sól spuszczają, nie będą im mogli hamować, ale pro libitu, kędy chce który frochtarz, żeby tam przedawał.
Względem casus fortuitos, którym by dowcip ludzki nie mógł zabieżeć, ma ta wszystka szkoda zostawać przy skarbie. Jeśliby zaś przez ich niebalstwo, niedozór i niedostatek szkoda jaka stać się miała, wszytka wina przy frochtarzu ma zostawać.
Sól jeśliby który z nich swawolnie przedał, zatopił albo zgubił, in duplo płacić ją powinien, wyjąwszy przykładki, których 10 beczek na 1 statek z skarbowej solej ma się rachować i z osobna drugich piętnaście z skupowanej solej.
Ciż pp. frochtarze in persona sua mają sprowadzać sól, nie spuszczając
sól spuszczają, nie będą im mogli hamować, ale pro libitu, kędy chce który frochtarz, żeby tam przedawał.
Względem casus fortuitos, którym by dowcip ludzki nie mógł zabieżeć, ma ta wszystka szkoda zostawać przy skarbie. Jeśliby zaś przez ich niebalstwo, niedozór i niedostatek szkoda jaka stać się miała, wszytka wina przy frochtarzu ma zostawać.
Sól jeśliby który z nich swawolnie przedał, zatopił albo zgubił, in duplo płacić ją powinien, wyjąwszy przykładki, których 10 beczek na 1 statek z skarbowej solej ma się rachować i z osobna drugich piętnaście z skupowanej solej.
Ciż pp. frochtarze in persona sua mają sprowadzać sól, nie spuszczając
Skrót tekstu: InsGór_2
Strona: 62
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1653 a 1691
Data wydania (nie wcześniej niż):
1653
Data wydania (nie później niż):
1691
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
