aplikacją, napisał Opus sławne, Literatom potrzebne Bibliothecam Auctorum 269 Osób wyliczając, tojest Teologów, Filozofów, Historyków, Poetów, Gramatyków, Oratorów, ich księgi, Rozdziały, Rozdziałów argumenta albo Summariusze accurate wspominając, regestrując. Wydał też Nomo-Canonem tojest Apostołów, i Soborów Kanony z Prawami Cesarzów konfrontowane. Opisał także Koncylia Generalne 7 Dyskurs de Divinitate et Incarnatione Christi, Komentarz na List Z: Pawła Listów 248 różnych. Napisał i Kazanie na Fest Narodzenia Najś: Panny. Zgoła był to nie oszacowany Adamas, gdyby był nieskruszył Unionem. Q. Q. Q.
M. Fabius QUINCTILIANUS rodem z Hiszpanii, Starej Kastilii Prowincyj, z Miasta
applikacyą, napisał Opus sławne, Literatom potrzebne Bibliothecam Auctorum 269 Osob wyliczaiąc, toiest Teologow, Filozofow, Historykow, Poetow, Grammatykow, Oratorow, ich księgi, Rozdziały, Rozdziałow argumenta albo Summariusze accurate wspominaiąc, regestruiąc. Wydał też Nomo-Canonem toiest Apostołow, y Soborow Kanony z Prawami Cesarzow konfrontowane. Opisał także Koncilia Generalne 7 Dyskurs de Divinitate et Incarnatione Christi, Kommentarz na List S: Pawła Listow 248 rożnych. Napisał y Kazanie na Fest Narodzenia Nayś: Panny. Zgoła był to nie oszacowany Adamas, gdyby był nieskruszył Unionem. Q. Q. Q.
M. Fabius QUINCTILIANUS rodem z Hiszpanii, Starey Kastilii Prowincyi, z Miasta
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 679
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
zaś zastawszy obydwóch Książąt wespół, uczynił do nich komplement; rozumiejąc się być barzo szczęśliwym, widząc, że córkę, moją nie może minąć szczęście: ponieważ obadwa Książęta są równej godności. Książęta byli barzo ambarassowani, co by na ten komplement odpowiedzieć, który im nie barzo był miły, dla racyj różnych, ale ich dyskurs przerwał Damarat Król, który z wielką kompanią przyszedł. Artafern obawiając się, aby dla przewłoki jego niewszczeły się jakie partie, i mieszaniny u dworu, naznaczył dzień Książętom, by wysłuchał ich racyj, i decydował onych przeznaczenie. Ale że był człowiek wielkich cnot, uczynił w przody ofiarę solenną Bogom, według zwyczaju tamtego Państwa
zaś zástáwszy obudwuch Xiążąt wespoł, uczynił do nich komplement; rozumieiąc się bydź bárzo szczęśliwym, widząc, że corkę, moią nie może minąć szczęśćie: ponieważ obádwa Xiążęta są rowney godnośći. Xiążętá byli bárzo ambárássowáni, co by ná ten komplement odpowiedźieć, ktory im nie bárzo był miły, dla rácyi rożnych, ále ich dyskurs przerwał Damarath Krol, ktory z wielką kompanią przyszedł. Artáfern obáwiaiąc się, áby dla przewłoki iego niewszczeły się iákie partye, y mieszániny u dworu, náznáczył dźień Xiążętom, by wysłuchał ich rácyi, y decydowáł onych przeznáczenie. Ale że był człowiek wielkich cnot, uczynił w przody ofiarę solenną Bogom, według zwyczaiu tamtego Państwá
Skrót tekstu: ScudZawiszHist
Strona: H3
Tytuł:
Historia książęcia Ariamena królewica perskiego
Autor:
Madeleine de Scudéry
Tłumacz:
Maria Beata Zawiszanka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
epika
Gatunek:
romanse
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1717
Data wydania (nie później niż):
1717
z melancholią się wiąże. 46. Czemu poznanie nasze nie jest duszą naszą? Póki jest tenże człowiek tęż ma duszę: a gdyby poznanie było duszą, alboby zawsze toż było poznawać i myśli albo ile nowych myśli tyle nowych dusz musilibyśmy mieć. 47. Czemu w szaleństwie trafia się iż tak mądry dyskurs uczyni człowiek jakiegoby za zdrowia dobrego nie potrafił? Dusza nasza tak sprawy swoje odprawuje jako ma sprządzone ciało, albo mózg: a iż w szaleństwie trafić się może że ciepło w mózgu tak będzie pomiarkowane jako w zdrowym, tedy też zdrowy dyskurs będzie: co gdy się znowu pomiesza człowiek w szaleństwo wpada: i tak
z melancholiią się wiąże. 46. Czemu poznánie násze nie iest duszą nászą? Poki iest tenże cżlowiek tęż ma duszę: á gdyby poznanie było duszą, álboby zawsze toż było poznáwáć y mysli álbo ile nowych myśli tyle nowych dusz muśilibyśmy mieć. 47. Czemu w szaleństwie trafia się iż tak mądry diskurs uczyni człowiek iakiegoby zá zdrowia dobrego nie potráfił? Duszá naszá ták spráwy swoie odpráwuie iáko ma sprządzone ciáło, álbo mozg: á iż w szaleństwie tráfić sie może że ćiepło w mozgu tak będzie pomiárkowáne iako w zdrowym, tedy też zdrowy diskurs będzie: co gdy się znowu pomiesza człowiek w szaleństwo wpada: y ták
Skrót tekstu: TylkRoz
Strona: 310
Tytuł:
Uczone rozmowy
Autor:
Wojciech Tylkowski
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1692
Data wydania (nie wcześniej niż):
1692
Data wydania (nie później niż):
1692
