z niebem; I piórem swoich skrzydeł po papierze Pisze wiersz, na śmierć niedbały z pogrzebem. Ty przy tym, Kasiu, ubłagana szczerze, Nie tylko z chęcią tu czytaj swe strzały, Ale i ludziom zaleć do pochwały. DO SWOICH KSIĄŻEK
Dokąd się, moja lutni, napierasz skwapliwie? Chcesz na świat i drukarskiej chciałabyś oliwie Podać w nielitościwe swoje plotki prasy, Wzgardziwszy słodkie mego kabinetu wczasy? Ach, nie wiesz, czego-ć się chce! Różne w ludziach smaki, I ciebie potka wilkum pewnie niejednaki. Nie trzeba dymem śmierdzieć, kto się chce do dworu Udać, jeszcześ ty godna kuchennego szoru: Jeden
z niebem; I piórem swoich skrzydeł po papiérze Pisze wiersz, na śmierć niedbały z pogrzebem. Ty przy tym, Kasiu, ubłagana szczérze, Nie tylko z chęcią tu czytaj swe strzały, Ale i ludziom zaleć do pochwały. DO SWOICH KSIĄŻEK
Dokąd się, moja lutni, napierasz skwapliwie? Chcesz na świat i drukarskiej chciałabyś oliwie Podać w nielutościwe swoje plotki prasy, Wzgardziwszy słodkie mego kabinetu wczasy? Ach, nie wiesz, czego-ć się chce! Różne w ludziach smaki, I ciebie potka wilkum pewnie niejednaki. Nie trzeba dymem śmierdzieć, kto się chce do dworu Udać, jeszcześ ty godna kuchennego szoru: Jeden
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 6
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
, non tangens de re tacta. Ja tedy wielkiej zażywszy pracy, kilkanaście Autorów w tej przeczytawszy materyj, wystawiam tu OSOBY; o których Mądry wiedzieć i słyszeć powinien, ut sit eruditior inde. SS. tu nie wielu wspominam, co światu za Pisma zostawili, bo constat z Żywotów Czytelnikom. Mijam sexcenta Nomina ekspensy Drukarskiej unikając, osobliwie tych OSÓB, które quid fabulosum, dubium, et minùs notabile mają w Historiach. Wyręczyli mię też z tej pracy Pogańscy Autorowie Greccy: Plutárchus, Diogenes, Laertius, Philostratus. Item Autorowie Łacińscy także Poganie, Varro, Svetonius. jUprzedzili mnie Autorowie Chrześcijańscy Greccy: Hesychius, Photius Svidas, a Łacińscy
, non tangens de re tacta. Ia tedy wielkiey zażywszy pracy, kilkanaście Autorow w tey przeczytawszy materyi, wystawiam tu OSOBY; o ktorych Mądry wiedzieć y słyszeć powinien, ut sit eruditior inde. SS. tu nie wielu wspominam, co swiatu za Pisma zostawili, bo constat z Zywotow Czytelnikom. Miiam sexcenta Nomina expensy Drukarskiey unikaiąc, osobliwie tych OSOB, ktore quid fabulosum, dubium, et minùs notabile maią w Historyach. Wyręczyli mię też z tey pracy Pogańscy Autorowie Greccy: Plutárchus, Diogenes, Laertius, Philostratus. Item Autorowie Łácińscy także Poganie, Varro, Svetonius. iUprzedzili mnię Autorowie Chrześciańscy Greccy: Hesychius, Photius Svidas, à Łacińscy
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 562
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
Materiach, i o Matce Najś: wylicza Pisma jego Z: Hieronim. Żył za Walensa Cesarza około Roku 370. Persekucyj wielkiej za prawdę unikając, nawiedził Francję i Trewir Miasto, tam będąc wygnany, i znowu do swojej Aleksandryjskiej przywrócony Stolicy. Opera jego jedne już wydane in lucem, druga praca jego czeka prasy Drukarskiej, inne Opera jego są subposititia, alias jemu podrzucone, inne dubia, alias to jemu, to komu innemu przyznane, jakoto Symbolum o Trójcy Najświętszej: Quicunq; vult salvus esse, etc, gdyż tego składu jedni Autorowie czynią Autorem Euzebiusza Wercelleńskiego, drudzy Atanazego Synaitę, inni Wincentego Liryneńskiego, inni Anonyma Teologa Francuskiego
Materiach, y o Matce Nayś: wylicza Pisma iego S: Hieronym. Zył za Walensa Cesarza około Roku 370. Persekucyi wielkiey za prawdę unikaiąc, nawiedził Francyę y Trewir Miasto, tam będąc wygnany, y znowu do swoiey Alexandriyskiey przywrocony Stolicy. Opera iego iedne iuż wydane in lucem, druga praca iego czeka prasy Drukarskiey, inne Opera iego są subposititia, alias iemu podrzucone, inne dubia, alias to iemu, to komu innemu przyznane, iakoto Symbolum o Troycy Nayświętszey: Quicunq; vult salvus esse, etc, gdyż tego składu iedni Autorowie czynią Autorem Euzebiusza Wercelleńskiego, drudzy Atanazego Synaitę, inni Wincentego Lirineńskiego, inni Anonyma Teologa Francuskiego
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 578
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
Cruce tergemina Virgo trophaea canit
Na Piątej baszcie między inszemi Herbami, pod Herbownemi I W. WIELHORSKICH liliami
Corde meo supplex indignus lilia reddo Virgo Tuum valeas condecorare caput .
Te wszystkie baszty z swemi Herbami światłem gęsto adornowane były.
Inszych Inskrypcyj które tę święte zdobią miejsce tu się dla tego niewyraziło, że niedawno z Pod Drukarskiej prasy w osobliwszych Książeczkach na świat wyszły, te się tylko namieniło które pod czas koronacyj popisane były.
Na większą Część Boga, i Chwałę cudami słynącej, na Tronie Podkamienieckim N. Maryj Panny Ukoronowanej.
Cruce tergemina Virgo trophaea canit
Ná Piątey baszcie między inszemi Herbámi, pod Herbownemi I W. WIELHORSKICH liliámi
Corde meo supplex indignus lilia reddo Virgo Tuum valeas condecorare caput .
Te wszystkie baszty z swemi Herbami świátłem gęsto ádornowáne były.
Inszych Inskrypcyi ktore tę swiete zdobią mieysce tu sie dla tego niewyráziło, że niedáwno z Pod Drukárskiey prásy w osobliwszych Xiążecżkách ná świát wyszły, te sie tylko námieniło ktore pod czás koronácyi popisáne były.
Ná większą Część Bogá, y Chwałe cudámi słynącey, ná Tronie Podkámienieckim N. Máryi Pánny Vkoronowáney.
Skrót tekstu: RelKor
Strona: E4v
Tytuł:
Relacja koronacji cudownego obrazu Najświętszej Marii Panny na Górze Różańcowej
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Bracka Św. Trójcy
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1728
Data wydania (nie później niż):
1728
niszczeje. Przetoż póki się młodość moja nie przesili, A dnia mego ku nocy wieczór nie nachyli, Cokolwiekem kwiateczków zebrał na Aonie I jakom wiele słyszał pieśni w Helikonie, Do ciebie chętnie niosę. Ty, siedząc za stołem Godowniczym, przyjmi je niezmarszczonym czołem. Ja nie dbam, choć ta praca do drukarskiej prasy Nie przyjdzie ani przyszłe obaczą jej czasy;
Jeśli ty, przeczytawszy, dasz łaskawe zdanie I pochwalisz, dosyć się mej żądości stanie. Ale próżna ma chluba! Tylko to przebiera Nawdzięczniej łabęć gardłem, gdy prawie umiera, Ja zaś cichuchno więdnę jako letnie siano, Które strąciła ze pnia ostra stal porano.
niszczeje. Przetoż póki się młodość moja nie przesili, A dnia mego ku nocy wieczór nie nachyli, Cokolwiekem kwiateczków zebrał na Aonie I jakom wiele słyszał pieśni w Helikonie, Do ciebie chętnie niosę. Ty, siedząc za stołem Godowniczym, przyjmi je niezmarszczonym czołem. Ja nie dbam, choć ta praca do drukarskiej prasy Nie przyjdzie ani przyszłe obaczą jej czasy;
Jeśli ty, przeczytawszy, dasz łaskawe zdanie I pochwalisz, dosyć się mej żądości stanie. Ale próżna ma chluba! Tylko to przebiera Nawdzięczniej łabęć gardłem, gdy prawie umiera, Ja zaś cichuchno więdnę jako letnie siano, Które strąciła ze pnia ostra stal porano.
Skrót tekstu: ZimSRoks
Strona: 4
Tytuł:
Roksolanki
Autor:
Szymon Zimorowic
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
sielanki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ludwika Ślękowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1983
ale nawet i zbytnie górnej Poezyj. Resztę zaś postrzeżonych w tej Tragedyj niedostatków, wolno będzie albo łaskawością pokryć, albo na nieudolność Poety złożyć: wszak że jemu stanie praca za wiele; gdy za sobą pociągnie zacnych innych Poetów, których szczęśliwsza w tej mierze doskonałość, przysłuży się wkrótce (jako już słyszemy) przez podobną Drukarskiej prasy materią, i ciekawym Czytelnikóm, i językowi Polskiemu; o którym do tych czas, jako o niesposobnym do Tragicznej Poetyki pospolicie sądzono. FUNDAMENT
Dosyć wiadomy Z Pisma Z. rozdziału 14. pierwszej Księgi Królewskiej w którym znajdują się znakomicie one słowa: gustans gustavi paululum mellis, et ecce morior. OSOBY.
W Scenach
ále náwet i zbytnie górney Pòézyi. Resztę záś postrzeżonych w tey Trágedyi niedostátków, wolno będzie álbo łáskáwością pokryć, álbo ná nieudolność Pòéty złożyć: wszák że iemu stanie pracá zá wiele; gdy zá sobą pociągnie zacnych innych Pòétow, których szczęśliwsza w tey mierze doskonałość, przysłuży się wkrótce (iáko iuż słyszemy) przez podobną Drukárskiey prasy máteryą, i ciekáwym Czytelnikóm, i ięzykowi Polskiemu; o którym do tych czas, iáko o niesposobnym do Trágiczney Pòétyki pospolicie sądzono. FUNDAMENT
Dosyć wiádomy Z Pismá S. rozdziału 14. pierwszey Księgi Królewskiey w którym znayduią się znákomicie one słowá: gustans gustavi paululum mellis, et ecce morior. OSOBY.
W Scenách
Skrót tekstu: JawJon
Strona: 8nlb
Tytuł:
Jonatas
Autor:
Stanisław Jaworski
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
Patronorum, in Lombardica historia non contentas, Cracoviae in 410 1511. 5to Historia Polska, którą od początków tego królestwa, aż do ostatniego roku życia swego przeciągnął, znać jak ją szczerym duchem i prawdę kochającym pisał, kiedy dla samej, którą on sobie za cel postawił prawdy, tak nierychło drugi tom jego z prasy drukarskiej wyszedł. Przymawiając wprawdzie niektórzy, że dawniejszych przed sobą wieków dzieje konotował, przecięż żadnego po sobie autora nie przywodzi, jawnie jednak in epistola dedicatoria do swojej historyj, o sobie świadczy. Superioris aetatis tempora, aliorum adminiculis, quae vero in nostram incidêre aetatem, Marte ut ajunt nostro conscripsimus, i dalej, Quae
Patronorum, in Lombardica historia non contentas, Cracoviae in 410 1511. 5to Historya Polska, ktorą od początkow tego krolestwa, aż do ostátniego roku życia swego przeciągnął, znáć iák ią szczerym duchem y prawdę kocháiącym pisał, kiedy dla samey, ktorą on sobie zá cel postáwił prawdy, ták nierychło drugi tom iego z prásy drukárskiey wyszedł. Przymawiáiąc wprawdzie niektorzy, że dawnieyszych przed sobą wiekow dźieie konnotował, przecięż żadnego po sobie autora nie przywodźi, iáwnie iednák in epistola dedicatoria do swoiey historyi, o sobie świadczy. Superioris aetatis tempora, aliorum adminiculis, quae vero in nostram incidêre aetatem, Marte ut ajunt nostro conscripsimus, y dalei, Quae
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 41
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
, którzy nie w druku, tylko in manuscriptis zostają. J. T.
Wy, coście na Parnasie długi czas strawili, I obficie ze zdroju Hipokreny pili, Czemu u was potomne tak wzgardzone lata, Że bujnym laurom waszym zajrzeliście świata, Któreby kiedyś w niebo późne niosły czasy, Gdybyście do drukarskiej podali je prasy. Znać stąd wspaniałe serce i animusz prawy, Że dobrze zasłużonej unikacie sławy, Która przecię kamieniem, wierzcie, nie utonie. Bo już Phoebus na wasze wieńce wije skronie, Tę wróżkę im przydając: wasza sława skonu Nie uzna, póki i muz, póki Helikonu. 3. De Popielo II,
, ktorzy nie w druku, tylko in manuscriptis zostają. J. T.
Wy, coście na Parnasie długi czas strawili, I obficie ze zdroju Hipokreny pili, Czemu u was potomne tak wzgardzone lata, Że bujnym laurom waszym zajrzeliście świata, Ktoreby kiedyś w niebo poźne niosły czasy, Gdybyście do drukarskiej podali je prasy. Znać ztąd wspaniałe serce i animusz prawy, Że dobrze zasłużonej unikacie sławy, Ktora przecię kamieniem, wierzcie, nie utonie. Bo już Phoebus na wasze wieńce wije skronie, Tę wrożkę im przydając: wasza sława skonu Nie uzna, poki i muz, poki Helikonu. 3. De Popielo II,
Skrót tekstu: ZbierDrużWir_I
Strona: 9
Tytuł:
Collectanea...
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1675 a 1719
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1719
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1910
