N, Z, T, X, postaw miarę linii głównej OH, KsA, etc: łokci 61.) (9. Przeciągnij policzki HP, HD, etc: beluardów. A będziesz miał przerysowaną Fortecę o piąciu beluardach, by dobrze nieprzystępną. Opisanie Tablice. TAblica na pierwszym wierzszu ma liczbę angułów, abo grani Fortecy. Pierwsza kolumna, ma liczbę którą się mianują wierzsze, w następujących Naukach. Wtóra kolumna, ma nazwiska każdej części Fortecy, z literami pokazującymiej część takową na figurze czwartej, siódmej, i ośmej. Insze kolumny, mają miarę każdej części Fortecy. Pierwsza liczba od lewej Ręki, jest łokci Krakowskich. Którym dwie
N, S, T, X, postaw miárę linii głowney OH, XA, etc: łokći 61.) (9. Przećiągniy policzki HP, HD, etc: beluárdow. A będżiesz miał przerysowáną Fortecę o piąćiu beluárdách, by dobrze nieprzystępną. Opisánie Tablicé. TAblicá ná pierwszym wierzszu ma liczbę ángułow, ábo gráni Fortecy. Pierwsza kolumná, ma liczbę ktorą się miánuią wierzsze, w nástępuiących Naukách. Wtora kolumna, ma názwiská káżdey częsći Fortecy, z literámi pokázuiącymiey część tákową ná figurze czwartey, śiodmey, y osmey. Jnsze kolumny, máią miárę káżdey częśći Fortecy. Pierwsza liczba od lewey Ręki, iest łokći Krákowskich. Ktorym dwie
Skrót tekstu: SolGeom_II
Strona: 109
Tytuł:
Geometra polski cz. 2
Autor:
Stanisław Solski
Drukarnia:
Jerzy i Mikołaj Schedlowie
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
matematyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1684
Data wydania (nie wcześniej niż):
1684
Data wydania (nie później niż):
1684
stoi; Dlatego w herbownego przezwisku puklerza Wyraża dwu, Olbrachta imię i Kaźmierza; Nie dźwigną źli sąsiedzi na nas i pogani Rogów, którymi dotąd bodli, ANI ANI. Abo też, że dwu Janów, marszałka i brata Pańskiego, kościół święci do skończenia świata; Znowu Polska — rzecz, królu — w swojej stanie grani Przy tak wielkich patronach, gdy Tarcz moJA NA Niej. Zdarzy Bóg, który sercy ludzkimi sam władnie,
O co suplikujemy, że nigdy nie spadnie, Ale naprzód z ojcowskiej, toż z synowskiej ręki, Prostą pójdzie linią na późne prawnęki. 12. KONKLUZJA HERBÓW KRÓLEWSKICH
Tu kraj herbów królewskich, którycheśmy zgryźnie.
stoi; Dlatego w herbownego przezwisku puklerza Wyraża dwu, Olbrachta imię i Kaźmierza; Nie dźwigną źli sąsiedzi na nas i pogani Rogów, którymi dotąd bodli, ANI ANI. Abo też, że dwu Janów, marszałka i brata Pańskiego, kościół święci do skończenia świata; Znowu Polska — rzecz, królu — w swojej stanie grani Przy tak wielkich patronach, gdy Tarcz moJA NA Niej. Zdarzy Bóg, który sercy ludzkimi sam władnie,
O co suplikujemy, że nigdy nie spadnie, Ale naprzód z ojcowskiej, toż z synowskiej ręki, Prostą pójdzie liniją na późne prawnęki. 12. KONKLUZJA HERBÓW KRÓLEWSKICH
Tu kraj herbów królewskich, którycheśmy zgryźnie.
Skrót tekstu: PotPoczKuk_III
Strona: 396
Tytuł:
Poczet herbów szlachty
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
herbarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
, 4 sklonki do rumeldyszu.
3 wielkie rymerki albowe, 2 banie z długiemy szyjamy.
1 okrogła flasza na 4 albo wieci stufuw.
5 flasz ze szrubamy, koszda na dwa sztufy, 16 flasz stufowych, bez szrub.
10 sklonek rusznych do konfektuw, 4 karwatki ruszne do piwa.
1 flasza stufowa w oszm grani, bez szruby.
6 flaszek w słomianych puszderkach, 6 rusznych kolbuw.
5 urynałuw, 2 słomionki do nych, 1 okrągłe skło do koronek gładzic.
4 półkwartnie flaszeczki z cinowemy szrubkamy.
2 banki do odciogania krwy, 7 skloneczek lodowatych w puszderku.
5 skloneczek bez puszderka, lodowatych.
1 puszdro o 12
, 4 sklonky do rumeldiszu.
3 wielkie rymerky albowe, 2 banie z długiemy sziiamy.
1 okrogła flasza na 4 albo wieci stufuw.
5 flasz ze szrubamy, koszda na dwa sztufy, 16 flasz stufowych, besz szrub.
10 sklonek rusznych do konfektuw, 4 karwatky ruszne do piwa.
1 flasza stufowa w oszm grani, besz szruby.
6 flaszek w słomianych puszderkach, 6 rusznych kolbuw.
5 urinałuw, 2 słomionky do nych, 1 okrogłe skło do koronek gładzic.
4 pułkwartnie flaszeczky s cinowemy szrubkamy.
2 banky do odciogania krwy, 7 skloneczek lodowatych w puszderku.
5 skloneczek besz puszderka, lodowatych.
1 puszdro o 12
Skrót tekstu: SzumInw
Strona: 69
Tytuł:
Gdański inwentarz mienia domowego Magdaleny Szumanowej
Autor:
Magdalena Szumanowa
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1706
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1706
w drzewie, Bez litości, bo w srogim naciąga ją gniewie, Póki przeklęty człowiek nie przywiedzie do niej: Krew pluszczy, rwą się żyły, szerzy rana w dłoni. (433)
Umknąwszy potem szczebla, na którym Pan stoi, Wyciąga srodze na dół wedle woli swojej, Że wszytkie stawy w ciele wystąpiły z grani. Któż to pijanym, któż to wściekłym katom zgani? Owszem, wiedząc, że się tym Żydostwu przymilą, Tym się bardziej sforcują, tym się więcej silą. Toż obiedwie straszliwym jednym goździem nodze Aż przez pięty do krzyża przybijają srodze. O wszechnajświętsze goździe! złocić by was trzeba, Kiedyście się nam stały
w drzewie, Bez litości, bo w srogim naciąga ją gniewie, Póki przeklęty człowiek nie przywiedzie do niej: Krew pluszczy, rwą się żyły, szerzy rana w dłoni. (433)
Umknąwszy potem szczebla, na którym Pan stoi, Wyciąga srodze na dół wedle woli swojej, Że wszytkie stawy w ciele wystąpiły z grani. Któż to pijanym, któż to wściekłym katom zgani? Owszem, wiedząc, że się tym Żydostwu przymilą, Tym się bardziej sforcują, tym się więcej silą. Toż obiedwie straszliwym jednym goździem nodze Aż przez pięty do krzyża przybijają srodze. O wszechnajświętsze goździe! złocić by was trzeba, Kiedyście się nam stały
Skrót tekstu: PotZacKuk_I
Strona: 589
Tytuł:
Nowy zaciąg ...
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
