użyli/ aby chciał Restytucją dóbr im należących u nich wymoc/ abo względem tychże dóbr z tymże Kardynałem się zgodzić. Na co Stany wzięły czas ad deliberandum. Z Neapolu 19. Ianuarij, 1661.
NAznaczona jest ode Dworu tutecznego Deputacja na powrócenie Principi de Monaco konfiszkowanych dóbr/ z tą kondycją/ żeby wrócił Dzierżawcom wszytkie naprawy i przebudynki/ co kilkąkroć sto tysięcy talerów nie odprawi. Merkuriusz Polski. Z Mediolanu 26. Ianuarij, 1661.
PRzyjachał tu Marcheze Saluiati, który od W. X. Florenckiego jedzie w Poselstwie do Anglii/ a zaraz dalej jachał ku Basiliej. Tam chce chwycić się Renu/ i wodą puścić się
vżyli/ áby chćiał Restytucyą dobr im należących v nich wymoc/ ábo względem tychże dobr z tymże Kárdynałem się zgodźić. Ná co Stany wźięły cżás ad deliberandum. Z Neápolu 19. Ianuarij, 1661.
NAznácżona iest ode Dworu tutecżnego Deputácya ná powrocenie Principi de Monaco konfiszkowánych dobr/ z tą kondycyą/ żeby wroćił Dźierżawcom wszytkie nápráwy y przebudynki/ co kilkąkroć sto tyśięcy talerow nie odpráwi. Merkuryusz Polski. Z Medyolanu 26. Ianuarij, 1661.
PRzyiáchał tu Marcheze Saluiati, ktory od W. X. Florentskiego iedźie w Poselstwie do Angliey/ á záraz dáley iáchał ku Básiliey. Tám chce chwyćić się Rhenu/ y wodą puśćić się
Skrót tekstu: MerkPol
Strona: 92
Tytuł:
Merkuriusz polski ordynaryjny
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1661
Data wydania (nie wcześniej niż):
1661
Data wydania (nie później niż):
1661
A nięch cię więcej moje niewidzą zrzenice. O BARLAAMIE I JOZAFACIE ŚŚ.
Wyszedszy tedy on Mąż Święty powlokł nogi Na pustynią, a żal go szczypał w serce srogi Dla tego, że męczeńskiej nie odniósł korony. Co się zaś tknie sumnienia, zawsze był trudżony, Wojnę przeciw Książętom, i przeciw zwierzchności, Przeciw dzierżawcom świata, i rządcom ciemności Wieku tego prowadząc, jak błogosławiony Rzekł Paweł. Po odeściu jego Król wzruszony Większą cholerą, barziej Zakon prześladować Począł, a bałwochwalców w znaczniejszej czci chować. Ephes. 6.
PUNKT III. O Narodzeniu Jozafata, i co o nim Astrologowie opowiedzieli.
GDy zaś Król w takim błędzie, i
A nięch cię więcey moie niewidzą zrzenice. O BARLAAMIE Y IOZAPHACIE ŚŚ.
Wyszedszy tedy on Mąz Swięty powlokł nogi Ná pustynią, á żál go szczypáł w serce srogi Dla tego, że męczeńskiey nie odniosł korony. Co się záś tknie sumnienia, záwsze był trudźony, Woynę przećiw Xiążętom, y przećiw zwierzchnośći, Przećiw dźierzáwcom świátá, y rządcom ćiemnośći Wieku tego prowádząc, iák błogosłáwiony Rzekł Páweł. Po odeśćiu iego Krol wzruszony Większą cholerą, barziey Zakon prześládowáć Począł, á báłwochwálcow w znácznieyszey cżći chowáć. Ephes. 6.
PVNKT III. O Národzeniu Iozaphátá, y co o nim Astrologowie opowiedźieli.
GDy záś Krol w tákim błędźie, y
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 13
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Jeszcze tyran wprowadzony nie jest, któryby po wszytkich prawach i wolnościach deptał i one wedle wolej swej rozszarpywał, za co cześć na wysokości Bogu naszemu. Król wielki Stefan i inni fundatorowie naszy nie mieli tej myśli o akademii krakowskiej. Godzili się im krzywdy czynić i nadania ich komu chcieć oddawać, a przywileje i prawa dzierżawcom sprawiedliwym psować, niech się i rozumu przyrodzonego poradzą.
Nakoniec tak nas karzą: »A gdzieby imo tę uchwałę czegokolwiek przeciwnego czynić się ważyli, aby poena exsilii a regno et dominiis annexis podpadali«.—Tak było zaraz mówić sercem heretyckim i jadem: »Wszytkich Jezuitów nie chcemy; ciężko nam na nie
Jeszcze tyran wprowadzony nie jest, któryby po wszytkich prawach i wolnościach deptał i one wedle wolej swej rozszarpywał, za co cześć na wysokości Bogu naszemu. Król wielki Stefan i inni fundatorowie naszy nie mieli tej myśli o akademiej krakowskiej. Godzili się im krzywdy czynić i nadania ich komu chcieć oddawać, a przywileje i prawa dzierżawcom sprawiedliwym psować, niech się i rozumu przyrodzonego poradzą.
Nakoniec tak nas karzą: »A gdzieby imo tę uchwałę czegokolwiek przeciwnego czynić się ważyli, aby poena exsilii a regno et dominiis annexis podpadali«.—Tak było zaraz mówić sercem heretyckim i jadem: »Wszytkich Jezuitów nie chcemy; ciężko nam na nie
Skrót tekstu: SkarArtykułCz_III
Strona: 113
Tytuł:
Na artykuł o Jezuitach zjazdu sędomierskiego odpowiedź
Autor:
Piotr Skarga
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
chyba za występkiem zdrady i rebelii przeciwko Panu. Prawda jest/ że i w Turczech spadają dobra po Ojcu na dzieci/ ale ich nie zażywają jako własnych i dziedzicznych/ ale tylko złaski/ i poty/ póki się Cesarzowi podoba/ który sobie nie tylko tytuł własności zachowuje/ ale częstokroć w rzeczy samej odbiera pierwszym Dzierżawcom na ukontentowanie nowych zasług. Słyszałem często wspominających Turczynów/ nie bez łez/ i wzdychania/ jako nieraz Cesarz w nagrodę lichej przysługi/ że mu mizerny chłopek na łowach spracowanemu kubek wody podał/ nie tylko go od wszelkich powinności Panu swojemu powinnych uwolnił/ ale mu i całe Majętności jego darował/ nie zostawiwszy mu miejsca
chybá zá występkiem zdrády y rebelliey przećiwko Pánu. Prawdá iest/ że y w Turczech spadáią dobrá po Oycu ná dźieći/ ále ich nie záżywáią iáko własnych y dźiedźicznych/ ále tylko złáski/ y poty/ poki się Cesárzowi podoba/ ktory sobie nie tylko tytuł własnośći záchowuie/ ále częstokroć w rzeczy sámey odbiera pierwszym Dźierżawcom ná vkontentowánie nowych zasług. Słyszałem często wspomináiących Turczynow/ nie bez łez/ y wzdychánia/ iáko nieraz Cesarz w nagrodę lichey przysługi/ że mu mizerny chłopek ná łowách sprácowánemu kubek wody podał/ nie tylko go od wszelkich powinnośći Pánu swoiemu powinnych vwolnił/ ále mu y cáłe Máiętnośći iego dárował/ nie zostáwiwszy mu mieyscá
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 5
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
ludzi zaprawnych i kontraktowych ani praw i przywilejów, ani kontraktów w wielu miejscach maiore ex parte nie zastaliśm, które IMKs Borzymiński praeteriti Ill. et Rever. Domini Andreae Stanislai Koskasin Żałuskie Żałuski episcopi Culmensis et pomesaniae generalny biskupstwa komisarz in ordine ad approbandum od ludzi był poodbierał i dotychczas im nie pooddawał, jako też dzierżawcom in ordine do kontraktów w inwentarze tak opisane powydawał, iż się z miejscowym biskupstwa tego inwentarza co do danin i powinności od ludzi z dawna należących wcale nie zgadzały, a trudno było dzierżawcom w posesji dóbr będących i inwentarze spisane mającym, czynsze i powinności od ludzi inwentarzem im podanych należące odmieniać, albo według słuszności i natury
ludzi zaprawnych i kontraktowych ani praw i przywilejów, ani kontraktów w wielu miejscach maiore ex parte nie zastaliśm, które JMX Borzymiński praeteriti Ill. et Rever. Domini Andreae Stanislai Koskasin Załuskie Załuski episcopi Culmensis et pomesaniae generalny biskupstwa komisarz in ordine ad approbandum od ludzi był poodbierał i dotychczas im nie pooddawał, jako też dzierżawcom in ordine do kontraktów w inwentarze tak opisane powydawał, iż się z miejscowym biskupstwa tego inwentarza co do danin i powinności od ludzi z dawna należących wcale nie zgadzały, a trudno było dzierżawcom w posesji dóbr będących i inwentarze spisane mającym, czynsze i powinności od ludzi inwentarzem im podanych należące odmieniać, albo według słuszności i natury
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 235
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
Żałuskie Żałuski episcopi Culmensis et pomesaniae generalny biskupstwa komisarz in ordine ad approbandum od ludzi był poodbierał i dotychczas im nie pooddawał, jako też dzierżawcom in ordine do kontraktów w inwentarze tak opisane powydawał, iż się z miejscowym biskupstwa tego inwentarza co do danin i powinności od ludzi z dawna należących wcale nie zgadzały, a trudno było dzierżawcom w posesji dóbr będących i inwentarze spisane mającym, czynsze i powinności od ludzi inwentarzem im podanych należące odmieniać, albo według słuszności i natury prawa lub kontraktu redukować, więc jeżeli ob defectum przerzeczonych praw, przywilejów albo kontraktów lub inwentarzów dzierżawcom omylnie podanych przy spisaniu tego generalnego inwentarza aliquis erro irrepsit, taki plena sede circa copiam documentorum
Załuskie Załuski episcopi Culmensis et pomesaniae generalny biskupstwa komisarz in ordine ad approbandum od ludzi był poodbierał i dotychczas im nie pooddawał, jako też dzierżawcom in ordine do kontraktów w inwentarze tak opisane powydawał, iż się z miejscowym biskupstwa tego inwentarza co do danin i powinności od ludzi z dawna należących wcale nie zgadzały, a trudno było dzierżawcom w posesji dóbr będących i inwentarze spisane mającym, czynsze i powinności od ludzi inwentarzem im podanych należące odmieniać, albo według słuszności i natury prawa lub kontraktu redukować, więc jeżeli ob defectum przerzeczonych praw, przywilejów albo kontraktów lub inwentarzów dzierżawcom omylnie podanych przy spisaniu tego generalnego inwentarza aliquis erro irrepsit, taki plena sede circa copiam documentorum
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 235
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
co do danin i powinności od ludzi z dawna należących wcale nie zgadzały, a trudno było dzierżawcom w posesji dóbr będących i inwentarze spisane mającym, czynsze i powinności od ludzi inwentarzem im podanych należące odmieniać, albo według słuszności i natury prawa lub kontraktu redukować, więc jeżeli ob defectum przerzeczonych praw, przywilejów albo kontraktów lub inwentarzów dzierżawcom omylnie podanych przy spisaniu tego generalnego inwentarza aliquis erro irrepsit, taki plena sede circa copiam documentorum i za produkowaniem praw i przywilejów powinien być poprawiony. Spisany ten inwentarza i oddany IW Jegomości Ks. Biskupowi szczęśliwie daj Boże w długie lata nam rządzącemu die 6 iunii anno 1747.
co do danin i powinności od ludzi z dawna należących wcale nie zgadzały, a trudno było dzierżawcom w posesji dóbr będących i inwentarze spisane mającym, czynsze i powinności od ludzi inwentarzem im podanych należące odmieniać, albo według słuszności i natury prawa lub kontraktu redukować, więc jeżeli ob defectum przerzeczonych praw, przywilejów albo kontraktów lub inwentarzów dzierżawcom omylnie podanych przy spisaniu tego generalnego inwentarza aliquis erro irrepsit, taki plena sede circa copiam documentorum i za produkowaniem praw i przywilejów powinien być poprawiony. Spisany ten inwentarza i oddany JW Jegomości Ks. Biskupowi szczęśliwie daj Boże w długie lata nam rządzącemu die 6 iunii anno 1747.
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 235
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
Dniepr zaś wyżej Dorohobuża począwszy się/ mimo Smoleńsk/ Orsza/ Mohilów/ Bychów/ Rzeczyce i Kijów/ etc. płynąć/ dzikie Pola rozdzieliwszy/ w Carnym morzu głowę swoję pogrąża. Muchawiec Rzeka/ między/ temiż nienal ługowiskami/ tu północej stronie blisko Wsi Czołnowice nazwanej/ początki swe biorąc/ przyległym jej Brzegów Dzierżawcom siłą pożytecznych Młynów wygodą posłużywszy/ do Brześcia Litewskiego się zawraca/ i tam w samym Mieście wody swe z Bugowemi mieszając Imię swoje traci. Miedzy początkami tych (z jednych że Bagn/ albo ługów poczynających się) Rzek/ miedzy Miasteczkami Popiną a Horodyszczem/ o mil dwie od siebie leżącemi/ jakiś się przedział znajduje/
Dniepr zaś wyżey Dorohobużá począwszy się/ mimo Smoleńsk/ Orszá/ Mohilow/ Bychow/ Rzeczyce y Kiiow/ etc. płynąć/ dźikie Polá rozdźieliwszy/ w Carnym morzu głowę swoię pogrąża. Mucháwiec Rzeká/ między/ temiż nienál ługowiskámi/ tu pułnocney stronie blisko Wśi Czołnowice názwáney/ początki swe biorąc/ przyległym iey Brzegow Dźierżawcom śiłą pożytecznych Młynow wygodą posłużywszy/ do Brześćiá Litewskieg^o^ się záwrácá/ y tám w samym Mieśćie wody swe z Bugowemi mieszáiąc Imie swoie tráći. Miedzy początkámi tych (z iednych że Bágn/ álbo ługow poczynáiących się) Rzek/ miedzy Miasteczkámi Popiną á Horodyszczem/ o mil dwie od śiebie leżącemi/ iákiś się przedźiał znayduie/
Skrót tekstu: FredKon
Strona: 107
Tytuł:
Potrzebne konsyderacje około porządku wojennego
Autor:
Andrzej Maksymilian Fredro
Drukarnia:
Franciszek Glinka
Miejsce wydania:
Słuck
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
