orka żywo poźrzeć miała”. Rugiera tak jej prośby i wrzaski ruszały, Że ją wziął, odwiązawszy łańcuchy od skały.
CXII.
W bok ostrą uderzony zawodnik ostrogą, Na powietrze ku niebu idzie zwykłą drogą I rycerza na sobie w siedle w onem czesie, A za siodłem na krzyżu Angelikę niesie I obrok, brzydkiej foce zgotowany, bierze, Zbawiając jej rozkosznej i smacznej wieczerze. Rugier na hypogryfie lecąc, nie próżnuje, Angelikę to w piersi, to w oczy całuje.
CXIII.
Chciał beł wprzód Hiszpanią nakoło objechać; Teraz się już namyślił drogi tej zaniechać I tam, gdzie Brytania mniejsza w morze wchodzi, Do bliskich brzegów konia wodzami
orka żywo poźrzeć miała”. Rugiera tak jej prośby i wrzaski ruszały, Że ją wziął, odwiązawszy łańcuchy od skały.
CXII.
W bok ostrą uderzony zawodnik ostrogą, Na powietrze ku niebu idzie zwykłą drogą I rycerza na sobie w siedle w onem czesie, A za siodłem na krzyżu Angelikę niesie I obrok, brzydkiej foce zgotowany, bierze, Zbawiając jej rozkosznej i smacznej wieczerze. Rugier na hypogryfie lecąc, nie próżnuje, Angelikę to w piersi, to w oczy całuje.
CXIII.
Chciał beł wprzód Hiszpanią nakoło objechać; Teraz się już namyślił drogi tej zaniechać I tam, gdzie Brytania mniejsza w morze wchodzi, Do blizkich brzegów konia wodzami
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_I
Strona: 224
Tytuł:
Orland Szalony, cz. 1
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
, Pluto; żona jego Proserpina. Księgi Wtóre. Gg Cyklades. Są wyspu na morzu Egiejskim, w okrąg usadzone. O tych powieda Poeta, że ich przybywało; bo każdy pagórek w morzu wysuszonym będący, zdał się być Cyclas. Hh Delfines. Świnie morskie. Ii Cielców morskich. Cielcowie morscy, Łacinnikom są Foce. Kk Nereus. Poganom Bóg morski, żonę miał Dorydę, z której poszło wielkie mnóstwo Nereidum; to jest Bogiń morskich. Ll Neptunus. Brat także Jowiszów, chociaż był człowiek, jednak że możny, i na brzegach i wsypach morskich panujący, Pogaństwo mieli go za Boga morskiego. Przemian Owidyuszowych Księgi Wtóre.
, Pluto; żoná iego Proserpiná. Kśięgi Wtore. Gg Cykládes. Są wyspu ná morzu AEgieyskim, w okrąg vsádzone. O tych powieda Poetá, że ich przybywáło; bo káżdy págorek w morzu wysuszonym będący, zdał się bydź Cyclas. Hh Delphines. Swinie morskie. Ii Cielcow morskich. Cielcowie morscy, Laćinnikom są Phoce. Kk Nereus. Pogánom Bog morski, żonę miał Dorydę, z ktorey poszło wielkie mnostwo Nereidum; to iest Bogiń morskich. Ll Neptunus. Brát tákże Iowiszow, choćiaż był człowiek, iednák że możny, y ná brzegách y wsypách morskich pánuiący, Pogáństwo mieli go zá Bogá morskiego. Przemian Owidyuszowych Kśięgi Wtore.
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 65
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
