nie postał białymi. A Iże Emońskiego młodzieńca. Młodzieniec Emoński, Ischis. B Zatym ona postrzegszy. Koronida. C Miłośnik zażałował. Foebus. Księgi Wtóre. D Nie scierpiał Febus/ aby płód jego. Nie scierpiał Apollo, aby ten syn, którym Koronu chodziła, miał być z matką spalony. E Zawiódł go dwukształtnemu Chironowi. Był ten Saturno syn, z Pylliry Oceanowny, z którą się był Saturnus złączył, przywdziawszy końską postawę: dla tegoż bywa rzeczon dwykształtny, bo był połowicą koń, połowica człowiek. Tenże był sławnym lekarzem. Argument Powieści Piętnastej.
O Cyrrhoe córka Chirona lekarza, nie kontentując się ojca swego naukami;
nie postał białymi. A Iże Aemońskiego młodźieńcá. Młodźieniec AEmoński, Ischis. B Zátym oná postrzegszy. Koronidá. C Miłośnik záżáłował. Phoebus. Kśięgi Wtore. D Nie zćierpiał Phebus/ áby płod iego. Nie zćierpiał Apollo, aby ten syn, ktorym Koronu chodźiłá, miał bydź z mátką spalony. E Záwiodł go dwukształtnemu Chironowi. Był ten Sáturno syn, z Pylliry Oceanowny, z ktorą się był Sáturnus złączył, przywdziawszy końską postáwę: dla tegoż bywá rzeczon dwykształtny, bo był połowicą koń, połowica człowiek. Tenże był sławnym lekarzem. Argument Powieśći Piętnastey.
O Cyrrhoe corká Chironá lekárzá, nie kontentuiąc się oycá swego náukámi;
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 87
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
barzo rozpieścił: W te słowa/ obie ręce do góry złożywszy/ Powiedział Hermafrodyt/ głos męski straciwszy: Ojcze/ matko/ raczcie być w tym/ dziecięciu prawi Rzeczonemu z was obu: który się pojawi Kolwiek mąż/ do tej rzeki/ z niej niechaj wystanie Pułmęzem/ i tknąwszy wód rozplazłym się stanie. Rodzice dwukształtnemu synu dogodzili Olejkami jakimiś źrzodło napuścili. Kres baśniom: Miniejojowny mężnie poganiają Roboty/ święto gwalca/ Boga znieważają: Gdy niewidome bębny chraplowym zatrzmiały Głosem/ z nagła i krzywe surmy się ozwały. Dzwonki brzmią: szafrany się i mirry czuć dadzą/ I (większa wiary) płótna zielenić się zdadzą/ A na kształt bluszczu
barzo rospieśćił: W te słowá/ obie ręce do gory złożywszy/ Powiedźiał Hermáphrodyt/ głos męski stráćiwszy: Oycze/ mátko/ ráczćie być w tym/ dźiećięćiu práwi Rzeczonemu z was obu: ktory się poiáwi Kolwiek mąż/ do tey rzeki/ z niey niechay wystánie Pułmęzem/ y tknąwszy wod rosplázłym się sstánie. Rodźice dwukształtnemu synu dogodźili Oleykámi iakiemiś źrzodło nápuścili. Kres baśniom: Minieioiowny mężnie pogániáią Roboty/ święto gwalca/ Bogá znieważáią: Gdy niewidome bębny chraplowym zátrzmiáły Głosem/ z nagłá y krzywe surmy się ozwały. Dzwonki brzmią: száfrany się y mirry czuć dádzą/ Y (większa wiáry) płotná źielenić się zdádzą/ A ná kształt bluszczu
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 90
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
