wręcz zewrzeć nie godzi/ (Gdyż na udry/ jak żywo/ z głodem Ceres chodzi) Z nagornych Bogini jednę/ w posługę wprawila/ Oreadę; do której tęrzecz uczyniła. Jest w ostatnich Tatarskich stronach/ miejsce lodne/ Sioło płone/ nie smaczne/ w zboża/ w drzewa głodne: Ma swoje/ tamże drżączka/ glód nawet niesyty. Temuż rozkaż niech jego opęta wnętrzności: A niech go nie przemogą/ rzeczy okwitości/ Me siły niech przesiega. o dalekość drogi Nie troszcz się/ masz oto wóz: masz smok lotnonogi. Którym górą pobieżysz. ten w ręce oddała. Owa nawozie danym powietrzem zbieżała Do Tatar/ na
wręcz zewrzeć nie godźi/ (Gdyż ná vdry/ iak żywo/ z głodem Ceres chodźi) Z nagornych Bogini iednę/ w posługę wpráwilá/ Oreádę; do ktorey tęrzecz vczyniłá. Iest w ostátnich Tátárskich stronách/ mieysce lodne/ Sioło płone/ nie smáczne/ w zbożá/ w drzewá głodne: Ma swoie/ támze drżąćzka/ glod náwet niesyty. Temuż roskaż niech iego opęta wnętrznośći: A niech go nie przemogą/ rzeczy okwitośći/ Me śiły niech prześiega. o dálekość drogi Nie troszcz się/ masz oto woz: masz smok lotnonogi. Ktorym gorą pobieżysz. ten w ręce oddáłá. Owa náwoźie dánym powietrzem zbieżáła Do Tátar/ na
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 213
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
głupia jako wielka liczba prochów była/ Prosiłam/ bym tylko lat na świecie wyżyła. Przebaczyłam lat młodych dołożyc zarazem. Czym sam z młodością wieczną potykał mię razem; Abym mu kwoli była. Darem pogardziwszy Faebowym/ męża nie znam: a to wiek szczęśliwszy Tył podał/ a mdla starość ze drżączka przybyła; W której mi chwillę pobyć: jam wieków przeżyła Siedm/ jak baczysz/ a liczby porchów dosiadz przydzie Na trzy sta żniw/ i na win/ tak wiele wynidzie/ Czas będzie gdy dzień długi zdrobniałą mię sprawi/ I wyniszczone członki w wagę luchą wprawi. I rzeką/ że nie lubił/ lub
głupia iáko wielka liczbá prochow byłá/ Prośiłám/ bym tylko lat ná świećie wyżyłá. Przebaczyłám lat młodych dołożyc zárázem. Czym sam z młodością wieczną potykał mię razem; Abym mu kwoli byłá. Dárem pogárdźiwszy Phaebowym/ mężá nie znam: á to wiek szczęśliwszy Tył podał/ á mdla stárość ze drżączka przybyłá; W ktorey mi chwillę pobydź: iam wiekow przeżyłá Siedm/ iak baczysz/ á lidzby porchow dośiadz przydźie Ná trzy stá żniw/ y ná win/ tak wiele wynidźie/ Czás będźie gdy dźień długi zdrobniałą mię sprawi/ Y wyniszczone członki w wagę luchą wpráwi. Y rzeką/ że nie lubił/ lub
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 351
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
