i prawdziwy człowiek. Wszakże choć w przaśnym/ choć w kwaśnym chlebie Sakrament ten bywa obchodzony/ ciało Pana i Zbawiciela naszego przyjmujemy. Jeśliż dla tych przyczyn Cerkiew Pana Chrystusowa w Sakramencie Eucharystii indzie/ jak na Wschodzie/ używa chleba kwaśnego/ a indzie/ jak na Zachodzie chleba przaśnego/ i ni jednę z tego dwojego starożytnego używania od żadnego z świętych Nauczycielów Cerkiewnych i Bogonośnych Ojców nie jest naganione: oboje przeto za równo chwalebne jest czci godne i święte. o Chlebie Przaśnym. Cennad: Scholarius Pát[...] : Konst: lib. 2.
Uważenie Szóste. Z. Anastasius Synajski. Serm: in Transfigurationem Domini, P. Chrystusa nazywa
y prawdźiwy człowiek. Wszákże choć w przáśnym/ choć w kwáśnym chlebie Sákráment ten bywa obchodzony/ ćiáło Páná y Zbáwićielá nászego prziymuiemy. Ieśliż dla tych przycżyn Cerkiew Páná Christusowá w Sákrámenćie Eucháristiey indźie/ iák ná Wschodźie/ vżywa chlebá kwáśnego/ á indźie/ iák ná Zachodźie chlebá przáśnego/ y ni iednę z tego dwoiego stárożytnego vżywánia od żadnego z świętych Náuczyćielow Cerkiewnych y Bogonośnych Oycow nie iest nágánione: oboie przeto zá rowno chwalebne iest cżći godne y święte. o Chlebie Przáśnym. Cennad: Scholarius Pát[...] : Konst: lib. 2.
Vważenie Szoste. S. Anástásius Synáyski. Serm: in Transfigurationem Domini, P. Christusá názywa
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 153
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
przyczyn. Naprzód z tąd że gdy nikt ani nademną ani podemną nie-
mięszka/ żaden nic nie kołace/ i pod nos nie kurzy. Druga że przestronne być mogą takie budynki/ bo cobym miał na drugie piętro łozyć matery/ dam na przestronność. Zwłaszcza że ścian niepotrzeba tak miąższych/ jak do dwojego piętra. Trzecia że trwałe/ i do ruiny nie tak prędkie. Czwarta że łacnej inwencji nie trzeba wschodów wymyslać/ które wielką trudność zwykły czynić ani się po nich chodząc mordować jeden tylko może być na samym weściu/ to jest stopni kilka albo kilkanaście a drugi w tyle do Ogroda. Nakoniec wiatrom nie tak podległe
przyczyn. Náprzod z tąd że gdy nikt áni nádemną áni podemną nie-
mięszka/ żaden nic nie kołáce/ y pod nos nie kurzy. Druga że prźestronne być mogą tákie budynki/ bo cobym miał ná drugie piętro łozyć mátery/ dam ná przestronnośc. Zwłaszczá że śćian niepotrzebá ták miąższych/ iák do dwoiego piętrá. Trzećia że trwáłe/ y do ruiny nie ták prędkie. Czwarta że łácney inuentiey nie trzebá wschodow wymysláć/ ktore wielką trudność zwykły czynić áni się po nich chodząc mordowáć ieden tylko może być ná sámym weśćiu/ to iest stopni kilká álbo kilkánaśćie á drugi w tyle do Ogrodá. Nákoniec wiátrom nie ták podległe
Skrót tekstu: NaukaBud
Strona: Cv
Tytuł:
Krótka nauka budownicza
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Wdowa i Dziedzice Andrzeja Piotrowczyka
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
architektura, budownictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1659
Data wydania (nie wcześniej niż):
1659
Data wydania (nie później niż):
1659
Cesarz Turecki/ w wielkiej miłości z Zygmuntem Królem Panem naszym mieszkał/ jakoż i Ojcem go zwał/ do którego gdy nowina przyszła/ że Zygmunt zmarł/ Legaty swoje do Korony z żałością wielką posłał/ których nasz Senat odprawiwszy/ Potym (mówi Historia) Posłano Jana Ocieskiego/ Kasztelana Bieckiego do Turek/ z listy dwojego przymierza/ z Solimanem Ojcem i z synem jego Mustafa etc. Tam Kasztelan/ nie tylko przymierze szczęśliwe sprawił/ ale i to/ że Soliman tudzież do Piotra Wojewody Multańskiego posłał/ srogo rozkazując/ aby granicom Króla Polskiego na potym wieczny dał pokoj. Nuż i Sedetkirejowi/ na ten czas w Konstantynopolu będącemu na dworze
Cesarz Turecki/ w wielkiey miłośći z Zygmuntem Krolem Pánem nászym mieszkał/ iákoż y Oycem go zwał/ do ktorego gdy nowiná przyszłá/ że Zygmunt zmárł/ Legaty swoie do Korony z żáłośćią wielką posłał/ ktorych nász Senat odpráwiwszy/ Potym (mowi Historya) Posłano Ianá Oćieskie^o^/ Kásztellaná Bieckiego do Turek/ z listy dwoie^o^ przymierza/ z Solimanem Oycem y z synem iego Mustáfa etc. Tám Kásztellan/ nie tylko przymierze sczęśliwe spráwił/ ále y to/ że Soliman tudziesz do Piotrá Woiewody Multáńskie^o^ posłał/ srogo roskázuiąc/ áby gránicom Krolá Polskiego ná potym wieczny dał pokoy. Nuż y Sedetkireiowi/ ná ten czás w Konstántynopolu będącemu ná dworze
Skrót tekstu: CezWargFranc
Strona: 40
Tytuł:
O wojnie francuskiej ksiąg siedmioro
Autor:
Gajusz Juliusz Cezar
Tłumacz:
Andrzej Wargocki
Drukarnia:
Drukarnia wdowy Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
zwłoki. Później raniej do kresu jednego goniemy/ Tuć wszytkim stek/ ten sam dom ostateczny wiemy. Wy nad wszem ludem w wieczne królujecie lata; I tej byle użyła dojźrzałego świata/ Być waszą; w upominku proszę używania A broniąli wyroki w tym pożałowania: Nie idę z tąd. Cieszcie się z nieszczęścia dwojego. tak z przybijaniem w strony rzecz prowadzącego Dusze bez krwie płakały/ łapać Tantal przestał Wściekłych wód/ na zastałym Iksion kole stał. Wnątrza ptacy nie darli/ Belowny żelżyły Wiadrom. Syfifus kamień okrocił niemiły. Wten naprzód czas Jądz srogich snadź płaczem zmiekczonych Lica łzami spływały/ owa prośb niepłonych Zbić nie mogąc/ ten
zwłoki. Pozniey rániey do kresu iednego gonięmy/ Tuć wszytkim stek/ ten sam dom ostáteczny więmy. Wy nad wszem ludem w wieczne kroluiećie láta; Y tey byle vżyła doyźrzałego świátá/ Być wászą; w vpominku proszę vżywania A broniąli wyroki w tym pożałowánia: Nie idę z tąd. Cieszćie się z nieszczęśćia dwoiego. tak z przybiiániem w strony rzecz prowádzącego Dusze bez krwie płakáły/ łapáć Tántal przestał Wśćiekłych wod/ ná zastałym Ixion kole stał. Wnątrza ptacy nie darli/ Belowny żelżyły Wiádrom. Syfiphus kamien okroćił niemiły. Wten naprzod czas Iądz srogich snadź płáczem zmiekczonych Lica łzami spływały/ owa prośb niepłonych Zbić nie mogąc/ ten
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 244
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
sposobów do uleczenia szukać może: bo ja tu pisząc/ o zdrowym rozumiem. Księgi Pierwsze. Jako przypuszczać stadnika, a do wielu klacz, i jakiego z jaką świerzopą chować. Rozdział 17.
NAprzód wiedząc że dwojakim sposobem przypuszczenie bywa: jedno w ręku na kawecanie abo na lecu/ drugie zaś wolno miedzy klacze: dwojego też opisania i pilności potrzebuje. Chcąc tedy w ręku dzierżąc przypuszczać/ miej nato kawecan pospolity uczyniony łańcuchowy abo powrozowy/ z długiemi z obu stron stryczkami wzdłuż przynamniej na sążni cztery abo pięć/ nie kładąc mu żadnej uzdy ani kantaru w gębę/ a odłączywszy klacze gdzie miedzy płoty abo miejsce ktemu przygotowane/ konia dwom
sposobow do vleczenia szukáć może: bo ia tu pisząc/ o zdrowym rozumiem. Kśięgi Pierwsze. Iáko przypuszczáć stádniká, á do wielu klacz, y iákiego z iáką świerzopą chowáć. Rozdział 17.
NAprzod wiedząc że dwoiákim sposobem przypuszczenie bywa: iedno w ręku ná káwecanie ábo ná lecu/ drugie záś wolno miedzy klácze: dwoiego też opisánia y pilnośći potrzebuie. Chcąc tedy w ręku dźierżąc przypuszczáć/ miey náto káwecan pospolity vczyniony łáncuchowy ábo powrozowy/ z długiemi z obu stron stryczkámi wzdłusz przynamniey ná sążni cztery ábo pięć/ nie kłádąc mu żadney vzdy áni kántaru w gębę/ á odłączywszy klácze gdźie miedzy płoty ábo mieysce ktemu przygotowáne/ koniá dwom
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Civ
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
