Annaszowe progi, Jeden z ministrów Panu dał policzek srogi. Cnotliwi ministrowie cudną wyrządzają Cześć Panu Chrystusowi i dziś tak działają: Chociaj go w niebie ręką nie dosięgną jego, Lecz piórem i ozorem ciągną bóstwo z niego. Potem, gdy się miał zaprzeć on Piotr wierny Boga, Skoro się jedno nogą tknął dworskiego proga, Grzejący się przy węglu siedział z ministrami, Z takimi jako sam był zaprzeniem z drużbami. Nie łączył się z ministry nigdy jako żywo, Aże wtenczas, gdy przeciw przysiągł Bogu krzywo. Otóż wasza ministrzy z Pisma wokacja, Potępił was już kościół, więc potępiam i ja. Słusznieście Lutrowego ścierwu byli godni - Ale chleba
Annaszowe progi, Jeden z ministrów Panu dał policzek srogi. Cnotliwi ministrowie cudną wyrządzają Cześć Panu Chrystusowi i dziś tak działają: Chociaj go w niebie ręką nie dosięgną jego, Lecz piórem i ozorem ciągną bóstwo z niego. Potem, gdy się miał zaprzeć on Piotr wierny Boga, Skoro się jedno nogą tknął dworskiego proga, Grzejący się przy węglu siedział z ministrami, Z takimi jako sam był zaprzeniem z drużbami. Nie łączył się z ministry nigdy jako żywo, Aże wtenczas, gdy przeciw przysiągł Bogu krzywo. Otóż wasza ministrzy z Pisma wokacyja, Potępił was już kościół, więc potępiam i ja. Słusznieście Lutrowego ścierwu byli godni - Ale chleba
Skrót tekstu: ErZrzenAnKontr
Strona: 377
Tytuł:
Anatomia Martynusa Lutra Erazma z Roterdama
Autor:
Erazm z Rotterdamu
Tłumacz:
Jan Zrzenczycki
Drukarnia:
Bazyli Skalski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pisma religijne, satyry
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1619
Data wydania (nie wcześniej niż):
1619
Data wydania (nie później niż):
1619
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Kontrreformacyjna satyra obyczajowa w Polsce XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Zbigniew Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Gdańsk
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Gdańskie Towarzystwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1968
zaczym gorętszą czyniem cześć świętemu imieniu Twemu. X. SŁOŃCE I MIESIĄC
Non Sol ego, non Luna ego, Tu parvule
Nie mychmy są światła wdzięczne, Słońce i Koło Miesięczne. Tyś słońce, Tyś okazały w pełni miesiąc, JEZU mały. Tyś światło z światła idący, Tyś promień serca grzejący, Ty nas oświecasz – planety, Słońce wieczne; wiemy, że Ty, wszczedszy przed początkiem świata, nie zajdziesz na wieczne lata. Nasze znikome promienie gasną lada przez zaćmienie, ale, co się Ciebie tycze, Ty wszego świata granice, zaszłe w wiecznej nocy cieniu, przywodzisz ku oświeceniu. Więc Twe światło jasnośliczne
zaczym gorętszą czyniem cześć świętemu imieniu Twemu. X. SŁOŃCE I MIESIĄC
Non Sol ego, non Luna ego, Tu parvule
Nie mychmy są światła wdzięczne, Słońce i Koło Miesięczne. Tyś słońce, Tyś okazały w pełni miesiąc, JEZU mały. Tyś światło z światła idący, Tyś promień serca grzejący, Ty nas oświecasz – planety, Słońce wieczne; wiemy, że Ty, wszczedszy przed początkiem świata, nie zajdziesz na wieczne lata. Nasze znikome promienie gasną lada przez zaćmienie, ale, co się Ciebie tycze, Ty wszego świata granice, zaszłe w wiecznej nocy cieniu, przywodzisz ku oświeceniu. Więc Twe światło jasnośliczne
Skrót tekstu: GrochWirydarz
Strona: 33
Tytuł:
Wirydarz abo kwiatki rymów duchownych o Dziecięciu Panu Jezusie
Autor:
Stanisław Grochowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Justyna Dąbkowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1997
siedzi gospodarz, okien 3 złe, a czwarte dobre. Sufit i podłoga dobra. Okienic 4 na zawiasach. Drzwi 3 do sieni, izby, kuchenki, na zawiasach, dobre. drugiej izbetce okno jedno dobre, sufit i podłoga dobra. Drzwi 2 i okiennica na zawiasach dobre. Piec z kafli polewanych obie izby grzejący, nadrujnowany. Kumin wcale zły, z gruntu reperacji potrzebuje. Trzecia izba czeladna zła; okien, pieca, komina i podłogi w niej nie ma. Sufit jednak dobry. Dach na tym folwarku miejscami mocnej potrzebuje reperacji.
Przy tym folwarku obórka zrujnowana, stodoła jedna o 2 bojowiskach stara, drzewo w niej spróchniałe
siedzi gospodarz, okien 3 złe, a czwarte dobre. Sufit i podłoga dobra. Okienic 4 na zawiasach. Drzwi 3 do sieni, izby, kuchenki, na zawiasach, dobre. drugiej izbetce okno jedno dobre, sufit i podłoga dobra. Drzwi 2 i okiennica na zawiasach dobre. Piec z kafli polewanych obie izby grzejący, nadrujnowany. Kumin wcale zły, z gruntu reperacyi potrzebuje. Trzecia izba czeladna zła; okien, pieca, komina i podłogi w niej nie ma. Sufit jednak dobry. Dach na tym folwarku miejscami mocnej potrzebuje reperacyi.
Przy tym folwarku obórka zrujnowana, stodoła jedna o 2 bojowiskach stara, drzewo w niej spróchniałe
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 91
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
w drewno oprawne 2, w których brakuje szyb do pół kwatery. Komora oddaje się do tejże izby należąca, ze drzwiami na zawiasach i klamką, wrzeciądzem i skoblami 2. Okno jedno częścią w drewno, częścią w ołów oprawne, z gruntu złe, bo tylko szyb 5 całych. Piec jeden izbę i komorę grzejący, stary, jeszcze niezły, komin w tej izbie dobry.
Oddaje się także stajni nowy połowa po prawej ręce od dworu idący.
Chlew stary, zły ex opposito tej nowy stajni, w słupach i ścianach mocnej reparacji potrzebujący. U niego drzwi na biegunach, złe.
Stodółka stara, częścią w deliki łupane, częścią
w drewno oprawne 2, w których brakuje szyb do pół kwatery. Komora oddaje się do tejże izby należąca, ze drzwiami na zawiasach i klamką, wrzecądzem i skoblami 2. Okno jedno częścią w drewno, częścią w ołów oprawne, z gruntu złe, bo tylko szyb 5 całych. Piec jeden izbę i komorę grzejący, stary, jeszcze niezły, komin w tej izbie dobry.
Oddaje się także stajni nowy połowa po prawej ręce od dworu idący.
Chlew stary, zły ex opposito tej nowy stajni, w słupach i ścianach mocnej reparacyi potrzebujący. U niego drzwi na biegunach, złe.
Stodółka stara, częścią w deliki łupane, częścią
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 204
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
