. Nuż Filipa co oszlachciło/ i od ziemie podniosło: Cnota a Magnitudo animi. Co Aleksandra wielkim uczyniło: Magnitudo animi. Co Juliusza Cesarza pod obłoki wyniosło: Magnitudo animi. Aleć ja przykładów starych i cudzoziemskich zaniecham/ mając rzecz niezliczoną swoich doma. Wejzrzy w Gniazdo Cnot Polskich/ teć oczy otworzą/ obaczysz Habdanków skąd to i jako urosło nauczysz się; obaczysz Radwanów: obaczysz Praznów/ i inszych barzo wiele animuszu wielkiego znaków. w tak widomej rzeczy nie bawiąc się/ postępuję do ostatniego Dworzanina. Ale wprzód mając na to oko/ abym którego nie rozgniewał/ iż ostatnim Dworzaninem Doctrinam nazwałem/ słuszny wywód daję o sobie
. Nuż Philippá co oszláchćiło/ y od źiemie podniosło: Cnotá á Magnitudo animi. Co Alexándrá wielkim vczyniło: Magnitudo animi. Co Iuliuszá Cesárzá pod obłoki wyniosło: Magnitudo animi. Aleć ia przykłádow stárych y cudzoziemskich zániecham/ máiąc rzecz niezliczoną swoich domá. Weyzrzy w Gniazdo Cnot Polskich/ teć oczy otworzą/ obaczysz Hábdánkow skąd to y iáko vrosło náuczysz się; obaczysz Rádwanow: obaczysz Praznow/ y inszych bárzo wiele ánimuszu wielkiego znákow. w ták widomey rzeczy nie báwiąc się/ postępuię do ostátniego Dworzániná. Ale wprzod máiąc ná to oko/ ábym ktorego nie rozgniewał/ iż ostátnim Dworzáninem Doctrinam názwałem/ słuszny wywod dáię o sobie
Skrót tekstu: KunWOb
Strona: B
Tytuł:
Obraz szlachcica polskiego
Autor:
Wacław Kunicki
Drukarnia:
Drukarnia dziedziców Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
odniósł: Zginęło z obustron na 50000 ludzi. Raz z Polakami poniekąd dla siebie szczęśliwie wojował, pokoj czyniąc, o któren posłanemu Skarbkowi Polakowi wielkie prezentował skarby, mówiąc: Hic thesaurus Polonos perdomabit. Poseł pierścień rzucający między skarby rzekł; Aurum, auro addimus. Cesarz reposuit Habedank, tojest Deo Gratias, stąd Skarbkowie Habdanków mają Przydomek. Drugi raz tenże Monarcha z Polakami wojował, ale infelici dla siebie succesu, bo trupami od psów jedzonemi o mile od Wrocławia zasławszy Pole, Psiemu polu dał Imię, do tychczas, według Kromera. Umarł w Trajekcie, vulgo Ultrychtt bezdzietny, ostatni z Frankońskiej Familii Annô Domini 1125 w Spirze pogrzebiony.
odniosł: Zgineło z obustron na 50000 ludzi. Raz z Polakami poniekąd dla siebie szczęśliwie woiował, pokoy czyniąc, o ktoren posłanemu Skarbkowi Polakowi wielkie prezentował skarby, mowiąc: Hic thesaurus Polonos perdomabit. Poseł pierścień rzucaiący między skarby rzekł; Aurum, auro addimus. Cesarz reposuit Habedank, toiest Deo Gratias, ztąd Skarbkowie Habdankow maią Przydomek. Drugi raz tenże Monárcha z Polakami woiował, ale infelici dla siebie succesu, bo trupami od psow iedzonemi o mile od Wrocławia zasławszy Pole, Psiemu polu dał Imie, do tychczas, według Kromera. Umarł w Traiekcie, vulgo Ultrychtt bezdzietny, ostatni z Frankońskiey Familii Annô Domini 1125 w Spirze pogrzebiony.
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 516
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
