gdy już ustanie wnich oglądanie się na Bracią w modlitwach/ i na ciał swych zmartwychwstanie: ale wszelako na samego tylko Pana Boga pozór im będzie/ i na samego się tylko P. Boga obrócą/ i w nim samym osiędą. Która doskonałość nastąpi w dzień powszechnego zmartwychwstania. gdy wsiąne ciało duszewne/ Powstanie ciało duchowne/ na których wypełnią się tegdy owe pisma ś^o^ wyroki/ Chrysta Pana mówiącego/ Jeśli odejdę, i zgotuję wam miejsce; przydę ząsię, i wezmę was domnie samego, iżbyście gdziem ja jest, i wy byli. I Błog. Apostoła Pawła/ opowiadającego/ Gdy Chrystus pokaże się żywot wasz, tegdy
gdy iuż vstanie wnich oglądánie sie ná Brácią w modlitwách/ y ná ćiał swych zmartwychwstánie: ále wszeláko ná sámego tylko Páná Bogá pozor im będźie/ y ná sámego się tylko P. Bogá obrocą/ y w nim sámym ośiędą. Ktora doskonáłość nástąpi w dźień powszechnego zmartwychwstánia. gdy wśiąne ciáło duszewne/ Powstánie ćiáło duchowne/ ná ktorych wypełnią się tegdy owe pismá ś^o^ wyroki/ Christá Páná mowiącego/ Ieśli odeydę, y zgotuię wam mieysce; przydę ząsię, y wezmę was domnie sámego, iżbyśćie gdźiem ia iest, y wy byli. Y Błog. Apostołá Páwłá/ opowiádáiącego/ Gdy Chrystus pokaże się żywot wász, tegdy
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 35
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Królewskie kapłaństwo: jeden jednak Aaron i jego Potomkowie/ byli ofiar pozwierzchownych ofiarownicy: mający przy tym zaraz i Kapłaństwo dchowne/ w skruszonym sercu cielce ust w ofiarę chwały Bóg przynoszący. Iż lud świetski prawa Bożego do obierania na stan duchowny niema. Pag. 111. Ioan. c. 20. Apologia Iż Kapłaństwo Duchowne/ i Kapłaństwo Sakramentalne nie jest jedno i toż. 1. Petr. 2. Iż Piotr ś. jest od Pana Chrystusa postanowion powszechnym Pasterzem.
NIe sprosnyli też to błąd/ że nie rzekę herezys, nie przyznawać/ aby Z. Apostoł Piotr był postanowiony od Chrysta Pana powszechnej Cerkwie powszechnym Pasterzem? Bo cokolwiek Chrystus
Krolewskie kápłaństwo: ieden iednák Aaron y iego Potomkowie/ byli ofiar pozwierzchownych ofiárownicy: máiący przy tym záraz y Kápłáństwo dchowne/ w skruszonym sercu ćielce vst w ofiárę chwały Bog przynoszący. Iż lud świetski práwá Bożego do obieránia ná stan duchowny niema. Pag. 111. Ioan. c. 20. Apologia Iż Kápłáństwo Duchowne/ y Kápłáństwo Sákrámentalne nie iest iedno y toż. 1. Petr. 2. Iż Piotr ś. iest od Páná Christusá postanowion powszechnym Pásterzem.
NIe sprosnyli też to błąd/ że nie rzekę hęresis, nie przyznawáć/ áby S. Apostoł Piotr był postánowiony od Christá Páná powszechney Cerkwie powszechnym Pásterzem? Bo cokolwiek Christus
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 51
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
-ręku, oto w-samej Ekonomyj i gospodarstwie Chrystusowym, Chrystus u siebie klucznikiem. 2. PASTOR BONUS. Panie gdyby też powiedzieć, że choć nie dobrzy, przedcię są pasterze: i byś był jeden dobry, przedcię nie jeden pasterz. Odpowiada na tę trudność Augustyn Święty. Jeżeli Proboszczowie Kościelni, przełożeństwo Duchowne, Praepositi Ecclesiae, Którzy zarazem są Synami Boga i Kościoła, ale i Pasterzami, czemu im tytułu ujmują? czemu pasterza tylko jednego przyznawają? Przeto ich pasterzami nazywają, że jednego pasterza wszyscy są członkami. Będzie Pasterz jako głowa, na nim Kościelnego i pospolitego dobra obmysł, to głowa, byle nie była Wichrowata,
-ręku, oto w-sámey Ekonomyi i gospodárstwie Chrystusowym, Christus v siebie klucznikiem. 2. PASTOR BONUS. Pánie gdyby też powiedźieć, że choć nie dobrzy, przedćię są pásterze: i byś był ieden dobry, przedćię nie ieden pásterz. Odpowiáda ná tę trudność Augustyn Swięty. Ieżeli Proboszczowie Kośćielni, przełożeństwo Duchowne, Praepositi Ecclesiae, Ktorzy zárázem są Synámi Bogá i Kośćiołá, ále i Pásterzámi, czemu im tytułu vymuią? czemu pásterzá tylko iednego przyznawáią? Przeto ich pásterzámi názywáią, że iednego pásterzá wszyscy są członkami. Będźie Pásterz iáko głowá, ná nim Kośćielnego i pospolitego dobrá obmysł, to głowá, byle nie byłá Wichrowáta,
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 61
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
i jeśli Konstantyn przywilej Papieżowi daje/ toć Papież równego i tegoż prawa przed tym był/ którego wszyscy inszy Biskupowie używali. Jeśli tedy powszechne starszeństwo Kościelne Konstantyn darować mógł/ zaiste potrzeba było/ aby on zupełnym prawem tego starszeństwa był Panem/ co iż jest absurdissimum, wszyscy sami Kanonistowie przyznawają/ aby świeckie Książę Duchowne Księstwo to jest powszechne Biskupstwo nad wszystkimi Cerkwiami miał/ który i jednej Cerkwie Kapłaństwa albo Biskupstwa na sobie nie ma. A ponieważ żadnego owszeki Biskupstwa Konstantyn nie miał/ jakowym sposobem powszechne wszystkiego świata Biskupstwo darować Sylwestrowi mógł? Gdyż nikt więcej prawa na drugiego wlać nie może/ tylko jako go sam wiele ma. A ten
y ieśli Konstántyn przywiley Papieżowi dáie/ toć Papież rownego y tegoż práwá przed tym był/ ktorego wszyscy inszy Biskupowie vżywáli. Ieśli tedy powszechne stárszeństwo Kośćielne Konstántyn dárowáć mogł/ záiste potrzebá było/ áby on zupełnym práwem tego stárszeństwá był Pánem/ co iż iest absurdissimum, wszyscy sámi Kánonistowie przyznawáią/ áby świeckie Kśiążę Duchowne Kśięstwo to iest powszechne Biskupstwo nád wszystkimi Cerkwiámi miáł/ ktory y iedney Cerkwie Kápłáństwá álbo Biskupstwá ná sobie nie ma. A ponieważ żadnego owszeki Biskupstwá Konstántyn nie miał/ iákowym sposobem powszechne wszystkiego świátá Biskupstwo dárowáć Sylwestrowi mogł? Gdyż nikt więcey práwá ná drugiego wlać nie może/ tylko iáko go sam wiele ma. A ten
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 51v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
gdzie wywodzi Prorok czterech Monarchii świata successionem, tojest Chaldejskiej, Perskiej, oraz Medzkiej, Greckiej i Rzymskiej, na której końcu obiecuje Regnum aecernum Mesjasza; In diebus autem Regnorum illorum, suscitabit Deus Caeli Regnum eius, quod in aeternum non dissipabitur, et Regnum eius alteri Populo non tradetur. Przez co się znaczy Królestwo Mesjaszowe Duchowne w sercach Prawowiernych,
Siódma Probacja, bierze się z tegoż Proroka w Rozdziale 9 24 25 26, gdzie obiecuje Gabriel Danielowi modlącemu się o skrócenie niewoli i mizeryj, obiecując mu świata wyzwolenie z niewoli szatańskiej przez przyjście już nie dalekie Mesjasza: Septuaginta Hebdomadae abbreviatae sunt super Populum istum, et super Urbem Sanctã tuam,
gdzie wywodzi Prorok czterech Monarchii świátá successionem, toiest Chaldeyskiey, Perskiey, oráz Medzkiey, Greckiey y Rzymskiey, na ktorey końcu obiecuie Regnum aecernum Messiasza; In diebus autem Regnorum illorum, suscitabit Deus Caeli Regnum eius, quod in aeternum non dissipabitur, et Regnum eius alteri Populo non tradetur. Przez co się znaczy Krolestwo Messiaszowe Duchowne w sercach Práwowiernych,
Siodma Probacya, bierze się z tegoż Proroka w Rozdziale 9 24 25 26, gdzie obiecuie Gabryel Danielowi modlącemu się o skrocenie niewoli y mizeryi, obiecuiąc mu świáta wyzwolenie z niewoli szatańskiey przez przyiście iuż nie dálekie Messiasza: Septuaginta Hebdomadae abbreviatae sunt super Populum istum, et super Urbem Sanctã tuam,
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1084
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
, czasem dają ząb szubienicznika, albo kawałek ukąszony jakiego zwierzęcia, albo ziele zbierane w nocy na Z. Jan, aby kto nie był postrzelony, zabity, raniony, według Delriona.
Z dopustu Bożego, czarownicy swą sprawą wiele ludzi zarażają chorobą, śmiercią, jako to pisze Z. Augustyn, Concilium Trullańskie, Prawo Duchowne i świeckie. Oni mogą sprawić poronienie, ciężkie rodzenie, pokarmu mamkom i matkom wysuszenie. Do Ukrzyżowanego Pana JEZUSA na figurze strzylają, a tym samym ranią adwersarża swego odległego. Inni podobne swym nieprzyjaciołom, robią z wosku, ciasta, portrety, nad niemi złość wywierają, żywym szkodząc. Dalsze Horrenda Czarownic Opera.
Już
, czasem daią ząb szubieniczniká, albo kawałek ukąszony iákiego zwierzęcia, álbo ziele zbierane w nocy ná S. Ian, aby kto nie był postrzelony, zábity, raniony, według Delriona.
Z dopustu Bożego, czarownicy swą sprawą wiele ludzi zarażaią chorobą, smiercią, iako to pisze S. Augustyn, Concilium Trullanskie, Prawo Duchowne y swieckie. Oni mogą sprawić poronienie, cięsżkie rodzenie, pokarmu mamkòm y matkom wysuszenie. Do Ukrzyżowanego Pana IEZUSA na figurze strzylaią, a tym samym ranią adwersarżá swego odległego. Inni podobne swym nieprzyiaciołom, robią z wosku, ciasta, portrety, nad niemi złość wywieraią, żywym szkodząc. Dalsze Horrenda Czarownic Opera.
IUź
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 242
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
Heretyków karże to na Osobach własnych, wyklinając ich, alias odcinając od innych Członków Prawowiernych Chrystusowych, i Pisma ich, actus ich kasują; sługom ich daje tę wolność, że ich mieć nie powinni za Panów swoich, ani ich słuchać. Ze od Obrad publicznych, Urzędów są odsądzeni. To karze ich toż Prawo Duchowne na Osobach, Dzieci ich, od dziedzictwa, Sukcesyj, choćby zostali Katolikami, co się ma obserwować w Linii Ojcowskiej do drugiego, a w Macierzystej do pierwszego gradusa. Ciż Synowie ich, jeśliby Rodzice ich przed śmiercią nie rewokowali, nie mogą do Kościelnego Beneficium, ani do Świeckiego Officium być przypuszczeni. Jeszcze
Heretykow karże to na Osobach własnych, wyklinaiąc ich, alias odcinaiąc od innych Członkow Prawowiernych Chrystusowych, y Pisma ich, actus ich kassuią; sługom ich daie tę wolność, że ich mieć nie powinni za Panow swoich, ani ich słuchać. Ze od Obrad publicznych, Urzędow są odsądzeni. To karze ich toż Prawo Duchowne na Osobach, Dzieci ich, od dziedzictwa, Sukcessyi, choćby zostali Katolikami, co się ma obserwować w Linii Oycowskiey do drugiego, a w Macierzystey do pierwszego gradusa. Ciż Synowie ich, ieśliby Rodzice ich przed śmiercią nie rewokowali, nie mogą do Kościelnego Beneficium, ani do Swieckiego Officium bydź przypuszczeni. Ieszcze
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 391
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
przed administratorem moim tu będącym sądzić się powinna, z wolną jednak apelacyją do mnie, jeżeliby której stronie uciążliwy zdał się być dekret administratorski. O długi, albo ekscesa jakie, lub w inszych jakichkolwiek sprawach, jeżeliby Żyd zasłużył więzienie, tedy te nie w miejskiej turmie, ale w zamku być powinno. Prawo duchowne według zwyczaju inszych miast białokamienieckiemu kahałowi pozwala się, do którego żaden z administratorów moich interesować się nie będzie, chyba za apelacyją ukrzywdzonej strony. Elekcja zaś starszych z aprobacyją moją być powinna, a to z racjej, żeby nie możniejsi tylko starszemi obierali się i ustawicznie rok po roku bywali, coby z zniszczeniem pospólstwa być
przed administratorem moim tu będącym sądzić się powinna, z wolną jednak apelacyją do mnie, jeżeliby której stronie uciążliwy zdał się być dekret administratorski. O długi, albo ekscesa jakie, lub w inszych jakichkolwiek sprawach, jeżeliby Żyd zasłużył więzienie, tedy te nie w miejskiej turmie, ale w zamku być powinno. Prawo duchowne według zwyczaju inszych miast białokamienieckiemu kahałowi pozwala się, do którego żaden z administratorów moich interesować się nie będzie, chyba za apelacyją ukrzywdzonej strony. Elekcyja zaś starszych z aprobacyją moją być powinna, a to z racyjej, żeby nie możniejsi tylko starszemi obierali się i ustawicznie rok po roku bywali, coby z zniszczeniem pospólstwa być
Skrót tekstu: JewPriv_II_BiałKam
Strona: 22
Tytuł:
Jewish Privileges in the Polish Commonwealth, t. II, Biały Kamień
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Biały Kamień
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
przywileje, akty nadania
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1721
Data wydania (nie wcześniej niż):
1721
Data wydania (nie później niż):
1721
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Jewish privileges in the Polish commonwealth
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jacob Goldberg
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Jerozolima
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Nauk Izraela
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2001
nawracali/ przypatrując nabożeństwu kościelnemu. Iosue 9. z Tatar świątniki i Zwonniki poczynić.
Trzeci. Ustanowić na nich aby z osiadłości swych dziesięciny kościołom Katolickim dawali. Bo jeśli Żydowie powinni według praw Duchownych b. z folwarków swych dziesięciny dawać kościołom/ a Tatarzy czemu dawać nie mają? Gdyż i wyraźnie prawo jest o tym duchowne: iż wszyscy Poganie miedzy Chrześcijany mieszkający/ którzy folwarki i role mają/ powinni dać z nich do kościołów dziesięciny. cap. cum non sit, in fine, et cap. de terris, de decimis. O tymże i Panotm: pisze, Infideles omnes, obligatos esse ad decimas praeciales, et si fieri
náwrácáli/ przypátruiąc nabożeństwu kośćielnemu. Iosue 9. z Tátar świątniki y Zwonniki pocżynić.
Trzeći. Vstánowić ná nich áby z ośiádłośći swych dźieśięćiny kośćiołom Kátolickim dáwáli. Bo ieśli Zydowie powinni według praw Duchownych b. z folwárkow swych dźieśięćiny dáwáć kośćiołom/ á Tátárzy cżemu dáwáć nie máią? Gdyż y wyráźnie práwo iest o tym duchowne: iż wszyscy Pogánie miedzy Chrześćiány mieszkáiący/ ktorzy folwárki y role máią/ powinni dáć z nich do kościołow dźieśięćiny. cap. cum non sit, in fine, et cap. de terris, de decimis. O tymże y Panotm: pisze, Infideles omnes, obligatos esse ad decimas praeciales, et si fieri
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 34
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
mu nie zabroni. tak iż kto Tatarzynowi służy z Chrześcijan: musi być arcynicdobrego i małocnocki. Konstantyn wielki ustawę i prawo dał na Żydy/ aby im Chrześcijanie nie służyli/ a któryby Żyd Chrześcijanina za sługę miał/ aby tracił wszytko co się u niego najduje/ a Chrześcijanin zaraz żeby wolny był. Prawo też Duchowne zabrania d. aby Żydowie sług Chrześcijan nie mieli. Czemużby też tych praw na Tatary nie obrócić? A niewolnicy i niewolnice/ których wiele mają/ nietylko z naszego/ ale i z Moskiewskiego roku/ tak smakowite sobie u Tatar mieszkanie ulubili: iżby nigdy u naszych nie wytrwali/ z których Tatarowie/ jedne
mu nie zábroni. ták iż kto Tátárzynowi służy z Chrześcian: muśi być árcynicdobrego y máłocnocki. Konstántyn wielki vstáwę y práwo dał ná Zydy/ áby im Chrześćiánie nie służyli/ á ktoryby Zyd Chrześciániná zá sługę miał/ áby tráćił wszytko co się v niego náyduie/ á Chrześćiánin záraz żeby wolny był. Práwo też Duchowne zábránia d. aby Zydowie sług Chrześćian nie mieli. Cżemużby też tych praw ná Tátáry nie obroćić? A niewolnicy y niewolnice/ ktorych wiele máią/ nietylko z nászego/ ále y z Moskiewskiego roku/ ták smákowite sobie v Tátar mieszkánie vlubili: iżby nigdy v nászych nie wytrwáli/ z ktorych Tátárowie/ iedne
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 47
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
