na podwój drzewa przypięty. Wspomni im zatym Czerwone Wody i jako suchą stopą bez szkody miedzy one dwa wilgotne wały, gdy je kopyta rącze ścigały, cudownie przeszli ojcowie oni, a Egipt płacze wojska i koni.
Szczęśliwi, czegóż dalej czekacie, oto ziszczoną Wielkąnoc macie? Pręt, którym bije w Czerwone Morze on mąż dwurogi w niskiej pokorze, drzewoć to ono, co na poboju w okrutnej trwodze a niepokoju dało gościniec we krwi wam hojny, a w niej farao tonie zaś zbrojny.
Węża w też tropy z miedzi przytoczy, którego wszystkich sięgają oczy, tych co od żądeł ognistych chorzy.
A jeślić lity kruszec jad morzy, tedyć
na podwój drzewa przypięty. Wspomni im zatym Czerwone Wody i jako suchą stopą bez szkody miedzy one dwa wilgotne wały, gdy je kopyta rącze ścigały, cudownie przeszli ojcowie oni, a Egipt płacze wojska i koni.
Szczęśliwi, czegóż dalej czekacie, oto ziszczoną Wielkąnoc macie? Pręt, którym bije w Czerwone Morze on mąż dwurogi w niskiej pokorze, drzewoć to ono, co na poboju w okrutnej trwodze a niepokoju dało gościniec we krwi wam hojny, a w niej farao tonie zaś zbrojny.
Węża w też tropy z miedzi przytoczy, którego wszystkich sięgają oczy, tych co od żądeł ognistych chorzy.
A jeślić lity kruszec jad morzy, tedyć
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 120
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
dzwon u fary.
Radź z drugiemi, o cny panie, że niżli ten wicher wstanie, cofnie skrzydeł i nas minie, w krętym precz po lesie chwinie.
Ozów niemniej Ojczyźnie się, jeśli tak zły czas poniesie, jako cnocie twej przystoi, choć nie w świętnej z Lemnu zbroi.
Więcej on mąż, on dwurogi, gdy Amalech lał krew srogi, sprawił modłą, a krzyżową, wsparty ręką Aronową. XXII. NA SEJM W ROKU DO POSŁÓW ZIEMSKICH
Jeśli szczera Ojczyzny miłość was nie zejmie i głosów nie zniesiecie do zgody uprzejmie, tedyć abo już ten sejm ostatni nam stanie, abo berło w Lechowej krainie ustanie. Przeszłe prędko,
dzwon u fary.
Radź z drugiemi, o cny panie, że niżli ten wicher wstanie, cofnie skrzydeł i nas minie, w krętym precz po lesie chwinie.
Ozow niemniej Ojczyźnie się, jeśli tak zły czas poniesie, jako cnocie twej przystoi, choć nie w świętnej z Lemnu zbroi.
Więcej on mąż, on dwurogi, gdy Amalech lał krew srogi, sprawił modłą, a krzyżową, wsparty ręką Aronową. XXII. NA SEJM W ROKU DO POSŁÓW ZIEMSKICH
Jeśli szczera Ojczyzny miłość was nie zejmie i głosów nie zniesiecie do zgody uprzejmie, tedyć abo już ten sejm ostatni nam stanie, abo berło w Lechowej krainie ustanie. Przeszłe prętko,
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 244
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
, która Czerwone Morze sama dzieli i miedzy mokre dwa nas wiodąc wały, przewodzi wiarą do nadzieje całej. I ty już widzisz, po srogiej pogoni jako faronów pływa wóz bez koni, a twe na brzegu rumionym bez trwogi pląszą i skaczą od radości nogi. Zaczniże nowy dziś rytm z panną oną, którą dwurogi hetman zwał rodzoną: “Śpiewajmy Panu i dajmy Mu dzięki, bo nas wielmożnie uwiódł od złej ręki, a konia i co hardzie na nim siedział, kiedy połknęły wody, aż nie zwiedział”. W tym gdy dalszego z pieluch dojdziesz roku, wspomnisz na strumień z przebitego boku, który cię omył i poświęcił Bogu
, która Czerwone Morze sama dzieli i miedzy mokre dwa nas wiodąc wały, przewodzi wiarą do nadzieje całéj. I ty już widzisz, po srogiéj pogoni jako faronów pływa wóz bez koni, a twe na brzegu rumionym bez trwogi pląszą i skaczą od radości nogi. Zaczniże nowy dziś rytm z panną oną, którą dwurogi hetman zwał rodzoną: “Śpiewajmy Panu i dajmy Mu dzięki, bo nas wielmożnie uwiódł od złej ręki, a konia i co hardzie na nim siedział, kiedy połknęły wody, aż nie zwiedział”. W tym gdy dalszego z pieluch dojdziesz roku, wspomnisz na strumień z przebitego boku, który cię omył i poświęcił Bogu
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 289
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
już rącze lata, skąd by wonna wprzód obiata wysokiego Boga doszła, a rodzicom radość rosła.
A uczonej od Pallady bierz więc pochop bądź do rady, bądź Ojczyzna cię do boju w hecowanym weźmie stroju. XXXVI. NA KONSEKRACYJĄ J EGO M OŚCI KS IĘDZA BALTAZARA MIASKOWSKIEGO SUFRAGANA WŁOCŁAWSKIEGO BRATA RODZONEGO
Bracie, którego wierzch dwurogi czoło nowe nam zdobi, skronie tocząc wkoło, przyjmi wprzód szczery (tak jako przystoi) rytm chęci mojej.
Kto wie, że bystrszym Kallijope potym cugiem twe sprawy przebieży, a o tym Helikon niemniej stopniu gdy się dowie, głośniej ozowie?
A teraz nie gardź tą muzą domową, acz niepozorną wiąże wiersz wymową
już rącze lata, skąd by wonna wprzód obiata wysokiego Boga doszła, a rodzicom radość rosła.
A uczonéj od Pallady bierz więc pochop bądź do rady, bądź Ojczyzna cię do boju w hecowanym weźmie stroju. XXXVI. NA KONSEKRACYJĄ J EGO M OŚCI KS IĘDZA BALTAZARA MIASKOWSKIEGO SUFRAGANA WŁOCŁAWSKIEGO BRATA RODZONEGO
Bracie, którego wierzch dwurogi czoło nowe nam zdobi, skronie tocząc wkoło, przyjmi wprzód szczery (tak jako przystoi) rytm chęci mojej.
Kto wie, że bystrszym Kallijope potym cugiem twe sprawy przebieży, a o tym Helikon niemniéj stopniu gdy się dowie, głośniej ozowie?
A teraz nie gardź tą muzą domową, acz niepozorną wiąże wiersz wymową
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 292
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
brzegach komiegi,
tu niżli zefir ciepły potarga zaś lody, niż gżegżółka ogłosi majowe pogody, tu suche, tu mi drewka nieście do komina, a na stół czarę piwa abo flaszę wina. LXIV. NA DRZWI
Tym się drzwi same moje otwierają, co w sercu cnotę, dowcip w mózgu mają, którym sprzyjaje Parnasus dwurogi i przypiął Febus z Minerwą ostrogi, co wonne szczypią kwiatki w Helikonie, gdy krąg słoneczny wschodzi abo tonie. Aleć i niemniej tych mój podwój przyjmie, co z ludźmi zwykli szczerze i uprzejmie, co język mają nie kogo dotkliwy, ale bez jadu i z każdym zgodliwy, co nie odnoszą płonnych radzi wieści,
brzegach komiegi,
tu niżli zefir ciepły potarga zaś lody, niż gżegżółka ogłosi majowe pogody, tu suche, tu mi drewka nieście do komina, a na stół czarę piwa abo flaszę wina. LXIV. NA DRZWI
Tym się drzwi same moje otwierają, co w sercu cnotę, dowcip w mózgu mają, którym sprzyjaje Parnasus dwurogi i przypiął Febus z Minerwą ostrogi, co wonne szczypią kwiatki w Helikonie, gdy krąg słoneczny wschodzi abo tonie. Aleć i niemniej tych mój podwój przyjmie, co z ludźmi zwykli szczerze i uprzejmie, co język mają nie kogo dotkliwy, ale bez jadu i z każdym zgodliwy, co nie odnoszą płonnych radzi wieści,
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 328
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
