się czuje każdy winnym — Jeśli się domyślać godzi, Bo tak nie są księża młodzi W łasce ludzkiej, jak starzy.
Ale, ale — księżą młodą Rad bym wiedział, jaką modą Komu się tylko przywidzi,
Chwała Bogu. że nie Żydzi W bóżnicach nas tak zowią.
Kucharz gotując przydatki Kiedy nie masz jakiej gratki, Coraz pyta, czy są starzy. A dla młodych — co się zdarzy Da, choć sztukę niczego.
Nie tu koniec księżej pracy: Muszą śpiewać nieboracy Msze, nieszpory, dalmatyka I to na nich jak powtyka Czapki praefectus templi.
Wtem idziem do refektarza. Aż ksiądz-brat się uskarża. Na co?
się czuje każdy winnym — Jeśli się domyślać godzi, Bo tak nie są księża młodzi W łasce ludzkiej, jak starzy.
Ale, ale — księżą młodą Rad bym wiedział, jaką modą Komu się tylko przywidzi,
Chwała Bogu. że nie Żydzi W bóżnicach nas tak zowią.
Kucharz gotując przydatki Kiedy nie masz jakiej gratki, Coraz pyta, czy są starzy. A dla młodych — co się zdarzy Da, choć sztukę niczego.
Nie tu koniec księżej pracy: Muszą śpiewać nieboracy Msze, nieszpory, dalmatyka I to na nich jak powtyka Czapki praefectus templi.
Wtem idziem do refektarza. Aż ksiądz-brat się uskarża. Na co?
Skrót tekstu: MelScholBar_II
Strona: 758
Tytuł:
Dystrakcja w swoich ciężkościach melancholii scholastycznej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
między 1701 a 1750
Data wydania (nie wcześniej niż):
1701
Data wydania (nie później niż):
1750
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
