Jesuitów abo nie uczył, abo dawno uczył, u których częste Dialogi w szkołach czynione bywają) bo na szkalowanie i natrząsanię się ze sług Bożych ludzi zakonnych, nie Plebana było wprowadzić potrzeba ale raczej Ministra samego. IX. Andrzeja Predykanta z Wielkiejnocy wsi kilka mil od Krakowa lezącej (do którego autor pism tych, abo Dialogów, gdy je miał drukować tamże w Wielkiejnocy, o pomoc go w tym żądając pisał, jako się niżej pokaże) toby tak było decorum lepiej zachowane w daniu Persony na tej Komedyejl i lepiej jeszcze by był Minister przerzeczony bez maszkary personę tę źle Jesuitów udającą wyprawił, tym sposobem Akademiki broniąc, anizli kto inny w
Iesuitow ábo nie vcził, ábo dawno vczył, v ktorych częste Diálogi w szkołach czynione bywáią) bo ná szkálowánie y nátrząsánię się ze sług Bożych ludźi zakonnych, nie Plebana było wprowádźić potrzeba ále ráczey Ministrá sámego. IX. Andrzeia Predykántá z Wielkieynocy wsi kilka mil od Krákowa lezącey (do ktorego autor pism tych, ábo Diálogow, gdy ie miał drukowáć támże w Wielkieynocy, o pomoc go w tym żądáiąc pisał, iáko się nizey pokaże) toby ták było decorum lepiey záchowáne w dániu Persony ná tey Komedyeyl y lepiey ieszcze by był Minister przerzeczony bez maszkáry personę tę źle Iesuitow vdaiącą wypráwił, tym sposobęm Akádemiki broniąc, anizli kto iny w
Skrót tekstu: SzemGrat
Strona: 6
Tytuł:
Gratis plebański
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
nie czynił, a ich mościom[...] ojcom jesuitom i małżonce mojej to rozkazał oddać ruchomosc w koniach, w bydle, w owcach, w sukniach w ma należeć tejże jej mości paniej małżonce mojej. Rynsztunek wojenny, jako w pancerze, misurki, karwaszę, mają należeć do Jurewickiego kościoła, aby tam zawszę zostawało dla wyprawowania dialogów młodzi szlacheckiej. Opiekunów czynie jego mości pana Aleksandra Zmijowskiego i jego mości pana Włodzimierza Doszkowskiego. Pisan w Baranach trzeciego january tysiąc sześćset siedmdziesiąt ósmego, у того тєстамєнту подписъ рукъ тыми слоvы: Jerzy Pelczycki ręką swą, którego testamentu ustnie proszony podpisuję się Jan Peński, podstarości owrucki, ustnie proszony do tego testamentu, podpisuje się
nie czynił, a ich mościom[...] oycom jesuitom y małzące moiej to roskazał oddac ruchomosc w koniach, w bydle, w owcach, w sukniach w ma nalezec teyze jej mości panieÿ małzące moiej. Rynsztunek woienny, jako w pancerze, misurki, karwaszę, maią nalezec do Jurewickiego koscioła, abÿ tam zawszę zostawało dla wyprawowania dyalogow młodzi szlacheckiej. Opiekunow czynie jego mości pana Alexandra Zmiiowskiego y jego mości pana Włodzimierza Doszkowskiego. Pisan w Baranach trzeciego january tysiąc szescset siedmdziesiąt osmego, у того тєстамєнту подписъ рукъ тыми слоvы: Jerzy Pelczycky ręką swą, ktorego testamentu ustnie proszony podpisuię się Jan Pensky, podstarosci owrucki, ustnie proszony do tego testamentu, podpisuie się
Skrót tekstu: KsOw
Strona: 68v
Tytuł:
Księga grodzka owrucka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Owrucz
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo, sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
