co żrzeć/ łokać i durować mieli/ nie pomniąc na one słowa: Za pożądliwościami twojemi nie chodź/ a od chęci twojej powściągaj się. Pozwoliszli duszy twojej żądze jej/ której pragnie/ sposobisz radość Nieprzyjaciołom swoim/ którzyć zajzrzą. Sir. 18. v. 33.
Widzicie Wy Pijacy/ jakim niezbożnym/ haniebnym i strasznym występkiem jest Pijaństwo/ które w żadnym przykazaniu rzetelnie/ mianowicie albo imieniem nie jest zakazane. A to czemu? Bo nie przeciw jednemu tylko/ ale przeciw wszystkim przykazaniom Bożym jest. I tak Ty Pijanico/ kiedy się opijasz/ oraz dziesięć grzechów popełniasz/ i przestępujesz Zakon Boży (Dziesięcioro Boże przykazania) dziesięć
co żrzeć/ łokáć y durowáć mieli/ nie pomniąc ná one słowá: Zá pożądliwośćiámi twojemi nie chodź/ á od chęći twojey powśćiągay śię. Pozwoliszli duszy twojey żądze jey/ ktorey prágnie/ sposobisz rádość Nieprzyjaćiołom swoim/ ktorzyć záyzrzą. Sir. 18. v. 33.
Widźićie Wy Pijacy/ jákim niezbożnym/ hániebnym y strásznym występkiem jest Pijáństwo/ ktore w żadnym przykazániu rzetelnie/ miánowićie álbo imieniem nie jest zákazáne. A to czemu? Bo nie przećiw jednemu tylko/ ále przećiw wszystkim przykazániom Bożym jest. Y ták Ty Pijánico/ kiedy śię opijasz/ oraz dźieśięć grzechow popełniasz/ y przestępujesz Zakon Boży (Dźieśięćioro Boże przykazánia) dźieśięć
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 24.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
zwłaszcza tedy/ kiedy za czyje zdrowie piją/ dźwigać i do ust przysadzać/ także im stół ich będzie musiał być sidłem/ a szczęście ich obróci się im w upadek. Psal . 69. v. 23.
A aczkolwiek wiedzą/ że trzeźwość i skromność w życiu piękną cnotą; z przeciwnej strony pijaństwo sprosnym/ haniebnym/ na duszy i ciele wielce szkodliwym jest występkiem: przecię jednak wymówki swoje miewają/ wywodzą i oczyszczają się z niego mówiąc: Objectiones Ebriosor. vide. ap. Dieter. in cap. II. Sap. Con. v. f. m. 174.
(1. ) Aza człowiek wesoł być nie
zwłasczá tedy/ kiedy zá czyje zdrowie piją/ dźwigáć y do ust przysadzáć/ także im stoł ich będźie muśiał być śidłem/ á sczęśćie ich obroći śie im w upadek. Psal . 69. v. 23.
A ácżkolwiek wiedzą/ że trzeźwość y skromność w żyćiu piękną cnotą; z przećiwney strony pijáństwo sprosnym/ hániebnym/ ná duszy y ćiele wielce szkodliwym jest występkiem: przećię jednák wymowki swoje miewáją/ wywodzą y oczyśćiáją śię z niego mowiąc: Objectiones Ebriosor. vide. ap. Dieter. in cap. II. Sap. Con. v. f. m. 174.
(1. ) Aza człowiek wesoł bydź nie
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 34.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
przez które by grzechowi temu (pijaństwu) wstręt uczyniony/ i odpor dany być mógł. Esaj. 58. v. I.
Księża mają wszystkim gardłem wołać/ głosy swoje/ jako trąbę wynosić/ Słuchacze swoje do mierności w życiu upominać/ z opilstwa karać/ i z pisma Z. jak srogim/ wielkim i haniebnym grzechem pijaństwo jest/ pokazować; Lecz jakoż niektórzy (Księża) to mogą czynić/ gdyż oni sami miernie nie żyją/ ale wierutnymi Pijanicami sa. A jeśli kiedy na Ambonie pijaństwo wspominią: Słuchacze ich z nich szydzą/ i jakoby palcem na nie skazując mówią: Cape Tibi hoc: Księże pociągni się za nos
przez ktore by grzechowi temu (pijáństwu) wstręt uczyniony/ y odpor dány bydź mogł. Esaj. 58. v. I.
Kśięża máją wszystkim gárdłem wołáć/ głosy swoje/ jáko trąbę wynośić/ Słuchácze swoje do miernośći w żyćiu upomináć/ z opilstwá karáć/ y z pismá S. ják srogim/ wielkim y hániebnym grzechem pijáństwo jest/ pokázowáć; Lecz jákoż niektorzy (Kśięża) to mogą czynić/ gdyż oni sámi miernie nie żyją/ ále wierutnymi Pijánicámi sa. A jeśli kiedy ná Ambonie pijáństwo wspominią: Słuchácze ich z nich szydzą/ y jákoby pálcem ná nie skázując mowią: Cape Tibi hoc: Kśięże poćiągni śię zá nos
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 37.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
nie mniejszym.
Pod ten czas sześe set z Smoleńska ochoty Wypadło/ Moskwie w Blokauzach piechoty: Nad brzegiem Dniepra/ dosyć narąbali: Dział parę wzięli. po tym się udali.
Ku Ostrogowi Wielkiemu zdrugiemi: Ku tej Pokrowskiej gorze/ Wojski swymi. Gdzie ile inszych moc przepomagała/ Tyle ochota się ich domagała.
Haniebnym grzmotem w Moskwę uderzyli/ Z obu stron prochem wszcząt się okurzyli: Wszakze/ iż jeszcze godziny nie było: Moskwy z Ostrogów onych się nie zbiło.
Wytchnęło Wojsko w tym po bitwie onej. Toż gmin nie maly rzesze oblężonej/ Do Pana swego radosnie przybywa. z Niskim poklonem do nóg upadywa.
Co
nie mnieyszym.
Pod tęn cżas sześé set z Smolenska ochoty Wypadło/ Moskwie w Blokauzach piechoty: Nad brzegiem Dniepra/ dosyć narąbáli: Dział parę wźieli. po tym się událi.
Ku Ostrogowi Wielkiemu zdrugiemi: Ku tey Pokrowskiey gorze/ Woiski swymi. Gdźie ile inszych moc przepomagáła/ Tyle ochota się ich domagáła.
Hániebnym grzmotem w Moskwę uderzyli/ Z obu stron prochem wszcżąt się okurzyli: Wszakze/ iż ieszcże godźiny nie było: Moskwy z Ostrogow onych się nie zbiło.
Wytchnęło Woisko w tym po bitwie oney. Toż gmin nie mály rzesze oblężoney/ Do Páná swego rádosnie przybywa. z Niskim poklonem do nog upadywa.
Co
Skrót tekstu: ChełHWieść
Strona: C
Tytuł:
Wieść z Moskwy
Autor:
Henryk Chełchowski
Drukarnia:
Franciszek Schnellboltz
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
poematy epickie, relacje
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1634
Data wydania (nie wcześniej niż):
1634
Data wydania (nie później niż):
1634
Zaden nie jest modlitwy pożytek/ chocia długiej/ kiedy ten/ który się modli/ upornie i swowolnie trwa w grzechach. Na przykład. Jesteś Ty Panie (Szlachcien) i Ty inny Krześcianinie Bluźnierzem/ Słowa Bożegoj Sakramentów Z. Wzgardzicielem/ Epikurem/ Cudzołożnikiem/ Wszetecznikiem (Nałożnikiem) Tyranem/ Okrutnikiem/ albo jakim innym haniebnym Grzesznikiem/ który w rozmaitych swowolnych występkach bez wstydu i bojaźni Bożej żyjesz; wiedzże iż/ lubo się Bogu modlisz/ wysłuchan być nie możesz; gdyż Bóg tych nie wysłuchawa/ którzy się grzechami sprosnymi mażą/ jako Prorok Z. mówi: Nieprawości wasze rozdzieliły miedzy wami i Bogiem waszym: a grzechy wasze zakryły oblicze
Zaden nie iest modlitwy pożytek/ choćia długiey/ kiedy ten/ ktory śię modli/ upornie y swowolnie trwa w grzechách. Ná przykład. Iesteś Ty Pánie (Szláchćien) y Ty inny Krześćiáninie Bluźnierzem/ Słowá Bożegoy Sákrámentow S. Wzgárdźićielem/ Epikurem/ Cudzołożnikiem/ Wszetecznikiem (Nałożnikiem) Tyránem/ Okrutnikiem/ álbo iákim innym hániebnym Grzesznikiem/ ktory w rozmáitych swowolnych występkach bez wstydu y boiáźni Bożey żyiesz; wiedzże iż/ lubo śie Bogu modlisz/ wysłuchan bydź nie możesz; gdyż Bog tych nie wysłuchawa/ ktorzy śię grzechámi sprosnymi máżą/ iáko Prorok S. mowi: Niepráwośći wásze rozdźieliły miedzy wámi y Bogiem wászym: á grzechy wásze zákryły oblicze
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Fiii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
426.
Podobny przykład temu wylicza CROMERUS Historyk Polski o jednym Szlachcicu majętnym/ który poddanych swoich ciężkiemi/ niezmiernymi i nieznośnymi robotami i podatkami tak trapił/ że na ostatek ze wszystkiego/ cokolwiek mieli/ ogołoceni byli; a był ten Szlachcic nie tylko Tyranem i Okrutnikiem srogim/ ale i Epikurem/ Boga i słowa jego Wzgardzicielem haniebnym. Gdy się tedy czasu jednego niebezpiecznie różniemógł/ a Słudzy Boży do niego w nawiedziny przychodzili/ serdecznie i życzliwie go upominali/ żeby się o duszę swą starał/ za grzechy żałował/ i zBogiem się pojednał/ aż on zwątpiwszy sobie odpowiedział: Już mi żadna pokuta nie pomoże/ już drzwi łaski Bożej są zamknione
426.
Podobny przykład temu wylicza CROMERUS Historyk Polski o iednym Szláchćicu máiętnym/ ktory poddánych swoich ćięszkiemi/ niezmiernymi y nieznośnymi robotámi y podatkámi ták trapił/ że ná ostátek ze wszystkiego/ cokolwiek mieli/ ogołoceni byli; á był ten Szláchcic nie tylko Tyránem y Okrutnikiem srogim/ ále y Epikurem/ Bogá y słowá iego Wzgárdźićielem hániebnym. Gdy śie tedy czásu iednego niebespiecznie rozniemogł/ á Słudzy Boży do niego w nawiedźiny przychodźili/ serdecznie y życzliwie go upomináli/ żeby śię o duszę swą stárał/ zá grzechy żáłował/ y zBogiem śię poiednał/ áż on zwątpiwszy sobie odpowiedźiał: Iuż mi żadna pokutá nie pomoże/ iuż drzwi łáski Bożey są zámknione
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Iiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
/ i morze gniewliwe mięszają. Sam w rozpaczy/ co złemu rzec/ że niewie/ złowy Wyraźnemi znać daje sprawca okrętowy: Ani więcej coby chcieć/ lub kazać rozumie. Taki gwałt złego/ tak z nim nic rozum nie umie! Gałuszą wzbyt/ lud wrzaskiem/ powrozy tarkotem/ Woda klaskiem haniebnym/ rum powietrzny grzmotem. Morze się wełnmi piętrzy. i zda z niebiosami Równać/ i górne zlewać obłoki wodami. I to/ gdy żółte piaski ode dna szoruje/ Z nim jak jedno: to Styga czensze się skazuje/ To padnie/ i bieli się morskiemi pianami. Za temiż Trachńska lodź rąnczy przemianami:
/ y morze gniewliwe mięszáią. Sam w rospáczy/ co złemu rzec/ że niewie/ złowy Wyráźnemi znáć dáie sprawcá okrętowy: Ani więcey coby chćieć/ lub kazáć rozumie. Táki gwałt złego/ ták z nim nic rozum nie vmie! Gáłuszą wzbyt/ lud wrzaskiem/ powrozy tárkotem/ Wodá kláskiem haniebnym/ rum powietrzny grzmotem. Morze się wełnmi piętrzy. y zda z niebiosami Rownáć/ y gorne zlewáć obłoki wodámi. Y to/ gdy żołte piaski ode dná szoruie/ Z nim iák iedno: to Stygá czensze się skázuie/ To pádnie/ y bieli się morskiemi piánami. Zá temisz Tráchnska lodź rąnczy przemiánámi:
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 283
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
em tej krwie na się i na swe brać wnęki. Co on chorych uleczył, co umarłych z grobu Obudził! Jakiegoż wżdy chcieliście sposobu, Jakowych prawdziwego mesyjasza cudów? Żeby Bóg; z nieba stąpił dla naszych talmudów? Boję się, że ślepotą i waszym uporem, Nie on winien, że zginął tak haniebnym morem. Teraz, mając przed sobą oczywiste świadki, Że wstał z martwych, każecię twierdzić, że w ukradki Wyjęli go uczniowie. Gdzie się to z rozumem Zgodzi, żeby grób stróżów otoczony tłumem Wykraść! Żeby tak srogi kamień z njego zwalić Trzej albo czterej mogli! Któż by się też chwalić Z tym
em tej krwie na się i na swe brać wnęki. Co on chorych uleczył, co umarłych z grobu Obudził! Jakiegoż wżdy chcieliście sposobu, Jakowych prawdziwego mesyjasza cudów? Żeby Bóg; z nieba stąpił dla naszych talmudów? Boję się, że ślepotą i waszym uporem, Nie on winien, że zginął tak haniebnym morem. Teraz, mając przed sobą oczywiste świadki, Że wstał z martwych, każecie twierdzić, że w ukradki Wyjęli go uczniowie. Gdzie się to z rozumem Zgodzi, żeby grób stróżów otoczony tłumem Wykraść! Żeby tak srogi kamień z niego zwalić Trzej albo czterej mogli! Któż by się też chwalić Z tym
Skrót tekstu: PotZmartKuk_I
Strona: 629
Tytuł:
Dialog o zmartwychwstaniu pańskim.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
. it. Postil. Schönflis. sup. Domin. IV. Advent. Cant. VII. f. m. 123. seq.
Temu trupowi są podobni ludzie pyszni/ których pycha jest wielkim smrodem przed Bogiem i przed ludźmi/ póki ją człowiek w pałacu serca swego chowa; a tego nie uważa/ jakim haniebnym jest występkiem/ także Augustyn Z. dobrze napisał: Non solùm peccatum est ipsa superbia; sed etiam nullum peccatum potuit, aut potest, aut poterit esse sine superbiâ: Nie tylko/ powiada/ grzechem jest sama pycha; ale też żaden grzech nie mógł/ nie może/ i nie będzie mógł być bez pychy.
. it. Postil. Schönflis. sup. Domin. IV. Advent. Cant. VII. f. m. 123. seq.
Temu trupowi są podobni ludźie pyszni/ ktorych pychá jest wielkim smrodem przed Bogiem y przed ludźmi/ poki ją człowiek w páłácu sercá swego chowa; á tego nie uważa/ jákim hániebnym jest występkiem/ tákże Augustyn S. dobrze nápisał: Non solùm peccatum est ipsa superbia; sed etiam nullum peccatum potuit, aut potest, aut poterit esse sine superbiâ: Nie tylko/ powiáda/ grzechem jest sáma pychá; ále też żaden grzech nie mogł/ nie może/ y nie będźie mogł bydź bez pychy.
Skrót tekstu: GdacPrzyd
Strona: 47.
Tytuł:
Appendiks t.j. przydatek do dyszkursu o pańskim i szlacheckim albo rycerskim stanie
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
