, kámienie y melodya iesli szátány odgania. In 4. distartic: vlt Młotu ná Czárownice Melodyą szátan bjł odegnány magister in histor Część Wtora Dawidową Arfą nie modlitwą szátána od Saulá bywał odganiány. Młotu ná Czárownice Lekárstwá
Skrót tekstu: SpInZąbMłot
Strona: 238
Tytuł:
Młot na czarownice
Autor:
Jacob Sprenger, Heinrich Institor
Tłumacz:
Stanisław Ząbkowic
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
magia, obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
na czarownice/ Ksiąg tych/ dla tego umyślnie wspominać ich opuszczam/ i ciebie do czytania tam odsyłam. Część Wtóra Młotu na Czarownice Człowiek dla czego bywa pierwej Egzorcizowany niż krzczony. czary niektóre do śmierci trwają. Część Wtóra niezawsze za odpuszczeniem grzechu moc szatãska ustaje. lękarstwa odczarownic w co się obracają. 1. dialog Młotu na Czarownice Dyst: 6. Część Wtóra na co pożyteczna. Egzorcyzmów pożytek. Egzorcyzmj miasto krztu. Młotu na Czarownice Jako poznać którą kto zamiłuje. Jako leczyć miłość nieporządną. Część Wtóra Rozmowy z babami i patrzanie na nie miłość z głowj wybijają. Pożytki z Aniołów dobrych w zachowaniu czystości. Młotu na Czarownice Anieli
ná czárownice/ Xiąg tych/ dla tego vmyslnie wspomináć ich opusczam/ y ciebie do czytánia tám odsyłam. Część Wtora Młotu ná Czárownice Człowiek dla czego bjwa pierwey Exorcizowany niż krzczony. czáry niektore do śmierći trwáią. Część Wtora niezáwsze zá odpusczeniem grzechu moc szátãska vstáie. lękárstwá odczárownic w co sie obracáią. 1. dialog Młotu ná Czárownice Dist: 6. Część Wtora ná co pożyteczna. Exorcismow pożytek. Exorcismj miásto krztu. Młotu ná Czárownice Iáko poznáć ktorą kto zámiłuie. Iáko leczjć miłość nieporządną. Część Wtora Rozmowy z bábámi y pátrzanie ná nie miłość z głowj wybiiáią. Pożytki z Aniołow dobrych w záchowániu czystości. Młotu ná Czárownice Anieli
Skrót tekstu: SpInZąbMłot
Strona: 344
Tytuł:
Młot na czarownice
Autor:
Jacob Sprenger, Heinrich Institor
Tłumacz:
Stanisław Ząbkowic
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
magia, obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
niepraktykowanym. Trawała do dnia białego, tak żem już myślał ten świat pożegnać, nie żałując nic na nim krom żonki, najukochańszej mojej Magdeczki, z przyjaciół zaś moich waszmość pana Ottenhauza szambelana IKMci naszego, tu przy mnie łaskawie przebywającego. Gdzyż inne rzeczy jako są docześnie nam powierzone, tak one tenże dialog życia po nas odprawującym godzi się mniej o nich dbając i należy zostawić, ile gdy na niczym nam tam zbywać nie będzie. 21. Stanąłem w Świnich Głowach, gdzie dotąd dużo słaby będąc, ratowałem, wraz stanąwszy, zdrowie moje anima rabarbari. 22. W mojej kamienicy stanąłem dla niektórych sprawunków nowo
niepraktykowanym. Trawała do dnia białego, tak żem już myślał ten świat pożegnać, nie żałując nic na nim krom żonki, najukochańszej mojej Magdeczki, z przyjaciół zaś moich waszmość pana Ottenhauza szambelana JKMci naszego, tu przy mnie łaskawie przebywającego. Gdzyż inne rzeczy jako są docześnie nam powierzone, tak one tenże dialog życia po nas odprawującym godzi się mniej o nich dbając i należy zostawić, ile gdy na niczym nam tam zbywać nie będzie. 21. Stanąłem w Świnich Głowach, gdzie dotąd dużo słaby będąc, ratowałem, wraz stanąwszy, zdrowie moje anima rabarbari. 22. W mojej kamienicy stanąłem dla niektórych sprawunków nowo
Skrót tekstu: RadziwHDiar
Strona: 123
Tytuł:
Diariusze
Autor:
Hieronim Radziwiłł
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1747 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1747
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
mię głowy, a jako wicher z korzeniem dąb wali, tak nie strzymałam wnętrznych stosów dalej”.
Co widząc, Biały skrzydła Orzeł kładzie i Ceres zbiera kłosy swe po gradzie, leci też z ręku złoty miecz Pogoni i już on żartki koń jedno wiatr goni. VI. DIALOG O ZJEŹDZIE JĘDRZEJOWSKIM 1. Dialog albo Rozmowa przyjacielska o zjeździe jędrzejowskim
GOSPODARZWitaj z tej drogi, mój Gościu miły, skąd cię złe czasy w zdrowiu wróciły, wstąpże, a wytchni w chałupce mójej, niż parne słońce głowęć uznoi.
GOŚĆ Nie mówże wiele, bo dniem i nocą jadąc, aż konie pijanę toczą, byłem
mię głowy, a jako wicher z korzeniem dąb wali, tak nie strzymałam wnętrznych stosów daléj”.
Co widząc, Biały skrzydła Orzeł kładzie i Ceres zbiera kłosy swe po gradzie, leci też z ręku złoty miecz Pogoni i już on żartki koń jedno wiatr goni. VI. DIALOG O ZJEŹDZIE JĘDRZEJOWSKIM 1. Dialog albo Rozmowa przyjacielska o zjeździe jędrzejowskim
GOSPODARZWitaj z tej drogi, mój Gościu miły, skąd cię złe czasy w zdrowiu wróciły, wstąpże, a wytchni w chałupce mojéj, niż parne słońce głowęć uznoi.
GOŚĆ Nie mówże wiele, bo dniem i nocą jadąc, aż konie pijanę toczą, byłem
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 186
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
od psa krzywdy nie mam: tak też i od złego człowieka. Ani przeto szkapa być radniej/ niż człowiekiem/ że mię szkapa obrazić może/ ani przeto szkapę zaszczęśliwszą niż siebie rozumieć/ że ja cierpię/ a szkapa na mię wierzga. Gorzej tedy i bolesniej krzywdę czynić/ niźli wziąć. O czym wszytek Platonów Dialog/ ma imię Gorgias, świadczy. JEst też od Seneki książka o tym napisana: Ze krzywda dobrego i mądrego człowieka dosiądź nie może. Toż pisze i Aristoteles, i wszyscy mądrzy u uczeni ludzie. Ktemu wszyscy cnotliwi ludzie i pobożni to czują/ że z mniejszym utrapieniem/ i z mniejszym niewczasem przychodzi im krzywdę cierpieć
od psá krzywdy nie mam: ták też y od złego człowieká. Ani przeto szkápa być rádniey/ niz człowiekiem/ że mię szkápá obráźić może/ áni przeto szkápę zásczęśliwszą niż śiebie rozumieć/ że ia ćierpię/ á szkápá ná mię wierzga. Gorzey tedy y bolesniey krzywdę czynić/ niźli wźiąć. O czym wszytek Platonow Diálog/ ma imię Gorgias, świádczy. IEst też od Seneki kśiążka o tym nápisána: Ze krzywdá dobrego y mądrego człowieká dośiądz nie może. Toż pisze y Aristoteles, y wszyscy mądrzy u vczeni ludźie. Ktemu wszyscy cnotliwi ludźie y pobożni to czuią/ że z mnieyszym vtrapieniem/ y z mnieyszym niewczásem przychodźi im krzywdę ćierpieć
Skrót tekstu: StarPopr
Strona: 45
Tytuł:
Poprawa niektórych obyczajów polskich potocznych
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1625
Data wydania (nie później niż):
1625
