Dij. A miał mówić Bara Elhoa. Creauit Deus. Aboli też Barau Elojm, creauerunt Dij. Ale mówi przeciwko Gramatyce Bara Elojm, creauit Dij. jakoby chcąc pokazać/ iż stworzył świat jeden Bóg w istności/ a trojaki w osobach Ociec/ Syn/ i Duch święty/ jako uczony jeden Dokor zakonu franciszkańskiego mówi: . Czego mu poświadcza drugi Doktor Tomas de Trugillo też słowa Mojżeszowe wykładając . A żeby był Mojżesz potwierdził tej nauki/ iż Pan Bóg jest trojaki w osobach swoich/ a jedyny w naturze/ tedy opisując stworzenie człowieka/ wyraźniej Trójcę świętą nam objaśnił/ gdy Pana Boga tak mówiącego napisał; Faciamus hominem ad imaginem
Dij. A miał mowić Bara Elhoa. Creauit Deus. Aboli też Barau Eloym, creauerunt Dij. Ale mowi przećiwko Grámmátyce Bara Eloym, creauit Dij. iákoby chcąc pokázáć/ iż stworzył świát ieden Bog w istnośći/ á troiáki w osobách Oćiec/ Syn/ y Duch święty/ iáko vczony ieden Dokor zakonu fránćiszkáńskiego mowi: . Czego mu poświádcza drugi Doktor Thomas de Trugillo też słowa Moyzeszowe wykłádáiąc . A żeby był Moyżesz potwierdźił tey náuki/ iż Pan Bog iest troiáki w osobách swoich/ á iedyny w náturze/ tedy opisuiąc stworzenie człowieká/ wyraźniey Troycę świetą nam obiáśnił/ gdy Páná Bogá ták mowiącego nápisał; Faciamus hominem ad imaginem
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 10
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
Ksiądz pleban, niechętny matce mojej, nie chciał zaraz tego ciała chować, a tymczasem Gościcki, palestrant grodzki płocki, uczyniwszy się koligatem nieboszczyka Łastowskiego, ciało wziąwszy od plebana, prezentował w grodzie płockim, manifesta na matkę moją pozanosił i pozew wydał. Zalękła się matka moja, wyjechała z Goślic i do Łagiewnik do klasztoru franciszkańskiego schroniła się. Posłał tam ociec mój brata mego, teraźniejszego pułkownika, dla ratowania matki mojej. Jakoż brat mój tam przyjechawszy dał mocny odpór Goś-
cickiemu, że nie tak żwawo na tę sprawę nacierał. Wyprowadził matkę moją z Łagiewnik, która pojechała z Płockiego do Stokliszek, a sam się w województwie płockim został dla tej
Ksiądz pleban, niechętny matce mojej, nie chciał zaraz tego ciała chować, a tymczasem Gościcki, palestrant grodzki płocki, uczyniwszy się koligatem nieboszczyka Łastowskiego, ciało wziąwszy od plebana, prezentował w grodzie płockim, manifesta na matkę moją pozanosił i pozew wydał. Zalękła się matka moja, wyjechała z Goślic i do Łagiewnik do klasztoru franciszkańskiego schroniła się. Posłał tam ociec mój brata mego, teraźniejszego pułkownika, dla ratowania matki mojej. Jakoż brat mój tam przyjechawszy dał mocny odpór Goś-
cickiemu, że nie tak żwawo na tę sprawę nacierał. Wyprowadził matkę moją z Łagiewnik, która pojechała z Płockiego do Stokliszek, a sam się w województwie płockim został dla tej
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 189
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
zasługi B. Joanny, a prosząc BOGA w Trójcy Jedynego, aby moc dał pomyslną tymże paciorkom. Jest z tych samych B. Joanny paciorków jeden zawsze przy X. Prowincjale WW. OO. Jezuitów, o któren inne pociera dla proszących, przywiozł go z Rzymu W X. Lancicius Jezuita darowany sobie od Generała Franciszkańskiego Aprato. Drugi jest w Krakowie na Stradomiu u WW OO Bernardynów w Kościele Z. Bernardyna etc. Zokazyj Gran albo paciorków przerzeczonych B. Joanny, i inne ci jeszcze Czytelniku Granum albo Paciorek wystawiam przed oczy, znajdujący się w Kościele Sokalskim OO Bernardynów, łaskami osobliwemi wsławiony, od Adriana II Papieża Odpustami nadany,
zásługi B. Ioánny, á prosząc BOGA w Troycy Iedynego, áby moc dáł pomyslną tymże páciorkom. Iest z tych sámych B. Ioánny páciorkow ieden záwsze przy X. Prowincyale WW. OO. Iezuitow, o ktoren inne pocierá dlá proszących, przywiozł go z Rzymu W X. Lancicius Iezuitá dárowany sobie od Generáła Fránciszkáńskiego Aprato. Drugi iest w Krákowie ná Stradomiu u WW OO Bernárdynow w Kościele S. Bernárdyná etc. Zokázyi Grán álbo páciorkow przerzeczonych B. Ioánny, y inne ci ieszcze Czytelniku Granum álbo Páciorek wystawiám przed oczy, znáyduiący się w Kościele Sokálskim OO Bernárdynow, łáskámi osobliwemi wsłáwiony, od Adryáná II Pápieżá Odpustami nádány,
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 164
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
jak drugi Aman) i na zgubę ich/ zawołać Ad idem, ile zwas było usiłowaliście. Te dziła wasze tak śmiałe/ któremiście ten Akt wtóry Komedyej waszej napełnili; miasto śmiesznej muzyki poważnego/ jakom rzekł/ Oremus potrzebują/ i takiego właśnie jakie niegdy odprawował Z. Bonauentura/ nad zakonu swego Franciszkańskiego przesladowcą/ in Apologia pauperum Responsione 4. cap. 2. którego słów własnych zażyje aplikując one/ ile rzecz zniesie ad negotium praesens, imię zakonu Franciszkańskiego/ na imię zakonu Jezuickiego odmieniwszy; które słowa takie są. Te Sacrosancta Romana Ecclesia tanquam alteram Esther eleuatam in populis, vt Ecclesiarum omnium matrem,Reginam I zaraz
iák drugi Aman) y ná zgubę ich/ záwołáć Ad idem, ile zwas było vśiłowáliśćie. Te dziła wásze ták śmiáłe/ ktoremiśćie ten Akt wtory Komedyey wászey nápełnili; miásto smieszney muzyki poważnego/ iákom rzekł/ Oremus potrzebuią/ y tákiego właśnie iákie niegdy odpráwował S. Bonáuenturá/ nád zakonu swego Fráńćiszkáńskiego przesládowcą/ in Apologia pauperum Responsione 4. cap. 2. ktorego słow własnych záżyie ápplikuiąc one/ ile rzecż znieśie ad negotium praesens, imię zakonu Fráńćiszkánskiego/ ná imię zakonu Iezuickiego odmieniwszy; ktore słowá tákie są. Te Sacrosancta Romana Ecclesia tanquam alteram Esther eleuatam in populis, vt Ecclesiarum omnium matrem,Reginam I zaraz
Skrót tekstu: SzemGrat
Strona: 173
Tytuł:
Gratis plebański
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
Akt wtóry Komedyej waszej napełnili; miasto śmiesznej muzyki poważnego/ jakom rzekł/ Oremus potrzebują/ i takiego właśnie jakie niegdy odprawował Z. Bonauentura/ nad zakonu swego Franciszkańskiego przesladowcą/ in Apologia pauperum Responsione 4. cap. 2. którego słów własnych zażyje aplikując one/ ile rzecz zniesie ad negotium praesens, imię zakonu Franciszkańskiego/ na imię zakonu Jezuickiego odmieniwszy; które słowa takie są. Te Sacrosancta Romana Ecclesia tanquam alteram Esther eleuatam in populis, vt Ecclesiarum omnium matrem,Reginam I zaraz tamże przydaje tenże Doktor ś. aduersus Do tąd Z. Bonauentura. A ja przydaje/ Amen/ Amen/ Amen/ Zdarz Panie Boże/ aby
Akt wtory Komedyey wászey nápełnili; miásto smieszney muzyki poważnego/ iákom rzekł/ Oremus potrzebuią/ y tákiego właśnie iákie niegdy odpráwował S. Bonáuenturá/ nád zakonu swego Fráńćiszkáńskiego przesládowcą/ in Apologia pauperum Responsione 4. cap. 2. ktorego słow własnych záżyie ápplikuiąc one/ ile rzecż znieśie ad negotium praesens, imię zakonu Fráńćiszkánskiego/ ná imię zakonu Iezuickiego odmieniwszy; ktore słowá tákie są. Te Sacrosancta Romana Ecclesia tanquam alteram Esther eleuatam in populis, vt Ecclesiarum omnium matrem,Reginam I zaraz tamże przydaie tenże Doktor ś. aduersus Do tąd S. Bonáuenturá. A iá przydáie/ Amen/ Amen/ Amen/ Zdarz Pánie Boże/ áby
Skrót tekstu: SzemGrat
Strona: 173
Tytuł:
Gratis plebański
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
opuścił, przecięż pod herbem Topór powiada, że Jakub Konojadzki, pierwszy nazwany Dębołęckim (luboć inni ich piszą Dębołęski) miał za sobą Decjuszownę Barbarę Wielkorządczankę Krakowską. Akta Grodzkie Ostrzeszowskie transakcją Domu tego zapisały w roku 1602. Jędrzej z Konojad Dębołęcki 1633, wydał wierszem Polskim: Wrożbit boju Moskiewskiego, X. Wojciech Franciszkańskiego Zakonu Doktor podał do Druku: Wywód Jedynowładnego państwa świata, w którym pokazuje, że najstarodawniejsze w Europie królestwo Polskie, tn 4to w Warszawie 1633.
¤DEBOLl herb ich dwa Lwy, jeden z jednej, drugi z drugiej strony, wspięci do góry, w przednich łapach, trzymają lichtarz. Ten herb przyniósł: z sobą
opuścił, przecięż pod herbem Topor powiada, że Jakub Konoiadzki, pierwszy nazwány Dębołęckim (luboć inni ich piszą Dębołęski) miał za sobą Decyuszownę Bárbárę Wielkorządczankę Krákowską. Acta Grodzkie Ostrzeszowskie transakcyą Domu tego zapisały w roku 1602. Jędrzey z Konoiad Dębołęcki 1633, wydał wierszem Polskim: Wrożbit boiu Moskiewskiego, X. Woyciech Fránciszkáńskiego Zakonu Doktor podał do Druku: Wywod Jedynowładnego państwa świata, w ktorym pokazuie, że naystarodawnieysze w Europie krolestwo Polskie, tn 4to w Warszawie 1633.
¤DEBOLl herb ich dwá Lwy, ieden z iedney, drugi z drugiey strony, wspięci do gory, w przednich łapach, trzymáią lichtarz. Ten herb przyniosł: z sobą
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 32
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
