Arystoteles, żal mi i Seneki, Jeśli się z nim odważą racjami w sieki. Taką natura złotu i srebru moc nada: Kto je ma, choć sam milczy, najmędrszych przegada, Abo cale oniemi, jako w stawie żaby, Kto weń wrzuci święcone wielkonocne schaby. Nie dziw: kiedyć ma tę moc dzwon lany zo spiże, Że rozpędza i chmury w drobne sztuki strzyże — Cóż nie ma złoto racyj, choć cichym, choć miękkiem, Największych swym rozpędzić i przełomać dźwiękiem? 390. WRONA ORŁA WYZYWA
Przyrodzeniem to wronom, gdzie orła oba cza, Zaraz go drażnią, zaraz latając nań kraczą; Że jej to ujdzie
Arystoteles, żal mi i Seneki, Jeśli się z nim odważą racyjami w sieki. Taką natura złotu i srebru moc nada: Kto je ma, choć sam milczy, najmędrszych przegada, Abo cale oniemi, jako w stawie żaby, Kto weń wrzuci święcone wielkonocne schaby. Nie dziw: kiedyć ma tę moc dzwon lany zo spiże, Że rozpądza i chmury w drobne sztuki strzyże — Cóż nie ma złoto racyj, choć cichym, choć miękkiem, Największych swym rozpędzić i przełomać dźwiękiem? 390. WRONA ORŁA WYZYWA
Przyrodzeniem to wronom, gdzie orła oba cza, Zaraz go drażnią, zaraz latając nań kraczą; Że jej to ujdzie
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 231
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
