. I. Filos. Sobr. Cect. II. Cap. IV. Quaest. II. p. m. 310. Cranks. Lib. 10. Cap. 5. Metrop. Tób. 3. v. 17. Iudicium Luth. de Choreis.
Tanieć/ są słowa Luterowe/ jest postanowiony i dozwolony/ aby przy Gościach uczciwych cnot i obyczajów się uczono: a osobliwie dla tego/ aby się Młodzieniaszkowie niewieście pokolenie w uczciwości mieć uczyli/ i z cnotliwymi Panienkami w przyjacielstwo weszli/ żeby ich potym tym pewniej w stan Małżeński żądać mogli. I dlategoć też na Wesela/ na Bankiety i Uczty bywają zapraszane niektóre cnotliwe Matrony
. I. Philos. Sobr. Cect. II. Cap. IV. Quaest. II. p. m. 310. Cranx. Lib. 10. Cap. 5. Metrop. Tob. 3. v. 17. Iudicium Luth. de Choreis.
Tánieć/ są słowá Luterowe/ iest postánowiony y dozwolony/ áby przy Gościách uczćiwych cnot y obyczáiow śię uczono: á osobliwie dla tego/ áby śię Młodźieniaszkowie niewieśćie pokolenie w uczćiwośći mieć uczyli/ y z cnotliwymi Pánienkámi w przyiáćielstwo weszli/ żeby ich potym tym pewniey w stan Małżeński żądáć mogli. Y dlategoć też ná Wesela/ ná Bánkiety y Uczty bywáią zápraszáne niektore cnotliwe Mátrony
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Tiii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
cnotę przyszły i czystość utraciły/ gdy były na przechadzkę wyszły. Tak jeszcze podziśdzień druga Panna swowolnie pozbywa cnoty/ kiedy lekkomyślne przechadzki stroi/ i do tańća chodzi. Jednak /jako się wzwyż powiedziało/ nie każdy taniec jest zakazany; ale nieuczciwy taniec miedzy Młodzieńcami i Pannami miejsca mieć nie ma. Uczciwy taniec może być dozwolony. A D. Saccus o tańcach tak pisze: Córka Herodiady Janowi głowę odtańcowała. Przeto był to przeklęty nieszczęsny taniec/ pełen krwie i srogości/ etc. Dla takowego/ tańca przeklętego niektórzy pobożni Kaznodzieje taniec w takowej nienawiści maja/ że wszelkie tańcowanie zgoła odrzucają i potępiają.
Kto chce o tej Materyjej więcej wiedzieć:
cnotę przyszły y czystość utráćiły/ gdy były ná przechadzkę wyszły. Ták iescze podźiśdźień druga Pánná swowolnie pozbywa cnoty/ kiedy lekkomyślne przechadzki stroi/ y do táńćá chodźi. Iednák /iáko śie wzwyż powiedźiáło/ nie káżdy tániec iest zákazány; ále nieuczćiwy tániec miedzy Młodźieńcámi y Pánnámi mieyscá mieć nie ma. Uczćiwy tániec może być dozwolony. A D. Saccus o táńcách ták pisze: Corká Herodyády Ianowi głowę odtáńcowáłá. Przeto był to przeklęty niesczęsny tániec/ pełen krwie y srogośći/ etc. Dla tákowego/ táńcá przeklętego niektorzy pobożni Káznodźieie tániec w tákowey nienawiśći máiá/ że wszelkie táńcowánie zgołá odrzucáią y potępiáią.
Kto chce o tey Materiiey więcey wiedźieć:
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Tiiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
